με έβαλαν να κάνω συνεντεύξεις στη δουλειά και το σιχαίνομαι, λυπάμαι πάρα πολύ για όλους επειδή ολοι θα θέλαν να κάνουν το καλύτερο δυνατό και δεν καταλαβαίνω πως ακυρώνουμε έτσι τους ανθρώπους για μια θέση.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως το κάνει το HR,απαίσιο, απαίσιο, νιώθω σκουπίδι
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως το κάνει το HR,απαίσιο, απαίσιο, νιώθω σκουπίδι
μανατζαρέοι κορδώνονται και γυαλίζουν τα γαλόνια και φουσκώνουν σαν γαλοπούλες απο περηφάνεια που διοικούν την εταιρεία άλλου.
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο,εξιλαστήριο θύμα για να μην σπάνε τις μπάλες του τύπου που δουλεύεις σαν σκυλί μέρα νύχτα και ιδροκοπάς για να κάνεις πλουσιότερο και στο τέλος της μέρας θα σε πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Παρατάτε τα ρε δουλέψτε για σας, mind you own business ακόμα κι αν αυτό είναι να καθαρίζετε ραδίκια.
to be continued..
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο,εξιλαστήριο θύμα για να μην σπάνε τις μπάλες του τύπου που δουλεύεις σαν σκυλί μέρα νύχτα και ιδροκοπάς για να κάνεις πλουσιότερο και στο τέλος της μέρας θα σε πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Παρατάτε τα ρε δουλέψτε για σας, mind you own business ακόμα κι αν αυτό είναι να καθαρίζετε ραδίκια.
to be continued..
wake up wake up wake up wake up
24-05-24
17:07
έβαλα χαλαρά μαζί με τη δουλειά να ακούω το νέο άλμπουμ της Μποφίλιου κι έχει 40 λεπτά που έχω πλαντάξει στο κλάμα
καλά πήγε
Ο Αδερφός μου μια ζωή στην ίδια τάξη
Ξέρει τα πάντα μα δε θέλει να τ’ αλλάξει
Νούμερα, λέξεις, γεγονότα αποστηθίζει
Τους νιώθει όλους, μα κανείς δεν τον αγγίζει
Κάνει ταξίδια στο χαρτί μ’ ένα μολύβι
Μέσα στην τσάντα του ένα μαχαίρι κρύβει
Και στο θρανίο του ποιήματα χαράζει
Όμως κανείς τους τα θρανία δεν διαβάζει
Ο Αδερφός μου στη σκιά σημαιοφόρος
Πηγαίνει πίσω όπου υπάρχει λίγος χώρος
Δεν τον φωνάζουν συνομήλικοι στα πάρτι
Μετράει το μπόι του κρυμμένος στο κρεβάτι
Ο Αδερφός μου
Όσο δικός μου
Είναι και ξένος μου
Είναι άγνωστός μου
Είναι εχθρός μου
Κι αγαπημένος μου
Ένα μυστήριο από πάντα
Ο Αδερφός μου
Είναι όσα τρέμει
Να ‘ναι ο άλλος εαυτός μου
Ο Αδερφός μου
Μικρό παιδάκι εδώ κι αιώνες
Ποτέ δεν έβγαλε ταυτότητα
Δεν συμμορφώθηκε ποτέ με τους κανόνες
Ζει με την πίστη στων σκληρών την τρυφερότητα
Ο Αδερφός μου
Όσο δικός μου
Είναι και ξένος μου
Είναι άγνωστός μου
Είναι εχθρός μου
Κι αγαπημένος μου
καλά πήγε
Ο Αδερφός μου μια ζωή στην ίδια τάξη
Ξέρει τα πάντα μα δε θέλει να τ’ αλλάξει
Νούμερα, λέξεις, γεγονότα αποστηθίζει
Τους νιώθει όλους, μα κανείς δεν τον αγγίζει
Κάνει ταξίδια στο χαρτί μ’ ένα μολύβι
Μέσα στην τσάντα του ένα μαχαίρι κρύβει
Και στο θρανίο του ποιήματα χαράζει
Όμως κανείς τους τα θρανία δεν διαβάζει
Ο Αδερφός μου στη σκιά σημαιοφόρος
Πηγαίνει πίσω όπου υπάρχει λίγος χώρος
Δεν τον φωνάζουν συνομήλικοι στα πάρτι
Μετράει το μπόι του κρυμμένος στο κρεβάτι
Ο Αδερφός μου
Όσο δικός μου
Είναι και ξένος μου
Είναι άγνωστός μου
Είναι εχθρός μου
Κι αγαπημένος μου
Ένα μυστήριο από πάντα
Ο Αδερφός μου
Είναι όσα τρέμει
Να ‘ναι ο άλλος εαυτός μου
Ο Αδερφός μου
Μικρό παιδάκι εδώ κι αιώνες
Ποτέ δεν έβγαλε ταυτότητα
Δεν συμμορφώθηκε ποτέ με τους κανόνες
Ζει με την πίστη στων σκληρών την τρυφερότητα
Ο Αδερφός μου
Όσο δικός μου
Είναι και ξένος μου
Είναι άγνωστός μου
Είναι εχθρός μου
Κι αγαπημένος μου
07-05-24
15:35
μια συνάδελφος στην δουλειά εμφάνισε αυτοάνοσο, ήταν εκείνη που δεν μιλούσε ποτέ, δεν εξέφραζε ποτέ την άποψή της, δεν έφερνε αντίρρηση είτε για καλό είτε για κακό, δεν έλεγε τη γνώμη της, δεν μιλούσε ούτε για καλό ούτε για κακό και τα είχε καλά με όλους.
