Loony
Πολύ δραστήριο μέλος
Γυρνώ στο σπίτι και οι δρόμοι είναι γεμάτοι
Κορνάρουν όλοι, γίνεται χαμός
Όμορφη μέρα, ο ήλιος πάνω καίει
Στην Αθήνα όμως κρύβεται το φως
Φτάνω επιτέλους, μα δε βρίσκω να παρκάρω
ο χώρος που έμεινε για μένα στενός
θα το αφήσω μες στη μέση και θα φύγω
κι ας το σηκώσει του Δήμου ο γερανός
Την πόρτα ανοίγω και πάω να ξαπλώσω
το άγχος κρεμάω στη βεράντα βιαστικά
μα σαν κοιτώ το κομοδίνο μου θυμάμαι
ότι δε πλήρωσα ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ
Αυτοί τα κόψαν και τα δύο χωρίς οίκτο
και το μυαλό μου έτσι κόπηκε στα δυο
Σηκώθηκα κι έτρεξα γρήγορα κοντά σου
πριν πάθω στα 30 καρδιακό
Τη χαρά που παίρνω όταν σ' αγκαλιάζω
δεν την αλλάζω, δεν την αλλάζω
Τη χαρά που παίρνω όταν σ' αγκαλιάζω
δεν την αλλάζω, δεν την αλλάζω
Αναρωτιέμαι τι θα μείνει για το μέλλον
κανείς δε σέβεται τον άλλον πια
το χρήμα είναι ο Θεός κι η σωτηρία
αυτό να πεις στη λειτουργία του παπά
Ψέμα στο ψέμα χτίσαμε χίλιους μύθους
Γι' αυτό πληρώνουμε το τίμημα ακριβά
Σε μία πόλη που αφανίσανε το ήθος
τα λίγα λόγια που μου μείνανε είναι αυτά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική
Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή
Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω
Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου
Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια
Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα
Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι
Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί
Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο
Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει
Όσα μου 'μαθες εσύ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moxa15
Διάσημο μέλος
A very strange enchanted boy
They say he wandered very far, very far
Over land and sea
A little shy and sad of eye
But very wise was he
And then one day
A magic day he passed my way
And while we spoke of many things
Fools and kings
This he said to me
"the greatest thing you'll ever learn
Is just to love and be loved in return"
"the greatest thing you'll ever learn
Is just to love and be loved in return"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Χτες το βράδυ έμεινα μόνος και συζήταγα με εμένα
γι' αυτά που θα συμβούν μα πιο πολύ για περασμένα γεγονότα
όμως τίποτα δεν είναι όπως πρώτα
Έβαλα λίγο κρασί και μετά λοιπόν έσβησα τα φώτα
Κι έτσι άρχισα ταξίδι σ' όσα έχω κάνει ήδη
πριν ο χρόνος γίνει φίδι που να είναι οι τότε φίλοι
όλοι έχουνε χαθεί άλλος εδώ άλλος εκεί
ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί πως θα 'ταν κάποτε η ζωή
Λίγοι μείνανε κοντά άλλοι φύγανε μακρυά
Άλλοι πιάσανε δουλειά κι άλλοι έχουνε παιδιά
Και όλοι ψάχνουνε να βρουν τι να είναι αυτό που 'χουν χάσει
Είναι η ψυχή που αρρωσταίνει πριν το σώμα γεράσει
κι έχω μία τάση λύσεις να βρω μα όλα έχουν ξεθωριάσει
Χρόνια περίμενα το τρένο μα για μένα δεν έκανε στάση
Δε πειράζει κι αν η νύχτα ξεχάσει όλα αυτά που 'χω γράψει
Πριν η μέρα χαράξει τι θα μπορούσε να αλλάξει
Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια
Χτες το βράδυ έμεινα μόνος κι έτσι πίστεψα για λίγο
ότι τώρα το παρελθόν μπορώ να κάνω φίλο
Κοίταξα φωτογραφίες από δύσκολους χειμώνες
μα ακόμα κι οι αναμνήσεις μου έχουνε μείνει μόνες
Λόγια φράσεις κι υποσχέσεις σαν τοπία με ομίχλη
η χαρά μου ζούσε λίγο και χανόταν χωρίς ίχνη
Πόσα είχα ονειρευτεί και πόσα έχω κάνει πράξη
Πόσα σου έταξα ψυχή μου πρι κάθε χρονιά αλλάξει
Πόσα μπόρεσα να δώσω μα ποτέ δεν πήρα πίσω
Που΄ναι όλα αυτά που ήθελα μα δεν πρόλαβα να ζήσω
Τόσα λάθη γίναν δάκρυ που δεν μπόρεσα να κρύψω
τόσα λόγια στο μυαλό μου που δεν μπόρεσα να σβήσω
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
στις στιγμές που τον καθένα μας έχουνε σημαδέψει
"άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να επιστρέψει"
και στα ταξίδια του μυαλού σου κράτησέ μου μία θέση
Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν αλλάζει πια
Πάντα μες στον ίδιο κύκλο
Μα δεν με νοιάζει πια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rootbreaker
Τυχερό μέλος 2014
Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει;
Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι.
Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι.
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω που να' χει αέρα;
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που 'χουν λιώσει.
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει.
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία;
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι.
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει.
Να μην έχει ούτε λάμψη,ούτε αξία.
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω.
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.
Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.
Είναι ωραία η θάλασσα.........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rootbreaker
Τυχερό μέλος 2014
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο.
Bάρα καλή, βάρα γερή
μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία.
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.
Bάστα το νου, βάστα το νου
να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
EternalDreamer
Νεοφερμένος
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
κι όλα αυτά που θέλω ν'αγαπάω
δε μ'ανατριχιάζουν πια.
Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
κι έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω...
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία.
Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
πώς συνεχίζω να υπάρχω μ'όλα αυτά
θέλω να βγω από'δω μέσα κι όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει κι έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ajusshi
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια.
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια,
να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις.
Πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστήσει.
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους.
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rootbreaker
Τυχερό μέλος 2014
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ'ανέμους να χαθώ
μη μ'αρνηθείς, μη μ'αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ'αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γυαλού θε ν'αρματώσω
θα'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γυαλού θε ν'αρματώσω
θα'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα'μαι στο πλάι σου.....
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ'τη βροχή
κι αν γίνει τ΄όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
chara9999
Εκκολαπτόμενο μέλος
Πρώτη εκτέλεση: De Facto
Ποιο να'ναι αυτό το μυστικό
που σε κρατάει μακριά από 'δω
κι ακόμα δεν μπορώ να βρω
Μετράω ώρες και στιγμές
για όσα έσβησες στο χτες
γι' αυτά που κρύβεις και δε λες
Χάνομαι μέσα μου κι εγώ
μα έχω κάτι να σου πω
Δεν είναι έτσι η αγάπη
να μπλέκει με το δάκρυ
να σε πονάει τόσο βαθιά
Δεν είναι έτσι η αγάπη
λάθος σου τα 'χουν μάθει
και μου ματώνεις την καρδιά
Τα μάτια σου σαν τη φωτιά
καίνε τον δρόμο μου ξανά
Πάλεψα μέσα μου καιρό
πέρασα γη και ουρανό
για να μπορώ να σ' αγαπώ
Έδωσα σώμα και ψυχή
για να κερδίσω μια στιγμή
μα την αρνήθηκες κι αυτή
Χάθηκαμε με τον καιρό
μα είχα τόσα να σου πω
Δεν είναι έτσι η αγάπη
να μπλέκει με το δάκρυ
να σε πονάει τόσο βαθιά
Δεν είναι έτσι η αγάπη
λάθος σου τα 'χουν μάθει
και μου ματώνεις την καρδιά
Τα μάτια σου σαν τη φωτιά
καίνε το δρόμο μου ξανά
Χαθήκαμε με τον καιρό
μα είχα κι άλλα να σου πω
Δεν είναι έτσι η αγάπη
να μπλέκει με το δάκρυ
να σε πονάει τόσο βαθιά
Δεν είναι έτσι η αγάπη
λάθος σου τα 'χουν μάθει
και μου ματώνεις την καρδιά
Τα μάτια σου σαν τη φωτιά
καίνε το δρόμο μου ξανά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
Λαμέ εμπριμέ, ψηλό τακούνι, ο έρωτας μυρίζει Ουκρανία
σαράντα χρόνια δάνειο, αμάξι ανοιχτό απ' την Ασία
Σκυλάδικο σαπίζει η επαρχία, -"...εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!"
