EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
29-01-22
14:06
Έρωτας με πιστοποίηση – της Αναστασίας Ονουφρίου
Μερικοί εκπαιδευόμενοι στις κοινωνικές δεξιότητες
ασκούν παιγνιώδεις πολιτικές πάνω μας
πιάνουν να ερωτευτούν λιγάκι, μετανιώνουνε
κόβουν τα νήματα μετά, πέφτουμε σε κενά
μας μεταφέρουν με ψυχικές εκδορές
λυπούμαστε πολύ, λένε
η εκπαίδευση δεν είχε τα αποτελέσματα που περιμέναμε.
Κάποτε οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν τη δουλειά, κύριε
κάποτε κλαίμε
κάποτε ελπίζουμε να μην γινόμασταν πειραματόζωα.
Μέχρι τότε εμπλουτίζουμε όλοι τις κοινωνικές μας δεξιότητες
γεμίζουμε τα κενά σας με πληρωμένες συνεδρίες αν θελήσετε
σας αποστέλλεται το εγχειρίδιο «Πώς να ερωτευτείς εκ του ασφαλούς»
εντρυφούμε, αν μη τι άλλο, στον καπιταλισμό του πράγματος.
Μερικοί εκπαιδευόμενοι στις κοινωνικές δεξιότητες
ασκούν παιγνιώδεις πολιτικές πάνω μας
πιάνουν να ερωτευτούν λιγάκι, μετανιώνουνε
κόβουν τα νήματα μετά, πέφτουμε σε κενά
μας μεταφέρουν με ψυχικές εκδορές
λυπούμαστε πολύ, λένε
η εκπαίδευση δεν είχε τα αποτελέσματα που περιμέναμε.
Κάποτε οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν τη δουλειά, κύριε
κάποτε κλαίμε
κάποτε ελπίζουμε να μην γινόμασταν πειραματόζωα.
Μέχρι τότε εμπλουτίζουμε όλοι τις κοινωνικές μας δεξιότητες
γεμίζουμε τα κενά σας με πληρωμένες συνεδρίες αν θελήσετε
σας αποστέλλεται το εγχειρίδιο «Πώς να ερωτευτείς εκ του ασφαλούς»
εντρυφούμε, αν μη τι άλλο, στον καπιταλισμό του πράγματος.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-01-22
14:27
Θα έπρεπε να σε λένε Φόβο, Γεωργία Τρούλη
Θα είχαμε συναντηθεί σε δυο μετέωρες σκέψεις
Θα είχα διαβάσει στα νέα της εφημερίδας πως προσγείωση
Δεν γίνεται εύκολα
Πως δεν θα κόψουμε απόψε τα μαλλιά με ξυραφάκια- λέξεις
Θα είχες διαβάσει πως η αδιαφορία αποτελεί αδίκημα ποινικό και μόνιμο
Θα έπρεπε να με λένε Αμφιβολία
Κανένας δρόμος δεν θα με τρόμαζε
Θα είχες παραπάνω παράθυρα στο σπίτι –μόνο για μένα-
Κι εγώ λιγότερους θυρωρούς στην σκάλα
Θα είχες διαβάσει στο site πως η πρώτη επιθυμία εκπληρώθηκε
Η δεύτερη είναι στο χέρι σου
Θα μου χε πει η τσιγγάνα πως το χέρι μου έχει πολλές διακλαδώσεις
Και προβλέψεις δε δύνανται
Θα της είχα δώσει το άλλο, το αριστερό. Θα είχε πει το ίδιο
Θα αμφέβαλλα για την μεταφυσική κι εσύ για την στεγνή λογική σου
Δεν θα μας ένοιαζε όμως
Έτσι, με άλλα ονόματα θα βρίσκαμε χώρο στις έννοιες, στην διαδρομή
Δεν θα παίζαμε κρυφτό γιατί ξέρεις πως κάποτε
Είχαν γρίλιες τα πατζούρια
και πως η όρασή μου είναι θολή μα οξεία
Θα έβαζα ένα βινύλιο χωρίς βελόνα να στριφογυρίζει
Θα επέλεγες μουσική από τον δρόμο
Θα έλεγα ότι έχεις φόβους μετρήσιμους
Κι εσύ πώς μικρή έχω απόσταση απ’ το χάος
Αλλά καμιά ενόχληση
Κάποια στιγμή θα σε φιλούσα
Κι εσύ θα έμπαινες μέσα μου
Θα είχαμε συναντηθεί σε δυο μετέωρες σκέψεις
Θα είχα διαβάσει στα νέα της εφημερίδας πως προσγείωση
Δεν γίνεται εύκολα
Πως δεν θα κόψουμε απόψε τα μαλλιά με ξυραφάκια- λέξεις
Θα είχες διαβάσει πως η αδιαφορία αποτελεί αδίκημα ποινικό και μόνιμο
Θα έπρεπε να με λένε Αμφιβολία
Κανένας δρόμος δεν θα με τρόμαζε
Θα είχες παραπάνω παράθυρα στο σπίτι –μόνο για μένα-
Κι εγώ λιγότερους θυρωρούς στην σκάλα
Θα είχες διαβάσει στο site πως η πρώτη επιθυμία εκπληρώθηκε
Η δεύτερη είναι στο χέρι σου
Θα μου χε πει η τσιγγάνα πως το χέρι μου έχει πολλές διακλαδώσεις
Και προβλέψεις δε δύνανται
Θα της είχα δώσει το άλλο, το αριστερό. Θα είχε πει το ίδιο
Θα αμφέβαλλα για την μεταφυσική κι εσύ για την στεγνή λογική σου
Δεν θα μας ένοιαζε όμως
Έτσι, με άλλα ονόματα θα βρίσκαμε χώρο στις έννοιες, στην διαδρομή
Δεν θα παίζαμε κρυφτό γιατί ξέρεις πως κάποτε
Είχαν γρίλιες τα πατζούρια
και πως η όρασή μου είναι θολή μα οξεία
Θα έβαζα ένα βινύλιο χωρίς βελόνα να στριφογυρίζει
Θα επέλεγες μουσική από τον δρόμο
Θα έλεγα ότι έχεις φόβους μετρήσιμους
Κι εσύ πώς μικρή έχω απόσταση απ’ το χάος
Αλλά καμιά ενόχληση
Κάποια στιγμή θα σε φιλούσα
Κι εσύ θα έμπαινες μέσα μου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
22:34
Γυναικείο σώμα, λόφοι λευκοί, πόδια κατάλευκα, μοιάζεις του κόσμου όπως μου δίνεσαι έτσι. Το αργασμένο κορμί μου άγρια σε σκάβει και σου αναδύει τον υιό και λόγο από της γαίας τα έγκατα.
