Κλασική Μουσική

[Liutaio]

Από μικρός ζω μέσα της μια και ο πατέρας, ο θείος και ο παππούς μου είχαν σχέση μαζί της. Συχνά όμως νοιώθω λίγο μόνος μία και έχω την αίσθηση ότι λίγη ασχολούνται μαζί της… κάνω λάθος;;;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Εγχορδα κατασκευαζεις?

Αν μιλας ειδικα για Ελλαδα, εχεις δικιο οτι λιγοι ασχολουνται.
Γερμανια, Αυστρια, Β.Ιταλια και (λιγακι) Γαλλια, ασχολουνται αρκετα. Ειναι στην κουλτουρα τους νομιζω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Τι να σου πω... όντως είναι μέρος της κουλτούρας των κεντροευρωπαίων, γιατί είναι και μέρος της παράδοσής τους. Λογικό;

Εγώ δεν είμαι ειδική στην κλασική μουσική, αλλά ό,τι ξέρω, το ΛΑΤΡΕΥΩ... και στεναχωριέμαι που έχω αφήσει το πιάνο!!!
Όποτε έπαιζα τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, ανατρίχιαζα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Αμαν κι εσυ.
Εφτασες να παιζεις σονατα για πτυχιο και το παρατησες?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Αμάν κι εγώ. Έκανα μαθήματα πιάνο από τα 6 μου... στο γυμνάσιο σταμάτησα αναγκαστικά...
Αλλά πάααντα έβαζα τα κλάματα στη θεωρία... πάντα...
οπότε ήμουν πάντα πολύ μακριά από το πτυχίο...

Αυτό δεν περιόρισε καθόλου την ψυχική μου ανάταση!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angie_Ann]

Και στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που ασχολούνται απλώς δεν είναι και πολλοί. Μην ξεχνάς ότι όπως εμείς έχουμε τα δημοτικά τραγούδια για παράδειγμα έτσι και σε κάποιες χώρες της Ευρώπης έχουν την κλασσίκη μουσική. Είναι παράδοση γι' αυτούς όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω.
Προσωπικά μου αρέσει πολύ και ακούω σχετικά συχνά. Δεν είσαι και τόσο μόνος. Παίζω και πιάνο χρόνια τώρα. Πάντως περισσότερο μου αρέσουν οι 'ανατολικοί΄συνθέτες (Από Ρωσία, Ουγγαρία κ.τ.λ) παρά οι κεντροευρωπαίοι. Ειδικά ο Rachmaninoff είναι ιδιοφυΪα.
Γίδι συμφωνώ απόλυτα. Η Σονάτα του Σεληνόφως είναι υπέροχη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Δεν είναι τόοοσο λίγοι αυτοί που ασχολούνται με την Κλασική μουσική!

Ολόκληρο 3ο πρόγραμμα υπάρχει στο Ραδιόφωνο! Αν το καλοσκεφτείς δεν είναι καθόλου λίγο που ένας Εθνικός ραδιοφωνικός σταθμός είναι αφιερωμένος στην Κλασική μουσική!

Ο φίλος μου τον ακούει ανελειπώς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[theio_vrefos]

αν και μου αρέσουν αρκετοί δε το έχω ψάξει όσο θα ήθελα.

θα δώσω λίγα λινκ απο γιουτούμπ για κλασσικά κομμάτια που γνωρίζουμε, αλλά δε το ξέρουμε !

bach - toccata and fugue


chopin - nocturne in c-sharp minor No 13. Op. 48 No.1
Ίσως ο αγαπημένος μου συνθέτης. Ψάξτε γενικά τα νυχτερινά του. Είναι απλά και όχι πομπώδη αλλά καταπληκτικά!

