Ajusshi
Διάσημο μέλος
Imellom buskene vi stirret paa de
som minnet om andre tider
og fortalte at haapet var borte
for alltid...
Vi hoerte alvesang og vann som
sildret
Det som en gang var er nu borte
alt blodet...
all lengsel og sorg som hersket
og de foelelser som kunne roeres
er vekk...
for alltid...
Vi doede ikke...
vi har aldri levd
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Όσο θα σφίγγουν τα δεσμά
γύρω απ' τα χέρια μας
εμείς θα βρίσκουμε τρόπο
ξανά να δραπετεύεουμε
Όσο μας δίνετε το γκρίζο σας στον κόσμο
εμείς σε κάτι πιο όμορφο μάλλον
για πάντα θα πιστεύουμε
εμείς σε κάτι πιο όμορφο μάλλον
για πάντα θα πιστεύουμε
Θα πιστεύουμε..
Και όσο η αγάπη θα πεθαίνει
εδώ δίπλα μας θα ανθίζει
στις καρδιές μας
σαν μονάκριβο λουλούδι
Όσο θα θέλετε να κάνετε
δικά σας τα όνειρα μας
θα σας γράφουμε το βράδυ
το πιο ωραίο μας τραγούδι
θα σας γράφουμε το βράδυ
το πιο ωραίο μας τραγούδι
Καιρός χειμώνας
μέσα απ'την ίδια φυλακή
ξανά σου γράφω, υπάρχω
Ακόμα πίσω απο γκρίζο χρώμα του ουρανού σας
Και ψάχνω τρόπο να ζήσω
να ζωγραφίσω πάνω απο τη θλίψη σας
ενα χαμόγελο
μικρό κ ωραίο
τρελό κ ακραίο
Ναυαγός νιώθω
το κύμα με έβγαλε στο τώρα
κ ως τώρα δεν βρήκα ελπίδα
ούτε πατρίδα
δεν βρήκα θεό για να πιστέψω
ούτε ζωή για να ξοδέψω
εγκλωβισμένος νιώθω
Ψάχνω να βρω την αλήθεια
στα μάτια μου κ όμως ακόμα
τα χρώματα μοιάζουν θαμπά
βλέπω τα στόματα κοιτάνε
τις μέρες αυτές, να τρομάζουν
να μένουν κλειστά, θέλω στις μέρες αυτές
να μιλήσω, να ζήσω
και πάλι για λίγο να φύγω, να δω
Σ'ένα κομμάτι δικό μου
αγάπη να βρω
να ξεφύγω απ'το βούρκο που ζω
όνειρα κάνοντας
βλέποντας γύρω τον κόσμο να χάνεται
Και κανείς δεν αισθάνεται
ίσως εντέλει στ'αλήθεια
να φταίω κ εγώ, λοιπόν
Αγάπησα, με μίσησες
σου μίλησα, δεν μίλησες
δεν πρόδωσα, με πρόδωσες
συγχώρεσα, δεν μπόρεσες
συγνώμη δεν ζήτησες
στα μάτια δεν με κοίταξες
Πως θες λοιπόν οι δυο μας να ζούμε στον ίδιο κόσμο?
Πως θες λοιπόν οι δυο μας να ζούμε στον ίδιο κόσμο?
Όσο θα σφίγγουν τα δεσμά
γύρω απ' τα χέρια μας
εμείς θα βρίσκουμε τρόπο
ξανά να δραπετεύεουμε
Όσο μας δίνετε το γκρίζο σας στον κόσμο
εμείς σε κάτι πιο όμορφο μάλλον
για πάντα θα πιστεύουμε
εμείς σε κάτι πιο όμορφο μάλλον
για πάντα θα πιστεύουμε
Θα πιστεύουμε..
Και όσο η αγάπη θα πεθαίνει
εδώ δίπλα μας θα ανθίζει
στις καρδιές μας
σαν μονάκριβο λουλούδι
Όσο θα θέλετε να κάνετε
δικά σας τα όνειρα μας
θα σας γράφουμε το βράδυ
το πιο ωραίο μας τραγούδι
θα σας γράφουμε το βράδυ
το πιο ωραίο μας τραγούδι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Lay beside me, tell me what they've done
Speak the words I wanna hear, to make my demons run
The door is locked now, but it's open if you're true
If you can understand the me, than I can understand the you
Lay beside me, under wicked sky
The black of day, dark of night, we share this paralyze
The door cracks open, but there's no sun shining through
Black hearts scarring darkness still, but there's no sun shining through
No, there's no sun shining through
No, there's no sun shining...