Ήμουνα μόνος κι έρημος, σαν το τούνελ καληώρα. Με βλέπαν τα πουλιά και φεύγανε, και μέσα μου όρμαγε η νύχτα πανίσχυρη και καταλυτική. Για να μείνω εγώ ζωντανός, έφτιαξα εσένανε όπλο, σ’ έβαλα βέλος στο τόξο μου, στη σφεντόνα μου πέτρα.
Επέστη όμως της πληρωμής ο καιρός, κι εγώ σ’ αγαπάω. Σώμα από χνούδι κι από μούσκλια κι από άπληστο γάλα και κραταιό. Ω, τ’ αγγεία του στήθους! Ω!, τα μάτια της απουσίας! Ω, του εφηβαίου τα ρόδα! Ω, η συρτή και θλιμμένη φωνή σου!
Σώμα της δικιά μου γυναίκας, υπήκοος θα ‘μαι πιστός των θέλγητρών σου. Δίψα μου, πόθε μου ατελεύτητε, αβέβαιε δρόμε μου! Σκούρες νεροσυρμές, όπου η δίψα αιώνια ακολουθεί, και ο κάματος ακολουθεί, και ο καημός ο απέραντος.
Ήμουνα μόνος κι έρημος, σαν το τούνελ καληώρα. Με βλέπαν τα πουλιά και φεύγανε, και μέσα μου όρμαγε η νύχτα πανίσχυρη και καταλυτική. Για να μείνω εγώ ζωντανός, έφτιαξα εσένανε όπλο, σ’ έβαλα βέλος στο τόξο μου, στη σφεντόνα μου πέτρα.
Επέστη όμως της πληρωμής ο καιρός, κι εγώ σ’ αγαπάω. Σώμα από χνούδι κι από μούσκλια κι από άπληστο γάλα και κραταιό. Ω, τ’ αγγεία του στήθους! Ω!, τα μάτια της απουσίας! Ω, του εφηβαίου τα ρόδα! Ω, η συρτή και θλιμμένη φωνή σου!
Σώμα της δικιά μου γυναίκας, υπήκοος θα ‘μαι πιστός των θέλγητρών σου. Δίψα μου, πόθε μου ατελεύτητε, αβέβαιε δρόμε μου! Σκούρες νεροσυρμές, όπου η δίψα αιώνια ακολουθεί, και ο κάματος ακολουθεί, και ο καημός ο απέραντος.
Pablo Neruda
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
15:17
Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες – Ελένη Μαυρογονάτου
Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.
Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.
Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.
Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
15:03
Γράφει η Κλεονίκη Δρούγκα // *
Έρωτας για κάτι που δεν ήξερα
Παίρνω βαθιά αναπνοή
στο δρόμο του χρόνου
τον ξορκίζω και τον διανύω
ακολουθώ τη ρότα κόντρα στις ριπές του ανέμου
σημαδεύω παπαρούνες
ζωγραφίζω στιγμές
μια στιγμή τρέχω, την άλλη διστάζω
ποδηλατώ
ακροβατώ
ονειρεύομαι
περίεργη συμπαράσταση το φως της μέρας
κάνω πεταλιές γι΄ αλλού
-το πρώτο βήμα είναι πάντα η αρχή-
ξεχειλίζουν οι όχθες μου
εισβάλλει η ζωή μέσα μου
πισωπατούν έννοιες, δουλειές
αγουροξυπνημένη
σιωπηλή
ξεκινώ για τ΄ άβατα
παίρνω το σχήμα ενός πουλιού
κι ελπίζω σε μια θάλασσα
Έρωτας για κάτι που δεν ήξερα
Παίρνω βαθιά αναπνοή
στο δρόμο του χρόνου
τον ξορκίζω και τον διανύω
ακολουθώ τη ρότα κόντρα στις ριπές του ανέμου
σημαδεύω παπαρούνες
ζωγραφίζω στιγμές
μια στιγμή τρέχω, την άλλη διστάζω
ποδηλατώ
ακροβατώ
ονειρεύομαι
περίεργη συμπαράσταση το φως της μέρας
κάνω πεταλιές γι΄ αλλού
-το πρώτο βήμα είναι πάντα η αρχή-
ξεχειλίζουν οι όχθες μου
εισβάλλει η ζωή μέσα μου
πισωπατούν έννοιες, δουλειές
αγουροξυπνημένη
σιωπηλή
ξεκινώ για τ΄ άβατα
παίρνω το σχήμα ενός πουλιού
κι ελπίζω σε μια θάλασσα
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
14:14
Για ένα έρωτα πλάνητα /σκορπίστηκα στου Αχέροντα τις όχθες
Κι ενώ το ήξερα / πως θα χαθώ ορμώ.
Όλοι οι νεκροί μου εκεί/μουγγοί και τυφλοί/ανάσα καμιά.
Το αίμα χορδή/ ηχείο στις φλέβες/τα κομμάτια μου διεκδικώ.
Κι ενώ λαχταρώ /να το βάλω στα πόδια/ ρευστή δίχως ρίζες
τα χέρια κλαδιά/ διαπερνούν τις ουλές /τα μαλλιά φυλλώματα
ασημίζουν στο σκότος
το στήθος/-ω, το στήθος-
στον πυρήνα του /η μικρή μου μεθόριος.
Επιθυμία αιφνίδια /να ζήσω ξανά. Ενώπιος ενωπίω εαυτόν
απ’ τις κορφές ως τις εσχατιές/στο γύρισμα της τρικυμίας/αναβλύζει το φως.
Δεν υπάρχει έρωτας /δίχως αποτρόπαιο βάθος
χωρίς τα θραύσματα /κι ο Όλυμπος πεδιάδα.
Ελένη Αράπη: “Μικρή μεθόριος”, Εκδόσεις Ιωλκός, 2021
Κι ενώ το ήξερα / πως θα χαθώ ορμώ.
Όλοι οι νεκροί μου εκεί/μουγγοί και τυφλοί/ανάσα καμιά.
Το αίμα χορδή/ ηχείο στις φλέβες/τα κομμάτια μου διεκδικώ.
Κι ενώ λαχταρώ /να το βάλω στα πόδια/ ρευστή δίχως ρίζες
τα χέρια κλαδιά/ διαπερνούν τις ουλές /τα μαλλιά φυλλώματα
ασημίζουν στο σκότος
το στήθος/-ω, το στήθος-
στον πυρήνα του /η μικρή μου μεθόριος.
Επιθυμία αιφνίδια /να ζήσω ξανά. Ενώπιος ενωπίω εαυτόν
απ’ τις κορφές ως τις εσχατιές/στο γύρισμα της τρικυμίας/αναβλύζει το φως.
Δεν υπάρχει έρωτας /δίχως αποτρόπαιο βάθος
χωρίς τα θραύσματα /κι ο Όλυμπος πεδιάδα.
