Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

[aporw]

Θες
Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούσση
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Θες να΄μαι καλά να μην πονάω
θες να ΄σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ΄χα κρατήσει για να σ΄έχω
θες να μη σου λέω πως σ΄αγαπάω
Να ζώ και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί
να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά

Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες ότι κακό να το περνάω
θες να προσποιούμαι πως γελάω
χωρίς να ΄σαι κοντά μου να υπάρχω
θες δικαιολογίες πάντα να΄χω
θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά

Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες

Θες να΄μαι καλά να μην πονάω
θες να ΄σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ΄χα κρατήσει για να σ΄έχω
θες να μη σου λέω πως σ΄αγαπάω θες

https://www.youtube.com/watch?v=sA-fZREF0mc

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Μεγάλωσα -Χάρις Αλεξίου

Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα τη δίψα μου να δω… γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γιʼ άλλα μιλάμε – Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτο – υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Σε μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γιʼ άλλα μιλάμε

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Σύνδεση ʽʼotenetʼʼ
Γλυκά απʼ το ʽʼPaletteʼʼ
Μετά στα ʽʼSilhouette”
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γιʼ άλλα μια ζωή πάμε γι΄άλλα
Βάλτο στα πόδια – πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ – δε σε πάω μα σʼ αγαπώ
Παράνοια – διάνοια – επιφάνεια
Επιφάνεια – επιφάνεια – επιφάνεια
Στεριά – Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα…καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα καλά μου δάκρυα – Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γιʼ άλλα μιλάμε – Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απʼ το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
ʽʼΚαλά να πάθει – Καλά να πάθει - Καλά να πάθειʼʼ
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει – να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις μʼ αυτό που σʼ αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σʼ άλλους τʼ άδικα
Να βλέπεις πρωϊνάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
(Να μη μπορείς χωρίς φραπέ)
παλικαράκι του Φραπέ

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε

Μεγαλώνω θα πει
Να ʽρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά να σου γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα

Πάντα γιʼ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

ΤΙ στίχοι.. συγκίνηση όταν τ΄ακούς μάλιστα απ΄την ίδια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aporw]

Μαμά γερνάω... - Τάνια Τσανακλίδου

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω, τα βάζω στη σακούλα και στα φέρνω...
Ρωτάς για την καριέρα μου τη νύχτα και τη μέρα μου και γω να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα... Για να'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου το ela και το αντίο σου ζητούσε στη ζωή μου πάνω απ'όλα.
Μαμά, πεινάω, μαμά...
Φοβάμαι, μαμά...
Γερνάω, μαμά...
Και τρέμω να'μαι αυτό, που χρόνια ανησυχείς... Ωραία, νέα κι ατυχής...
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα, να ξέρεις πως σου τα'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα, αλλά δεν έχω ευχάριστα, μαμά. Όλα στον κόσμο είναι γραμμένα...
Σαράντα καλοκαίρια και χειμώνες, τις άγριες σου φέρνουν ανεμόνες.
Και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου, το κριτήριο πως μοιάζουμε, μου λέει, σα δυο σταγόνες...
Μαμά, πεινάω, μαμά...
Φοβάμαι, μαμά...
Γερνάω, μαμά...
Και τρέμω να'μαι αυτό, που χρόνια ανησυχείς... Ωραία, νέα κι ατυχής... ​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Και για να κλείσω την τριλογία...

Οι άντρες περνούν, μαμά,
μου στέλνουν πάντα καρτ ποστάλ απʼ τα νησιά, μαμά
κι είναι πολύ συχνά
μποέμ αρτίστες, μουσικοί, αμήχανα παιδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
προσφέρουν δώματα με θέα σε βαθιά νερά,
τους νιώθω μυστικά
να επιθυμούν ωκεανούς μα πάει η καρδιά ρηχά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
πώς θα ʼθελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά
μα αυτοί περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
αστέρια που αφήνουν ίχνη οι νύχτες του έρωτα
με βία που ζητά
ενός αδέσποτου παιδιού να κλέψει την καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
πώς θα ʼθελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά
μα αυτοί περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
μʼ ένα χαμόγελο που μοιάζει με γκριμάτσα πια
κι αφού χτυπούν, μαμά,
μ' αφήνουν μες στα όνειρά μου μόνη μου ξανά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Τι θα κερδίσω αν φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά;
Αφού περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aporw]

Και για να κλείσω την τριλογία...

