Έχουμε πολύ πλάκα εμείς οι άνθρωποι. Όλο φάσκουμε αντιφάσκουμε, το ένα παράδοξο μετά το άλλο, το ένα λάθος μετά το άλλο χωρίς καμία διάθεση για μετανόηση. Στις προφάσεις και στα λόγια πάντα άριστοι, μέχρι τουλάχιστον να ζορίσουν οι καταστάσεις. Διαλέγουμε ως επί το πλείστον τον βολικότερο δρόμο, που όμως δεν ταυτίζεται πάντα με τον σωστό. Δημιουργούμε και καταστρέφουμε, συμπονούμε και πληγώνουμε πολλές φορές άθελά μας. Ελέγχουμε νομίζουμε τη ζωή μας από τη μια, από την άλλη χάνουμε παντελώς τον έλεγχο και καταλήγουμε έρμαια των δραστηριοτήτων του μεγάλου οργανισμού που ονομάζεται κόσμος. Ζούμε τη ζωή που κάποιος άλλος μας επέβαλλε. Χρησιμοποιούμε δικαιολογίες σε μια συνεχή και ατέρμονη προσπάθεια να ξεφορτωθούμε τα βάρη των ευθυνών μας. Αγαπάμε και μισούμε, παριστάνουμε τους φίλους και τους την φέρνουμε πισώπλατα εκεί που δεν το περιμένουν. Διακηρρύσουμε διαρκώς για την αλήθεια ενώ στην ουσία εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που την καταπατάμε. Προστατεύουμε το συμφέρον μας αγνοώντας τις ύψιστες αξίες. Λογική και χάος συνδεδεμένα αλληλένδετα μεταξύ τους σε έναν ατελείωτο χορό από τις αρχές της ύπαρξής μας.
Kull wahad.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.