Ελένη Αράπη: “Μικρή μεθόριος”, Εκδόσεις Ιωλκός, 2021
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
26-01-22
02:53
Αν μ’ αφήσεις
να αγγίξω τον πυρήνα σου,
καυτό δαμάσκηνο με φλέβες
(πούπουλα χιονιού
οι στεναγμοί σου)
τότε κι εγώ θα σου χαρίσω
κάτι μικρό κι εύθραυστο
σαν σπασμένη φτερούγα πουλιού
σαν ενα »αν» που δεν ξέρει να πετάξει
κάτι αθώο και παλιό
που εκατό χρόνια κοιμάται στα χείλη μου
μέχρι εσύ να το ξυπνήσεις.
(Xλόη Κουτσουμπέλη )
να αγγίξω τον πυρήνα σου,
καυτό δαμάσκηνο με φλέβες
(πούπουλα χιονιού
οι στεναγμοί σου)
τότε κι εγώ θα σου χαρίσω
κάτι μικρό κι εύθραυστο
σαν σπασμένη φτερούγα πουλιού
σαν ενα »αν» που δεν ξέρει να πετάξει
κάτι αθώο και παλιό
που εκατό χρόνια κοιμάται στα χείλη μου
μέχρι εσύ να το ξυπνήσεις.
(Xλόη Κουτσουμπέλη )
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
25-01-22
16:06
Οι μεγάλοι έρωτες πεθαίνουν μαζί.
Δεν φορούν μαύρα.
Παραμένουν αιθέρες στην αλήθεια
του πάντα.
Δεν φορούν νυφικό.
Είχαν από πάντα γραμμένο ένα
πικρό ριζικό.
Σαν μία μοίρα που έγραψε τον έναν
στον άλλον σε έναν κόσμο κοινό.
Θα μπορούσαν μόνο να ενσαρκωθούν
σε έναν κόσμο ουτοπικό.
Μακριά από της σάρκας το φθηνό
υλικό.
Σαν μία ναρκωτική αυταπάτη που
γεμίζει το κάθε κενό.
Ελένη Βαλάση
Δεν φορούν μαύρα.
Παραμένουν αιθέρες στην αλήθεια
του πάντα.
Δεν φορούν νυφικό.
Είχαν από πάντα γραμμένο ένα
πικρό ριζικό.
Σαν μία μοίρα που έγραψε τον έναν
στον άλλον σε έναν κόσμο κοινό.
Θα μπορούσαν μόνο να ενσαρκωθούν
σε έναν κόσμο ουτοπικό.
Μακριά από της σάρκας το φθηνό
υλικό.
Σαν μία ναρκωτική αυταπάτη που
γεμίζει το κάθε κενό.
Ελένη Βαλάση
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
25-01-22
14:49
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-01-22
23:40
Η ψυχή μου φλέγεται για τη νιότη που αποδημεί σε άλλα σώματα.
Θυμώνω, για τη μέρα που έβρεχε και δεν κρατούσα ομπρέλα.
Τι να την κάνεις, ρωτά καγχάζοντας ο καθρέφτης μου, καθώς τα ξεθωριασμένα μου χρώματα μουντζουρώνουν το λευκό του.
Γελάω κλαίγοντας για τα κομμάτια που δε βρήκαν ταίρι, μήτε χώρο να ενωθούν.
Σπάω στον τοίχο μια κραυγή που φτάνει ως τον ουρανό.
Τα μαύρα σύννεφα ξεπλένουν με όξινη βροχή, τη σκιά που έμεινε να ψιθυρίζει στον καθρέφτη.
Ξεμακραίνω.
Αναρωτιέμαι γιατί η σκιά δεν μ’ ακολουθεί.
Σωπαίνω για να μην προδώσω τα σπασμένα δεσμά της.
Αδημονώ, για εκείνη τη σταγόνα ζωής που έμεινε μετέωρη στην άκρη του φύλλου.
Βίκυ Μενεγάκη
Θυμώνω, για τη μέρα που έβρεχε και δεν κρατούσα ομπρέλα.
Τι να την κάνεις, ρωτά καγχάζοντας ο καθρέφτης μου, καθώς τα ξεθωριασμένα μου χρώματα μουντζουρώνουν το λευκό του.
Γελάω κλαίγοντας για τα κομμάτια που δε βρήκαν ταίρι, μήτε χώρο να ενωθούν.
Σπάω στον τοίχο μια κραυγή που φτάνει ως τον ουρανό.
Τα μαύρα σύννεφα ξεπλένουν με όξινη βροχή, τη σκιά που έμεινε να ψιθυρίζει στον καθρέφτη.
Ξεμακραίνω.
Αναρωτιέμαι γιατί η σκιά δεν μ’ ακολουθεί.
Σωπαίνω για να μην προδώσω τα σπασμένα δεσμά της.
Αδημονώ, για εκείνη τη σταγόνα ζωής που έμεινε μετέωρη στην άκρη του φύλλου.
Βίκυ Μενεγάκη
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-01-22
22:37
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-01-22
22:02
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-01-22
14:22
Ζωή (Νίκος Κασσιμάτης)
Ζωή σήμερα,
χωρίς χτες και αύριο.
Σε φαντάστηκα!
Σε φαντάστηκα,
χωρίς αύριο και χτες.
Σε φοβήθηκα!
Σε φοβήθηκα,
χτες, σήμερα, αύριο.
Δεν σε έζησα;
Ζωή σήμερα,
χωρίς χτες και αύριο.
Σε φαντάστηκα!
Σε φαντάστηκα,
χωρίς αύριο και χτες.
Σε φοβήθηκα!
Σε φοβήθηκα,
χτες, σήμερα, αύριο.
Δεν σε έζησα;
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
21-01-22
14:23
- Γωγώ Λιανού, Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς και άλλα κρακ
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
20-01-22
13:17
Ταιριαζει πιστευωΣτην πραγματικότητα λίγο με νοιάζει
που το στήθος σου κοιμάται
στη γαλάζια συμμετρία του άλλου στήθους.
Εγώ θα το είχα συνθλίψει
για να το γαργαλήσω τρίβοντάς το
και θα είχες γελάσει και δικαίως
όταν το αναγκαίο και το αναμενόμενο
θα ήταν οι λυγμοί σου.
Χούλιο Κορτάσαρ
Η μελανιά που μου'κανες στο στήθος
Είναι η καλύτερη απόδειξη
Πως λύσσαξες κι εσύ από μοναξιά
- Ντίνος Χριστιανόπουλος
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΣΕΞ."
Άσε το Σαρκικό Κομμάτι.
Δεν Καίγομαι γι’ Αυτό.
Καίγομαι για Ερωτα Εγκεφαλικό.
