Σκέψεις... III

[Valder]

"Οι κραυγές μου ήταν τόσο δυνατές, οι λυγμοί μου τόσο γοεροί, που με άκουσε το αδίστακτο μέσα μου και με έσωσε ακριβώς την ώρα που έπρεπε...Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ξανανιώσω τόσο σίγουρος όσο τώρα, καλύτερα κι από τότε που μες την αφέλειά μου ένιωθα ασφαλής δίπλα στο μεγαλύτερο κινδυνο της ζωής μου..."

 

[EvanescenceQ]

 

[Nascentes morimur]

..και πόσο αθόρυβα και λαίμαργα σε καταπίνει το μυαλό μου κάθε που νυχτώνει

περαστική για μία σκέψη μου και ένα τραγούδι...την καληνύχτα μου!!

 

[American Economist]

Σας εχει τυχει να είστε σε μια φαση της ζωης σας που δεν ξερετε ποιος ειστε, τι θελετε απο την ζωη, ποιους θελετε να εχετε διπλα σας και ποιους οχι και γενικα να νιώθετε χαμενοι;;

 

[EvanescenceQ]

Σας εχει τυχει να είστε σε μια φαση της ζωης σας που δεν ξερετε ποιος ειστε, τι θελετε απο την ζωη, ποιους θελετε να εχετε διπλα σας και ποιους οχι και γενικα να νιώθετε χαμενοι;;

Ναι και οχι μονο μια φορα,απλα βρισκεις κατι να σε κραταει στην επιφανεια και αυτο ειναι οτι σου δινει χαρα,και απλα προσπαθεις να βγεις προς τα εκει που νιωθεις καλυτερα.

 

[American Economist]

Ναι και οχι μονο μια φορα,απλα βρισκεις κατι να σε κραταει στην επιφανεια και αυτο ειναι οτι σου δινει χαρα,και απλα προσπαθεις να βγεις προς τα εκει που νιωθεις καλυτερα.

Ναι το ξερω, απλα απο ενα σημείο και μετα χανεις τον ευατο σου.

 

[EvanescenceQ]

Ναι το ξερω, απλα απο ενα σημείο και μετα χανεις τον ευατο σου.

ο εαυτος σου ειναι εκει,μεσα σου,εισαι εσυ,αν μεινεις εκει που θες ή σαρεσει δε χανεσαι.
Χανεσαι οταν θυσιαζεις τα θελω σου για θελω αλλων.

 

[American Economist]

Χανεσαι οταν θυσιαζεις τα θελω σου για θελω αλλων.

Βασικα αυτο κανω.

 

[EvanescenceQ]

Βασικα αυτο κανω.

βαλε ορια,τα δικα σου ορια,κι εκει θα δεις θα νιωθεις καλυτερα μεν γιατι δεν θα θυσιαζεσαι αλλα εκει θα εκτιμησεις και οσους μεινουν και θα σε εκτιμησουν κι εκεινοι.
Το λετε στα οικονομικα,ποτε μην ριχνεις την τιμη ζητησης μετα υποβαθμιζεται το προιον αν το λεω πιο απλοικα

 

[H|M]

Σας εχει τυχει να είστε σε μια φαση της ζωης σας που δεν ξερετε ποιος ειστε, τι θελετε απο την ζωη, ποιους θελετε να εχετε διπλα σας και ποιους οχι και γενικα να νιώθετε χαμενοι;;

Αμέ, πολύ συχνό φαινόμενο.

 

[Aleksa]

 

[American Economist]

Αμέ, πολύ συχνό φαινόμενο.

Και πως το ξεπερναμε ;;

 

[Guest 709611]

Ναι το ξερω, απλα απο ενα σημείο και μετα χανεις τον ευατο σου.

Θα σου πω κάτι. Αν θέλεις κράτησέ το, αν θες πέτα το. Μα, προηγουμένως, κάνε το λίγο εικόνα. Αν το θέλεις...

Είναι πολύ πιο εποικοδομητικό και ωφέλιμο το να μιλάς με κάποιον ειδικό. Εδώ η παρηγοριά που θα παίρνεις θα είναι πρόσκαιρη. Δεν θα κρατάει για πολύ. Δεν θα σε ικανοποιεί. Και το αποτέλεσμα θα είναι να βρίσκεις τον εαυτό σου τη μια μέρα, και την άλλη να τον χάνεις ξανά...

"Φοβάσαι" τον έναν που θα μιλάτε με κλειστές τις πόρτες και δεν "φοβάσαι" τους πολλούς, με τις πόρτες ορθάνοιχτες...

Στο λέω με αγάπη, αυτό που σου γράφω. Και το μόνο που σου ζητώ είναι να σκεφτείς, πάρα πολύ σοβαρά, να κάνεις κάτι για σένα. Να μην αμελείς άλλο, αυτό που ήδη από...χθες έπρεπε να κάνεις...

