Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
I went out walking the other day
The wind hung wet around my neck
My head it rung with screams and groans
From the night I spent amongst her bones
I passed beside the mission house
Where that mad old buzzard, the reverend,
Shrieked and flapped about life after your dead
Well, I thought about my friend, Michel
How they rolled him in linoleum
And shot him in the neck
A bloody halo, like a think-bubble
Circling his head
And I bellowed at the firmament
Looks like the rains are hear to stay
And the rain pissed down upon me
And washed me all away
Saying


Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry


And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road


Well, the moon it looked exhausted
Like something you should pity
Spent an age-spotted
Above the sizzling wires of the city
Well, it reminded me of her face
Her bleached and hungry eyes
Her hair was like a curtain
Falling open with the laughter
And closing with the lies
But the ghost of her still lingers on
Though she's passed through me
And is gone
The slum dogs, they are barking
And the rain children on the streets
And the tears that we will weep today
Will all be washed away
By the tears that we will weep again tomorrow


Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
For the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry


And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road


And I came upon a little house
A little house upon a hill
And I entered through, the curtain hissed
Into the house with its blood-red bowels
Where wet-lipped women with greasy fists
Crawled the ceilings and the walls
They filled me full of drink
And led me round the rooms
Naked and cold and grinning
Until everything went black
And I came down spinning
I awoke so drunk and full of rage
That I could hardly speak
A fag in a whale-bone corset
Draping his dick across my cheek
And its into the shame
And its into a guilt
And its into the fucking fray
And the walls ran red around me
A warm arterial spray
Saying


Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the night is dark
And the night is deep
And its jaws are open wide
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry


And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road


It's the rainy season where I'm living
Death comes leaping out of every doorway
Wasting you for money, for your clothes
And for your nothing
Entire towns being washed away
Favelas exploding on inflammable spillways
Lynch-mobs, death squads, babies being born without brains
The mad heat and the relentless rains
And if you stick your arm into that hole
It comes out sheared off to the bone
And with her kisses bubbling on my lips
I swiped the rain and nearly missed
And I went on down the road
He went on down the road
Singing


Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry


And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road
Bent Beneath my heavy load
Under his heavy load
Yeah, I went on down the road
Yeah, he went on down the road


Woah, woah
Woah, woah
Woah, woah
Woah, woah
And I went on down that road



Papa Won't Leave You, Henry - Nick Cave And The Bad Seeds
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

anneke

Νεοφερμένος

Η anneke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
No life, no life without a fall
Now the wind has swept us all
Down to this mission wall
And the love, the love we pray to keep
Has buried us so deep
And me singing this same sad song
How I fell into her arms
Her warm and loving arms
She said: You can never be free
You can never be like me
Now I'm a mad dog and I'll be
Now you honey on my tree
Whether sweet tomorrow
In the mellow wallow Oh there's still time to borrow
And in the mellow wallow, yeah
We will never have it all
Tonight I'm screaming at the wall
Peel the paint of my window rail
Touch, material has no choice
Peel the paint off with my voice
Curse this city's deplex song
Now I'm sleeping on the floor
Honey I'm soaking wet and
Oh they're coming out, they're coming out, they're coming for me
As long as we are free
We'll be doomed to live and die
Under the great suburban sky
And I'll always holler
In the mellow wallow Oh there's still time to borrow
And in the mellow wallow
Jesus Heaven, heaven head of hell
You are treating me quite well
Washed me up upon a shore
Now I'm scratching down your door
All the words become my hands
Cold and broken on the floor
Peeling gooseflesh off your back
Pulling back your long black hair
Now this beauty is my queen
Skinny arms so very slow
A perfume neck and a blanket so small
Oh, what beauty, oh what bridge
I will sleep tomorrow
And in the mellow wallow
Oh, there's still time to borrow
And in the mellow wallow
Oh, and I fall to be controlled
Lost and swept away
I will always wait it out
Won't you listen now Let me sleep tomorrow inn
We'll never have it all
Now the wind has swept us all
Down to this mission wall
And see, the rhythm is your hand
Speed the rhythm, speed the band
This is the bright amphetamine sky