Ξεσκισέ μου το Μυαλό.
Το Μπορείς.
Και το Ξέρεις.
Δώσε μου Εναυσμα.
Και θα στα Δώσω Ολα.
Πες μου πάλι τις Θεωρίες σου.
Ανέλυσέ μου τις Απόψεις σου.
Πες μου ό,τι Θες.
Πες τα με Στυλ Ομως.
Παρουσίασε τα Ομορφα.
Να Μαγευτώ.
Να Μη Θυμάμαι Τίποτα Αλλο.
Μάγεψέ με Απόψε.
Και Εγώ Κάθε Απόψε θα ‘μαι Εδώ."
Sergios Nikolakopoulos
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
19-01-22
12:51
Γράμματα που έγραψε στο βλέμμα τους η αγάπη
Όνειρα που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες
Ο θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους
Έσβησαν έτσι τα λαμπρά τους μάτια σαν λυχνάρια
Το δέρμα τους που ήταν σφιχτό σαν το πανί στον άνεμο
Δεν νιώθει πια τη ζεστασιά που χύνουν τα κορμιά
Σαν ημερομηνίες τα ονόματά τους
Όμως καθώς χαμογελάς χαμογελούν ακόμα
Τα βήματά τους αντηχούν μέσα στα βήματά μας
Και στην καρδιά μας νιώθουμε το χτύπο της καρδιάς τους.
Μικρός Θρήνος, Νάνος Βαλαωρίτης
Όνειρα που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες
Ο θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους
Έσβησαν έτσι τα λαμπρά τους μάτια σαν λυχνάρια
Το δέρμα τους που ήταν σφιχτό σαν το πανί στον άνεμο
Δεν νιώθει πια τη ζεστασιά που χύνουν τα κορμιά
Σαν ημερομηνίες τα ονόματά τους
Όμως καθώς χαμογελάς χαμογελούν ακόμα
Τα βήματά τους αντηχούν μέσα στα βήματά μας
Και στην καρδιά μας νιώθουμε το χτύπο της καρδιάς τους.
Μικρός Θρήνος, Νάνος Βαλαωρίτης
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
14:48
Ξένοι αυχένες τώρα αντί για τον δικό σου,
ξένα λαγόνια, ξένα γόνατα, όλα ξένα,
τίποτα πια δεν θα μου μείνει απʼ τη φωνή σου,
ως και τα μάτια σου θα σβήσουν σʼ άλλα μάτια.
Και πια, μέσα στην τόση αλλοφροσύνη,
ψυχή μου, που θα βρεις τη δύναμη
για να μπορείς ακόμη να ελπίζεις
σε κάποιαν άλλη αγκαλιά πιο τρυφερή;
Επίλογος , Ντίνος Χριστιανόπουλος
ξένα λαγόνια, ξένα γόνατα, όλα ξένα,
τίποτα πια δεν θα μου μείνει απʼ τη φωνή σου,
ως και τα μάτια σου θα σβήσουν σʼ άλλα μάτια.
Και πια, μέσα στην τόση αλλοφροσύνη,
ψυχή μου, που θα βρεις τη δύναμη
για να μπορείς ακόμη να ελπίζεις
σε κάποιαν άλλη αγκαλιά πιο τρυφερή;
Επίλογος , Ντίνος Χριστιανόπουλος
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
02:41
«Είναι που η μορφή σου έρπει μέσα στη σκέψη μου
πάνω στο κορμί μου
εντός μου ο ίλιγγος τόσος
δρόμος το κορμί σου τώρα, περνάω μέσα από θαύματα
πάω κατά χαμού αναβάτης σ’ έναν γύρο θανάτου
σαν πρωινή μοτοσικλέτα πεσμένη στην άσφαλτο
με δαχτυλιές από αίμα στα νίκελ της».
Σταυρούλα Δημητριου
------------------
«Κι ούτε ποτέ θα πιστέψεις/ πόσο πολύ σ’ αγάπησα/ Πόσο παθιασμένα σου δόθηκα/ Πόσο βαθιά ωρίμασα δυστυχώντας, για σένα.»
Θανάσης Κωσταβαρας
πάνω στο κορμί μου
εντός μου ο ίλιγγος τόσος
δρόμος το κορμί σου τώρα, περνάω μέσα από θαύματα
πάω κατά χαμού αναβάτης σ’ έναν γύρο θανάτου
σαν πρωινή μοτοσικλέτα πεσμένη στην άσφαλτο
με δαχτυλιές από αίμα στα νίκελ της».
Σταυρούλα Δημητριου
------------------
«Κι ούτε ποτέ θα πιστέψεις/ πόσο πολύ σ’ αγάπησα/ Πόσο παθιασμένα σου δόθηκα/ Πόσο βαθιά ωρίμασα δυστυχώντας, για σένα.»
Θανάσης Κωσταβαρας
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
17-01-22
20:43
Καμιά φορά... Αρκεί μόνο μια φορά,
που θα κρατήσει μέσα σου για πάντα..
Κι αυτό συμβαίνει μόνο μια φορά...
•Β. Σταθοπούλου•
που θα κρατήσει μέσα σου για πάντα..
Κι αυτό συμβαίνει μόνο μια φορά...
•Β. Σταθοπούλου•
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
16-01-22
12:26
Μιράντα Παπαδοπουλου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-01-22
13:32
Το τελευταίο ποίημα του έρωτα (Άρης Δικταίος)
Δως μου την ηδονή της ηδονής,
ζωή της ζωής, της μέθης νύχτα, οδύνη.
Το ερωτικόν απόσταγμα μου ηδύνει
την υπερφίαλη σκέψη που πονεί.
Μόνο, τη γεύση αγάπησα μόνο,
ω πονώ πέρ’ απ’ την αίσθηση του χώρου τής γης,
πέρ’ απ’ τα μάκρη αυτά πονώ!
Δε νιώθω, δεν αισθάνομαι καθώς άνθρωπος,
μα αισθάνομαι θεός
κι ως θεός ζούσα, μεθούσα,
πλήρης από έρωτα και δόξα κι ομορφιά…
Πάνω στα σουβλερά καρφιά,
σαν ασκητής έλα κι εσύ να γείρεις,
τον ίλιγγο να δεις, το δέος να δεις,
να φτάσεις στη σιγή και στο κενό να φτάσεις,
κι ως άνθος τον εαυτό σου να μαδείς.
Κι όταν σταθείς στο τελευταίο σκαλί
του έρωτα και του πόνου, ένα φιλί
από την πείρα την τόση να κρατείς:
φιλί άγριο και ζεστό να με δαμάσεις.
Δως μου την ηδονή της ηδονής,
ζωή της ζωής, της μέθης νύχτα, οδύνη.