Εάν σας αρέσουν, ψάξτε και τον Isaac Albeniz. Ακούστε το Asturias και το Cordoba και θα δείτε πόσο επηρεασμένος ήταν από το Chopin. Όταν άκουσα το Granada νόμιζα ότι τα νυχτερινά του Chopin ήταν 22 και όχι 21

Mozart - Requiem - Dies Irae
"H μέρα της οργής"
Το τελευταίο του έργο. Δε το τελείωσε. Το έκανε για αυτόν ο Süssmayr.

George Gershwin - Rhapsody in Blue
πρόσφατο σχετικά κομμάτι. Κάτι ανάμεσα σε jazz και κλασσική. Ο μύθος λέει ότι ο καημένος ο Gershwin έιχε μικρό περιθώριο όταν του δώθηκε να γράψει το κομμάτι. Δε κατάφερε λοιπόν να γράψει το κομμάτι για το πιάνο (έγραφε τα άλλα όργανα ) στη πρώτη εμφάνιση λοιπόν, άγχος κακό τσιγάρα. Το αυτοσχεδίασε τη πρώτη φορά λοιπόν. Αργότερα έγραψε και το πιάνο .

Verdi - Requiem - Dies Irae
Άγριο και δυναμικό κομμάτι. Έχει άλλη ομορφιά. Επίσης γνωστό.

Beethoven - Movement 2 from Symphony No. 7
Αλλιώς γνωστό και ως funeral march. Οι νότες σε κάνουν να ανατριχίαζεις είναι στοιχειωμένο!
(δε βρήκα καλύτερο βίντεο. κάνει μερικά λαθάκια )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Πολύ καλό, theio_vrefos




Εγώ θυμάμαι ότι άκουγα κλασσική μουσική την περίοδο των Πανελληνίων. Ιδιαίτερα την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς και στη μητέρα μου


[Τώρα βέβαια έχω ξεφύγει, αλλά ναι, άκουγα κι απ' αυτά ]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Καλά, εννοείται ότι με το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ κι εγώ ανατριχιάζω.....

Δείτε και το Romeo and Juliet, του Prokofiev ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Liutaio]

Καλημέρα!

Πολύ χαίρομε που δεν είμαι ο μόνος. Είναι αλήθεια ότι η κλασσική μουσική δεν είναι μέρος της ελληνικής κουλτούρας αλλά και πολλά άλλα μουσικά είδη δεν είναι μα ακούγονται πολύ! Δεν παριστάνω βέβαια το καλό παιδί που ακούει μόνο κλασσική μουσική!

Προσωπικά έκανα γύρο στα 15 χρόνια μάθημα κλασσικό βιολί. Πρέπει να πω ότι δεν έβαζα τα κλάματα για τη θεωρία αλλά για το σολφεζ… πολύ κακή εμπειρία!!! Δεν τρελαίνομε όμως για τις ατελείωτες ώρες διάβασμα και έτσι προτίμησα να πάω στην Ιταλία και να κάνω κάτι πιο πρακτικό. Μετά από 5 χρόνια σπουδές ζω στην Ολλανδία και εργάζομαι σε ένα κατάστημα μουσικών οργάνων ως επισκευαστής εγχόρδων.

Θα προτείνω και εγώ δύο κομμάτια:

Tchaikovski Κονσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα

Dvorak Συμφωνία Νο 9 «Νέος κόσμος»

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Μου αρέσει η κλασσική μουσική, αλλά χωρίς να το έχω ψάξει πολύ. Τρελαίνομαι για Μπετόβεν.

Κι έκανα κι εγώ πιάνο για 7 χρόνια, αλλά η κατάσταση στα ωδεία κάθε άλλο παρά σε κάνει να το αγαπήσεις. Και δεν ήμουν κανά ταλέντο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Ακουω και την ευχαριστιεμαι σε πολυ πολυ συγκεκριμενες στιγμες.
Οταν καθομαι και διαβαζω κατι, οταν θελω να χαλαρωσω αισχρα κτλ (τωρα σκεφτομαι οτι ολο και λιγοτερες ειναι αυτες οι στιγμες..).
Κι εγω παιδι της θεωριας, εβγαζα σπυρια με το dictee και την καθηγητρια και τα παρατησα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Κι έκανα κι εγώ πιάνο για 7 χρόνια, αλλά η κατάσταση στα ωδεία κάθε άλλο παρά σε κάνει να το αγαπήσεις. Και δεν ήμουν κανά ταλέντο.