What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you....
What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there, 'cause I'm the one who waits for you
Or are you unforgiven too?
Lay beside me, this won't hurt I swear
She loves me not, she loves me still, but she'll never love again
She lay beside me, But she'll be there when I'm gone
Black hearts scarring darker steel, yes she'll be there when I'm gone
Yes, she'll be there when I'm gone
Dead sure she'll be there...
What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you....
What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there, 'cause I'm the one who waits for you
Or are you unforgiven too?
Lay beside me, tell me what I've done
The door is closed, so are your eyes
But now I see the sun, now I see the sun
Yes now I see it
What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you....
What I've felt, what I've known
Sick and tired, I stand alone
Could you be there, 'cause I'm the one who waits,
The one who waits for you....
Oh what I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you.... (So I dub thee unforgiven....)
Oh, what I've felt....
Oh, what I've known....
I take this key (never free...)
And I bury it (never me...) in you
Because you're unforgiven too....
Never free....
Never me....
'Cause you're unforgiven too....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Με πιάνω να μιλώ και να με κοιτάζετε σα βλαμμένο
δε με καταλαβαίνετε , μα σας καταλαβαίνω
εσείς δεν είστε απ' το δικό μου , μα από άλλο πλανήτη
εκεί που κανένας και ποτέ δε σ' εγκαταλείπει
Τι να πιάσω? Σύριγγα.. Να μου λείπει
Τι να πρωτοσκεφτώ όταν στο κεφάλι μου η λύπη
χορεύει μαζί με το διάβολο και τρώω φρίκη
κάθε φορά που αντικρίζω στον καθρέφτη τη μορφή μου
κι από πίσω μου οι λύκοι
πολλές φορές εύχομαι να υπήρχανε άλλοι χιλιάδες Νίκοι
μα σκέψου τι θα γινότανε αν βρισκόμασταν αντίκρυ
Η γη είναι μικρή και μακρυά οι ουρανοί
για να πατίσεις εκεί και να περπατήσεις ζωντανή
εικόνα μέσα στο μυαλό σου να διατηρήσεις
κάθε πινελιά ή αλλιώς τον καθε στίχο κλέβεις
συνοδεύεις τον εφιάλτη στο δρόμο με τις πένες
είδα δόντια από ατσάλι να κομματιάζουν τις καδένες
που σας δώσανε αξία , σας δώσανε ζωή
δημιούργησα με μαγεία καθε μια μου αναπνοή
γι' αυτό ανασαίνω χωρίς να ντρέπομαι αέρα βρώμικο
αν δε σ' αρέσει η ζωή μου θα σου δώσω τον κωδικό
για καλοπέραση 22 17 7 12 και ενα
τι να κουβαλώ πάνω στο φόρτο σας σε σένα και χαμογέλα
να ήξερες πόσοι πεθάναν για ν' ανοίξουν μερικά γαμωμπουρδέλα
πόσοι βρώμικοι μπάτσοι σκοτώσανε παιδιά και αθωώθηκαν για τρέλα
η πασαρέλα γεμάτη με πουτάνες που αποκάλεσαν μοντέλα
και η κόρη σου θα θέλει να μοιάσει σε κείνες
έλα στα όνειρα μου όταν κοιμάσαι για να ζήσεις
εφιάλτες σκίσε τις σελίδες του βιβλίου της ζωής
και κάφτες , μονάχα κάφτρες αχνοφαίνονται στα στέκια στο σκοτάδι
μια μια λιγοστεύουν κάθε βράδυ όμως...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Δεν πα' να λες ό,τι θέλεις
εγώ παίρνω τις βαλίτσες μου και σε χαιρετώ
Σε χαιρετάω..
Έχω επιλέξει άλλο δρόμο..
Κουράστηκα το τίποτα να ακολουθώ
Γι' αυτό την κάνω..
