Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
17-03-22
13:59
Περί έρωτος Γιώργος Δομιανός
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
17-03-22
11:19
Σαν πεταλούδα
παγιδευμένη σε καλειδοσκόπιο
καταστρέφω χρώματα.
Σαν κομήτης
καμωμένος για επανάσταση
αυταναφλέγομαι.
Ανοίγω το στόμα μου ·
αναβλύζουν διαμάντια
και πίσσα.
Στο αίμα μου ρέουν
σειρήνες ασθενοφόρων,
προδομένοι έρωτες,
νικοτίνη.
Είμαι στάχτη
του αποτσίγαρού σου.
Τρεκλίζω
πάνω σε τασάκια.
Ονειρεύομαι
να κάψω
την γλώσσα σου.
Βρίζεις και
φεύγεις.
παγιδευμένη σε καλειδοσκόπιο
καταστρέφω χρώματα.
Σαν κομήτης
καμωμένος για επανάσταση
αυταναφλέγομαι.
Ανοίγω το στόμα μου ·
αναβλύζουν διαμάντια
και πίσσα.
Στο αίμα μου ρέουν
σειρήνες ασθενοφόρων,
προδομένοι έρωτες,
νικοτίνη.
Είμαι στάχτη
του αποτσίγαρού σου.
Τρεκλίζω
πάνω σε τασάκια.
Ονειρεύομαι
να κάψω
την γλώσσα σου.
Βρίζεις και
φεύγεις.
Στάχτη Μ. Κατσίκα
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
26-02-22
14:11
Ο πυρήνας της σκέψης μου
απαρτίζεται από σένα.
Μπορείς να το αποδεχθείς;
Στα κύτταρα
πολλαπλασιάζεται η εικόνα σου,
στις συνάψεις
καλπάζει η φωνή σου.
Θα σου πλάθω παραδείσους
από πολύτιμες
βιωμένες και αβίωτες στιγμές.
Παραδέξου το!
Και η δική σου δημιουργικότητα
πλημμυρισμένη από εμένα
μεγαλουργεί.
απαρτίζεται από σένα.
Μπορείς να το αποδεχθείς;
Στα κύτταρα
πολλαπλασιάζεται η εικόνα σου,
στις συνάψεις
καλπάζει η φωνή σου.
Θα σου πλάθω παραδείσους
από πολύτιμες
βιωμένες και αβίωτες στιγμές.
Παραδέξου το!
Και η δική σου δημιουργικότητα
πλημμυρισμένη από εμένα
μεγαλουργεί.
Λ.Βαταντζή
Ποιητική ΑδείαNascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
24-02-22
12:53
Εσύ
Τόσο ψηλή
Γλυκιά από τα νύχια μέχρι την κορφή Τα λεπτουργήματα τα’ ανέμου
Χαράζονται σε φεγγαρίσια τατουάζ
Στο μέτωπό σου
Στη ράχη των χεριών σου Νύχι ασημένιο στην μπρούτζινη επιδερμίδα
Χνάρι νωπό αργού προσκυνήματος
Προς τη Μέκκα των λαγόνων σου
Στης διαύγειάς σου την καμπάνα
Να ξεριζώσω έναν ήχο.
Ν’ αναληφθώ από το χώμα
Ν’ ανυψωθώ
Σαν κοτσάνι που λυγίζουν
Τα πλούτη των βολβών του
Πάνω από τα τορνευτά σου γόνατα
Πάν’ απ’ το αδύναμο κλαδάκι
Των ποδιών σου. Βαθύπλουτη βιτρίνα μ’ εμπορεύματα
Η κοιλιά σου
Καταρρέουσα αποθήκη αρωμάτων
Οι γλουτοί σου
Λαμπρό κι οξύ ακόντιο
Η γλώσσα σου
Σαρκική τάφρος, τάφρος αέρινη
Που δίνεται στους λύκους
Και στα λαγωνικά της ηδονής
Τα χείλη σου
Ρόδινη λέπρα
Τέλεια κεντημένη μες στην ειρήνη των μηρών σου
Η πληγή σου…
ΑΤΙΤΛΟ
Michel Leiris
Τόσο ψηλή
Γλυκιά από τα νύχια μέχρι την κορφή Τα λεπτουργήματα τα’ ανέμου
Χαράζονται σε φεγγαρίσια τατουάζ
Στο μέτωπό σου
Στη ράχη των χεριών σου Νύχι ασημένιο στην μπρούτζινη επιδερμίδα
Χνάρι νωπό αργού προσκυνήματος
Προς τη Μέκκα των λαγόνων σου
Στης διαύγειάς σου την καμπάνα
Να ξεριζώσω έναν ήχο.
Ν’ αναληφθώ από το χώμα
Ν’ ανυψωθώ
Σαν κοτσάνι που λυγίζουν
Τα πλούτη των βολβών του
Πάνω από τα τορνευτά σου γόνατα
Πάν’ απ’ το αδύναμο κλαδάκι
Των ποδιών σου. Βαθύπλουτη βιτρίνα μ’ εμπορεύματα
Η κοιλιά σου
Καταρρέουσα αποθήκη αρωμάτων
Οι γλουτοί σου
Λαμπρό κι οξύ ακόντιο
Η γλώσσα σου
Σαρκική τάφρος, τάφρος αέρινη
Που δίνεται στους λύκους
Και στα λαγωνικά της ηδονής
Τα χείλη σου
Ρόδινη λέπρα
Τέλεια κεντημένη μες στην ειρήνη των μηρών σου
Η πληγή σου…
ΑΤΙΤΛΟ
Michel Leiris
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
20-02-22
10:12
"Δεν είναι
που δεν σ’ έχω ακούσει
Δεν είναι που δεν σ’ έχω δει
Η έκπληξη μπορεί να ταξιδεύει και στα πέλαγα.
Δώσ’ μου μια ελάχιστη ανάσα
Να τραγουδήσω το ανείπωτο, χωρίς να τρέμω μη βραχεί.
Είσαι ο Πρίγκιπας που θέλησες,
τα αινίγματά μου όλα έλυσες
Σκορπάς Την ευλογία ενός καιρού που δεν τελειώνει.
Μόνο η σκέψη σου με λιώνει,
κι από το μέταλλο Θα φτιάξω δαχτυλίδι του άπειρου
Για να κλειστείς".
Γιάννης Ευθυμιάδης
που δεν σ’ έχω ακούσει
Δεν είναι που δεν σ’ έχω δει
Η έκπληξη μπορεί να ταξιδεύει και στα πέλαγα.
Δώσ’ μου μια ελάχιστη ανάσα
Να τραγουδήσω το ανείπωτο, χωρίς να τρέμω μη βραχεί.
Είσαι ο Πρίγκιπας που θέλησες,
τα αινίγματά μου όλα έλυσες
Σκορπάς Την ευλογία ενός καιρού που δεν τελειώνει.
Μόνο η σκέψη σου με λιώνει,
κι από το μέταλλο Θα φτιάξω δαχτυλίδι του άπειρου
Για να κλειστείς".
Γιάννης Ευθυμιάδης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
16-02-22
03:45
Περί Έρωτος
Και λέω: Αυτό θα είναι ο έρωτας, να έχεις φιληθεί χίλιες φορές και να θαρρείς πως είναι η πρώτη, να έχεις χαϊδευτεί χίλιες φορές παντού, να σε χαϊδεύει το μάτι του και να σε πιάνει ανατριχίλα.
Θ. Κοροβίνης
Και λέω: Αυτό θα είναι ο έρωτας, να έχεις φιληθεί χίλιες φορές και να θαρρείς πως είναι η πρώτη, να έχεις χαϊδευτεί χίλιες φορές παντού, να σε χαϊδεύει το μάτι του και να σε πιάνει ανατριχίλα.
Θ. Κοροβίνης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
15-02-22
12:59
Η αγάπη
Α! Τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα·
-αν είναι να 'ρθει, θε να ’ρθει δίχως να νιώσεις από πού
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα.