Να...
Χρυσό σταυρό και μέσα λέρα, στα δώδεκα τον πιάσαν για ληστεία
"Μην ψάχνεις πως τη γλίτωσα, δεν έχει πια καμία σημασία"
"Δεν ξέρω πως σε λέγαν στη Ρωσία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!"
Να...
Σβηστό το φως παντού σκοτάδι, τον άφησε, την ψάχνει η αστυνομία,
πως πέρασε τα σύνορα αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Της έσπασε τα δόντια με μανία, "...εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!"
Να...
Τι βρήκε και τι έχασε, κανένας μας δε ξέρει
το όνομά της ξέχασε, το φύσηξε τ’ αγέρι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η ώρα είναι περασμένη κι όμως εσύ δεν κοιμάσαι
απλά κάθεσαι, σκέφτεσαι και κάπου-κάπου θυμάσαι
Αναπολείς τώρα με δέος λάθη απ' το παρελθόν
μα δυστυχώς όπως βλέπω δεν έχεις βάλει μυαλό
Κι έτσι λοιπόν μπαίνω πάλι μες το δικό σου κεφάλι
μες στο κακό το καλό κι η μάχη αρχίζει και πάλι
Είμαι αυτός που φοβάσαι κι ας μη το λες τόσα χρόνια
είμαι η πιο καλή πράξη που ανταμείβεται αιώνια
Είμαι αυτός που τον τρέμεις και όλο τον αποφεύγεις
είμαι ο φύλακας άγγελος σε σώνω σαν κινδυνεύεις
Το άσπρο μέσα στο μαύρο και σκέφτομαι τι να κάνω
να βρω επιτέλους τον τρόπο και το κακό να ξεκάνω
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι
Είμαι ο κάθε πειρασμός προσφέροντας ηδονή
μοναδικό αντίτιμο η δικιά σου ψυχή
Σκλάβο της σάρκας σε κάνω κι έτσι σε παρασέρνω
μάθε λοιπόν καλά πως ότι θέλω πάντα το παίρνω
Και μην τολμήσεις καν να σκεφτείς έστω ν' αντισταθείς
αλλιώς μες τις αδυναμίες σου σίγουρα θα χαθείς
Γυναίκες λεφτά, παντού υλικά αγαθά,
αρκείσαι μόνο σ' αυτά, είσαι ένα τίποτα πια
Βλέπεις ξέρω πότε, που, πως και γιατί
την πιο ευάλωτη στιγμή είμαι πάντα εκεί,
και είμαι πάντα εκεί, πάντα όταν θες να σκοτώσεις
και όταν τον καλύτερο σου φίλο πας να προδώσεις
Ακόμα κι όταν μισείς τον ίδιο σου τον εαυτό
τότε είναι που έχω πετύχει το δικό μου σκοπό
Δεν υπάρχει βλέπεις τρόπος για σένα πια να σωθείς
η ζωή σου ταξίδι άνευ επιστροφής
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι
Μπορείς να τρέξεις, μα δε μπορείς να κρυφτείς
όσο και αν προσπαθείς, στην παγίδα μου πάλι θα πιαστείς
Βλέπεις σε έχω παγιδεύσει ω, ναι
σ' έχω δεσμεύσει στον ιστό της αμαρτίας δες πάλι πως έχεις μπλέξει
Και να ξέρεις καλά πως έχω κι άλλα να σου δώσω:
εξουσία, δύναμη, και ούτε καν ιδρώσω
Μην τον ακούς, μην τον ακούς, έι, μόνο εμένα άκου
το ξέρω πως η πίστη είναι βαθιά κρυμμένη κάπου
μέσα σου, πού; κάπου εκεί βαθιά μεσ' στην ψυχή
είναι εκεί; ναι μα πρέπει να ψάξει κανείς για να τη βρει
βλέπεις υπάρχω, κι εγώ εκπροσωπώ το καλό
τη μάχη όμως έχεις χάσει στον αιώνα αυτό
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι
Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ' τη γη και το φεγγάρι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Miss Lizzy
Νεοφερμένος
Wash away the thoughts inside
That keep my mind away from you.
No more love and no more pride
And thoughts are all I have to do.
Ohhhhhh Remember when it rained.
Felt the ground and looked up high
And called your name.
