αποπλανηση ηταν την στιγμη εκεινη...
οταν καθοσουν απαραγος και δεν αντιστεκοσουν...
τωρα πλεον, υστεροχρονα, το βλεπεις σαν επιλογη...
εσυ επελεξες αν θα αντιδρασεις ή θα μεινεις απλα θεατης...
είναι πολλές οι φορές, που μπερδεύω τις λέξεις με το νόημα....
εκεί είναι το ζουμί, πώς το έβλεπες, πώς το βλέπεις τώρα και πώς θα το βλέπεις αύριο....
πιστεύεις ότι έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι, αν θα είμαι ο ίδιος αύριο....
για εμένα είναι η πραγματικότητα..., εσένα μπορεί να σου ακούγεται ίχνος ψευδαίσθησης
είναι απίστευτο, το πως ο καθένας έχει την δική του οπτική γωνία, μοναδική και ανέπαφη....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.