@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
και δεν υπάρχει ο ήλιος
ή είσαι νεκρός ή είσαι ο ήλιος
Jim Morrison
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Το χειρότερο δεν είναι
που μʼ έκλεισαν σʼ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κιʼ έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.
Κώστας Μόντης (1914)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Αγάπησα το Φως πολύ
Ετσι κατόρθωσα ένα κερί ν' ανάψω
και το θαμπό, το λιγοστό του φως, το κέρναγα
Μα πριν χαρά να νιώσω και γι' αυτό
μ' απελπισία είδα βαρύ
να ρίχνω αλλού και το σκοτάδι
Αφού το ίδιο φως που εγώ κρατούσα
με του κορμιού μου τη Σκιά
σκοτάδι γέμιζε τις στράτες που περνούσα.
[FONT="]Αλέξανδρος Παναγούλης[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Περηφάνια μου μια μέρα είχες γενεί
σαν το ελάφι, που πλανιέται όλο ελπίδα
μα τρομάζει απʼ την ανθρώπινη φωνή
και του στήνουν τʼ ακροκλώναρα παγίδα.
Που καλπάζει μεθυσμένο απʼ τη χαρά
τʼ αξεσκλάβωτου παλμού της ηλιαχτίδας
και σε χόρτα σκύβει πάνω τρυφερά
για να πιει το μύρο μιας δροσοσταλίδας.
Και πιο πέρα στον καθρέπτη του νερού
που αρυτίδωτο λοτούς μέσα του κρύβει,
με τη χάρη ενός του πόθου τολμηρού
για να δει την ομορφιά του αιθέρια σκύβει.
Και κοιτάει το λαστιχένιο του κορμί
την ατίθαση και σμιλευτή ομορφιά του
σα ζυγιάζει μʼ ακατάβλητη ορμή
τα στητά, πάνω απʼ την όψη, κέρατά του.
Τη νωχέλεια ενός του βήματος αργού
την ξαφνιάζει καπνισμένο ένα τουφέκι
κάποιου ξένου, διαβατάρη κυνηγού,
που παράμερα στο δάσος μέσα στέκει.
Ξαφνιασμένο ξεπετιέται με καρδιά
που στα στήθια του ο φόβος ξεριζώνει.
Μα πιο πέρα τα πυκνά του τα κλαδιά
ρίχνει ο σχοίνος
και το ελάφι μου σκλαβώνει.
Κι όσο φτάνει ο κυνηγός από μακριά
η ματιά του η γαλανή και λυπημένη
σβήνει, γίνεται θολή και πιο βαριά…
σκλαβωμένο,
μες στα σχοίνα, πάει, πεθαίνει.
Αλεξάντρ Πούσκιν
(απόδοση: Γιάννης Αηδονόπουλος)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Την κούπα γέμισε
και στη φωτιά της άνοιξης
το χειμωνιάτικο ρούχο της τύψης
πέτα το πέρα.
Το πουλί του χρόνου
δεν έχει παρά λίγο δρόμο να διαβεί
και το πουλί
άρχισε ήδη να πετά.
Ομάρ Καγιάμ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Περνούσε η ζωή μου, γλέντι αληθινό,
δίχως μετάνοια μήτε χαλινό,
κι επήγαινα παιχνίδι κάθε ανέμου.
Τώρα παραξενεύομαι γιατί
ο θάνατος να με συλλογιστεί,
που δεν τον συλλογίστηκα ποτέ μου.
Mathurin Regnier
Σε μετάφραση Κ. Γ. Καρυωτάκη
------------------
ΑΓΓΕΛΙΕΣ
Διατίθεται απόγνωσις
εις άριστην κατάστασιν
και ευρύχωρον αδιέξοδον
Σε τιμές ευκαιρίας.
Ανεκμετάλλευτον και εύκαρπον
έδαφος πωλείται
ελλείψει τύχης και διαθέσεως.
Και χρόνος
αμεταχείριστος εντελώς.
Πληροφορίαι:Αδιέξοδον.
Ώρα:Πάσα.
Κική Δημουλά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ
...Εγώ, Οδυσσέα
τον ουρανό τον είδα
απ' την κορυφή της Γκιώνας, απ' τα ψηλά αετώματα
κι από τα δημόσια ουρητήρια της πλατείας Ομονοίας.