Τις τελευταίες ημέρες ρε συ δεν νιώθω καλά
Ο δείκτης της ψυχολογίας βρίσκεται χαμηλά
Νομίζω πως μου 'κάναν μάγια κι όλα πάνε στραβά
Κ έτσι δεν έχω όρεξη για τίποτα ειλικρινά
Τ' αφεντικό μου μου 'πε «γεια» κι έμεινα από δουλειά
Έχω μισό ευρώ στην τσέπη κ ένα στον κουμπαρά
Δέχομαι καθημερινά ισχυρά πυρά
Άσε που έχω πάρει από πολλούς φίλους δανεικά
Με πιέζει ο Κωτσόβολος κ η Εμπορική
Αφού εδώ και μήνες φίλε μου έχει να πληρωθεί
Με καλεί στο κινητό η Ασφαλιστική
Έχει λήξει το συμβόλαιο πρέπει να ανανεωθεί
«Κύριε Γιάννη σάς παρακαλώ εκκρεμεί ένα ποσό»
Τα ίδια ακούω από τη μέρα που μπήκε το ευρώ
Δύσκολο να μην αγχωθώ, κοντεύω να τρελαθώ
Αρπάζω κάθε ευκαιρία απ' τα μαλλιά να την δω
Αχ θα τρελαθώ..Δεν παίζω θέατρο..
Ψάχνω να βρω την άκρη, μα η άκρη είναι στ' απέραντο
Δεν πα' να λες ό,τι θέλεις
εγώ παίρνω τις βαλίτσες μου και σε χαιρετώ
Σε χαιρετάω..
Έχω επιλέξει άλλο δρόμο..
Κουράστηκα το τίποτα να ακολουθώ
Γι' αυτό την κάνω..
Πήρα ένα δάνειο και το δάνειο μ' έχει κόψει στα δύο
Κι έτσι τα τρόφιμα στερούνται το δικό μου ψυγείο
Φωνάζουν "θείο" τ' ανηψάκια μου πως θέλουνε δώρο
Άντε να τους πω πως πιέζομαι και δεν έχω χώρο
Δεν έχω διάθεση για έρωτες, αγάπες και flirt
Νιώθω σαν καταδικασμένος όπως στο prison break
Μου έχει πέσει το ηθικό τι άλλο να μην σου πω
Έχω απενεργοποιήσει το ένα μου κινητό
Γιατί έχω ανάγκη από feel όποτε παίρνουν τηλ
Οι λογαριασμοί μου συν και εγώ δυστυχώς πλην
Κρατώ το στυλ με στίγμα
Αλλάζω προφίλ..
Γιατί 10 σπυριά δεν βγαίνουνε ποτέ με clearasil
Έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου σε ορισμένα σημεία
Κι από το άγχος και το στρες έχω πάθει αμνησία
Η ιστορία συνεχίζεται μα εγώ την αφήνω
Γιατί αν μείνω θα γίνω και εγώ ένα με τους emo
Αχ θα τρελαθώ..Δεν παίζω θέατρο..
Ψάχνω να βρω την άκρη, μα η άκρη είναι στ' απέραντο
Δεν πα να λες ότι θέλεις
εγώ παίρνω τις βαλίτσες μου και σε χαιρετώ
Σε χαιρετάω..
Έχω επιλέξει άλλο δρόμο..
Κουράστηκα το τίποτα να ακολουθώ
Γι' αυτό την κάνω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Perfect by nature
Icons of self indulgence
Just what we all need
More lies about a world that
Never was and never will be
Have you no shame? Don't you see me?
You know you've got everybody fooled
Look here she comes now
Bow down and stare in wonder
Oh how we love you
No flaws when you're pretending
But now I know she
Never was and never will be
You don't know how you've betrayed me
And somehow you've got everybody fooled
Without the mask, where will you hide?