Τι έχει η κατάσταση στα ωδεία? Ιδίως στα Κρατικά - Δημοτικά τα πράγματα είναι αρκετά καλά. Στα ιδιωτικά απ'όσο ξέρω είναι εκεί που είναι σχετικά μπάτε σκύλοι αλέστε. Κάνω 11 χρόνια πιάνο και το αγαπώ λολ! Κ ουδέποτε έκλαιγα για τη θεωρία, το solfeges ή το dictee...

Φοβερός είναι ο Mendelssohn (Lieder Ohne Worte)

Επίσης απ'τ'αγαπημένα κομμάτια είναι:
Grande Valse Brilliante (Chopin)
Ecossaises (Beethoven - Busoni)
Hungarian Dance 5 (Brahms)
Suite II [από τις Suites Inglesi του Bach ---η δεύτερη κατά την αρίθμηση που έδωσε ο ίδιος ο Bach, τυχαίνει να είναι και δεύτερη στις Ricordi (Magellini)]
Cello Sonata 5, Op.102/2 (Beethoven)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Τι έχει η κατάσταση στα ωδεία? Ιδίως στα Κρατικά - Δημοτικά τα πράγματα είναι αρκετά καλά. Στα ιδιωτικά απ'όσο ξέρω είναι εκεί που είναι σχετικά μπάτε σκύλοι αλέστε.

Αυτό που βίωσα είναι να σου κάνουν την αγάπη για την μουσική άγχος και πίεση. Εξετάσεις και φωνή συνέχεια, για ποιό λόγο όταν θες την μουσική για χόμπυ; Κι αυτό μου το έχουν πει πολλά άτομα, να σιχαίνονται κάτι που αγαπούσαν πριν επειδή η πίεση ήταν μεγάλη.Τώρα που θέλω να μάθω κανονάκι ή θα κάνω μόνη μου ή θα θέσω τους όρους μου ως ενήλικο άτομο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Αυτό που βίωσα είναι να σου κάνουν την αγάπη για την μουσική άγχος και πίεση. Εξετάσεις και φωνή συνέχεια, για ποιό λόγο όταν θες την μουσική για χόμπυ; Κι αυτό μου το έχουν πει πολλά άτομα, να σιχαίνονται κάτι που αγαπούσαν πριν επειδή η πίεση ήταν μεγάλη.

Νταξ, όταν μιλάμε αποκλειστικά και μόνο για χόμπυ... Απλώς κάποιος πρέπει να τους εξηγεί (τους καθηγητές) πως ο τάδε μαθητής ας πούμε δεν ενδιαφέρεται για επαγγελματικό επίπεδο κτλ. Δύσκολο βέβαια γιατί σχεδόν ποτέ δε γίνεται και φωνάζει και ωρύεται ο καθηγητής, το παιδί δε διαβάζει και οι γονείς..., ουδέν σχόλιον. Πάντως απ'όσο ξέρω ο κάθε μαθητής έχει τη δυνατότητα να απέχει από τα θεωρητικά μαθήματα... (δεν ξέρω όμως για τις εξετάσεις... αλλά αν είναι μόνο για χόμπι ας απέχει και από τις εξετάσεις και ας μένει στάσιμος κάθε χρόνο, τι σημασία έχει?)

Αν κάτι το αγαπάς αληθινά πολύ, όση και να είναι η πίεση δε θα τα παρατήσεις... πόσοι επαγγελματίες θα τα είχαν παρατήσει αν ραγίζανε όλοι από την πίεση (που υπάρχει, δεν το αμφισβητώ)!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Αν κάτι το αγαπάς αληθινά πολύ, όση και να είναι η πίεση δε θα τα παρατήσεις... πόσοι επαγγελματίες θα τα είχαν παρατήσει αν ραγίζανε όλοι από την πίεση (που υπάρχει, δεν το αμφισβητώ)!