Το ερωτικόν απόσταγμα μου ηδύνει
την υπερφίαλη σκέψη που πονεί.
Μόνο, τη γεύση αγάπησα μόνο,
ω πονώ πέρ’ απ’ την αίσθηση του χώρου τής γης,
πέρ’ απ’ τα μάκρη αυτά πονώ!
Δε νιώθω, δεν αισθάνομαι καθώς άνθρωπος,
μα αισθάνομαι θεός
κι ως θεός ζούσα, μεθούσα,
πλήρης από έρωτα και δόξα κι ομορφιά…
Πάνω στα σουβλερά καρφιά,
σαν ασκητής έλα κι εσύ να γείρεις,
τον ίλιγγο να δεις, το δέος να δεις,
να φτάσεις στη σιγή και στο κενό να φτάσεις,
κι ως άνθος τον εαυτό σου να μαδείς.
Κι όταν σταθείς στο τελευταίο σκαλί
του έρωτα και του πόνου, ένα φιλί
από την πείρα την τόση να κρατείς:
φιλί άγριο και ζεστό να με δαμάσεις.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
14-01-22
12:42
Από τη συλλογή Ámbito (1928)
Νύχτα βαθιά
Κάμπος γυμνός. Μόνη
η νύχτα κι άοπλη. Ο άνεμος
υπαινίσσεται βουβά
χτυπήματα κόντρα στο μουσαμά της.
H σκιά πέφτει βαριά,
ψυχρή, πάνω στο στήθος σου
το μετάξι της πένθιμο, μαύρο,
βαθύ. Μένει κλεισμένος
ο όγκος έτσι μέσα στης νύχτας
το υλικό, διαπρεπής, ήσυχος,
πάνω στο διαυγή, αργοπορημένο
χάρτη τ’ ουρανού.
Υπάρχουν αποτυχημένα άστρα,
γυαλιστεροί άξονες. Πάγοι
πλέουν στην επιφάνεια
παρασυρμένοι από το ρεύμα. Αργή παγωνιά.
Μια σκιά που περνά
πάνω απ’ το επιβλητικό
και βουβό περίβλημα, χτυπά, βλοσυρή,
το μυστικό της καμτσίκι.
Μαστίγωμα. Κοράλλια
από αίμα ή φως ή φωτιά
κάτω απ’ το μεταξωτό κάλυμμα προοιωνίζονται,
ραβδωτά, ύστερα υποχωρούν.
Ή σάρκα ή φως σαρκός
βαθύ. Ζει ο άνεμος
γιατί προμηνύει ριπές,
σταυροδρόμια, παύσεις, σιωπές.
Vicente Aleixandre
Το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ λογοτεχνίας.
Νύχτα βαθιά
Κάμπος γυμνός. Μόνη
η νύχτα κι άοπλη. Ο άνεμος
υπαινίσσεται βουβά
χτυπήματα κόντρα στο μουσαμά της.
H σκιά πέφτει βαριά,
ψυχρή, πάνω στο στήθος σου
το μετάξι της πένθιμο, μαύρο,
βαθύ. Μένει κλεισμένος
ο όγκος έτσι μέσα στης νύχτας
το υλικό, διαπρεπής, ήσυχος,
πάνω στο διαυγή, αργοπορημένο
χάρτη τ’ ουρανού.
Υπάρχουν αποτυχημένα άστρα,
γυαλιστεροί άξονες. Πάγοι
πλέουν στην επιφάνεια
παρασυρμένοι από το ρεύμα. Αργή παγωνιά.
Μια σκιά που περνά
πάνω απ’ το επιβλητικό
και βουβό περίβλημα, χτυπά, βλοσυρή,
το μυστικό της καμτσίκι.
Μαστίγωμα. Κοράλλια
από αίμα ή φως ή φωτιά
κάτω απ’ το μεταξωτό κάλυμμα προοιωνίζονται,
ραβδωτά, ύστερα υποχωρούν.
Ή σάρκα ή φως σαρκός
βαθύ. Ζει ο άνεμος
γιατί προμηνύει ριπές,
σταυροδρόμια, παύσεις, σιωπές.
Vicente Aleixandre
Το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ λογοτεχνίας.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
13-01-22
12:41
Άκου φίλη, δύσκολα χωρίς αυτόν.
Αλλά ούτε με αυτόν.
Τον διεκδίκησα όσο κανέναν.
Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ.
Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι.
Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δεν δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια σου. Να εκτεθώ. Γι’ αυτό και τόσο ανοιχτά. Παντού να το πω. Φώναξέ τες όλες. Να το μαθουν.. Και πως το μεγαλυτερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο.
Μου άργησε το χατίρι μου. Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Κάποιος άλλος. Που δεν θα τον αγαπώ. Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις. Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη.
Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς. Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα.
Φθινόπωρο σε λίγο φίλη. Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ό,τι το ανατριχιάζει. Και ένα βράδυ θα κρυφτώ μόνη μου στο κρεβάτι, θα είμαι ήρεμη σαν πεθαμένη. Τότε θα ανοίξω τα κλειστά του γράμματα. Αδύνατον ακόμα. Η παιδική του φωτογραφία στο κομοδίνο μου. Θα τη γυρίσω για λίγο ανάποδα. Να μη με δει να κλαίω.
Χριστούγεννα μετά. Οι ευχές του στον τηλεφωνητή μου. Είμαι σίγουρη. Θα ακούσω τη φωνή του. Θα θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο και να του φωνάξω: Ηλίθιε. Τίποτα άλλο. Μόνο: «Ηλίθιε.. Σε αγαπώ.» Και δεν θα το σηκώσω… Ξάπλωσε στο κρεβάτι της, αγκάλιασε τους ώμους της. Κι αυτό είναι το αγκάλιασμα εκείνης που δεν έχει αυτόν, που δεν έχει κανέναν.
Μαλβίνα Κάραλη, Του έρωτα μέγα κακό
Αλλά ούτε με αυτόν.
Τον διεκδίκησα όσο κανέναν.
Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ.
Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι.
Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δεν δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια σου. Να εκτεθώ. Γι’ αυτό και τόσο ανοιχτά. Παντού να το πω. Φώναξέ τες όλες. Να το μαθουν.. Και πως το μεγαλυτερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο.
Μου άργησε το χατίρι μου. Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Κάποιος άλλος. Που δεν θα τον αγαπώ. Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις. Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη.
Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς. Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα.
Φθινόπωρο σε λίγο φίλη. Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ό,τι το ανατριχιάζει. Και ένα βράδυ θα κρυφτώ μόνη μου στο κρεβάτι, θα είμαι ήρεμη σαν πεθαμένη. Τότε θα ανοίξω τα κλειστά του γράμματα. Αδύνατον ακόμα. Η παιδική του φωτογραφία στο κομοδίνο μου. Θα τη γυρίσω για λίγο ανάποδα. Να μη με δει να κλαίω.