Θε να σου κλείσει απαλά με τ’ άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν στους δρόμους να κοιτάνε
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια 'μαι εγώ;"
απ’ της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια ’ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς... αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθεί.
Κλειστά όλα να ’ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ’ αγκαλιάσει.
Ειδέ κι αν έχεις φωτεινό το σπίτι για να τη δεχθείς
και σαν φανεί τρέξεις σ’ αυτήν, κι εμπρος στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθεί - αλλιώς θα προσπεράσει.
Κώστας Ουράνης
Α! Τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα·
-αν είναι να 'ρθει, θε να ’ρθει δίχως να νιώσεις από πού
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα.
Θε να σου κλείσει απαλά με τ’ άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν στους δρόμους να κοιτάνε
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια 'μαι εγώ;"
απ’ της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια ’ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς... αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθεί.
Κλειστά όλα να ’ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ’ αγκαλιάσει.
Ειδέ κι αν έχεις φωτεινό το σπίτι για να τη δεχθείς
και σαν φανεί τρέξεις σ’ αυτήν, κι εμπρος στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθεί - αλλιώς θα προσπεράσει.
Κώστας Ουράνης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
11-02-22
14:05
Και τι μ’ αυτό;
Την αγάπη σου παίρνω
και τι μ’ αυτό
την αγάπη μου σου δίνω
και τι μ’ αυτό
απογεύματα θα ’χουμε και νύχτες
ενθουσιασμούς
καλοκαίρια
όλη την ηδονή
όλη την ευτυχία
όλη τη θαλπωρή.
Και τι μ’ αυτό.
Παντοτινά θα εκλείπει
το βαθύ ψέμμα
το για πάντα.
Την αγάπη σου παίρνω
και τι μ’ αυτό
την αγάπη μου σου δίνω
και τι μ’ αυτό
απογεύματα θα ’χουμε και νύχτες
ενθουσιασμούς
καλοκαίρια
όλη την ηδονή
όλη την ευτυχία
όλη τη θαλπωρή.
Και τι μ’ αυτό.
Παντοτινά θα εκλείπει
το βαθύ ψέμμα
το για πάντα.
Idea Vilariño
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
10-02-22
14:42
"Νὰ εἶχεν ὁ ἔρωτας σαΐτες! ..νὰ εἶχε βρόχια ..νὰ εἶχε φωτιές ..
νὰ τρυποῦσε μὲ τὶς σαΐτες του τὰ παραθύρια ..νὰ ζέσταινε τὶς καρδιές..
νὰ ἔστηνε τὰ βρόχια του ἀπάνω στὰ χιόνια.."
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
νὰ τρυποῦσε μὲ τὶς σαΐτες του τὰ παραθύρια ..νὰ ζέσταινε τὶς καρδιές..
νὰ ἔστηνε τὰ βρόχια του ἀπάνω στὰ χιόνια.."
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
04-02-22
13:03
Δεν Σ’ Αγαπώ Σαν Να Ήσουν Ρόδο Της Αλμύρας
Πάμπλο Νερούδα
Δεν σ’ αγαπώ σαν νά ’σουν ρόδο της αλμύρας, τοπάζι
ή βέλος γαρύφαλου που σκορπά φωτιά:
σ’ αγαπώ όπως αγαπιούνται κάποια ρόδα σκοτεινά
Μυστικά, ανάμεσα σε ψυχή και σκιά
Σ’ αγαπώ σαν το φυτό που δεν ανθοφορεί και μέσα του
Κουβαλά, κρυμμένο, το φως από τα άνθη του
Χάρη στον έρωτά σου μέσα στο κορμί μου ζει το σκοτεινό
Και συμπυκνωμένο άρωμα που βγαίνει απ’ τη γη.
Σ’ αγαπώ δίχως να ξέρω πώς, ούτε πότε ούτε κι από πού,
σ’ αγαπώ απλά, δίχως προβλήματα κι υπερηφάνεια καμιά:
έτσι σ’ αγαπώ γιατί δεν ξέρω αλλιώς ν αγαπώ
παρά μόνον με τον τρόπο να μην είμαι εγώ και να μην είσαι εσύ
τόσο κοντά που το χέρι σου στο στήθος μου να είναι το δικό μου,
τόσο κοντά που να κλείνουνε τα μάτια σου πάνω στο όνειρό μου.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
02-02-22
04:14
Το δρόμο που ήξερες
δε θα ξαναπεράσεις.
Στο τέρμα του σηκώσαν μαύρο άγαλμα
με τεντωμένη την παλάμη
να σβει τον ήλιο πριν την ώρα του
και διατάξαν νέο ημεροδείχτη
που φέρνει τη νυχτιά
πιο γρήγορα
στα μάτια μας.
Στο δρόμο που ήξερες
κώδικα νέο στήσανε στο τέρμα του
και καταργήσαν όλα τα φωνήεντα
να μην μπορώ άλλο πια
να σου μιλώ για την αγάπη.
Γιάννης Πατίλης
Αδιάβατο
δε θα ξαναπεράσεις.
Στο τέρμα του σηκώσαν μαύρο άγαλμα
με τεντωμένη την παλάμη
να σβει τον ήλιο πριν την ώρα του
και διατάξαν νέο ημεροδείχτη
που φέρνει τη νυχτιά
πιο γρήγορα
στα μάτια μας.
Στο δρόμο που ήξερες
κώδικα νέο στήσανε στο τέρμα του
και καταργήσαν όλα τα φωνήεντα
να μην μπορώ άλλο πια
να σου μιλώ για την αγάπη.
Γιάννης Πατίλης
Αδιάβατο
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
01-02-22
13:18
Εγώ είμαι της θύελλας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είμαι της λαίλαπας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είναι που εντός μου είσαι η δίνη
είναι που έσπασες τον άξονα
που κράταγε την τάξη
κι όλα γίναν ιαχές
νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
γι’ αυτό σ’ αγαπώ.
Έκτωρ Κακναβάτος .
Του Έρωτα .
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είμαι της λαίλαπας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είναι που εντός μου είσαι η δίνη
είναι που έσπασες τον άξονα
που κράταγε την τάξη
κι όλα γίναν ιαχές
νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
γι’ αυτό σ’ αγαπώ.
Έκτωρ Κακναβάτος .
Του Έρωτα .
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
29-01-22
12:53
Απλές επιθυμίες
Σήμερα θα ’θελα τα δάχτυλά σου ιστορίες να γράφουν στα μαλλιά μου
θα ’θελα στον ώμο φιλιά
χουχούλιασμα τις αλήθειες τις πιο μεγάλες να ξεστομίζεις ή τα πιο μεγάλα ψέματα
— να μου ’λεγες ας πούμε πως είμαι η γυναίκα η πιο ωραία του κόσμου
πως πολύ μ’ αγαπάς και άλλα τέτοια,
τόσο απλά,
έτσι χιλιοειπωμένα,
τις γραμμές του προσώπου μου να διαγράφεις και στα μάτια άχρονα να με κοιτάζεις,
λες κι η ζωή σου ακέρια απ’ το χαμόγελό τους να εξαρτιόταν
όλους τους γλάρους αναστατώνοντας στον αφρό.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα, όπως το κορμί μου να περιδιαβαίνεις,
δρόμο δεντροστοιχισμένο και μυρωδικό,
το πρωτοβρόχι να ’σουν του χειμώνα,
αφήνοντάς σε να πέσεις πρώτα αργά κι ύστερα κατακλυσμιαία.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα,
όπως ένα κύμα τρυφεράδας τρανό που τα μέλη μου θα ’λυνε,
έναν κοχυλιού αχό ένα κοπάδι ψαριών στο στόμα κάτι τέτοιο εύθραυστο και
γυμνό σαν ένα άνθος έτοιμο στο πρώτο φως του πρωινού να ενδώσει
ή ένα σπόρο απλώς
ή δέντρο
λίγα χορταράκια
ένα χάδι που θα μ’ έκανε να λησμονήσω
και πέρασμα του χρόνου
και πόλεμο αλλά
κι αυτούς ακόμη τους κινδύνους του θανάτου.
