Tσίπ σε θέλω (όχι κυριολεκτικά ρε, γιακ)
λοιπόν άκου τι σκέφτηκα. καλές οι σπουδές και τα πτυχία
μα, ως πρακτικοί άνθρωποι της επιστήμης, πρέπει να σκεφτούμε πονηρά.
Λοιπόν... Θα γίνω θαυματοποιός και σε χρειάζομαι ως έμπιστο.
Θα κάνουμε εμφάνιση αρχοντική, εγώ με τουρμπάνι μυστηριώδης και απόμακρος, εσύ με φανταχτερό ριχτό, λαλίστατος και πλανευτής. Θα γεμίζουμε το γήπεδο με κόσμο,
θα εμφανίζομαι εγώ με πλάτη στο κοινό, επάνω σε ένα κάθισμα με καρφιά (...οκ, αυτό
ίσως το αλλάξουμε), και εσύ θα τριγυρνάς στο κοινό, αρπάζοντας μια εσάρπα, και γυρνόντας σε μένα "Ω Μέγα Δάσκαλε, τι χρώμα και τι ύφασμα είναι αυτή η εσάρπα;"
"Πράσσινη μεταξωτή" θα απαντώ, μετά από ένα λεπτό αγωνίας.
Ή να κραδαίνεις ένα παλτό, λέγοντας μου "Ω Ιερέ Μύστη, τι χρώμα και ύφασμα είναι αυτο το παλτό;"
"Καφετί γούνα", θα απαντώ.
* * *
...Ο κόσμος βέβαια δεν θα ξέρει
πως "μέγα"=πράσσινο,
"δάσκαλε"=μετάξι,
"ιερέ"=καφετί,
"μύστη"=γούνα
"τρανέ"=φαιοκόκκινο
"ιεροφάντη"=κοτλέ
...