Αυτό δε λέει πως δε σ' αγαπώ. Πως δεν είμαι χτυπημένη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Μισός μέσα και μισός έξω
Στη θάλασσα του τώρα
Το πάνω μισό οξειδωμένο και ξεβαμμένο
Απ' την συναναστροφή με την αρμύρα και τον ήλιο
Με βαθουλώματα και γρατσουνιές
Από επαφές με αιχμηρά και απρόσεκτα γεγονότα
Το κάτω μισό κληματαριά υποθαλάσσια
Γεμάτη μοράβια και όστρακα μικρά
Αποικιοκρατικά των χρόνων
Οικοσυστήματα λαφυραγωγημένων στιγμών
Βιότοπος κοραλλιογενής συναισθημάτων
Κι όσο το πάνω φθείρεται και φυραίνει
Τόσο το κάτω γεμίζει και βαραίνει
Όλοι το πάνω βλέπουν
Και τσακισμένα βγάζουν συμπεράσματα
Και τίποτα δεν υποψιάζονται για το κάτω
Καλά κρυμμένο όπως είναι
Από εγώ και χρόνια σκεπασμένο
Και θα έρθει η ώρα που το πάνω θα φυράνει τόσο
Κατακτώντας την σκουριασμένη, απατηλή διαφάνεια των στιγμών
Και το κάτω θα βαρύνει τόσο
Που οι νόμοι της άνωσης θα καταργηθούν
Κι όλο -πάνω και κάτω-
Θα βουλιάξει ήσυχα
Μικρές μπουρμπουλήθρες αφήνοντας
Που με αθόρυβα πλαφ
Θ' αναγγείλουν το γεγονός στο γύρω τίποτα.
πηγή: https://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=61788%20-%2030k%20%96
--------------------------
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
"Μικρόβιες βδέλλες
στου χρόνου τις μασχάλες
κρεμασμένοι.
Πίνουμε λίγο.
Όσο χωρά ο στενός διάφανος ασκός μας.
Πίνουμε λαίμαργα.
Ώσπου να διαρραγούμε
να αποκολληθούμε
να πέσουμε ήσυχα - ήσυχα."
Τάσος Μαδαμόπουλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
και κανείς δεν είπε πως είναι αλάνθαστος….
αρκεί να ξέρουμε κυρίως τι λάθη κάναμε και γιατί…
Όταν όμως τα πράγματα είναι απροσδιόριστα, είναι εύκολο να γίνουν λάθη.
Κι όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι - όλοι χαμένοι είμαστε....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Πώς να πετύχεις σαν ποιητής
Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως οι μ*λ*κες
φτάνουν πιο γρήγορα εκεί που θέλουν
γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος μ*λ*κες
κι όταν δουν έναν μ*λ*κα
να έρχεται κατά πάνω τους
παραμερίζουν
μην νομίσουν οι άλλοι μ*λ*κες
πως είναι γνωστός τους
ο μ*λ*κας
που έρχεται κατά πάνω τους
ενώ εκείνος πηγαίνει βιαστικά
να κάνει τη μ*λ*κία του.
Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως καλός μ*λ*κας
δεν βάζει στόχους μικρούς
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου
αλλά στόχους μεγάλους
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου.
Αν δεν στοχεύεις να πάρεις το Νόμπελ
δεν πρόκειται να πάρεις
ούτε τʼ @ρχίδι@ του μικρότερου βιβλιοπώλη
στο Πέραμα.
Το τρίτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως τα δύο πρώτα
δεν πρέπει να στα μάθει η ζωή
αλλά το πτυχίο.
Οι απλοί μ*λ*κες όταν βγαίνουν στην ζωή
συμπεριφέρονται σαν μ*λ*κες
Οι μ*λ*κες με πτυχίο
έχουν Κοινωνική Τεχνική.
Βασικά, αυτά είναι αρκετά,
γιατί αν όλοι οι μ*λ*κες
παραμερίζουν όταν βλέπουν
έναν μ*λ*κα να έρχεται καταπάνω τους,
εξαφανίζονται στην κυριολεξία
όταν υποψιαστούν
πως μπορεί να είναι μ*λ*κας με πτυχίο.
Φυσικά πρέπει να εκδόσεις ένα περιοδικό
για την ποίηση.
Διεθνές περιοδικό.
Στο κόσμο υπάρχουν αμέτρητοι μ*λ*κες
που θα κολακευτούν
όταν κάποιος ασήμαντος
μεταφράσει
τα κουρελόχαρτά τους
και τριακόσιοι αναγνώστες
σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων
διαβάσουν τα κουρελόχαρτά τους.
Άλλωστε θα φροντίσουν να μεταφράσουν
τα κουρελόχαρτά σου
κι ίσως γίνεις
ο μεγαλύτερος συγγραφέας
του ορόφου
της πολυκατοικίας
που μένει ο μ*λ*κας
που θα σε μεταφράσει.
Αυτά. Και γλύφε γλύφε γλύφε
—το σάλιο κάνει τίγρη το σαλιγκάρι—
γλύφε μέχρι να λιώσουν
σαν ζάχαρη οι μ*λ*κες
που δεν παραμερίζουν.