GIOCONDA BELLI
Σήμερα θα ’θελα τα δάχτυλά σου ιστορίες να γράφουν στα μαλλιά μου
θα ’θελα στον ώμο φιλιά
χουχούλιασμα τις αλήθειες τις πιο μεγάλες να ξεστομίζεις ή τα πιο μεγάλα ψέματα
— να μου ’λεγες ας πούμε πως είμαι η γυναίκα η πιο ωραία του κόσμου
πως πολύ μ’ αγαπάς και άλλα τέτοια,
τόσο απλά,
έτσι χιλιοειπωμένα,
τις γραμμές του προσώπου μου να διαγράφεις και στα μάτια άχρονα να με κοιτάζεις,
λες κι η ζωή σου ακέρια απ’ το χαμόγελό τους να εξαρτιόταν
όλους τους γλάρους αναστατώνοντας στον αφρό.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα, όπως το κορμί μου να περιδιαβαίνεις,
δρόμο δεντροστοιχισμένο και μυρωδικό,
το πρωτοβρόχι να ’σουν του χειμώνα,
αφήνοντάς σε να πέσεις πρώτα αργά κι ύστερα κατακλυσμιαία.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα,
όπως ένα κύμα τρυφεράδας τρανό που τα μέλη μου θα ’λυνε,
έναν κοχυλιού αχό ένα κοπάδι ψαριών στο στόμα κάτι τέτοιο εύθραυστο και
γυμνό σαν ένα άνθος έτοιμο στο πρώτο φως του πρωινού να ενδώσει
ή ένα σπόρο απλώς
ή δέντρο
λίγα χορταράκια
ένα χάδι που θα μ’ έκανε να λησμονήσω
και πέρασμα του χρόνου
και πόλεμο αλλά
κι αυτούς ακόμη τους κινδύνους του θανάτου.
GIOCONDA BELLI
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
27-01-22
14:37
κοιταξε με
ο ηλιος ανατελλει πισω απ’ την γυμνη σου πλατη
θελω να κρυψω ολη μου την υπαρξη μεσα στα ματια σου
καθε φορα φορα που ξημερωνει το ταβανι γκρεμιζεται
το δωματειο γκρεμιζεται
η γη γκρεμιζεται
και μενει μονο ο μικρος ηλιος να ανατελλει
πισω απ’την γυμνη σου πλατη
θελω να κρυψω ολη μου την υπαρξη μεσα στα ματια σου
ο ηλιος ανατελλει πισω απ’ την γυμνη σου πλατη
θελω να κρυψω ολη μου την υπαρξη μεσα στα ματια σου
καθε φορα φορα που ξημερωνει το ταβανι γκρεμιζεται
το δωματειο γκρεμιζεται
η γη γκρεμιζεται
και μενει μονο ο μικρος ηλιος να ανατελλει
πισω απ’την γυμνη σου πλατη
θελω να κρυψω ολη μου την υπαρξη μεσα στα ματια σου
ΑΤΙΤΛΟ
Κ. Θ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
27-01-22
14:06
..Λιωμένο μολύβι στάζει
η ανάσα των ανθρώπων
κι εγώ σχεδιάζω συναντήσεις
όταν σε δω
αν θα σ’ αγκαλιάσω πρώτα
ή θα σκύψω το κεφάλι
αποκαμωμένη
απ’ το φιλί
που άργησε πολύ
κι εχάθη η νοστιμιά του.
Κι ενώ όλο για μίσος λένε
θυμάμαι πόσο αρέσει
στους άντρες ν’ αγαπιούνται
πώς δένουν σαν φραγκόσυκα
σφιχτό χύνεται το μέλι
απ’ τα αγκαθάκια
και πέφτει η γύρη σαν βροχή
απ’ το πελώριο κίτρινο
λουλούδι της αγάπης.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
η ανάσα των ανθρώπων
κι εγώ σχεδιάζω συναντήσεις
όταν σε δω
αν θα σ’ αγκαλιάσω πρώτα
ή θα σκύψω το κεφάλι
αποκαμωμένη
απ’ το φιλί
που άργησε πολύ
κι εχάθη η νοστιμιά του.
Κι ενώ όλο για μίσος λένε
θυμάμαι πόσο αρέσει
στους άντρες ν’ αγαπιούνται
πώς δένουν σαν φραγκόσυκα
σφιχτό χύνεται το μέλι
απ’ τα αγκαθάκια
και πέφτει η γύρη σαν βροχή
απ’ το πελώριο κίτρινο
λουλούδι της αγάπης.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
26-01-22
03:05
Αναμοχλεύω τα υπολείμματα,
χαραγμένα στις γραμμές του ιδρώτα.
Από τα έγκατα της νύχτας
αρχίζει η επώδυνη ανάβαση.
Το νέο ξεκίνημα
είναι ζήτημα χρόνου.
Μια εμφάνιση απρόσμενη
αφόπλισε τις αντιστάσεις
το ρίγος καταγράφεται.
Με ανησυχούν έννοιες αλλότριες,
επιλεκτικά διαχειρίζομαι
τα συναισθήματα.
Ολισθαίνω στην παρόρμηση,
στην αβεβαιότητα της μοίρας.
Έτοιμος να παραδοθώ
στην αναζήτηση,
σκιρτώ αντικρίζοντας
το προκλητικό βλέμμα
της κάθιδρης σάρκας.
Οι εκκρεμότητες με τη ζωή
κατακερματίζονται
στις αναταράξεις του πάθους.
χαραγμένα στις γραμμές του ιδρώτα.
Από τα έγκατα της νύχτας
αρχίζει η επώδυνη ανάβαση.
Το νέο ξεκίνημα
είναι ζήτημα χρόνου.
Μια εμφάνιση απρόσμενη
αφόπλισε τις αντιστάσεις
το ρίγος καταγράφεται.
Με ανησυχούν έννοιες αλλότριες,
επιλεκτικά διαχειρίζομαι
τα συναισθήματα.
Ολισθαίνω στην παρόρμηση,
στην αβεβαιότητα της μοίρας.
Έτοιμος να παραδοθώ
στην αναζήτηση,
σκιρτώ αντικρίζοντας
το προκλητικό βλέμμα
της κάθιδρης σάρκας.
Οι εκκρεμότητες με τη ζωή
κατακερματίζονται
στις αναταράξεις του πάθους.
Δημήτρης Καρπέτης
Οι γραμμές του ιδρώτα
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
25-01-22
13:19
Ανάμνηση ανικανοποίητη
τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν.
Θορυβώδης η εκπνοή
της ανάσας καθώς συγκλίνω
προς την υπέρτατη στιγμή.
Μια εξάρτηση συναισθηματική
που οδηγεί στη σύγχυση.
Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου,
φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων
καθώς εναλλάσσονται αέναα
απαγορεύσεις και κανόνες .
Νοιώθω το αποτύπωμα των χειλιών
να εξασθενεί.
Στο πρόσωπο μου διαγράφεται
η νοσταλγία μιας ματιάς φευγαλέας
καθώς ρίχνεις τα μαλλιά σου
προς τα πίσω.
τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν.
Θορυβώδης η εκπνοή
της ανάσας καθώς συγκλίνω
προς την υπέρτατη στιγμή.
Μια εξάρτηση συναισθηματική
που οδηγεί στη σύγχυση.
Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου,
φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων
καθώς εναλλάσσονται αέναα
απαγορεύσεις και κανόνες .
Νοιώθω το αποτύπωμα των χειλιών
να εξασθενεί.
Στο πρόσωπο μου διαγράφεται
η νοσταλγία μιας ματιάς φευγαλέας
καθώς ρίχνεις τα μαλλιά σου
προς τα πίσω.
Δημήτρης Καρπέτης
Ανάμνηση ανικανοποίητη
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
21-01-22
13:39
ΟΥΛΑΛΟΥΜ…
Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυρά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: θα ‘ρθη απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
θα ‘ρθη, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζη ήλιο και βροχή
και νιο φεγγάρι . . .
Και νά, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και νά, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
. . . Πως νά, θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ,
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – οϊμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου !
Πάταγα ‘γω – στραβός – μεσ’ τα νερά ;
κι εσύ κοντά μου . . .
(..τώρα αν την ξανα έβλεπα Ουλαλούμ θα την φώναζα)
Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυρά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: θα ‘ρθη απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
θα ‘ρθη, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζη ήλιο και βροχή
και νιο φεγγάρι . . .
Και νά, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και νά, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
. . . Πως νά, θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ,
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – οϊμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου !
Πάταγα ‘γω – στραβός – μεσ’ τα νερά ;
κι εσύ κοντά μου . . .
(..τώρα αν την ξανα έβλεπα Ουλαλούμ θα την φώναζα)
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
20-01-22
12:56
Στην πραγματικότητα λίγο με νοιάζει
που το στήθος σου κοιμάται
στη γαλάζια συμμετρία του άλλου στήθους.
Εγώ θα το είχα συνθλίψει
για να το γαργαλήσω τρίβοντάς το
και θα είχες γελάσει και δικαίως
όταν το αναγκαίο και το αναμενόμενο
θα ήταν οι λυγμοί σου.
που το στήθος σου κοιμάται
στη γαλάζια συμμετρία του άλλου στήθους.
Εγώ θα το είχα συνθλίψει
για να το γαργαλήσω τρίβοντάς το
και θα είχες γελάσει και δικαίως
όταν το αναγκαίο και το αναμενόμενο
θα ήταν οι λυγμοί σου.
Χούλιο Κορτάσαρ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
17-01-22
15:07
Δεν μπορούν να με γνωρίσουν
Καλύτερα από ότι με γνωρίζεις
Τα μάτια σου που μέσα τους κοιμόμαστε
Εμείς οι δυο
Δώσανε στα ανθρώπινά μου φώτα
Μια μοίρα πιο καλή κι απʼ τις νύχτες του κόσμου
Τα μάτια σου που μέσα τους κάνω ταξίδια
Δώσανε στις χειρονομίες των δρόμων
Μια αίσθηση που αποσπάται από τη γη
Μέσα στα μάτια σου αυτοί που αποκαλύπτουν
Την ατελείωτή μας μοναξιά
Δε βρίσκουν πια αυτό που περιμένουν
Δεν μπορούν να σε γνωρίσουν
Πιο καλά από ότι σε γνωρίζω .
Καλύτερα από ότι με γνωρίζεις
Τα μάτια σου που μέσα τους κοιμόμαστε
Εμείς οι δυο
Δώσανε στα ανθρώπινά μου φώτα
Μια μοίρα πιο καλή κι απʼ τις νύχτες του κόσμου
Τα μάτια σου που μέσα τους κάνω ταξίδια
Δώσανε στις χειρονομίες των δρόμων
Μια αίσθηση που αποσπάται από τη γη
Μέσα στα μάτια σου αυτοί που αποκαλύπτουν
Την ατελείωτή μας μοναξιά
Δε βρίσκουν πια αυτό που περιμένουν
Δεν μπορούν να σε γνωρίσουν
Πιο καλά από ότι σε γνωρίζω .
Δεν Μπορούν Να Με Γνωρίσουν
Πωλ Ελυάρ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
17-01-22
10:02
Τώρα στο στήθος σου μια τρύπα, σήραγγα που βγάζει ψηλαφητά
στα υπόγεια του Παραδείσου, εκεί που η οροφή δεν στάζει.
Κι όπου μαζί σου φτερουγίζουν σιωπηλοί
άγγελοι που έχουν γίνει οπαδοί σου
Ν. Βαγενάς, Κ. Γ. Καρυωτάκης
στα υπόγεια του Παραδείσου, εκεί που η οροφή δεν στάζει.
Κι όπου μαζί σου φτερουγίζουν σιωπηλοί
άγγελοι που έχουν γίνει οπαδοί σου
Ν. Βαγενάς, Κ. Γ. Καρυωτάκης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
17-01-22
07:42
Δουλεύω, και σε σκέφτομαι. Περασμένες 9. Το ρεσιτάλ,
τελειώνει, τελείωσε...αγάπη, αγάπη. Η εικόνα σου -μουσική
and weave, weave the twilight in your hair...
[και ύφανε, ύφανε το σούρουπο στα μαλλιά σου]
(Δεν ξέρω πως μου ήρθε. Είναι,νομίζω, Eliot)
Κοντά σου-έχω τρακ
(Π. Ζάννας)
τελειώνει, τελείωσε...αγάπη, αγάπη. Η εικόνα σου -μουσική
and weave, weave the twilight in your hair...
[και ύφανε, ύφανε το σούρουπο στα μαλλιά σου]
(Δεν ξέρω πως μου ήρθε. Είναι,νομίζω, Eliot)
Κοντά σου-έχω τρακ
(Π. Ζάννας)
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
16-01-22
04:30
Ο έρωτάς σου με σκοτώνει
λίγο λίγο χάνομαι
με στόμα μέλισσας με αφανίζει
με υπνωτίζει και με εκτελεί.
Το πρωί έκλαιγα στο μπάνιο
βίασα ένα χαμόγελο
και πέθανα από υπερβολική δόση ζωής
δίπλα στο νιπτήρα σου.
Έχω σηκώσει ένα κάστρο
φτιαγμένο από σκέψεις ανθρώπων τρελών
-και μελάνια.
Είμαι η μαύρη βασίλισσα.
Πυρίτιδα εσύ.
Κι όταν γίνεσαι βεγγαλικός
το μέσα μου λιώνει στο άνισο φως
βίαιος φόβος με ποτίζει
γίνεται τοίχος στο δρόμο μου.
Σώσε με.
Να πέσω πάνω σου να με ρουφήξεις
να στάξουμε σαν μέταλλα
να γίνουμε ένα κράμα
να μπει ένα τέρμα σ’ αυτήν τη φυγή.
Η δύναμή μου μου στέρησε, δε μου ’δωσε.
Δες τη φθορά μου και αγάπα την.
Είναι αντρειοσύνη να αγαπάς ρωγμές
να χωράνε στην καρδιά σου τα παράταιρα.
Νιώθω κουρασμένη
θέλω να ξαπλώσω.
Έλα κάθισε δίπλα μου
κι αν δεν ξυπνήσω μη με φιλήσεις.
Τόνια Κοσμαδάκη
ΣΒΗΣΕ
Εκδόσεις Apopeira
λίγο λίγο χάνομαι
με στόμα μέλισσας με αφανίζει
με υπνωτίζει και με εκτελεί.
Το πρωί έκλαιγα στο μπάνιο
βίασα ένα χαμόγελο
και πέθανα από υπερβολική δόση ζωής
δίπλα στο νιπτήρα σου.
Έχω σηκώσει ένα κάστρο
φτιαγμένο από σκέψεις ανθρώπων τρελών
-και μελάνια.
Είμαι η μαύρη βασίλισσα.
Πυρίτιδα εσύ.
Κι όταν γίνεσαι βεγγαλικός
το μέσα μου λιώνει στο άνισο φως
βίαιος φόβος με ποτίζει
γίνεται τοίχος στο δρόμο μου.
Σώσε με.
Να πέσω πάνω σου να με ρουφήξεις
να στάξουμε σαν μέταλλα
να γίνουμε ένα κράμα
να μπει ένα τέρμα σ’ αυτήν τη φυγή.
Η δύναμή μου μου στέρησε, δε μου ’δωσε.
Δες τη φθορά μου και αγάπα την.
Είναι αντρειοσύνη να αγαπάς ρωγμές
να χωράνε στην καρδιά σου τα παράταιρα.
Νιώθω κουρασμένη
θέλω να ξαπλώσω.
Έλα κάθισε δίπλα μου
κι αν δεν ξυπνήσω μη με φιλήσεις.
Τόνια Κοσμαδάκη
ΣΒΗΣΕ
Εκδόσεις Apopeira
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
15-01-22
13:04
Αν σας λέω: «εγκατέλειψα τα πάντα»
Είναι που εκείνη δεν είναι το σώμα μου,
Δεν το καυχήθηκα ποτέ,Δεν είναι αλήθεια
Και η ομίχλη στο βάθος όπου διαγράφομαι
Ποτέ δεν ξέρει αν έχω περάσει.