Ναι ρε συ, εννοείται!

Αλλά αν θες κάτι μόνο για να περνάς όμορφα και δημιουργικά χωρίς βλέψεις για καριέρα ή να γίνεις ο μεγάλος μουσικός, τα ζυγίζεις και πολλές φορές η ζυγαριά γέρνει από την πλευρά του τα παρατάω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Μπορει η κατασταση στα ωδεια να ειναι ψιλοχαλια.Αλλα πρεπει να παραδεχτουμε οτι λειτουργει αρκετα καλα.
Η Ελλαδα εχει απο τα ψηλοτερα επιπεδα. Οι εξετασεις διπλωματος ειναι πολυ πιο δυσκολες ατην Ελλαδα απ'οτι στις Ακαδημιες του εξωτερικου (τουλαχιστον για Γερμανια, Ολλανδια και Βελγιο που ξερω).
Για κλασσικη κιθαρα (που ειναι κι ο χωρος μου), υπαρχουν παρα πολλοι ελληνες σολιστες με διεθνη αναγνωριση. Απ'οσο γνωριζω, κατι τετοιο ισχυει και για το πιανο.
Δλδ, μπορει η κατασταση στα ωδεια να ειναι σκληρη, αλλα φαινεται οτι λειτουργει καλα. Και σε μια χωρα που δεν ειναι στην κουλτουρα της η κλασσικη μουσικη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Fallen_Angel]

Αλλά πάααντα έβαζα τα κλάματα στη θεωρία... πάντα...
οπότε ήμουν πάντα πολύ μακριά από το πτυχίο...

Κι εγώ όταν έκανα πιάνο προσπαθούσα να καθυστερήσω τη θεωρία όσο το δυνατό περισσότερο αλλά τελικά άρχισα κ σε μισο χρόνο σταμάτησα κ θεωρία και πιάνο....
Αλλά η κλασσική μου άρεσε πάντα...
Rachmaninov - Bells of Moscow
Απίστευτο κομμάτι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Να αναστήσουμε αυτό το θρεντ, 4 μήνες μετά; (ναι ναι! )

Με έκανε να σκεφτώ το δικό μου TOP 10 κλασσικής μουσικής. Κομμάτια που έχουν παίξει ξεχωριστό ρόλο στη ζωή μου...

1. Der Hirt auf dem Felsen (The Shepherd on the cliffs)
Λιντ του Franz Schubert για σοπράνο, πιάνο και κλαρινέτο σε ποίηση Wilhelm Mϋller και Helmine von Chézy. Το είχα ακούσει στην Αγγλία όταν σπούδαζα, live σε launch-time concert και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο!

2. Cello Concerto in A Minor, Op. 33 – Camille Saint-Saëns
My dissertation! Το διασκεύασα για κιθάρα και ορχήστρα και φυσικά....δεν κατάφερα να το παίξω ποτέ. Όποιος πιστός, του δίνω την πολυσέλιδη παρτιτούρα (σε Finale παρακαλώ) τσάμπα!

3. Tombeau ʽles Regretsʼ – Saint-Colombe για viola-da-gamba.
Θα ήθελα να παιχθεί στο τάφο μου απάνω! Ο Colombe υπήρξε δάσκαλος του Marin Marais. Το κομμάτι πρωτακούστηκε στο δίσκο ʽThe Greatest Masterworksʼ από το συγκρότημα ʽSpectre de la Roseʼ. Όλο το CD ήταν soundtrack της ταινίας «H ζωή του Marais» όπου πρωταγωνίστησε ο Ζεράρ ντε Παρτιέ. Το συγκεκριμένο κομμάτι παιζότανε απʼ το δάσκαλο όταν επιθυμούσε να δει το φάντασμα της νεκρής γυναίκας του. Η μουσική που ξυπνάει τους νεκρούς! Και παίχτηκε ξανά από τον μαθητή λίγο μετά την πτώση της αγαπημένης του απʼ το μπαλκόνι με τα ζουμπούλια....