Οι άντρες περνούν, μαμά,
μου στέλνουν πάντα καρτ ποστάλ απʼ τα νησιά, μαμά
κι είναι πολύ συχνά
μποέμ αρτίστες, μουσικοί, αμήχανα παιδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
προσφέρουν δώματα με θέα σε βαθιά νερά,
τους νιώθω μυστικά
να επιθυμούν ωκεανούς μα πάει η καρδιά ρηχά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
πώς θα ʼθελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά
μα αυτοί περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
αστέρια που αφήνουν ίχνη οι νύχτες του έρωτα
με βία που ζητά
ενός αδέσποτου παιδιού να κλέψει την καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
πώς θα ʼθελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά
μα αυτοί περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά,
μʼ ένα χαμόγελο που μοιάζει με γκριμάτσα πια
κι αφού χτυπούν, μαμά,
μ' αφήνουν μες στα όνειρά μου μόνη μου ξανά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Τι θα κερδίσω αν φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά;
Αφού περνούν, μαμά,
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

αυτο το τραγουδι με κανει και ανατριχιαζω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Madrugada*]

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου

Μεσάνυχτα κατέβαινα προς το Μεταξουργείο
το Βέμπο ήτανε κλειστό, σβηστό το Περοκέ
και μόνο τα φαντάσματα χαμένων θεατρίνων
τριγύριζαν με νυφικά γυρεύοντας σουξέ.
Παλιά χαρτονομίσματα δεν έχουν πια αξία
θυμίζουν χαιρετίσματα μιας άλλης εποχής.

Σου το 'χα πει με πείσματα θ' αδειάσουν τα ταμεία
γι' αυτό πρέπει τα νούμερα ν' αλλάξουν απ' αρχής.
Μες στη βροχή περπάτησα ως την Ακομινάτου
η Πόπη ήταν στο στέκι της ο κόσμος στη σκοπιά
κι είδα τους επιτάφιους χαμένων θεατρίνων
ντυμένων αυτοκράτορες με ψεύτικα σπαθιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

ειλικρινά...πιο ειλικρινά δεν γίνεται...όταν η νοσταλγία τσακίζεικόκκαλα

Δεν θέλω τώρα να ξυπνάω
τα φλογερά πουλιά της τρυφερότητας.
Δε θέλω τις συνηθισμένες μικρές σιωπές
και τις κουβέντες τις μεγάλες,
κουβέντες που δεν λένε τίποτα.

Δε θέλω τρίμματα,
θέλω δυο μάτια ολοκαυτώματα
και μια συνηθισμένη καλημέρα.

Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων
που σαν γυρνάνε απ΄ το ταξίδι τους
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου.

Κι οι μέρες γύρω μου να πλέκουν
να πλέκουν το πουλόβερ των αφρών τους.

στίχοι Ρηνιώ Παπανικόλα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Achilles]

ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ
ΜΟΥΣΙΚΗ-ΣΤΙΧΟΙ:ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
ΔΙΣΚΟΣ: Ο ΞΑΝΑΠΕΣ


Έχω ένα παπάκι, να μου κάνει πα, να μου κάνει πάπαπα
κι ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει που όλο μου κουνάει
τα αυτιά

και δεν μου καίγεται καρφί,
αν εσύ περνάς και δεν μου ξαναμιλάς
και δεν μου καίγεται καρφί,
αν εσύ περνάς και δεν μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα'χω πια, όταν θα 'χω πια χαθεί
Κι ή θα με'χουν θάψει, ή θα έχω μα ή θα έχω μαραθεί.


Κι ας μη σου καίγεται καρφί κι ας συνήθισες κι ας συνήθισες
κι εσύ
Κι ας μη σου καίγεται καρφί κι ας συνήθισες κι ας συνήθισες
κι εσύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

I Don't Want To Miss A Thing lyrics

I could stay awake just to hear you breathing
Watch you smile while you are sleeping
While you're far away and dreaming
I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever
Well, every moment spent with you
Is a moment I treasure

(Chorus)
I don't wanna close my eyes
I don't wanna fall asleep
'Cause I'd miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
'Cause even when I dream of you
The sweetest dream would never do
I'd still miss you, baby
And I don't wanna miss a thing

Lying close to you
Feeling your heart beating
And I'm wondering what you're dreaming
Wondering if it's me you're seeing
Then I kiss your eyes and thank God we're together
And I just wanna stay with you
In this moment forever, forever and ever

(chorus)
I don't wanna close my eyes
I don't wanna fall asleep
'Cause I'd miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
'Cause even when I dream of you
The sweetest dream would never do
I'd still miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
I don't wanna miss one smile
I don't wanna miss one kiss

Well, I just wanna be with you
Right here with you, just like this
I just wanna hold you close
Feel your heart so close to mine
And just stay here in this moment
For all the rest of time

(Chorus)
Don't wanna close my eyes
Don't wanna fall asleep
'Cause I'd miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
'Cause even when I dream of you
The sweetest dream would never do
'Cause I'd still miss you, baby
And I don't wanna miss a thing

I don't wanna close my eyes
I don't wanna fall asleep
'Cause I'd miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
'Cause even when I dream of you
The sweetest dream would never do
I'd still miss you, baby
And I don't wanna miss a thing
Don't wanna close my eyes
Don't wanna fall asleep, yeah
I don't wanna miss a thing
I don't wanna miss a thing


εμενα παλι το ζωον με πηρε ο υπνος τη πρωτη φορα που κοιμηθηκαμε μαζι...
που να ξερα ποοοοοσο θα το μετανοιωνα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Αγαπημενη και προτυπο στα λυκειακα χρονια.
Οποτε την ακουω.. με θυμαμαι.