MADRUGADA-SALT
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

BrokenHeart

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Evris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ηράκλειο (Αττική). Έχει γράψει 963 μηνύματα.
It doesn't take much to learn
when the bridges that you burn
Leave you stranded feeling alone
It doesn't take much to cry
when you're living in a lie
And deceiving that someone who cares
If I could turn back the time
I would put you first in my life

And I would risk it all for you
to prove my love is true
I'll build a wall around my heart
that would only break a part for you
Can change the way I feel
so tell me what's the deal
Don't say
Don't say it's too late

And now
The hills are getting hard to climb
I'm runnin' out of time
My decisions are pending on you
And I will accept the blame
for burnin' out the flame
Hoping the story will twist once again
If I could turn back the time
I would put you first in my life

And I would risk it all for you
to prove my love is true
I'll build a wall around my heart
that would only break a part for you
Can change the way I feel
so tell me what's the deal
Don't say
Don't say it's too late

Now I'm
Layin' it all on the line
For you

And I would risk it all for you
to prove my love is true
I'll build a wall around my heart
that would only break a part for you
Can change the way I feel
so tell me what's the deal
Don't say
Don't say it's too late
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Kakerlak

Περιβόητο μέλος

Η Kakerlak αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών. Έχει γράψει 6,204 μηνύματα.
Στίχοι: Δημήτρης Παπανικολάου
Μουσική: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Domenica

Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω

Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν η πιο μεγάλη πόρνη

Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση

Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

roumana

Διάσημο μέλος

Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
On My Own, Miserables


And now I'm all alone again
Nowhere to turn, no one to go to.
Without a home, without a friend
without a face to say hello to
But now the night is near
And I can make-believe he's here

Sometimes I walk alone at night
When everybody else is sleeping
I think of him and then I'm happy
With the company I'm keeping
The city goes to bed
And I can live inside my head

On my own
Pretending he's beside me
All alone
I walk with him 'til morning
Without him, I feel his arms around me
And when I lose my way, I close my eyes and he has found me

In the rain
The pavement shines like silver
All the lights are misty in the river
In the darkness, the trees are full of starlight
And all I see is him and me forever and forever

And I know it's only in my mind
That I'm talking to myself and not to him
And although I know that he is blind
Still I say there's a way for us

I love him
But when the night is over
He is gone
The river's just a river
Without him, the world around me changes
The trees are bare and everywhere the streets are full of strangers

I love him
But every day I'm lonely
All my life I've only been pretending
Without me, his world will go on turning
The world is full of happiness that I have never known
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

anneke

Νεοφερμένος

Η anneke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
[SIZE=+0][SIZE=+0]Η απορρόφηση, που χρόνια θα τραβήξει του μυαλού σου το λουλούδι[/SIZE]
[SIZE=+0]Άλλη μια πρόταση σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής[/SIZE]
[SIZE=+0]Φαντασιώνεσαι, θα φτάσεις να αγγίξεις του μυαλού σου την τηλεόραση[/SIZE]
[SIZE=+0]Κι είναι σαν κόλαση, που ψάχνεις αφορμή να βάλεις όρια σ'αυτά που μπορείς[/SIZE]
[SIZE=+0]...σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής...[/SIZE]

[SIZE=+0]Βράδια κυνήγω και μοιράζω ευχές, με ρυθμό που ξεχωρίζει τις λέξεις[/SIZE]
[SIZE=+0]βράδια ζωντανός-νεκρός ακροβατώ και ζητάω χαλασμένες ζωές[/SIZE]
[SIZE=+0]καίω μανιασμένος αγάπες-φυλακές, πετάω στον αέρα τις σκέψεις[/SIZE]
[SIZE=+0]ανάποδα κοιτώ, χαραμίζω ευχές[/SIZE]
[SIZE=+0]κρέμομαι γελώντας από ύπουλες προσευχές [/SIZE]