Η βεντάλια των χειλιών της, η αντανάκλαση των ματιών της,
Είμαι ο μόνος που μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά,
Είμαι ο μόνος που τον κυκλώνειΑυτός ο τόσο άχρηστος καθρέφτης όπου ο αέρας μπαινοβγαίνει μέσα μουΚι ο αέρας έχει ένα πρόσωπο, πρόσωπο αγαπημένο,
Πρόσωπο που αγαπά, το πρόσωπό σου,Σε σένα που δεν έχεις όνομα και που οι άλλοι σ’ αγνοούν,Η θάλασσα σου λέει: πάνω μου, ο ουρανός σου λέει: πάνω μου,
Τα άστρα σε υπαινίσσονται, τα σύννεφα σε φαντάζονται,Και το αίμα που έχει εξαπλωθεί στις καλύτερες στιγμές,Το αίμα της γενναιότητας Σε φέρει απολαυστικά.
Τραγουδάω τη μεγάλη χαρά να σε τραγουδάω,
Την μεγάλη χαρά του να σ’ έχω ή του να μη σ’ έχω,
Την αγνότητα να σε περιμένω, την αθωότητα να σε γνωρίζω,Ω εσύ που σβήνεις τη λησμονιά, την ελπίδα και την άγνοια,
Που καταργείς την απουσία και με τοποθετείς στον κόσμο,Τραγουδώ για να τραγουδώ, σ’ αγαπώ για να τραγουδώ
Το μυστήριο όπου ο έρωτας με πλάθει και λυτρώνεται.
Είσαι αγνή, είσαι ακόμα πιο αγνή κι από μένα τον ίδιο.
Είναι που εκείνη δεν είναι το σώμα μου,
Δεν το καυχήθηκα ποτέ,Δεν είναι αλήθεια
Και η ομίχλη στο βάθος όπου διαγράφομαι
Ποτέ δεν ξέρει αν έχω περάσει.
Η βεντάλια των χειλιών της, η αντανάκλαση των ματιών της,
Είμαι ο μόνος που μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά,
Είμαι ο μόνος που τον κυκλώνειΑυτός ο τόσο άχρηστος καθρέφτης όπου ο αέρας μπαινοβγαίνει μέσα μουΚι ο αέρας έχει ένα πρόσωπο, πρόσωπο αγαπημένο,
Πρόσωπο που αγαπά, το πρόσωπό σου,Σε σένα που δεν έχεις όνομα και που οι άλλοι σ’ αγνοούν,Η θάλασσα σου λέει: πάνω μου, ο ουρανός σου λέει: πάνω μου,
Τα άστρα σε υπαινίσσονται, τα σύννεφα σε φαντάζονται,Και το αίμα που έχει εξαπλωθεί στις καλύτερες στιγμές,Το αίμα της γενναιότητας Σε φέρει απολαυστικά.
Τραγουδάω τη μεγάλη χαρά να σε τραγουδάω,
Την μεγάλη χαρά του να σ’ έχω ή του να μη σ’ έχω,
Την αγνότητα να σε περιμένω, την αθωότητα να σε γνωρίζω,Ω εσύ που σβήνεις τη λησμονιά, την ελπίδα και την άγνοια,
Που καταργείς την απουσία και με τοποθετείς στον κόσμο,Τραγουδώ για να τραγουδώ, σ’ αγαπώ για να τραγουδώ
Το μυστήριο όπου ο έρωτας με πλάθει και λυτρώνεται.
Είσαι αγνή, είσαι ακόμα πιο αγνή κι από μένα τον ίδιο.
Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ,ΠΛΗΡΗΣ
Πωλ Ελυάρ
Από την ποιητική συλλογή «Πρωτεύουσα της οδύνης», 1926Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
14-01-22
11:46
άνθρωπε σειρήνα
άφησε με να κρατήσω το μυαλό μου σε ο,τι έχει σημασία
στο ηχόχρωμα σου ναυαγώ
άνθρωπε πειρασμέ
πεινασμένη σ’ακολουθώ, τα φρούτα σου κρύψε
από τη γλύκα λιγοψυχώ
άνθρωπε αμαρτωλέ
στο πάνθεο της λαγνείας βάλε με
από την κόλαση δεν θέλω να σωθώ
άνθρωπε άπληστε
τη φαιά ουσία στράγγιξε και το μυαλό μου κλέψε
όλο δικό σου..άρπαξε,
αυτό που, κατά κύριο λόγο,
στέκεται ακίνητο και μαθαίνει να εκπλήσσεται
άφησε με να κρατήσω το μυαλό μου σε ο,τι έχει σημασία
στο ηχόχρωμα σου ναυαγώ
άνθρωπε πειρασμέ
πεινασμένη σ’ακολουθώ, τα φρούτα σου κρύψε
από τη γλύκα λιγοψυχώ
άνθρωπε αμαρτωλέ
στο πάνθεο της λαγνείας βάλε με
από την κόλαση δεν θέλω να σωθώ
άνθρωπε άπληστε
τη φαιά ουσία στράγγιξε και το μυαλό μου κλέψε
όλο δικό σου..άρπαξε,
αυτό που, κατά κύριο λόγο,
στέκεται ακίνητο και μαθαίνει να εκπλήσσεται
Η Σφοδρότητα Της Επιθυμίας
Emily Nothinson
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
12-01-22
12:55
Το λευκό χιόνι
Οι άγγελοι, οι άγγελοι στον ουρανό
κάποιος είναι ντυμένος αξιωματικός
κάποιος είναι ντυμένος μάγειρας
και οι άλλοι τραγουδούν.
Ωραίε αξιωματικέ στο χρώμα τ’ ουρανού
η γλυκιά άνοιξη για αρκετό καιρό μετά τα Χριστούγεννα
θα σε βραβεύσει μ’ ένα ωραίο ήλιο
μ’ ένα ωραίο ήλιο
Ο μάγειρας μαδά τις χήνες
Ά!.. χιονίζει
Χιονίζει και να μην έχω
την πολυαγαπημένη μου στην αγκαλιά μου
Οι άγγελοι, οι άγγελοι στον ουρανό
κάποιος είναι ντυμένος αξιωματικός
κάποιος είναι ντυμένος μάγειρας
και οι άλλοι τραγουδούν.
Ωραίε αξιωματικέ στο χρώμα τ’ ουρανού
η γλυκιά άνοιξη για αρκετό καιρό μετά τα Χριστούγεννα
θα σε βραβεύσει μ’ ένα ωραίο ήλιο
μ’ ένα ωραίο ήλιο
Ο μάγειρας μαδά τις χήνες
Ά!.. χιονίζει
Χιονίζει και να μην έχω
την πολυαγαπημένη μου στην αγκαλιά μου
Γκιγιώμ Απολλιναίρ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
10-01-22
12:44
Του Έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν
Όμως της Κύπριδας το σιωπηλό
το άγγιγμα το ελαφριό
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους την ζωή.
Ά Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό
λυπήσου με, και ποτέ
μη μου σημαδέψει την ψυχή
Με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
Ας είναι ευλογημένη
η σωφροσύνη των θεών που με κρατεί,
αυτον που αγαπώ να μην τον πληγώσω.
Ω εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
απο στάχτη παρθένων εραστών
φυλαγέ με, ποτέ έρωτα να μη νοιώσω.
Πατρίδα μου και σπίτια μου
α, του αδελφού μου μύρο
της ξενητειάς τη πικρή ζωή
ποτέ να μην τη ζήσω.
Καλλίτερα στον θάνατο
στον θάνατο να γείρω
παρά να φύγω μακρυά
να μη γυρίσω πίσω.
Το ξέρω καλά. Μη μου το λές, σε είδα.
δεν έχεις πόλη, ούτε πατρίδα,
δεν έχεις φίλο να σε γιάνει,
στην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδα.