Στην δουλειά μου δεν έχουμε δράματα και εχουμε πραγματικά πολύ καλό κλίμα, ωστόσο ξέρω πως πάλευε σε προσωπικό επίπεδο με την σχέση της.
όμως βλέπω ενα ευρύτερο πάττερν : ο,τι δεν λέει το στόμα το λέει το σώμα
να μιλάμε, να αντιδράμε, να μην δεχόμαστε τα σκατά κανενός είτε μικρά είτε μεγάλα, τίποτα
Στην δουλειά μου δεν έχουμε δράματα και εχουμε πραγματικά πολύ καλό κλίμα, ωστόσο ξέρω πως πάλευε σε προσωπικό επίπεδο με την σχέση της.
όμως βλέπω ενα ευρύτερο πάττερν : ο,τι δεν λέει το στόμα το λέει το σώμα
να μιλάμε, να αντιδράμε, να μην δεχόμαστε τα σκατά κανενός είτε μικρά είτε μεγάλα, τίποτα
22-04-24
18:44
Το τίμημα μιας ζωής που δεν σου ανήκει είναι η ζωή σου
21-04-24
15:56
όπου κι αν πάω βλέπω μια δυστυχία, μαγαζιά να κλείνουν, ανθρώπους να υποφέρουν, ζώα πληγωμένα και πεινασμένα
Μπορώ να πάρω το αμάξι και να πάω κατευθείαν σε μέρη που θα δω «την καλή πλευρά της ζωής», «την θετική» και να τα προσπεράσω όλα αυτά και να μην με διαλύουν ή να μου τρυπάνε την ψυχή κάθε φορά και να γυρνάω σπίτι ένα κουρέλι.
Δεν ξέρω τι κατάρα είναι αυτή να πέφτει πάνω μου η δυστυχία του κόσμου.
Και τι να κάνει κανείς; να βάλει το κεφάλι στο χώμα και να συνεχίσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Λες και την ίδια στιγμή που εγώ χαζοπαζαρεύω σε ένα «καλό» μαγαζί αυτά δεν συμβαίνουν, λες και σταματούν αν δεν τα βλέπω.
Λες κι εγώ η ίδια δεν ζώ στις πλάτες τους.
Πως ζεί κανείς έτσι, η ψυχή του το ξέρει
Και τι υποκριτικό ψευτοδράμα είναι αυτό ενώ δεν είμαι καν εγώ που πονάω που πεινάω που μένω στο δρόμο.
Κι όμως είναι απο τα πιο αληθινά έχω νιώσει ποτέ.
Μπορώ να πάρω το αμάξι και να πάω κατευθείαν σε μέρη που θα δω «την καλή πλευρά της ζωής», «την θετική» και να τα προσπεράσω όλα αυτά και να μην με διαλύουν ή να μου τρυπάνε την ψυχή κάθε φορά και να γυρνάω σπίτι ένα κουρέλι.
Δεν ξέρω τι κατάρα είναι αυτή να πέφτει πάνω μου η δυστυχία του κόσμου.
Και τι να κάνει κανείς; να βάλει το κεφάλι στο χώμα και να συνεχίσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Λες και την ίδια στιγμή που εγώ χαζοπαζαρεύω σε ένα «καλό» μαγαζί αυτά δεν συμβαίνουν, λες και σταματούν αν δεν τα βλέπω.
Λες κι εγώ η ίδια δεν ζώ στις πλάτες τους.
Πως ζεί κανείς έτσι, η ψυχή του το ξέρει
Και τι υποκριτικό ψευτοδράμα είναι αυτό ενώ δεν είμαι καν εγώ που πονάω που πεινάω που μένω στο δρόμο.