Ohhhhhh Remember when it rained.
In the darkness I remain.
Tears of hope run down my skin.
Tears for you that will not dry.
They magnify the one within
And let the outside slowly die.
Ohhhhhh Remember when it rained.
I felt the ground and looked up high
And called your name.
Ohhhhhh Remember when it rained.
In the water I remain
Running down
Running down
Running down
Running down
Running down
Running down
Running down
Josh Groban
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Καυτή βροχή στα μάτια σου
ξεπλένει την αλήθεια.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Μικρές χαρές σαν άγγελοι
ρουφιάνοι για βοήθεια.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Κλειστές ζωές σα θέατρο
που τρέμει τις αργίες.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Μικρές χαρές σαν Κυριακές
και σαν χλωμές αγίες.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Δε φταίει κανείς,
δε φταίει κανείς.
Όποιος κερνάει τη ζωή,
αυτός τη σεργιανάει.
Δε φταίει κανείς.
Ψευτο-ευχές,χαμόγελα
πνιγμένα στις ρυτίδες.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Μικρές χαρές διάφανες,
με πύρινες λεπίδες.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Δε φταίει κανείς,
δε φταίει κανείς.
Όποιος κερνάει τη ζωή,
αυτός τη σεργιανάει.
Δε φταίει κανείς.
Δε φταίει κανείς,
δε φταίει κανείς.
Όποιος φοβάται την αυγή,
τη νύχτα ξαγρυπνάει.
Γυμνές ακτές τα χείλη σου
με τη σιωπή παλεύουν.
Θα ξαναρθούν μικρές χαρές...
Μικρές χαρές που χάθηκαν
και τώρα σε γυρεύουν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Βράδια περάσαν σιωπηλά
μιλώντας μόνο με μια ματιά
κρατώντας με τόσο σφιχτά
σα να ήταν η τελευταία μας φορά
Πόσο σ' αγάπησα εκεί
κάποιου Οκτώβρη το πρωί
σ' ένα παγκάκι παγωμένο
ενώ γύρω έπεφτε βροχή
Ρίγος στο πρώτο σου φιλί
σα να ήμουνα μικρό παιδί
έμαθα να ξαναγεννιέμαι
από τη δικιά σου την πνοή
Σε μια αμμουδιά,σ' ένα νησί
κάποτε κάναμε όνειρα μαζί
κάτω από του φεγγαριού το φως
και των κυμάτων τη μουσική
Θυμάμαι τότε μου είχες πει
ας μην τέλειωνε ποτέ αυτή η στιγμή
και άφησα το μυαλό μου να χαθεί
άφοβα να περιπλανηθεί
Μα είσαι σαν το κακό κρασί
που φέρνει ζαλάδα το πρωί
Υπάρχουν φορές που νοιώθω λύπη
κι άλλες που νιώθω οργή
Στο παρελθόν
κοιτάζω να με βρω
δεν είμ' εκεί
Θα 'μαι απών
ώσπου να κλείσει η πληγή
Και στο παρόν
μου μοιάζεις τόσο μακρινή
και απορώ
αν είχαμε ποτέ συναντηθεί
Ο χρόνος λένε κλείνει την πληγή
είτε μεγάλη, είτε μικρή
κι ώσπου το φως ξαναφανεί
θα διώξει όσα ζήσαμε μαζί
Πόσα πρέπει να θυμάμαι
πόσα πρέπει να ξεχάσεις
Εσύ να περνάς συνέχεια φάσεις
ν' αλλάζεις συνήθειες και πράξεις
να περιμένω να το ξεπεράσεις
μέσα απ’ αρρωστημένες καταστάσεις
Ίσως έπρεπε ν' αλλάξω
ίσως ήταν γραφτό ν' αλλάξεις
μα αυτή που είχα φανταστεί
χάθηκε όπως εκείνη η βροχή
ζεί σε μια άλλη εποχή
σε κάποιου Οκτώβρη την αυγή
Θα τη φυλάω πάντα εκεί
σαν την πιο πολύτιμη στιγμή
και θα τη φέρνω στη ζωή
όποτε έχει κάτι να μου πει
για να μη νιώθω μοναχός
κι όσο θα περνάει ο καιρός
θα τη φροντίζω διαρκώς
από 'κείνου του φεγγαριού το φως
Τώρα ξέρω πως η αγάπη διαρκεί
όσο κάνει η λάμψη να χαθεί
από το βλέμμα και στο τέρμα
δεν είμαστε πια εγώ κι εσύ
Και πόσο αξίζουν τελικά
η αρχή,η σπίθα,η φωτιά
η γιορτή,η πληγή και η χαρά
τα σ' αγαπώ στα σκοτεινά