Χριστούγεννα μετά. Οι ευχές του στον τηλεφωνητή μου. Είμαι σίγουρη. Θα ακούσω τη φωνή του. Θα θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο και να του φωνάξω: Ηλίθιε. Τίποτα άλλο. Μόνο: «Ηλίθιε.. Σε αγαπώ.» Και δεν θα το σηκώσω… Ξάπλωσε στο κρεβάτι της, αγκάλιασε τους ώμους της. Κι αυτό είναι το αγκάλιασμα εκείνης που δεν έχει αυτόν, που δεν έχει κανέναν.
Μαλβίνα Κάραλη, Του έρωτα μέγα κακό
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
13-01-22
12:11
Το φυσικό
γι’ ανθρώπους που έζησαν μαζί
κι όχι κοντά
ο ένας μες στον άλλον
στα ύστερα να κουρνιάζει.
Βλέπεις,
είναι το πού εστιάζεις:
στα πολλά χρόνια χώρια
ή στα πιο πολλά μαζί
Αναστασία Καραογλάνη
Από τη συλλογή Το τρυφερό τραγικό του τέλους
γι’ ανθρώπους που έζησαν μαζί
κι όχι κοντά
ο ένας μες στον άλλον
στα ύστερα να κουρνιάζει.
Βλέπεις,
είναι το πού εστιάζεις:
στα πολλά χρόνια χώρια
ή στα πιο πολλά μαζί
Αναστασία Καραογλάνη
Από τη συλλογή Το τρυφερό τραγικό του τέλους
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-01-22
13:08
Απλώνει η επιθυμία και καταλυέται η υπομονή:
να σμίξουμε, ας είναι κι από μια κλωστή,
με ό,τι δικό μας τάχθηκε να μένει στα ξένα.
Τ. Παπατσώνης, Καινούργιο φεγγάρι.
να σμίξουμε, ας είναι κι από μια κλωστή,
με ό,τι δικό μας τάχθηκε να μένει στα ξένα.
Τ. Παπατσώνης, Καινούργιο φεγγάρι.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-01-22
12:24
Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.1
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.2
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων3,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
Κικη Δημουλα
(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.1
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.2
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων3,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
Κικη Δημουλα
(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
11-01-22
13:07
Συμβουλές για όσους λύνουν σταυρόλεξα
Να λύνετε σταυρόλεξα
Για να αποφύγετε μελλοντικά το αλτσχάιμερ
Στη λέξη έρωτας να ξέρετε ότι Πάντα
κάποιο γράμμα περισσεύει Και κάποιο
δεν σου φτάνει
Γι΄αυτό να δείχνετε μεγαλοψυχία και υπομονή
Στη λέξη αλήθεια Τα γράμματα είναι πιο πολλά
απ΄όσα φαίνονται
και προπαντός απ΄όσα σας ζητούνται στη λέξη εγώ υπάρχει ένας αριθμός γραμμάτων
αυστηρά προσωπικός που δεν χωράει πουθενά
η λέξη θάνατος γράφεται στα μαύρα τετράγωνα
με μια μελάνη που σβήνει ό,τι γράφει
στα άσπρα κρύβονται πολύ συχνά παγίδες
με σημασίες για τις οποίες δεν υπάρχουν λέξεις
παρά μονάχα το κυνήγι των γραμμάτων
που δεν οδηγεί όμως πουθενά.
όσο για την λέξη αγάπη
πάρτε καλύτερα μικρό καλάθι με λίγο ψωμί
και κρέας για να ταΐσετε τον λύκο που ελλοχεύει στο βάθος του σταυρόλεξου.
•Κατερίνα Καριζώνη•
Να λύνετε σταυρόλεξα
Για να αποφύγετε μελλοντικά το αλτσχάιμερ
Στη λέξη έρωτας να ξέρετε ότι Πάντα
κάποιο γράμμα περισσεύει Και κάποιο
δεν σου φτάνει
Γι΄αυτό να δείχνετε μεγαλοψυχία και υπομονή
Στη λέξη αλήθεια Τα γράμματα είναι πιο πολλά
απ΄όσα φαίνονται
και προπαντός απ΄όσα σας ζητούνται στη λέξη εγώ υπάρχει ένας αριθμός γραμμάτων
αυστηρά προσωπικός που δεν χωράει πουθενά
η λέξη θάνατος γράφεται στα μαύρα τετράγωνα
με μια μελάνη που σβήνει ό,τι γράφει
στα άσπρα κρύβονται πολύ συχνά παγίδες
με σημασίες για τις οποίες δεν υπάρχουν λέξεις
παρά μονάχα το κυνήγι των γραμμάτων
που δεν οδηγεί όμως πουθενά.
όσο για την λέξη αγάπη
πάρτε καλύτερα μικρό καλάθι με λίγο ψωμί
και κρέας για να ταΐσετε τον λύκο που ελλοχεύει στο βάθος του σταυρόλεξου.
•Κατερίνα Καριζώνη•
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
21:00
Η ανάμνηση ωστόσο διατηρείται..
η μορφή αποθανατίζεται..
η φωνή καταγράφεται..
το δάχτυλο αποτυπώνεται..
αλλά η αφή...πως γίνεται να διασωθεί;
•Κλείτος Κύρου•
η μορφή αποθανατίζεται..
η φωνή καταγράφεται..
το δάχτυλο αποτυπώνεται..
αλλά η αφή...πως γίνεται να διασωθεί;
•Κλείτος Κύρου•
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
02:08
Σε χρόνο ενεστώτα – Ελένη Μαυρογονάτου
Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.
Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
09-01-22
15:42
Ὑπάρχουν κάποιοι ἄνθρωποι
“μοιραῖοι” στή ζωή μας.
Ὅ,τι ἔχουν πεῖ, ὅ,τι ἔχουν πράξει
καί ὅ,τι ζήσαμε μαζί τους
-κυρίως στά δύσκολά τους
πού φρόντιζαν νά φαίνονται
εὔκολα σ’ ἐμᾶς- ἔχει γραφεῖ
ἀνεξίτηλα στήν μνήμη,
στήν καρδιά καί στήν ψυχή μας.
Κι ἄν ἔφυγαν νωρίς
κι ἄδικα ἀπ’ τήν ζωή,
θά εἶναι πάντα ἐδω, μαζί μας.
Κάτι μυστήρια νήματα ἀόρατα
μᾶς σφιχτοδένουν ἄρρηκτα μαζί τους.
Κι οὔτε η ἀπόσταση, οὔτ’ ὁ χρόνος,
οὔτε κι αυτός ὁ Ἄδης
κατάφεραν ποτέ νά λύσουν,
νά καταλύσουν τέτοια σχέση,
τέτοια ἀνυπέρβλητη ἀγάπη.
Ιωάννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση
Του ύψους και του βάθους
Ποιήματα 1975-2015 Α'
“μοιραῖοι” στή ζωή μας.
Ὅ,τι ἔχουν πεῖ, ὅ,τι ἔχουν πράξει
καί ὅ,τι ζήσαμε μαζί τους
-κυρίως στά δύσκολά τους
πού φρόντιζαν νά φαίνονται
εὔκολα σ’ ἐμᾶς- ἔχει γραφεῖ
ἀνεξίτηλα στήν μνήμη,
στήν καρδιά καί στήν ψυχή μας.
Κι ἄν ἔφυγαν νωρίς
κι ἄδικα ἀπ’ τήν ζωή,
θά εἶναι πάντα ἐδω, μαζί μας.
Κάτι μυστήρια νήματα ἀόρατα
μᾶς σφιχτοδένουν ἄρρηκτα μαζί τους.
Κι οὔτε η ἀπόσταση, οὔτ’ ὁ χρόνος,
οὔτε κι αυτός ὁ Ἄδης
κατάφεραν ποτέ νά λύσουν,
νά καταλύσουν τέτοια σχέση,
τέτοια ἀνυπέρβλητη ἀγάπη.
Ιωάννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση
Του ύψους και του βάθους
Ποιήματα 1975-2015 Α'
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
08-01-22
13:54
Άρης ΔΙΚΤΑΙΟΣ, Έρωτας
Ο εξοχικός δρόμος, που χανόταν
Στον ορίζοντα, η πόλη, τα βιβλία, τα σκεύη, η μέρα
Όταν τα φώναζε με το όνομά τους, ή όταν
Στο μυστικό φως τα έδινε η νύχτα,
Εσένα ονόμαζαν. Μεταμορφώνονταν σ’ Εσένα
Παίρνοντας το δικό σου σχήμα και με τις δικές σου
Συνήθισαν να εκφράζονται κινήσεις.
Έτσι, όλη τη μέρα Σ’ έβλεπα και τόσο
Σε αγκάλιαζα σφιχτά, που από το αγκάλιασμά σου
Πολύ πονούσα. Και τον πόνο τούτο
Τόσο ένιωθα, τόσον εννοούσα, ώστε εννοούσα
Πως, επί τέλους, υπάρχουν τα πράγματα και πως υπάρχω…
Το σχήμα τους πήραν τα πράγματα, και πάλι
Η πόλη το όνομά της, και ξανά ο δρόμος
Δρόμος έγινε εξοχικός: μέσα στην τύρβη
Των αληθειών του κόσμου τούτου
Έχασα πια το πρόσωπό σου. Έμεινε η πείρα
Των σχημάτων που το σχήμα τους χάνουν,- μαθητεία
Σκληρή, για να κερδίσω μια μονάχα
Στιγμή της ύπαρξής μου.
(Σύγχρονη ερωτική ποίηση, Ανθολογία Ελλήνων ποιητών, Καστανιώτης)
Ο εξοχικός δρόμος, που χανόταν
Στον ορίζοντα, η πόλη, τα βιβλία, τα σκεύη, η μέρα
Όταν τα φώναζε με το όνομά τους, ή όταν
Στο μυστικό φως τα έδινε η νύχτα,
Εσένα ονόμαζαν. Μεταμορφώνονταν σ’ Εσένα
Παίρνοντας το δικό σου σχήμα και με τις δικές σου
Συνήθισαν να εκφράζονται κινήσεις.
Έτσι, όλη τη μέρα Σ’ έβλεπα και τόσο
Σε αγκάλιαζα σφιχτά, που από το αγκάλιασμά σου
Πολύ πονούσα. Και τον πόνο τούτο
Τόσο ένιωθα, τόσον εννοούσα, ώστε εννοούσα
Πως, επί τέλους, υπάρχουν τα πράγματα και πως υπάρχω…
Το σχήμα τους πήραν τα πράγματα, και πάλι
Η πόλη το όνομά της, και ξανά ο δρόμος
Δρόμος έγινε εξοχικός: μέσα στην τύρβη
Των αληθειών του κόσμου τούτου
Έχασα πια το πρόσωπό σου. Έμεινε η πείρα
Των σχημάτων που το σχήμα τους χάνουν,- μαθητεία
Σκληρή, για να κερδίσω μια μονάχα
Στιγμή της ύπαρξής μου.
(Σύγχρονη ερωτική ποίηση, Ανθολογία Ελλήνων ποιητών, Καστανιώτης)
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
07-01-22
21:09
Και να ξεχνάω ποια είμαι.
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί
και κάπως με κάποιο τρόπο,
να σου εκφράζω έστω και λίγο
τον ακάθεκτο
τον ακατάλυτο
τον ακατάσβεστο
τον μεταρσιωτικό
τον ψυχαναλυτικό
τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή
έρωτά μου για σένα.
/Λαχταρώ- Σάρα Κέιν (απόσπασμα)/
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί
και κάπως με κάποιο τρόπο,
να σου εκφράζω έστω και λίγο
τον ακάθεκτο
τον ακατάλυτο
τον ακατάσβεστο
τον μεταρσιωτικό
τον ψυχαναλυτικό
τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή
έρωτά μου για σένα.
/Λαχταρώ- Σάρα Κέιν (απόσπασμα)/
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
07-01-22
20:45
Σάρκινος λόγος – Γιάννης Ρίτσος
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο
διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα.
Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα.
Τὸ πέπλο σου ὀγκώνεται, λάμπει πάνω ἀπ᾿ τὴ νυχτωμένη πόλη μὲ τὰ ἠμίφωτα μπάρ,
τὰ ναυτικὰ οἰνομαγειρεῖα.
Πράσινοι προβολεῖς φωτίζουνε τὸ διανυκτερεῦον φαρμακεῖο.
Μιὰ γυάλινη σφαῖρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία τῆς ὑδρογείου.
Ὁ μεθυσμένος τρεκλίζει σὲ μία τρικυμία φυσημένη ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ σώματός σου.
Μὴ φεύγεις. Μὴ φεύγεις. Τόσο ὑλική, τόσο ἄπιαστη.
Ἕνας πέτρινος ταῦρος πηδάει ἀπ᾿ τὸ ἀέτωμα στὰ ξερὰ χόρτα.
Μιὰ γυμνὴ γυναῖκα ἀνεβαίνει τὴ ξύλινη σκάλα κρατώντας μιὰ λεκάνη μὲ ζεστὸ νερό.
Ὁ ἀτμὸς τῆς κρύβει τὸ πρόσωπο.