Nobody's Home
Songwriters: Lavigne Avril

Well, I couldn't tell you
Why she felt that way? She felt it everyday
And I couldn't help her
I just watched her make the same mistakes again

What's wrong, what's wrong now?
Too many, too many problems
Don't know where she belongs
Where she belongs?

She wants to go home but nobody's home
That's where she lies
Broken inside with no place to go
No place to go to dry her eyes
Broken inside

Open your eyes
And look outside find the reasons why
You've been rejected
And now you can't find what you've left behind

Be strong, be strong now
Too many, too many problems
Don't know where she belongs
Where she belongs?

She wants to go home but nobody's home
That's where she lies
Broken inside with no place to go
No place to go to dry her eyes
Broken inside

Her feelings she hides, her dreams she can't find
She's losing her mind, she's fallen behind
And she can't find her place, she's losing her faith
She's fallen from grace, she's all over the place, yeah

She wants to go home but nobody's home
That's where she lies
Broken inside with no place to go
No place to go to dry her eyes
Broken inside

She's lost inside..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Kόρε. Ύδρο.

ΕΔΩ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

Εδώ μιλάνε για λατρεία,
εδώ μιλάνε για μορφές
που αποθεώνονται τη νύχτα
μέσα σε πάθη κι ενοχές

Εδώ μιλάνε για αγωνία
φυλακισμένη σε ψυχές
που ήρθαν από άλλους κόσμους
και από άλλες εποχές

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία

Εδώ τη λέξη «αμαρτία»
δε θα τη βρεις στα λεξικά,
εδώ το μόνο πεπρωμένο
είναι η ζωή με μυστικά

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί
(εδώ σταυρώνεσαι κι εσύ),
όταν ξαπλώνουν στο κρεβάτι

Τους λένε Ήλιο ή Κωνσταντίνο,
Μυρτώ ή Πετάω Χαρταετό,
Χριστίνα, Γιώργο ή Μαρ/ίτα,
Ντόριαν Γκρέι ή Χριστό

Μα όπως το φως τους σε τυφλώνει
και σε κηδεύει ζωντανό,
όταν η αλήθεια τους τελειώνει,
όλα είναι ψέματα εδώ

κι όταν ξυπνάς, ο Πρίγκηψ Κρίνος
είναι ένας βόθρος τελικά
και το θεσπέσιο όνομά του
ηχεί ανατριχιαστικά

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία,
εδώ είναι όνειρο η ζωή,
εδώ κοιμήθηκες κι εσύ
Εδώ μην ελπίζεις σε κοινή ευτυχία,
εδώ είναι ο πόνος ηδονή,
εδώ πληγώθηκες κι εσύ
Εδώ δε ζητάμε μια νέα θρησκεία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί,
εδώ λατρεύτηκες κι εσύ

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Nobody's wife

I'm sorry for the times that I made you scream
for the times that I killed your dreams
for the times that I made your whole world rumble

for the times that I made you cry
for the times that I told you lies
for the times that I watched and let you stumble

It's too bad, but that's me
what goes around comes around, you'll see
that I can carry the burden of pain
'cause it ain't the first time that a man goes insane
and when I spread my wings to embrace him for life
I'm suckin' out his love 'cause I, I'll never be nobody's wife

you're like a stone hangin' round my neck
cut it loose before it breaks my back
I've gotta say what I feel before I grow older

I'm sorry but I ain't gonna change my ways (?)
you know I've tried but I'm still the same
I've got to do it my own way

It's too bad, but hey, that's me...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

το ξέρεις μ αρεσεις
μα μην με πιστέψεις
σε αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
δεν υπαχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Madrugada*]

Στίχοι – Μουσική – Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
Το “σʼ αγαπώ”, δυο μόνο λέξεις…
αγάπη μου, πως θα μʼ αντέξεις,
που ʽμαι παράξενο παιδί, σκοτεινό.
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
“Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις”,
σου το ʽχα πει ένα πρωί βροχερό.
Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου ʽχω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.
Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.
Στα σοβαρά μη με παίρνεις είνʼ το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.
Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει…
έγινε το αύριο πάλι χθες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Αυτή είναι η ιστορία για μια κοπέλα
που το αγόρι της την άφηνε μόνη της,
συνέχεια μόνη της, τόσο πολύ, που
τελικά βρήκε τον τρόπο να περνάει καλά...
ακόμα και μόνη της!