Αγόρι μου καλό, έχεις τα νιάτα σου, τη μόρφωσή σου. Γιατί αφήνεις μέρες από την τόσο όμορφη ζωή σου να πηγαίνουν χαμένες, ενώ μπορείς να τις αξιοποιήσεις ; Να κάνεις το καλύτερο για σένα...

Δεν μπορώ...λυγίζω να βλέπω ένα παλικάρι, σαν και σένα, να μιλά έτσι...

Κλείνω, λέγοντας να ξανασκεφτείς την ιδέα να εμπιστευτείς, όλο το φορτίο σου, σ΄ έναν και μόνο άνθρωπο. Οι φίλοι σου εδώ θα είναι, πάντα δίπλα σου. Ήδη έτρεξαν...και θα ξανατρέξουν. Μα θα τους χρειάζεσαι όλο και λιγότερο, με τον καιρό. Θα ενθαρρύνεις εσύ εκείνους και θα τους παρηγορείς. Τί λες ;

Αυτά και πολλά είπα. Δεν το συνηθίζω. Με την καληνύχτα μου.

 

[American Economist]

Θα σου πω κάτι. Αν θέλεις κράτησέ το, αν θες πέτα το. Μα, προηγουμένως, κάνε το λίγο εικόνα. Αν το θέλεις...

Είναι πολύ πιο εποικοδομητικό και ωφέλιμο το να μιλάς με κάποιον ειδικό. Εδώ η παρηγοριά που θα παίρνεις θα είναι πρόσκαιρη. Δεν θα κρατάει για πολύ. Δεν θα σε ικανοποιεί. Και το αποτέλεσμα θα είναι να βρίσκεις τον εαυτό σου τη μια μέρα, και την άλλη να τον χάνεις ξανά...

"Φοβάσαι" τον έναν που θα μιλάτε με κλειστές τις πόρτες και δεν "φοβάσαι" τους πολλούς, με τις πόρτες ορθάνοιχτες...

Στο λέω με αγάπη, αυτό που σου γράφω. Και το μόνο που σου ζητώ είναι να σκεφτείς, πάρα πολύ σοβαρά, να κάνεις κάτι για σένα. Να μην αμελείς άλλο, αυτό που ήδη από...χθες έπρεπε να κάνεις...

Αγόρι μου καλό, έχεις τα νιάτα σου, τη μόρφωσή σου. Γιατί αφήνεις μέρες από την τόσο όμορφη ζωή σου να πηγαίνουν χαμένες, ενώ μπορείς να τις αξιοποιήσεις ; Να κάνεις το καλύτερο για σένα...

Δεν μπορώ...λυγίζω να βλέπω ένα παλικάρι, σαν και σένα, να μιλά έτσι...

Κλείνω, λέγοντας να ξανασκεφτείς την ιδέα να εμπιστευτείς, όλο το φορτίο σου, σ΄ έναν και μόνο άνθρωπο. Οι φίλοι σου εδώ θα είναι, πάντα δίπλα σου. Ήδη έτρεξαν...και θα ξανατρέξουν. Μα θα τους χρειάζεσαι όλο και λιγότερο, με τον καιρό. Θα ενθαρρύνεις εσύ εκείνους και θα τους παρηγορείς. Τί λες ;

Αυτά και πολλά είπα. Δεν το συνηθίζω. Με την καληνύχτα μου.

Σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια, δειχνουν οτι ειστε αριστος ανθρωπος με καλη καρδια.

 

[Guest 709611]

Σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια, δειχνουν οτι ειστε αριστος ανθρωπος με καλη καρδια.

Τίποτα δεν είμαι, μα σ΄ ευχαριστώ πολύ.

Είχα χαθεί κι εγώ κάποτε...και με ξαναβρήκα. Αυτό είναι όλο. Μίλησα σ΄ αυτόν τον έναν που έπρεπε. Βρήκα αιτίες, αφορμές, βαθύτερα αίτια, έσκαψα πολύ βαθιά μέσα μου και με ξαναβρήκα. Και δεν με ξαναέχασα ποτέ...

Ό,τι χρειαστείς μπορούμε και σε π.μ. Καλό σου βράδυ...

 

[H|M]

«Τις μεγαλύτερες αλήθειες τις «έφαγε» το backspace.»

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Προ διλέπτου φάση...

Έχω τις άμμους του Άρμιν παράλληλα στο χωλ και σε απόλυτη ευθυγράμμιση (ψυχαναΓΚΑΖΜΟΥΛΗΣ).

Πάει το γατί και σηκώνεται στα 2 ποδια και πειράζει το ανοιχτό κουτί. Χρικι χρικι χρικι χρικι, τα αυτιά του κουτιού.