[SIZE=+0]Έτσι, θα συνηθίσεις, θα λες πως μόνος μιλάς και καταφέρνεις[/SIZE]
[SIZE=+0]να'χεις όσες ελπίδες στα όνειρά σου πετάς[/SIZE]
[SIZE=+0]όπως τα λόγια που σπέρνεις[/SIZE]
[SIZE=+0]Ξέρω, είσαι σαν άρρωστος, και συγκεντρώνεις τις λέξεις στο ρυθμό που σε κ@β..νει[/SIZE]
[SIZE=+0]απομακρύνεσαι μ'όλο τον κόσμο σου[/SIZE]
[SIZE=+0]κι όλο ξυπνάς μανιασμένος μ'ένα κόκκινο σεντόνι[/SIZE]
[SIZE=+0]Μέσα στο αίμα αφινιάζεις[/SIZE]
[SIZE=+0]κάτι σαν άνθρωπος που νίωθει τα όνειρά του[/SIZE]
[SIZE=+0]και συρρικνώνεται από το άγχος του[/SIZE]
[SIZE=+0]φως στα κομμάτια που ραγίζουν την καρδιά του[/SIZE]
[SIZE=+0]Μέσα στην επιβίωση[/SIZE]
[SIZE=+0]θα βρεις τον όχλο να στέλνει συμβουλές ακινησίας[/SIZE]
[SIZE=+0]Κι όμως, θα κυνηγήσεις[/SIZE]
[SIZE=+0]μια θέση μέσα τους να΄χεις στη γωνία μιας γωνίας[/SIZE]

ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΜΙΑΣ ΓΩΝΙΑΣ
[/SIZE]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

anneke

Νεοφερμένος

Η anneke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
There
somewhere out there is a better day
somewhere out there has to be
better than today hopes to be
anyway
to be a part of anything
shows me what I've missed
to be a part of all the answers...
my wish
stand there before me
with your emptiness, emptiness
so true to form
so true to all I've missed from you
to be a part of anything
shows me what I've missed
to be a part of all the answers...
my wish
I've run from you before
and closed this door
to be a part of anything
shows me what I've missed
to be a part of all the answers...
my wish
I'll miss you anyway
and I'll miss you anyway

Where-Ultraspank
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Απο "Διδυμα Φεγγαρια" Κανελλιδου - Μητροπανος
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
ΡΕΚΒΙΕΜ (ΓΙΑ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΥΣ ΘΕΟΥΣ) - Γενιά του Χάους

Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών "Η Δικαιοσύνη"
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
"Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή"
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα...







υγ: ξέρω πως η anneke θα γουστάρει.:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
James-Lose Control

Where is the love
Where is the love
Where is the love
That everyone is talking of
Where is the love
Where is the love
That everyone is dreaming of

Come to bed
Come to bed
Come to bed
I cannot sleep in all this heat
Come to bed
Come to bed
This terrors all within my head

Dont be deceived, no land in sight
Were all adrift in this dark night
We float on seas of disbelief
While singing songs of pain relief

Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose control
This bodys young but my spirits old
Scatter my ashes and let my feelings go

Where is the love
Where is the love
Where is the love
That everyone is talking of
Where is the love
Where is the love
That everyone is dreaming of

Dont be deceived, no land in sight
Were all adrift in this dark night
We float on seas of disbelief
While singing songs of pain relief

Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose control
This bodys young but my spirits old
Scatter my ashes and let my feelings go

Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose contr
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tinkerbel

Νεοφερμένος

Η tinkerbel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 25 μηνύματα.
....like the naked leads the blind
i know i'm selfish i'm unkind
sucker love i always find
someone to bruise and leave behind..
all alone in space and time,
there's nothing here but what's here's mine
something borrowed
something blue
every me and every you....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BrokenHeart

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Evris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ηράκλειο (Αττική). Έχει γράψει 963 μηνύματα.
"When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
Dont ever let them win"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Ανατέλλων Τρόμος