Σπίτι μου
Ξεχνάω τη λύπη μου
Και μένω μονή μου
Λείπεις μα
Δεν έχω πρόβλημα
Μ' αρέσει μόνη μου

Κάθομαι
Για σένα βάφομαι
Και όμορφη γίνομαι
Με το νου
Σ' ακολουθώ παντού
κοντά σου βρίσκομαι

Κι όταν εργάζεσαι
Ούτε φαντάζεσαι
Τι κάνω μόνη μου
Μες στο σαλόνι μου
Σε σκέφτομ' έντονα
Δεν πάω πουθενά
Πολύ καλά περνώ
Στον καναπέ μου εγώ

Λείπεις μα
Δε μοιάζει να' ναι πια
Και τόσο φοβερό
Λείπεις μα
Σαν να μη λείπεις πια
Αισθάνομαι εγώ

Σπίτι μου
Βρήκα τη λύση μου
Για να περνάω καλά

Κάθομαι
Και σε φαντάζομαι
Και νιώθω υπέροχα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

καλο ταξιδι στα χρυσα σου παραμυθια
διχως το ψεμα θα ταν μαυρη η αληθεια...

αυτοι οι στιχοι με ειχαν αγγιξει πραγματικα στην εφηβεια μου.
το τραγουδουσαν οι αδερφοι κατσιμιχα δεν ξερω ποιος εγραψε τους στιχους

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Στίχοι: Τρύπες
Μουσική: Τρύπες
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

Ακούω τις θάλασσες
και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο
ακούω το κλάμα σου

Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Ακούω τους ήλιους
και τους πλανήτες σου
Ακούω τις χαρές σου
ακούω τις λύπες σου

Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Νίκος Ξίδης , τι μ@λ@κ@ς ήμουν

Αγάπη μου σε γύρευα σε Γη και σε Φεγγάρι
Και σα μουλάρι σήκωνα του έρωτα τα βάρη
Μα εσύ με εγκατέλειψες και πήγες μ'έναν αλλό
Γιατί κοιτούσες τα μικρά κι εγώ ...είχα μεγάλο

Μεγάλο ντέρτι στην καρδιά και πήγα να στο δείξω
Τη φλόγα που 'χω μέσα μου για πες μου πώς να σβήσω
Εγώ, τρελή, σ'αγάπησα και συ με απαρνιέσαι
Και στο Καβούρι μια βραδιά σε βρήκα ...να φιλιέσαι

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
Αυτή πέρασε τ'όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ'όργανο σα να'τανε μπεγλέρι (σα να'τανε μπεγλέρι)

Τι μ@λ@κας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..

Δεν ήξερα οτι ήσουνα η κόρη του Απιστία
Μου το'χες πει μία φορά μα το πήρα στ'αστεία
Για αγάπη όταν σου μίλησα για γάμο όταν είπα
Με ρώτησες αν θέλω να μου κάνεις ...μια πίτα

Τάρανδο με έκανες με κοροϊδεύουν όλοι
Απ'το μονό κρεβάτι σου έχουν περάσει όλοι
Ο Μπάμπης, ο Αλέξανδρος, η Ντόρυ και η Άννα
Τώρα κατάλαβα πως είσαι ..ακατάλληλη για μάνα

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
Αυτή πέρασε τ'όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ'όργανο σα να'τανε μπεγλέρι (σα να'τανε μπεγλέρι)

Τιιιιι μ@λ@κας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..

Δε κλαίω που δε μ'αγαπάς δε κλαίω που δε θυμάσαι
Από τις τύψεις κάποτε εσύ δε θα κοιμάσαι
Δε κλαίω που παντρεύτηκες και τώρα ζεις στο Βόλο
Κλαίω μόνο γιατί έχασα...
την ευαίσθητη καρδιά σου,
τα ναζάκια τα τρελά σου,
το παστίτσιο της μαμάς σου
Και το θεσπέσιο σου κ0λο!

Μωρ'τι μ@λ@κας ήμουνημουνημουνημουνημουνημουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύμουνημουνημουνημουνημουνημουν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Δίψασα στην πόρτα σου

Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Α΄ Εκτέλεση: Άννα Βίσση
LP Μικρές πολιτείες, 1974

Δίψασα στην πόρτα σου γι' αγάπη
κι έγειρα γλυκά να κοιμηθώ
Μαύρο δαχτυλίδι το φεγγάρι
τάμα σε ξωκκλήσι μακρινό

Έδεσα με κόμπο τη φωνή σου
δροσερό κλωνάρι της αυλής
Δέντρο μυστικό του παραδείσου
μπαλκονάκι της μικρής ζωής...

Σκέτη ποίηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Bάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.

Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.

Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
ι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω...

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.