Ψηλὰ στὸν ἀέρα ἕνα ἀνιχνευτικὸ ἑλικόπτερο βομβίζει σὲ ἀόριστα σημεῖα.
Φυλάξου. Ἐσένα ζητοῦν. Κρύψου βαθύτερα στὰ χέρια μου.
Τὸ τρίχωμα τῆς κόκκινης κουβέρτας ποὺ μᾶς σκέπει, διαρκῶς μεγαλώνει.
Γίνεται μία ἔγκυος ἀρκούδα ἡ κουβέρτα.
Κάτω ἀπὸ τὴ κόκκινη ἀρκούδα ἐρωτευόμαστε ἀπέραντα,
πέρα ἀπ᾿ τὸ χρόνο κι ἀπ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σὲ μιὰ μοναχικὴ παγκόσμιαν ἕνωση.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Ἡ ὀμορφιά σου μὲ τρομάζει.
Καὶ σὲ πεινάω. Καὶ σὲ διψάω. Καὶ σοῦ δέομαι: Κρύψου.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο
διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα.
Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα.
Τὸ πέπλο σου ὀγκώνεται, λάμπει πάνω ἀπ᾿ τὴ νυχτωμένη πόλη μὲ τὰ ἠμίφωτα μπάρ,
τὰ ναυτικὰ οἰνομαγειρεῖα.
Πράσινοι προβολεῖς φωτίζουνε τὸ διανυκτερεῦον φαρμακεῖο.
Μιὰ γυάλινη σφαῖρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία τῆς ὑδρογείου.
Ὁ μεθυσμένος τρεκλίζει σὲ μία τρικυμία φυσημένη ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ σώματός σου.
Μὴ φεύγεις. Μὴ φεύγεις. Τόσο ὑλική, τόσο ἄπιαστη.
Ἕνας πέτρινος ταῦρος πηδάει ἀπ᾿ τὸ ἀέτωμα στὰ ξερὰ χόρτα.
Μιὰ γυμνὴ γυναῖκα ἀνεβαίνει τὴ ξύλινη σκάλα κρατώντας μιὰ λεκάνη μὲ ζεστὸ νερό.
Ὁ ἀτμὸς τῆς κρύβει τὸ πρόσωπο.
Ψηλὰ στὸν ἀέρα ἕνα ἀνιχνευτικὸ ἑλικόπτερο βομβίζει σὲ ἀόριστα σημεῖα.
Φυλάξου. Ἐσένα ζητοῦν. Κρύψου βαθύτερα στὰ χέρια μου.
Τὸ τρίχωμα τῆς κόκκινης κουβέρτας ποὺ μᾶς σκέπει, διαρκῶς μεγαλώνει.
Γίνεται μία ἔγκυος ἀρκούδα ἡ κουβέρτα.
Κάτω ἀπὸ τὴ κόκκινη ἀρκούδα ἐρωτευόμαστε ἀπέραντα,
πέρα ἀπ᾿ τὸ χρόνο κι ἀπ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σὲ μιὰ μοναχικὴ παγκόσμιαν ἕνωση.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Ἡ ὀμορφιά σου μὲ τρομάζει.
Καὶ σὲ πεινάω. Καὶ σὲ διψάω. Καὶ σοῦ δέομαι: Κρύψου.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
07-01-22
13:54
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
Το Ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για τη μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα
αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα
Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στο μονόλογο τον καθημερινό
κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τα αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες
Nίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
06-01-22
15:20
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
05-01-22
08:44
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνούσα, δε θα έχανα χρόνο, θα μου έλεγα ναι. Δε θα είχα άλλες αμφιβολίες, θα δραπέτευα. Θα έδινα αυτό που έχεις, αυτό που έχω, με το να έχω αυτό που δίνεις, αυτό που θα μου έδινες. Θα έλυνα τα μαλλιά μου, θα έκλαιγα από χαρά, θα τραγουδούσα ξυπόλυτη, θα χόρευα, θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου, θα πέθαινα από απόλαυση, δε θα έβαζα κανένα «αλλά» σε αυτόν τον έρωτα, θα εφεύρισκα ονόματα και ρήματα καινούρια, θα έτρεμα από φόβο μπροστά στην αμφιβολία πως ήταν μόνο ένα όνειρο, θα έφευγα για πάντα από σένα, από εκεί, μαζί μου. Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα. Θα μου έλεγα ναι, δε θα μου έφτανε ο χρόνος για να τρέξω μέχρι την αγκαλιά μου, ή τουλάχιστον, ξέρω εγώ, θα απαντούσα στα μηνύματά μου, στις απόπειρές μου να μάθω τα νέα σου, θα μου τηλεφωνούσα, τι θα γίνει με μας, θα μου έδινα ένα σημείο ζωής, εγώ στη θέση σου”.
Χουάν Βιθέντε Πικέρας -Εγώ στη θέση σου- Yo que tú.
Μετάφραση Loukia Mitsakou.
Χουάν Βιθέντε Πικέρας -Εγώ στη θέση σου- Yo que tú.
Μετάφραση Loukia Mitsakou.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
04-01-22
20:17
Συλλογή "ζητείται τιτλος"
Κριστιάν Νίρκα
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
30-12-21
14:04
(φωτο Henri Cartier-Bresson, 'On a train', Romania, 1975 )
Polaroid
Αυτή η φωτογραφία τραβηγμένη με αυτόματη Polaroid τα μαρτυράει όλα.
Δες!
Εγώ είκοσι κι εσύ σχεδόν τριάντα και - το βλέπεις στα μάτια μας - οι γραμμές είναι μόνο ευθείες.
Καμπύλη δεν υπάρχει πουθενά.
Ούτε μια τεθλασμένη!
Για σένα η ζάχαρη στον καφέ ήταν ιεροσυλία .
Κι εγώ δεν "κατάπινα" που 'βαζες τους Stones πάνω απ' τους Βeatles.
Έτσι ζωσμένοι με τις ιδέες μας ταξιδέψαμε για χρόνια
Αμίλητοι.
Πίσω από τρακτέρ κολλημένοι στην Εθνική.
Για ελιγμό ούτε λόγος.
Ισοδύναμος της υποχώρησης ήταν.
Θάμνοι πυκνοί, αδιαπέραστοι.
Έτοιμοι να φαγωθούμε για το αστείο δίκιο μας.
Μα αν κάτι μας έσωσε,
- αλήθεια στο λέω -
είναι που κι οι δυο πιστεύαμε στα τέρατα.
Ελίνα Αφεντάκη
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
22:07
«Τα σώματά μας θα χαθούν, θα σβήσουν, από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων αυτό το “σε αγαπώ” που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές»
Νίκος Εγγονόπουλος
Νίκος Εγγονόπουλος
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.