Can't find yourself lost in your lie
I know the truth now
I know who you are
And I don't love you anymore
It Never was and never will be
You don't know how you've betrayed me
And somehow you've got everybody fooled
It never was and never will be
You're not real and you can't save me
Somehow now you're everybody's fool ..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
wolfe4ever
Διάσημο μέλος
Λέω εύκολα σ' αγαπώ
μα ποτέ μου δεν τα πιστεύω
Είμαι παιδί ρομαντικό
μα ότι αγγίζω το καταστρέφω
Ροκάρει μέσα μου ο πειρασμός
σαν έρθει η νύχτα στο ρυθμό του χορεύω
νιώθω αδύναμος τρωτός
Στα ring της μοναξιάς χαροπαλεύω
Δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ ο μολυβένιος σου στρατιώτης
Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ
αυτό που έψαχνες να βρεις
Είμαι απλά είμαι απλά
ένας ακόμα Δον Κιχώτης
που ζει στον κόσμο του
και να τον νιώσεις δεν μπορείς
Σε πολιτείες από καπνό περιπλανιέμαι
κάθε βράδυ αυτοεξόριστος να ζω σ' ένα ατέλειωτο σκοτάδι
Κουράστηκα να ακροβατώ
ανάμεσα στο ψέμα την αλήθεια
Βαρέθηκα να πρωταγωνιστώ μια ζωή σε παραμύθια
Δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ ο μολυβένιος σου στρατιώτης
Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ
αυτό που έψαχνες να βρεις
Είμαι απλά είμαι απλά
ένας ακόμα Δον Κιχώτης
που ζει στον κόσμο του
και να τον νιώσεις δεν μπορείς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει που ακριβώς θες να πας
Όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus,
Όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ' αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.
Θα ψωνιστώ, και κάποιο βράδυ,
ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ' αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Τι πιο όμορφο σ' αυτή τη ζωή,
Απ' τη λάμψη των δικών σου ματιών.
Τι πιο όμορφο και πιο λαμπερό,
Σ' έναν κόσμο που φοβάται το φως.
Τι πιο όμορφο και πιο μαγικό,
Απ' το πάθος των δικών σου φιλιών.
Την ανάσα σου όταν νιώθω καυτή,
Στην φωτιά της μαθαίνω να ζω.
Φίλα με πάλι φίλα με, αγκάλιασέ με...
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ.
Φίλα με πάλι φίλα με, ξημέρωσέ με...
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό.
Με το γέλιο σου νιώθω πως ζω,
Με το δάκρυ σου νιώθω πως χάνομαι.
Τι πιο όμορφο και πιο δυνατό,
Απ' αυτό που για σένα αισθάνομαι.
Η αλήθεια και το ψέμα εσύ,
Κι όλα τ' άλλα στον κόσμο κομμάτια.
Τι πιο όμορφο πάνω στη γη,
Απ' τα δικά μας ατέλειωτα βράδια.
Φίλα με πάλι φίλα με, αγκάλιασέ με...
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ.
Φίλα με πάλι φίλα με, ξημέρωσέ με...
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sofaki Loony
Εκκολαπτόμενο μέλος
Like anyone would be
I am flattered by your fascination with me
Like any hot blooded woman
I have simply wanted an object to crave
But you're not allowed
You're uninvited
An unfortunate slight
Must be strangely exciting
To watch the stoic squirm
Must be somewhat heartening
To watch shepard meet shepard
But you're not allowed
You're uninvited
An unfortunate slight
Like any uncharted territory
I must seem greatly intriguing
You speak of my love like
You have experienced like mine before
But this is not allowed
You're uninvited
An unfortunate slight
I don't think you unworthy
I need a moment to deliberate
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
All good people read good books, Now your conscience is clear
In the morning when I wipe my brow, Wipe the miles away
I like to think I can be so willed, And never do what you say
Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety
We just poked a little pie, For the fun that people have at night
Late at night don't need hostility, The timid smile and pause to free
I don't care about their different thoughts, Different thoughts are good for me
Up in arms and chaste and whole, All God's children took their toll
Cup of tea take time to think yeah, Time to risk a life a life a life
Sweet and handsome soft and porky, You pig out 'til you've seen the light
Half the people read the papers, Read them good and well
Pretty people nervous people, People have got to sell, News you have to sell
Look my eyes are just holograms
Look your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety
Twist in My Sobriety - Tanita Tikaram
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Φυλακισμένος επ΄ αόριστον στο ίδιο κελί
23 χρόνια τώρα δίχως να περιμένει την χάρη
Από κάποιον ευαίσθητο δικαστή
Δεν ευελπιστούσε να ξαναδεί ήλιο ούτε φεγγάρι.