4. Η Overture από οπερέτα Tanhauser του Wagner. Για μένα ένα επικό αριστούργημα που περιγράφει τον ψυχικό κόσμο του πολεμιστή λίγο πριν χαθεί στη μάχη.

5. Καπρίτσιο No. 24 του Nicolo Paganini. Έχετε δει την ταινία με τη ζωή του; Λένε πως αυτό όπως και πολλά άλλα το εμπνεύστηκε όταν ήταν στη φυλακή (εκεί γνώρισε το διάβολο…μπρρρρ). Τον μπουζουριάσανε γιατί έπνιξε απʼ το πάθος την ερωμένη του όταν του έσπασε το βιολί του!

6. Gnossienne No. 1 – Eric Satie. Τον ανακάλυψα σε ώριμη ηλικία και είχε τονώσει για ένα διάστημα τα ακούσματά μου. Του χρωστάω λοιπόν. Ήταν βασικός εισηγητής του ντανταϊσμού και του μινιμαλισμού.

7. LOVELAND (Tema de la 3,a Sinfonia) – J. Brahms. Με αυτό το θρεντ ξαναγίνομαι παιδάκι! Το άκουσα σε ηλικία 6 χρονών σε διασκευή για κιθάρα. Μου είχαν κάνει δώρο μια κασέτα (ʽRomance Anonimoʼ με έναν σχεδόν άγνωστο κιθαριστή τον Manuel Cubedo). Την άκουγα, την ξανάκουγα και τώρα αυτή τη στιγμή, αυτήν ακούω. Αχ, να έβαζα αυτό ή το ʽCancion del Fuego Fatuoʼ του Manuel de Falla; Τέσπα....10 είπαμε!

Τα τελευταία 3 τα άφησα για την κιθάρα. Αλλά τι να πρωτογράψω; Όλα είναι υπέροχα....

8. A l'aube du dernier - Francis Kleynjans (σε μνημειώδη εκτέλεση του Roberto Aussel). Ποτέ άλλοτε δεν είχα ακούσει κομμάτι κιθάρας σαν κι αυτό και είχα πάθει την πλάκα μου. Είναι κλιμακωτό σε τρεις φάσεις. Aube – Η μέρα στο κελί. Attente – Το ρολόι χτυπάει. Η πόρτα του κελιού τρίζει και η προετοιμασία θανάτου ξεκινά. Jour – Ο κρατούμενος θυμάται τη ζωή του. Όλα περνάνε στο μυαλό του σαν μια ταινία μέχρι που...Ξξξξξξξτςςςςς, η γκιλοτίνα!

9. Usher Waltz – Nikita Koshkin. Να συνεχίσουμε στο ίδιο ύφος. Το κομμάτι είναι εμπνευσμένο απʼ το: ʽΟι τελευταίες στιγμές της δυναστείας των Usherʼ του Edgar Alan Poe. Θα έλεγα ότι αποδίδει εξαιρετικά τον χορό του Usher καθώς πίνει κρασί απʼ το κρανίο της αδερφής – ερωμένης του!

10. Capricho Diabolico - Mario Castelnuovo Tedesco. Σε εκτέλεση φυσικά απʼ τον πατέρα της κιθάρας Andres Segovia. Ένα κομμάτι σταθμός στην ιστορία της κιθάρας. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι αποκλειστικά αφιερωμένο απʼ τον συνθέτη στον Nicolo Paganini (Hommagio a Paganini). Και στο τέλος....ακούγεται η Coda απʼ την καμπανέλα του!

Sorry, αν σας κούρασα. Merci, για τη φιλοξενία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.