Κι όμως είναι απο τα πιο αληθινά έχω νιώσει ποτέ.
19-04-24
10:03
ένα σίχαμα, ένα κατακάθι, μια βρώμα ανεκδιήγητη, ένας ζόφος, ένα έρεβος μια σαπίλα που σου τρυπάει τα κόκαλα
Δεν χωράμε όλοι, δεν θέλω να χωράμε όλοι
Δεν μπορώ να αναπνέω την βρωμιά, δεν μπορώ να υπάρχω μέσα σε βαλτωμένα σκουπίδια, πνίγομαι και ξέρω πολύ καλά πως πνίγονται κι άλλοι μαζί μου.
Βρώμα, βρώμα και δυσωδία που σου λερώνουν την ψυχή, δεν χωράμε όλοι.
Δεν θέλω να χωράμε όλοι και στένεψαν οριστικά τα περιθώρια.
Λέρα, βρώμα και σάπια σκουπίδια, ως εδώ, δεν θα κάνουμε τις μύγες.
Δεν χωράμε όλοι, δεν θέλω να χωράμε όλοι
Δεν μπορώ να αναπνέω την βρωμιά, δεν μπορώ να υπάρχω μέσα σε βαλτωμένα σκουπίδια, πνίγομαι και ξέρω πολύ καλά πως πνίγονται κι άλλοι μαζί μου.
Βρώμα, βρώμα και δυσωδία που σου λερώνουν την ψυχή, δεν χωράμε όλοι.
Δεν θέλω να χωράμε όλοι και στένεψαν οριστικά τα περιθώρια.
Λέρα, βρώμα και σάπια σκουπίδια, ως εδώ, δεν θα κάνουμε τις μύγες.
16-04-24
21:33
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και αιεν ο κόσμος ο μικρός, Ο ΜΕΓΑΣ !
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και αιεν ο κόσμος ο μικρός, Ο ΜΕΓΑΣ !
14-04-24
19:50
Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά, τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά, τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
13-04-24
15:14
η παντελώς άχρηστη πληροφορία της ημέρας :έχω μεγάλη έλλειψη βιταμίνης d και το πίσω μπαλκόνι μου μόνο χτυπάει καλά ο ήλιος.
Αν είσαι γείτονας μου και με βλέπεις να κάθομαι κάθε μέρα και συγκεκριμένη ώρα με τα χέρια και πόδια απλωμένα και ένα βιβλίο κάπου να ισορροπεί και να παίρνει και τα φύλλα ο αέρας, θέλω να ξέρεις πως δεν το έχασα (για αυτόν τον λόγο)
Αν είσαι γείτονας μου και με βλέπεις να κάθομαι κάθε μέρα και συγκεκριμένη ώρα με τα χέρια και πόδια απλωμένα και ένα βιβλίο κάπου να ισορροπεί και να παίρνει και τα φύλλα ο αέρας, θέλω να ξέρεις πως δεν το έχασα (για αυτόν τον λόγο)
07-04-24
01:25
υπάρχουν κάτι άνθρωποι που βράζουν μέσα τους ένα παχύρευστο κατάμαυρο δηλητήριο. Κι προς τα έξω δείχνουν καθώς πρέπει και σωστός και σείς και σάς. Και από μέσα είναι σάπια κουφάρια που περιμένουν, παραφυλάνε, και σε παρατηρούν ενώ μέσα τους συνεχίζει ατέρμονα να βράζει το δηλητήριο τους.
Που τα έχουν καλά με όλους και με όλα και στην ουσία μηδέν, στην ουσία βράζουν λίγο παραπάνω δηλητήριο.
δεν υπάρχουν λόγια να τους περιγράψουν, δεν υπάρχουν λόγια που θα θυσιάζονταν για να κοσμήσουν τόση μαυρίλα και μισανθρωπιά που φοράει ένα πέπλο κάλπικης καλοσύνης.
Κρύβονται νομίζουν, αλλά στην πραγματικότητα με κάθε πέρασμα τους ζέχνουν, σαν σάπιο κρέας.
Που τα έχουν καλά με όλους και με όλα και στην ουσία μηδέν, στην ουσία βράζουν λίγο παραπάνω δηλητήριο.
δεν υπάρχουν λόγια να τους περιγράψουν, δεν υπάρχουν λόγια που θα θυσιάζονταν για να κοσμήσουν τόση μαυρίλα και μισανθρωπιά που φοράει ένα πέπλο κάλπικης καλοσύνης.
Κρύβονται νομίζουν, αλλά στην πραγματικότητα με κάθε πέρασμα τους ζέχνουν, σαν σάπιο κρέας.
10-11-23
00:40
Le germ n’est rien, c’est la terrain qui est tout.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.