Περίμενε απλά να εκτελεστεί η ποινή
Χωρίς να περιμένει τίποτα πλέον από κανέναν.
Κανένα επισκεπτήριο πλέον δεν τον συγκινεί.
Όλα τα γνωστά του πρόσωπα του φαντάζουνε ξένα
Δεν είχε ενδιαφέροντα, χόμπι και ασχολίες.
Μ’ άλλους φυλακισμένους δεν είχε ποτέ φιλίες.
Καθόταν και περίμενε τον χρόνο να περάσει,
Μέχρι να εκτελεστεί και η ψυχή του να ησυχάσει.
Ώσπου μια μέρα μέσα στο κρύο κελί του
Ανακάλυψε κάτι που άλλαξε την ζωή του.
Κάτω από το μουχλιασμένο τσιμέντο σε μια γωνία
Βρήκε μια άσπρη μισοφαγωμένη κιμωλία.
Κι’ άρχισε να γράφει στίχους στου κελιού του,
Στίχους με μόνους ήχους τα βήματα των φυλάκων στην απομόνωση
Κάνοντας με μανία κάθε σκέψη ραψωδία,
Μέσα σε μπουντρούμια κρύα να είναι η μόνη του εκτόνωση.
Και γράφοντας τους στίχους του ο καιρός περνούσε
Έπαιρνε την κιμωλία αγκαλιά και της μιλούσε,
Παραληρούσε νόμιζε ότι του απαντούσε.
Να μην τελειώσει πριν πεθάνει την παρακαλούσε
Και τότε ορκίστηκε το σώμα του
Πως θα’ ταν το μόνο που θα τους επέτρεπε να περιορίσουν
Στην ηλεκτρική καρέκλα ώσπου να’ ναι καθιστός,
Μα το πνεύμα του θα ήταν ζωντανό κι’ αφού τον ψήσουν.
Κι’ όσο η μέρα της καταδίκης πλησίαζε,
Η φήμη ότι θα επέστρεφε οργίαζε
Οι πιο πολλοί δεν την παίρναν στα σοβαρά,
Μα τα πρόσωπά τους τα λαμπρά κάτι άγνωστο επισκίαζε.
Λίγες μέρες μετά από τους στίχους
Δεν είχε μείνει κενό σημείο πάνω στους τοίχους
Είχε γράψει στο πάτωμα, το ταβάνι τα κάγκελα
Με λόγια ψυχασθενικά, επιθετικά, παράλογα
Η κιμωλία του είχε σχεδόν τελειώσει,
Από την αϋπνία τα μάτια του είχαν θολώσει
Ήθελε μόνο το μυαλό του να κρατήσει ανόθευτο
Μέχρι την ημέρα που θα ερχόταν το αναπόφευκτο
Κι’ αυτή η μέρα ξημέρωσε εν τέλει,
Για τελευταίο γεύμα τον ρωτήσανε τι θέλει
Τους κοίταξε ατάραχος κι είπε τα παρακάτω
«Δεν θέλω γεύμα, μόνο να τελειώσω αυτό που γράφω»
Κι αφού το έκανε λούφαξε στη γωνία,
Εκεί που είχε πρωτογνωρίσει την κιμωλία
Και μέσα στους λυγμούς του ψιθύριζε συλλαβές
«Δεν θα σ’ αφήσω μόνη σου αγάπη μου μην κλαίς»
Την έκλεισε προσεκτικά μέσα στο χέρι του
Κι αφού σκούπισε όλα τα δάκρυά του
Κοίταξε για τελευταία φορά το κελί-τεφτέρι του
Κι έπειτα έφυγε για πάντα μακριά του.
Οι φύλακες τον πήρανε από την πτέρυγα,
Περπάταγε κι’ νιωθε τα πόδια του τόσο γέρικα.
Ο αέρας γύρω του μύριζε νέκρα,
Μέχρι που έφτασαν στο δωμάτιο με την καρέκλα
Τον βάλαν να καθίσει του φόρεσαν χειροπέδες,
Ξεχωριστά στους δυο καρπούς και στις δυο φτέρνες.