Ξέρει οτι οταν ακουω μουσικη με εκνευριζει να το κάνει. Και το κάνει. Γιατί; Γιατι θέλει κι άλλο φαγητό και το να μου σπάει τα νευρα ειναι ο τρόπος του να μου το υπενθυμισει οτι δε θα τελειωσει το μαρτυριο μεχρι να γεμισει το μπωλ.

Ξεκιναμε λοιπόν:

Αρμιν σταμάτα! (τιποτα αυτος, συνεχιζει, χρικι χρικι)
Αρμιν ΣΤΑΜΑΤΑ! (Γυρίζει με κοιτάει, ξανά χρικι χρικι)
ΑΡΜΙΝ ΘΑ ΣΟΥ ΓΑΜ... (χρικι χρικι χρικι χρικι ) πιο εντονα.

Ξαφνικα οπως με κοιτάει, του ριχνω ενα κωλοδάχτυλο περιποιημενο απο μακρια, και γυρναω μουτρα να μη βλεπει οτι του δινω σημασία.

Σταματάει το χρικι χρικι και εχει ερθει διπλα μου προσπαθωντας να εκμαιεύσει αγκαλιά...


Μονο ο πολιτικος γαμος μας λειπει και ολα τ αλλα κατι θυμίζουν άνετα.

 

[EvanescenceQ]

Άνθρωπος

Γιορτάστε την ανθρωπιά σας. Γιορτάστε την τρέλα σας.
Γιορτάστε την ανεπάρκειά σας. Γιορτάστε τη μοναξιά σας. Πάνω απ’ όλα γιορτάστε
τον εαυτό σας. Δεν θέλω να είμαι τίποτε άλλο απ’ αυτό που είμαι, δηλαδή
άνθρωπος. Μ’ αρέσει πραγματικά που είμαι άνθρωπος.

Άνθρωπος σημαίνει να ξεχνάς, να σκοντάφτεις πάνω σε τοίχους,
να μπαίνεις σε λάθος δωμάτιο, να σταματάς το ασανσέρ σε λάθος πάτωμα.

Ο Θορώ, λέει “Ω Θεέ μου, να φτάσει κανείς στο σημείο του
θανάτου μόνο και μόνο για να καταλάβει ότι δεν έζησε ποτέ” Δεν έκανες ποτέ
τίποτε. Ποτέ δεν έζησες κάτι έντονα. Ποτέ δε γέλασες. Ποτέ δεν έκλαψες. Ποτέ
δεν ένιωσες απελπισία. Τα αρνείσαι όλα αυτά τα πράγματα, τα σπρώχνεις μακριά
και ζεις στη χώρα του Ποτέ. Σε μια ψευδαίσθηση.



Μια αρχή

…«Κάθε μέρα υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην προσπαθήσω να
λύσω όλα μαζί τα προβλήματά μου. Αυτό δεν το περιμένω ούτε από σένα.

Την κάθε μέρα θα προσπαθώ να μάθεις κάτι καινούργιο για σένα
και για μένα και για τον κόσμο όπου ζω, ώστε να συνεχίσω να νιώθω τα πράγματα
σαν μόλις τώρα να γεννήθηκαν.

Κάθε μέρα θα θυμάμαι να μεταδίδω στους άλλους τόσο τη χαρά
μου όσο και την απόγνωσή μου, για να γνωριστούμε καλύτερα. Κάθε μέρα θα θυμίζω
στον εαυτό μου να σε ακούει πραγματικά και να προσπαθεί να καταλάβει την άποψή σου και να αναζητεί το λιγότερο
απειλητικό τρόπο να σου πει τη δική του, έχοντας στο μυαλό μου, ότι κι οι δύο
μας εξελισσόμαστε και αλλάζουμε με χίλιους διαφορετικούς τρόπους. Κάθε μέρα θα
θυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι άνθρωπος και δεν θα ζητάω την τελειότητα από
σένα, όσο εγώ δεν είμαι τέλειος.

Το ξέρω ότι υπάρχει ασχήμια. Υπάρχει όμως και ομορφιά. Κι
όποιος σας πει το αντίθετο, λέει ψέματα. Θα κοιτάζω τα λουλούδια. Θα κοιτάζω τα
πουλιά. Θα κοιτάζω τα παιδιά. Θα νιώθω το δροσερό αεράκι.

Κάθε μέρα θα θυμίζω στον εαυτό μου να απλώνει το χέρι και να
σε αγγίζει απαλά. Γιατί δε θέλω να χάσω την ευκαιρία να σε αγγίζω. Κάθε μέρα θα
δίνω στον εαυτό μου την ευκαιρία της αγάπης, ό,τι κι αν συμβεί».

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις»
του Λεό Μπουσκάλια

 

[RafAspa94]