Κι άν η Κατάρα πιάνει
τέτοιο κακό να πάθει
όποιος στο πλάι μου
με αγάπη δεν εστάθη
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν
Όμως της Κύπριδας το σιωπηλό
το άγγιγμα το ελαφριό
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους την ζωή.
Ά Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό
λυπήσου με, και ποτέ
μη μου σημαδέψει την ψυχή
Με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
Ας είναι ευλογημένη
η σωφροσύνη των θεών που με κρατεί,
αυτον που αγαπώ να μην τον πληγώσω.
Ω εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
απο στάχτη παρθένων εραστών
φυλαγέ με, ποτέ έρωτα να μη νοιώσω.
Πατρίδα μου και σπίτια μου
α, του αδελφού μου μύρο
της ξενητειάς τη πικρή ζωή
ποτέ να μην τη ζήσω.
Καλλίτερα στον θάνατο
στον θάνατο να γείρω
παρά να φύγω μακρυά
να μη γυρίσω πίσω.
Το ξέρω καλά. Μη μου το λές, σε είδα.
δεν έχεις πόλη, ούτε πατρίδα,
δεν έχεις φίλο να σε γιάνει,
στην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδα.
Κι άν η Κατάρα πιάνει
τέτοιο κακό να πάθει
όποιος στο πλάι μου
με αγάπη δεν εστάθη
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕΓΑ ΚΑΚΟ – ΧΟΡΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ
ΜΤΦΡ Γ.ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
08-01-22
13:45
Θα πεθάνω –για έρωτα καθώς μια βραδιά θα πηγαίνω
σαν ’να όμορφο αγρίμι που το τραβάει το νεράκι–
θα με σκούξει παράξενο ένα πουλί χτυπημένο,
η αγάπη – γεράκι
Γιάννης Σκαρίμπας
σαν ’να όμορφο αγρίμι που το τραβάει το νεράκι–
θα με σκούξει παράξενο ένα πουλί χτυπημένο,
η αγάπη – γεράκι
Γιάννης Σκαρίμπας
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
07-01-22
21:01
( Κράτα ελεύθερα
τα χέρια σου
λέω να πεθάνω σε αυτά )
Γ.Δομιάνος
τα χέρια σου
λέω να πεθάνω σε αυτά )
Γ.Δομιάνος
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
07-01-22
12:50
Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
—οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ.
Κωστής Μοσκώφ
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
—οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ.
Κωστής Μοσκώφ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
05-01-22
06:45
Το σπίτι σαν καράβι
στα πέλαγα του Ιούνη.
Οι δρόμοι σαν τα τρένα
σε μια γαλήνια νύχτα.
Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο.
Μπορώ να βεβαιώσω
πως τώρα ζω σε ένα βιβλίο με ποιήματα.
Μα αν εσύ με κοιτάς,
αποφασισμένη να υπάρξεις
μέσα απ’ τα ήρεμα βάθη των ματιών σου,
τότε υπάρχει κι ο κόσμος.
Και πολύ πιθανόν
στο τέλος κι εγώ να υπάρξω μαζί σου.
Λουίς Γκαρθία Μοντέρο
στα πέλαγα του Ιούνη.
Οι δρόμοι σαν τα τρένα
σε μια γαλήνια νύχτα.
Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο.
Μπορώ να βεβαιώσω
πως τώρα ζω σε ένα βιβλίο με ποιήματα.
Μα αν εσύ με κοιτάς,
αποφασισμένη να υπάρξεις
μέσα απ’ τα ήρεμα βάθη των ματιών σου,
τότε υπάρχει κι ο κόσμος.
Και πολύ πιθανόν
στο τέλος κι εγώ να υπάρξω μαζί σου.
Λουίς Γκαρθία Μοντέρο
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
04-01-22
13:28
Εἰκόν᾽ἀχειροποίητη, ποὺ στὴν καρδιά μου σ᾽ εἶχα,
κ᾽εἶχα γιὰ μόνο φυλαχτὸ μιὰ τῆς κορφῆς σου τρίχα.
Ονείρατα στὸν ὕπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σὰν περιστέρι στὴ σπηλιὰ μ᾽ἐτάραξαν γιὰ σένα.
Κίνδυνο, μαῦρο σύννεφο, οἱ μάγισσες μοῦ λένε·
τ᾽ἀηδόνια αὐτὰ ποὺ κελαδοῦν μοῦ φαίνονται νὰ
κλαῖνε.
Νὰ σὲ χαρῇ κ᾽ἡ ἄνοιξη μαζὶ μὲ τὰ λουλούδια,
ὁπού ᾽ναι σὰν ἀμέτρητα ζωγραφιστὰ τραγούδια.
Σὺ στὸ σκολειὸ δὲν ἔμαθες νὰ γράφῃς ραβασάκια·
στὰ χείλη σου τὰ ρόδινα ποῦ τά ᾽βρες τὰ φαρμάκια;
Στὰ μάτια τὰ ψιχαλιστὰ πὄχ᾽ἔρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει.
Τὰ μάτια τὰ ψιχαλιστὰ γύρνα σ᾽ἐμέ, πουλί μου,
ἀγάπη μου περήφανη, ἀγάπη διαλεχτή μου.
Κι αὐτὸ τὸ μορφοδούλικο, τὸ τιμημένο χέρι,
ἂν ἔσφιξε ἢ τό 'σφιξαν ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει.
Τὴ χάρη σου τὴ σπλαχνικὴ μὴ μ'ἀρνηστῇς, ἀρνί μου,
ἀγάπη μου αἰώνια, ἀγάπη μου στερνή μου.
Παπαδιαμάντης
ΘΕΡΟΣ - ΕΡΩΣ
κ᾽εἶχα γιὰ μόνο φυλαχτὸ μιὰ τῆς κορφῆς σου τρίχα.
Ονείρατα στὸν ὕπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σὰν περιστέρι στὴ σπηλιὰ μ᾽ἐτάραξαν γιὰ σένα.
Κίνδυνο, μαῦρο σύννεφο, οἱ μάγισσες μοῦ λένε·
τ᾽ἀηδόνια αὐτὰ ποὺ κελαδοῦν μοῦ φαίνονται νὰ
κλαῖνε.
Νὰ σὲ χαρῇ κ᾽ἡ ἄνοιξη μαζὶ μὲ τὰ λουλούδια,
ὁπού ᾽ναι σὰν ἀμέτρητα ζωγραφιστὰ τραγούδια.
Σὺ στὸ σκολειὸ δὲν ἔμαθες νὰ γράφῃς ραβασάκια·
στὰ χείλη σου τὰ ρόδινα ποῦ τά ᾽βρες τὰ φαρμάκια;
Στὰ μάτια τὰ ψιχαλιστὰ πὄχ᾽ἔρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει.
Τὰ μάτια τὰ ψιχαλιστὰ γύρνα σ᾽ἐμέ, πουλί μου,
ἀγάπη μου περήφανη, ἀγάπη διαλεχτή μου.
Κι αὐτὸ τὸ μορφοδούλικο, τὸ τιμημένο χέρι,
ἂν ἔσφιξε ἢ τό 'σφιξαν ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει.
Τὴ χάρη σου τὴ σπλαχνικὴ μὴ μ'ἀρνηστῇς, ἀρνί μου,
ἀγάπη μου αἰώνια, ἀγάπη μου στερνή μου.