Ο παιδικός μας πόλεμος

Παραμύθια πικρά τόσο αληθινά σαν θάνατος
με δολοφόνους ιππότες σε έρημη γη που σταυρώνουν τις μάγισσες
θέλουν να ζήσω σ' αυτά όμως είναι φτηνά και βαρέθηκα

Παραμύθια υγρά ποτισμένα με αίμα και δάκρυα
με ήρωες καταδότες φίδια που ζουν δίχως μίσος και έρωτα
θέλουν να ζήσω σ' αυτά όμως τα ερπετά τα σιχαίνομαι

Ξέρεις μαμά, δεν αντέχω να ζω ικετεύοντας
τώρα γεννιέμαι ξανά, μέσα απ' τα σπλάχνα μιας πόρνης
με αγκαλιάζουν γλυκά, οι πύρινες γλώσσες της πόλης
ξέρεις μαμά, ο άγγελος σου έχει γίνει πια δαίμονας

Πως θα λυτρωθείς; τι ψέμα θα μου πεις;

Θέλω να παίξω ξανά τον
παιδικό μας αναίμακτο πόλεμο
όπως τότε παλιά
μόνο που θα 'χω γεμάτο πιστόλι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

commie

Πολύ δραστήριο μέλος

Η commie αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,147 μηνύματα.
Θα 'μαι κοντά σου -Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωή μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τέλειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αληθινή.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Idril

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Idril αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 1,435 μηνύματα.
"...Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul..." (από James)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
"Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι, κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα, αν μ΄ αγαπάς θα περνάς το ίδιο με μένα..." από Όναρ..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Type O Negative
Life Is Killing Me


Like a Jew in ancient Spain
And for Christ's name did pay with pain
Modern day inquisition
What is the link between these crafts?
Doctors and thieves, they both wear masks
Overpaid meat magicians

Life is killing me

Your doctorate and Ph.D.
Would wipe my ass etched in feces
Will not cure your affliction
Doctors Jeckyll or Mengele
And your face too, they're just a blur
Can't improve my condition

Life is killing me

Appointment made, waited three hours
Did not realize you had such power
I'd rather see a mortician
Your parents saved or had the bucks
Your education stems from luck
Future corpse: death by physician

I have no choice: devoid of rights
So pull the plug, it's my damned life
Keep me alive to increase your bill
A Red Cross hell? - the hospital!

Just let me die with dignity
It's not suicide, simply mercy

Just who do you think you are?
Medical school don't make you God
Now I don't care what you've been taught
Just get me off this life support

Just let me die, with dignity
It's not suicide, simply mercy

Life is killing me
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

anneke

Νεοφερμένος

Η anneke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Highway of Light
Lights the way
Into the night

Puts all flesh
Of human spirit
To rest

The clamor and the clang
The bells we rang
The sound of wheels

I've got a fresh set of ears
And they ain't listening
Oh no

But soon enough in vain
Even the rain
It will stop

My eyes are black
My jealous ...
And I feel nothing
No more

Headlights pan and drape the wall
darkness that surrounding all
We chase the highway on and on
To light the highway as our own

Highway of Light
Deliver me
To the night

That we might sleep
And disappear
No-one may ever
Find us here

An endless string of lights
Meanders through the night
Through houses with gaping doors
Where no-one's living any more

Highway of Light
Lights the way
Into the night

Puts all flesh
Of human spirit
To rest

'' highway of light '' madrugada
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
Τειρεσίας
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας


Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις·

ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν.

Θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου

θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά.


Θα ψάξεις τους δικούς σου, τυφλός και τρομαγμένος·

ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν,

μα η πόλη είναι άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας

θ' αφήσει το χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη.


«Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει,

πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό·

που, ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το 'χει κάνει

ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί».


Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει·

τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί;

Τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση ακριβέ μου,

το μπράτσο της απλώνει, να κρατηθείς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.

Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.

Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ' ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν' αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Top