Σαν τα όνειρα τα εφηβικά
οι σκέψεις γυρίζουνε ξανά
Τα βράδια είναι παγερά
συνήθισα όμως να ζω με αυτά
Οι αναμνήσεις μπαίνουν σε τροχιά
γελάν και κλαίνε σαν παιδιά
Τρέχουν κοντά τους δυνατά
για να νιώσω πιο μόνος μου μετά
Σ' είχα παρομοιάσει μια φορά
σαν όαση στην ερημιά
Πάντα θα σημαίνεις για μένα πολλά
Πάντα τα σημάδια σου θα 'ναι νωπά
Πάντα θα σε ψάχνω σε πρωινά σαν κι αυτά
Πάντα θα σε ζητάω άθελά μου κρυφά
Ο ήλιος ανατέλλει μα λάμπει θολά
όσο τα όνειρά μου παραμένουν νεκρά
Στο παρελθόν
κοιτάζω να με βρω
δεν είμ' εκεί
Θα 'μαι απών
ώσπου να κλείσει η πληγή
Και στο παρόν
μου μοιάζεις τόσο μακρινή
και απορώ
αν είχαμε ποτέ συναντηθεί
Στο παρελθόν
πόσο σ' αγάπησα εκεί
Στο παρελθόν
σε μια αμμουδιά σ' ένα νησί
Στο παρελθόν
θα σε φυλάω πάντα εκεί
Στο παρελθόν
κάποιου Οκτώβρη την αυγή..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tina Winchester
Νεοφερμένος
Kansas-Carry on my wayward son
Once I rose above the noise and confusion
Just to get a glimpse beyond this illusion
I was soaring ever higher
But I flew too high
Though my eyes could see I still was a blind man
Though my mind could think I still was a mad man
I hear the voices when I'm dreaming
I can hear them say
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
wildcat
Νεοφερμένος
As I drift away... far away from you,
I feel all alone in a crowded room,
Thinking to myself
"There's no escape from this
fear
regret
loneliness..."
Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries
I wish I didn't know now what
I never knew then...
Flashback
Memories punish me once again
Sometimes I remember all the pain
that I have seen.
Sometimes I wonder what might
have been...
Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries
And sometimes I despair
At who I've become
I have to come to terms
With what I've done
The bittersweet taste of fate
We can't outrun the past
Destined to find an answer
A strength I never lost
I know there is a way,
My future is not set,
For the tide has turned
But still I never learned to live
without regret.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Έχω τόσα βράδια να σε δω
και περιμένω
μέσα μου ένα άλογο τυφλό
αγριεμένο
μη καπνίζεις τόσο, σ' αγαπώ
και να προσέχεις
μη σε πάρει σύννεφο λευκό
και να μη τρέχεις.
Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις.......
Ένα τηλεφώνημα προχτές
μη μου αλλάζεις
πάγωσε στα χείλια ο καφές
μη με ξεχάσεις
μια φωτογραφία δυο διπλά
και στην υγειά σου
δυο τσιγάρα όπως μια φορά
κι όλα δικά σου.
Πέρασαν δυο μήνες σε ζητώ
και με πονάω
κόλλησαν οι δείχτες στο κενό
και πού να πάω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 81 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
- Libertus
- charmander
- Joji
- Viedo
- Unboxholics
- Euge.loukia
- Εχέμυθη
- giannhs2001
- Nefeli_
- SlimShady
- Luke.
- Slytherin
- orchidea
- iminspain
- malenaaa
- harry akritas
- Scott
- ΘανάσοςG4
- Warzycha_13
- panamixagr97
- Fanimaid
- louminis
- Snoopy Doo
- Memetchi
- fretoe
- Darkirenit
- Scandal
- old man consequences
- Βλα
- JoeDon
- johnnyantony
- CiNeFiL
- Μάρκος Βασίλης
- Steffie88
- uni77
- gwgw_5
- Alma Libre
- Nikos 7
- Elama On Peli
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.