Παπαδιαμάντης
ΘΕΡΟΣ - ΕΡΩΣ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
03-01-22
18:13
«Θα λείπεις και φυσάει απ’ τη μεριά που λιγοστεύω»
Δ. Π. Παπαδίτσας
Δ. Π. Παπαδίτσας
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
30-12-21
10:19
ο κουρασμένος άντρας κυνηγούσε τον ουρανό
ν’ αποδεχτείς το σώμα μου
και
μια φορά
να το φιλήσεις όλο
να πεις αυτή
είν’ η γυναίκα
η γυναίκα είναι
δίχως ο άντρας
και δίχως ο άντρας
να είναι
ν’ αποδεχτείς τα χέρια μου
τα πόδια και τα δόντια
τα πλευρά – τα έχω όλα
φιλημένη καλά
φιλητής
να πέσουμε
να κοιμηθείς
κι εγώ με τα στήθη να ταΐζω τον ουρανό
σε αθωώνω
έρχεται
και πάντα κάπως λείπεις
το κατάλαβες;
τόσοι αιώνες
λύπης
ν’ αποδεχτείς το σώμα μου
και
μια φορά
να το φιλήσεις όλο
να πεις αυτή
είν’ η γυναίκα
η γυναίκα είναι
δίχως ο άντρας
και δίχως ο άντρας
να είναι
ν’ αποδεχτείς τα χέρια μου
τα πόδια και τα δόντια
τα πλευρά – τα έχω όλα
φιλημένη καλά
φιλητής
να πέσουμε
να κοιμηθείς
κι εγώ με τα στήθη να ταΐζω τον ουρανό
σε αθωώνω
έρχεται
και πάντα κάπως λείπεις
το κατάλαβες;
τόσοι αιώνες
λύπης
Κ. ΖΗΣΑΚΗ
ΤΟΣΟΙ ΑΙΩΝΕΣ ΛΥΠΗΣ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
23-12-21
13:21
ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΗΚΕΣ
Συλλογίστηκες
Μιαν αγάπη που άνθισε στην ερημιά
Τρίτη φορά χαράζοντας το ίδιο γνωστό σου όνομα
Πάνω στο φως που πλημμυρίζει όλο διαθλάσεις
Ξέροντας με ακρίβεια
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θα σβήσει
Σωστή κλεψύδρα
Κι ακόμα συλλογίστηκες
Μια ζωή μια οποιαδήποτε ζωή
Που σύρθηκε από το όχι στο ναι
Ανεβοκατέβηκε τις ατέλειωτες βαθμίδες του λογισμού
Έπαιξε στο κύμα στο σύννεφο στον κόρφο της γυναίκας
Γέλασε και σπάραξε κι έδωσε χωρίς απολαβή
Ξεστόμισε λόγια ακατάληπτα
Μη ξέροντας
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θ’ αδειάσει η κλεψύδρα
Κλείτος Κύρου, Σε πρώτο πρόσωπο (1957)
Συλλογίστηκες
Μιαν αγάπη που άνθισε στην ερημιά
Τρίτη φορά χαράζοντας το ίδιο γνωστό σου όνομα
Πάνω στο φως που πλημμυρίζει όλο διαθλάσεις
Ξέροντας με ακρίβεια
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θα σβήσει
Σωστή κλεψύδρα
Κι ακόμα συλλογίστηκες
Μια ζωή μια οποιαδήποτε ζωή
Που σύρθηκε από το όχι στο ναι
Ανεβοκατέβηκε τις ατέλειωτες βαθμίδες του λογισμού
Έπαιξε στο κύμα στο σύννεφο στον κόρφο της γυναίκας
Γέλασε και σπάραξε κι έδωσε χωρίς απολαβή
Ξεστόμισε λόγια ακατάληπτα
Μη ξέροντας
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θ’ αδειάσει η κλεψύδρα
Κλείτος Κύρου, Σε πρώτο πρόσωπο (1957)
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
22-12-21
13:38
Άσε με να σ’ αγαπώ.
αγαπώ τη γεύση απ’ το παχύ σου αίμα
το κρατώ καιρό μέσα στο δίχως δόντια στόμα μου
η πυράδα του μου καίει το λαρύγγι
αγαπώ τον ιδρώτα σου
μ’ αρέσει να χαϊδεύω τις μασχάλες σου
περίρρυτες από χαρά
άσε με να σ’ αγαπώ
άσε με να γλείφω τα κλειστά σου μάτια
άσε με να τα τρυπήσω με τη σουβλερή μου γλώσσα
και τη γούβα τους να γεμίσω με το θριαμβευτικό μου
σάλιο
άσε με να σε τυφλώσω
αγαπώ τη γεύση απ’ το παχύ σου αίμα
το κρατώ καιρό μέσα στο δίχως δόντια στόμα μου
η πυράδα του μου καίει το λαρύγγι
αγαπώ τον ιδρώτα σου
μ’ αρέσει να χαϊδεύω τις μασχάλες σου
περίρρυτες από χαρά
άσε με να σ’ αγαπώ
άσε με να γλείφω τα κλειστά σου μάτια
άσε με να τα τρυπήσω με τη σουβλερή μου γλώσσα
και τη γούβα τους να γεμίσω με το θριαμβευτικό μου
σάλιο
άσε με να σε τυφλώσω
JOYCE MANSOUR
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΚΡΑΥΓΕΣ»
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
07-12-21
15:40
Στην πρώτη επαφή που είχαμε
μιλήσαμε όπως δυο ξένοι
για πράγματα αδιάφορα σχεδόν.
Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο,
με κάποια στη φωνή μας διαφορά, ένα χρωμάτισμα.
Ώσπου στην τρίτη,
τα λόγια μας ακολουθούσαν παύσεις
– εκείνες οι γλυκές σιωπές του έρωτα...
Χ. Λάσκαρης
μιλήσαμε όπως δυο ξένοι
για πράγματα αδιάφορα σχεδόν.
Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο,
με κάποια στη φωνή μας διαφορά, ένα χρωμάτισμα.
Ώσπου στην τρίτη,
τα λόγια μας ακολουθούσαν παύσεις
– εκείνες οι γλυκές σιωπές του έρωτα...
Χ. Λάσκαρης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
06-12-21
14:57
Η λαχτάρα των χειλιών
που ζητούν απεγνωσμένα
τις γραμμές του λαιμού σου...
το απέραντο του στέρνου σου...
τους μηρούς σου...
εναπόθεση ηδονής...
σ΄ολόκληρο το κορμί σου...
να σε πιω...να σε γευτώ...
σε συμπόσιο αισθήσεων...
και στη μετέπειτα νηνεμία των σωμάτων...
πάρε με αγκαλιά...
κι άκου τους ψιθύρους
απ΄τις άκρες των δακτύλων μου...
Anais Zolie
"Άκρως τολμηρόν", 2015.
που ζητούν απεγνωσμένα
τις γραμμές του λαιμού σου...
το απέραντο του στέρνου σου...
τους μηρούς σου...
εναπόθεση ηδονής...
σ΄ολόκληρο το κορμί σου...
να σε πιω...να σε γευτώ...
σε συμπόσιο αισθήσεων...
και στη μετέπειτα νηνεμία των σωμάτων...
πάρε με αγκαλιά...
κι άκου τους ψιθύρους
απ΄τις άκρες των δακτύλων μου...
Anais Zolie
"Άκρως τολμηρόν", 2015.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
02-12-21
13:24
Τί είναι για μένα το στόμα σου;
Μια κούπα λυπημένο λιβάνι,
ένα δέντρο με φύλλο που κόβουν,
έν’ ανυπόφορο μεγάλο καράβι,
μια φαρέτρα με βέλη υπέροχα.
Τί είναι για μένα το στήθος σου;
Έν’ άνθος μιας καινούργιας προσευχής μου,
ένα ποίημα με φώτα που ποτέ δεν σβήνουν,
ένα πηγάδι με πουλιά αλαζονικά και προπετή,
ένα που δονείται ακόμα τανυσμένο τόξο.
Τί είναι για μένα το κορμί σου;
Θέατρο είναι με ασάλευτη σιγή
και άρμα με ταχύτητα κόκκινη·
κι ακόμα είναι, ω, το δειλό, αβέβαιο βήμα
κάτι πόθων που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους
E.E Cummings / Τί είναι για μένα
λοιπόν ας φιληθούμε
Μια κούπα λυπημένο λιβάνι,
ένα δέντρο με φύλλο που κόβουν,
έν’ ανυπόφορο μεγάλο καράβι,
μια φαρέτρα με βέλη υπέροχα.