Κι ύστερα δάγκωνε δάγκωνε δάγκωνε
—σκέψου τα πιράνχας—
δάγκωνε μέχρι να μάθουν οι μ*λ*κες
να μην παραμερίζουν
αλλά να σκύβουν.
Όσο για τα ποιήματά σου…
Χρειάζεται οπωσδήποτε να ξέρεις
πως
τον Αρχίλοχο τον έφαγε πισώπλατα
ένα καθίκι
κάποιος «Κόραξ»
μισθοφόρος κι αυτός
αλλά όχι ποιητής
και συγκλονίστηκαν όλοι
γιʼ αυτό έπεσαν σαν τα κοράκια
πάνω στʼ αριστουργήματά του
και τα πετσόκοψαν
ο Βιγιόν εξαφανίστηκε μια μέρα
και κανείς δεν ξέρει
αν έφαγε μια σκοτεινή μαχαιριά
ή σάπισε
σʼ ένα σκοτεινό κελί
γιατί
στʼ @ρχίδι@ των χρονικογράφων
ο ποιητής!
δουλειά των χρονικογράφων
ήταν νʼ αποδείξουν
πως ο γελωτοποιός
του βασιλιά
δεν ήταν γελωτοποιός
μεταμφιεσμένος
σε βασιλιά.
Τον Μάρλοου τον καθάρισαν σε μια ταβέρνα
αφού δεν μπόρεσαν να τον χώσουν
σʼ ένα μπουντρούμι
και να τον κομματιάσουν
οι δικαστές
για να καθαρίσουν
την Βρετανία των κρυφών
φούστηδων
από τον φανερό
φούστη.
Ο Ρεμπώ πήγε μόνος του
να πεθάνει στην Αβησσυνία
σαν το πληγωμένο σκυλί
που χώνεται σε μια γωνιά
να γλύψει τις πληγές του
Ο Μαγιακόβσκι… τον αυτοκτόνησαν
με περίστροφο
το ίδιο και τον Καρυωτάκη
Ο…
Τέλος πάντων
ζόρικη δουλειά τα ποιήματα.
Δεν χρειάζεται να γράψεις ποιήματα
για να πετύχεις σαν ποιητής.
Ποιήματα υπάρχουν πολλά
και στο ίντερνετ μπορείς να βρεις
ένα σωρό αυτόματους μεταφραστές.
Γιατί να γράψεις ποιήματα;
Έχεις τόση δουλειά
αν πρόκειται να πετύχεις σαν ποιητής.
Και θα πετύχεις
αν δουλέψεις σωστά:
σαν σωστός μ*λ*κας
με πτυχίο.
Κορνίλιος Φρέρης
Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουμε πραγματικά είναι να μας ακούσουν και να μας καταλάβουν. Όταν αντιληφθούμε ότι μας καταλαβαίνουν, τότε αποκτάμε κίνητρο να καταλάβουμε κι εμείς τους άλλους. Χαμογελάω τώρα που το σκέφτομαι, γιατί στη σημερινή εποχή κι αυτό ύποπτο ακούγεται…Ό, τι και να πεις είναι ύποπτο!…κι απʼ τη στιγμή που τα έχεις καταφέρει έτσι…καλά να πάθεις! Υπάρχει περίπτωση να κάνεις κάτι και να μην είναι κακό, αλλά κάτι χειρότερο: ΜΑΛ*ΚΙΑ! Τότε ό, τι και να κάνεις κάιγεσαι…Γιʼ αυτό να μάθεις πότε θα μασάς και πότε θα μιλάς!
Δεκτόν!
Και πολλές φορές δεν υπάρχει μέση λύση. Σε αυτή την περίπτωση αυτος που επιβιώνει είναι κι ο δυνατότερος (δενʼ λέω ότι είναι κακό αυτό πάντα….ίσως έτσι να είναι το σωστό…) Κι αν τα περισσότερα οχήματα έρχονται κατά πάνω σου…πιθανόν να είσαι σε λάθος λωρίδα.
Δεκτόν!
Να μάθεις επίσης να φεύγεις από έναν κακόγουστο πόλεμο! Να αναλαμβάνεις τη δικιά σου ευθύνη - εφόσον οι μ*λ*κίες πληρώνονται – και να φεύγεις!
Δεκτόν!
Κι έτσι πρέπει…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Νύχτα
σ’ ένα φαρμακείο
ένα άλογο
γονατισμένο
τρώει
τα σανίδια
ένα κορίτσι
μ’ ένα έγκαυμα
παράξενο
πράσινο
γιατρεύεται
ενώ
το φάντασμα
απελπισμένο
κλαίει
στη γωνία.
Σαχτούρης Μίλτος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.