Έφεραν έναν ρασοφορεμένο και τον διάβασε,
Μ’ αυτός χαμένος μέσα στις σκέψεις του δεν τον άκουσε.
Δεν κατάλαβε κανένας ότι έκλαιγε πνιχτά,
Κράτησε την κιμωλία στο χέρι του πιο σφιχτά.
Κοίταξε τριγύρω του για μια τελευταία φορά και ψιθύρισε στην κιμωλία
«Μην φοβάσαι πια»
Την άλλη μέρα στείλανε καθαριστές,
Να καθαρίσουνε το κελί από τις βρωμιές εκείνου του τρελού που όλο λέρωνε τους τοίχους.
Μα όσοι επιχείρησαν να μπουν μέσα ακούγαν ήχους,
Παράξενες κραυγές χωρίς καμία σημασία
Και μετά από λίγο στίχους με ομοιοκαταληξία.
Όποιον έκλειναν στο κελί πάντοτε έβγαινε τρελός
Τραγουδώντας ρίμες ακατανόητες συνεχώς.
Κάποιοι φυλακόβιοι μπήκαν μόνοι τους στο κελί
Για στοίχημα λίγα τσιγάρα και βγήκαν έξω νεκροί.
Κάποιος άλλος μπήκε να βιάσει ένα καινούριο τρόφιμο
Κι αμέσως βγήκε έξω ουρλιάζοντας
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ»
Στους φύλακες που τίποτα δεν έκανε αίσθηση,
Μετά από λίγες μέρες όλοι δήλωσαν παραίτηση.
Οι φυλακισμένοι οργανώθηκαν κάναν εξέγερση,
Κανένας να μην ξαναμπεί εκεί χωρίς εξαίρεση
Ο διευθυντής των φυλακών δεν είχε άλλη επιλογή
Και διέταξε ολόκληρη η πτέρυγα να εκκενωθεί.
Σφραγίσαν το κελί και καταστρέψαν το κλειδί,
Ώστε ποτέ ξανά κανένας να μην μπορέσει να μπει
Οι στίχοι του τρελού φυλακισμένου γίνανε θρύλοι,
Τους ξέραν όλοι μέσα στην φυλακή εχθροί και φίλοι.
Όσοι εκτίσαν την ποινή τους και λύθηκαν τα δεσμά τους,
Γύρισαν και είπαν την ιστορία στην γειτονιά τους.
Και από στόμα σε στόμα ο θρύλος διαδόθηκε
Κι έτσι έτυχε να τον ακούσω και εγώ.
Και στο μυαλό μου μια τρελή ιδέα μου καρφώθηκε,
Πως είχα κάτι κοινό μ’ αυτό τον τρελό
Κι είπα να γράψω ένα τραγούδι στην υγειά του
Μα πως τον λένε πρώτα ήθελα να βρω.
Πήγα στην φυλακή και ρώτησα το όνομά του.
Μου είπαν τον λέγανε Φιλόλογο Ραψωδό…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
How long how long will I slide
Separate my side I don’t
I don’t believe it’s bad
Slit my throat
It’s all I ever
I heard your voice through a photograph
I thought it up it brought up the past
Once you know you can never go back
I’ve got to take it on the otherside
Centuries are what it meant to me
A cemetery where I marry the sea
Stranger things could never change my mind
I’ve got to take it on the otherside
Take it on the otherside
Take it on
Take it on
Pour my life into a paper cup
The ashtray’s full and I’m spillin’ my guts
She wants to know am I still a slut
I’ve got to take it on the otherside
Scarlet starlet and she’s in my bed
A candidate for my soul mate bled
Push the trigger and pull the thread
I’ve got to take it on the otherside
Take it on the otherside
Take it on
Take it on
Turn me on take me for a hard ride
Burn me out leave me on the otherside
I yell and tell it that
It’s not my friend
I tear it down I tear it down
And then it’s born again
How long I don’t believe it’s bad
Slit my throat
It’s all I ever...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Τα πολυβόλα σωπάσαν
Οι πόλεις αδειάσαν και κλείσαν
Ένας βοριάς παγωμένος
Σαρώνει την έρημη γη
Στρατιώτες έρχονται
Πάνε, ρωτάνε γιατί πολεμήσαν
Κι εσύ ησυχάζεις
Το δάχτυλο βάζεις
Να βρεις την πληγή
Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς,μη με ρωτάς
Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι
μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Στην πολιτεία βραδιάζει
Το χιόνι τις στέγες σκεπάζει
Ένα καμιόνι φορτώνει
Και κόβει στα δυο τη σιγή ...