Τί είναι για μένα το στήθος σου;
Έν’ άνθος μιας καινούργιας προσευχής μου,
ένα ποίημα με φώτα που ποτέ δεν σβήνουν,
ένα πηγάδι με πουλιά αλαζονικά και προπετή,
ένα που δονείται ακόμα τανυσμένο τόξο.
Τί είναι για μένα το κορμί σου;
Θέατρο είναι με ασάλευτη σιγή
και άρμα με ταχύτητα κόκκινη·
κι ακόμα είναι, ω, το δειλό, αβέβαιο βήμα
κάτι πόθων που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους
E.E Cummings / Τί είναι για μένα
λοιπόν ας φιληθούμε
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
26-11-21
16:07
Προς καρδιά:
Μη μου χτυπάς. Ξέρω.
Κώστας Μόντης
Μη μου χτυπάς. Ξέρω.
Κώστας Μόντης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
25-11-21
13:37
Έρθεις δεν έρθεις, θα σ' αγκαλιάζω.
Κωστής Παλαμάς
Κωστής Παλαμάς
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
20-11-21
20:53
Άξαφνα, οι λέξεις σου κεντήσαν
το χοντρό μεταξωτό νήμα
που συνδέει πλέον τους ομφαλούς μας.
Ολα σου τα θρεπτικά στοιχεία
μου παραγέμισαν με ένα πεταλούδισμα
την άδεια μου κοιλιά.
Αρπάζω κλωστή και βελόνι λοιπόν.
το χοντρό μεταξωτό νήμα
που συνδέει πλέον τους ομφαλούς μας.
Ολα σου τα θρεπτικά στοιχεία
μου παραγέμισαν με ένα πεταλούδισμα
την άδεια μου κοιλιά.
Αρπάζω κλωστή και βελόνι λοιπόν.
ΝΗΜΑ/ ΘΩΜΑΣ ΜΕΛΕΤΕΑΣ
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
13-11-21
12:50
"Και τίποτε πιο ευφραδές από το σώμα σου όταν με αφηγείται..."
Παντελής Μπουκάλας
Παντελής Μπουκάλας
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
22-10-21
05:56
[..]Τις νύχτες σκάβαμε κρυφά
Μια υπόγεια σήραγγα
Μ'ένα σουγιά μ'ένα πιρούνι με τ νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες
Ξέροντας πως θ φτάσουμε τ πολύ ως τη θάλασσα
Κι όμως μας ήταν ανάγκη ν βλέπουμε τ χέρια μας ν ζούνε
Μου ήτανε ανάγκη ν βλέπω πως κοντεύω πόντο-πόντο ν σε φτάσω.
Ά.Αλεξάνδρου
Μια υπόγεια σήραγγα
Μ'ένα σουγιά μ'ένα πιρούνι με τ νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες
Ξέροντας πως θ φτάσουμε τ πολύ ως τη θάλασσα
Κι όμως μας ήταν ανάγκη ν βλέπουμε τ χέρια μας ν ζούνε
Μου ήτανε ανάγκη ν βλέπω πως κοντεύω πόντο-πόντο ν σε φτάσω.
Ά.Αλεξάνδρου
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,618 μηνύματα.
15-10-21
02:47
Διατρέχοντάς σε
Θέλω τη σάρκα σου να δαγκώνω,
σάρκα αλμυρή και όλο ρώμη,
ξεκινώντας απ´τα όμορφα τα μπράτσα σου,
ίδια με κλαδιά ερυθρίνας,
να συνεχίζω προς το στήθος αυτό που τα όνειρά μου τ’ ονειρεύονται
αυτό το στήθος-σπηλιά όπου το πρόσωπό μου κρύβω
ανασκαλεύοντας την τρυφεράδα,
αυτό το στήθος που τύμπανα αντηχεί και ζωή συνεχή.
Εκεί για κάμποσο να μένω
μπλέκοντας τα χέρια μου
στο δασάκι αυτό από θάμνους που βλασταίνουν,
απαλό και μαύρο κάτω απ’ το γυμνό μου δέρμα,
να συνεχίζω ύστερα στον αφαλό
προς το κέντρο εκείνο απ’ όπου ξεκινάς να γαργαλιέσαι,
και ολοένα να σε δαγκώνω, να σε φιλώ,
ώσπου εκεί να φτάνω,
στο μικρό εκείνο μέρος
-κρυφό και μυστικό-
που χαίρεται στην παρουσία μου
που προχωρά για να μ’ υποδεχτεί
και προς εμένα προελαύνει
με όλην του τη δύναμη την πυρωμένη, ανδρική.
Ύστερα στα πόδια σου να κατεβαίνω
στέρεα σαν τις πεποιθήσεις σου τις αντάρτισσες,
τα πόδια αυτά που το ανάστημά σου ορθώνουν
που σε φέρνουνε σε μένα
και εμένα συγκρατούν,
που τα πλέκεις τη νύχτα στα δικά μου
τα απαλά και θηλυκά.
Τα πέλματά σου να φιλώ, έρωτά μου,
που τόσο, δίχως μου, τους μένει να διαβούν
και πάλι πίσω ν’ ανεβαίνω, σκαλί το σκαλί,
ώσπου τα χείλη να πιέζω στα δικά σου,
ώσπου όλη να γεμίζω απ’ το σάλιο, την ανάσα τη δική σου,
ώσπου μέσα μου να εισβάλλεις
με τη δύναμη του ιλίγγου
και με το πήγαινε να με κατακλύζεις και το έλα σου
σαν θάλασσα ανήμερη,
ώσπου ν’ απομένουμε οι δυο μας ιδρωμένοι τεντωμένοι
στων σεντονιών πάνω την άμμο.
GIOCONDA BELLI
Θέλω τη σάρκα σου να δαγκώνω,
σάρκα αλμυρή και όλο ρώμη,
ξεκινώντας απ´τα όμορφα τα μπράτσα σου,
ίδια με κλαδιά ερυθρίνας,
να συνεχίζω προς το στήθος αυτό που τα όνειρά μου τ’ ονειρεύονται
αυτό το στήθος-σπηλιά όπου το πρόσωπό μου κρύβω
ανασκαλεύοντας την τρυφεράδα,
αυτό το στήθος που τύμπανα αντηχεί και ζωή συνεχή.
Εκεί για κάμποσο να μένω
μπλέκοντας τα χέρια μου
στο δασάκι αυτό από θάμνους που βλασταίνουν,
απαλό και μαύρο κάτω απ’ το γυμνό μου δέρμα,
να συνεχίζω ύστερα στον αφαλό
προς το κέντρο εκείνο απ’ όπου ξεκινάς να γαργαλιέσαι,
και ολοένα να σε δαγκώνω, να σε φιλώ,
ώσπου εκεί να φτάνω,
στο μικρό εκείνο μέρος
-κρυφό και μυστικό-
που χαίρεται στην παρουσία μου
που προχωρά για να μ’ υποδεχτεί
και προς εμένα προελαύνει
με όλην του τη δύναμη την πυρωμένη, ανδρική.
Ύστερα στα πόδια σου να κατεβαίνω
στέρεα σαν τις πεποιθήσεις σου τις αντάρτισσες,
τα πόδια αυτά που το ανάστημά σου ορθώνουν
που σε φέρνουνε σε μένα
και εμένα συγκρατούν,
που τα πλέκεις τη νύχτα στα δικά μου
τα απαλά και θηλυκά.
Τα πέλματά σου να φιλώ, έρωτά μου,
που τόσο, δίχως μου, τους μένει να διαβούν
και πάλι πίσω ν’ ανεβαίνω, σκαλί το σκαλί,
ώσπου τα χείλη να πιέζω στα δικά σου,
ώσπου όλη να γεμίζω απ’ το σάλιο, την ανάσα τη δική σου,
ώσπου μέσα μου να εισβάλλεις
με τη δύναμη του ιλίγγου
και με το πήγαινε να με κατακλύζεις και το έλα σου
σαν θάλασσα ανήμερη,
ώσπου ν’ απομένουμε οι δυο μας ιδρωμένοι τεντωμένοι
στων σεντονιών πάνω την άμμο.
GIOCONDA BELLI
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.