Όμορφες εικόνες...

[Aleksa]

 

[finesse]

 

[Λένω]

 

[Ουριήλ]

 

[amarelia]

 

[glayki]

 

[Κάμπια]

 

[Aleksa]

 

[American Economist]

 

[parafernalia]

Ήλθον, είδον και απήλθον.
(νιώθεις όμορφα όταν σε πλησιάζουν ζώα έτσι αυθόρμητα..)

 

[glayki]

Σαν την άνοιξη, ακόμη και βροχερή δεν έχει

 

[Euge.loukia]

Μα τι τρομεροί φωτογράφοι που είστε όλοι βρε παιδιά, εγώ δεν είμαι.
Δεν θα σας παρουσιάσω μια φωτογραφία, δεν θα προσπαθήσω να καταγράψω την εικόνα με την ψυχρή αντικειμενικότητα μιας λήψης. Αντιθέτως, θα σας προσκαλέσω να τη δημιουργήσετε μέσα από τις λέξεις, να τη βιώσετε μέσα από τα χρώματα και τις αισθήσεις που θα γεννηθούν στη φαντασία σας. Αφήστε τη σκέψη σας να περιπλανηθεί, να δει πέρα από το αυτονόητο, και τότε θα ανακαλύψετε την εικόνα που κρύβεται στον πυρήνα της αφήγησής μου.

Φανταστείτε μια ανοιξιάτικη αυγή στην καρδιά του βουνού. Η πρώτη ακτίνα του ήλιου διαπερνά την ομίχλη, δημιουργώντας μια χρυσή γραμμή που αναστενάζει από τη λάμψη του. Ο αέρας γεμάτος φρέσκες νότες από τα υγρά φύλλα, που με την υφή τους γλιστρούν απαλά στην επιφάνεια της γης. Μικρές σταγόνες δροσιάς λάμπουν σαν ασημένιες χάντρες πάνω στα αγριολούλουδα, προσφέροντας μια αίσθηση αιώνιας φρεσκάδας. Στο βάθος, οι κορυφές των δέντρων λικνίζονται, σαν να χορεύουν με το βαρύ ρυθμό του ανέμου. Η γη κάτω από τα πόδια σας μοιάζει ζωντανή, σαν να αναστενάζει με κάθε βήμα σας, ενώ το λευκό φως του ήλιου χαϊδεύει την απόκοσμη ηρεμία του τοπίου.

Η εικόνα που αποκτάτε δεν είναι μια απλή φωτογραφία. Είναι μια εμπειρία, μια σύνθεση χρωμάτων, ήχων και αρωμάτων που ζωντανεύει μέσα σας, διαπερνώντας το σώμα και την ψυχή με την αγνότητα της φύσης και της πρώτης στιγμής της ημέρας.