Περιπολία στους δρόμους
Και κάποια φωνή που διατάζει
Κι εσύ ησυχάζεις
Το δάχτυλο βάζεις
Να βρεις την πληγή ...
Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι
Μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
If the stars fall down on me
And the sun refuse to shine
Then may the shackles be undone,
And all the old words, cease to rhyme.
If the skies, turn into stone,
It will matter not at all,
For there is no heaven in the sky,
Hell does not wait for our downfall,
Let the voice of reason shine,
Let the pious vanish for all times,
God's face is, hidden, all unseen,
You can't ask him what it all means
He was never on your side,
God was never on your side
Let right or wrong, alone decide,
God was never on your side.
See the ten thousand ministries,
See the holy righteous dogs,
They claim to heal
but all they do is steal,
Abuse your faith, cheat & rob.
If god is wise, why is he still,
When these false prophets
call him friends,
Why is he silent, is he blind,
Are we abandoned in the end?
Let the sword of reason shine,
Let us be free of prayer & shrine
God's face is hidden, turned away
He never has a word to say
He was never on your side
God was never on your side
Let right or wrong, alone decide,
God was never on your side.
(No, No, No)
He was never on your side,
God was never on your side
Never, Never, Never, Never,
Never on your side [x2]
God was never on your side,
Never on your side.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
amy001
Πολύ δραστήριο μέλος
We suffer everyday,
What is it for,
These crimes of illusion
Are fooling us all,
And now I am weary,
And I feel like I do.
It's only you,
Who can tell me apart,
And it's only you,
Who can turn my wooden heart.
The size of our fight,
It's just a dream,
We've crushed everything,
I can see, in this morning selfishly,
How we've failed,
And I feel like I do.
It's only you,
Who can tell me apart,
And it's only you,
Who can turn my wooden heart.
Now that we've chosen to take all we can,
This shade of autumn, a stale bitter end,
Years of frustration lay down side by side.
And It's only you,
Who can tell me apart,
And it's only you,
Who can turn my wooden heart.
It's only you,
Who can tell me apart,
And it's only you,
Who can turn my wooden heart.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
I'm gonna fight 'em all
A nation army couldn't hold me back
They're gonna rip it off
Taking their time right behind my back
And I'm talking to myself at night
Because I can't forget
Back and forth through my mind
Behind a cigarette
And the message coming from my eyes
Says leave it alone
Don't want to hear about it
Every single one's got a story to tell
Everyone knows about it
From the Queen of England to the hounds of hell
And if I catch it coming back my way
I'm gonna serve it to you
And that aint what you want to hear
But thats what I'll do
And the feeling coming from my bones
Says find a home
I'm going to Wichita
Far from this opera for evermore
I'm gonna work the straw
Make the sweat drip out of every pore
And I'm bleeding, and I'm bleeding, and I'm bleeding
Right before the lord
All the words are gonna bleed from me
And I will sing no more
And the stains coming from my blood
Tell me go back home.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Insomnie
Πολύ δραστήριο μέλος
Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας
Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ' αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και 'μεις αγωνιάμε
Αν θά 'χουμε δουλειά για να 'χουμε να φάμε
Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια
Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου.
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 81 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
- Libertus
- charmander
- Joji
- Viedo
- Unboxholics
- Euge.loukia
- Εχέμυθη
- giannhs2001
- Nefeli_
- SlimShady
- Luke.
- Slytherin
- orchidea
- iminspain
- malenaaa
- harry akritas
- Scott
- ΘανάσοςG4
- Warzycha_13
- panamixagr97
- Fanimaid
- louminis
- Snoopy Doo
- Memetchi
- fretoe
- Darkirenit
- Scandal
- old man consequences
- Βλα
- JoeDon
- johnnyantony
- CiNeFiL
- Μάρκος Βασίλης
- Steffie88
- uni77
- gwgw_5
- Alma Libre
- Nikos 7
- Elama On Peli
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.