Δεν θέλω να φύγω....ΔΕΝ ΘΕΛΩ...Περνάω τόσο ωραία... ένα ολόκληρο πσκ για εμένα με αυτούς που γουστάρω... Και τώρα τους αποχαιρέτησα....Δεν μπορώ άλλο...δεν μπορώ
Και συνεχίζω την γκρίνια...Δεν μπορώ να μπερδεύομαι...Δεν μπορώ να νιώθω έτσι....Να προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά για το τι θέλω και πάντα ένα τηλ, ένα μήνυμα...ένας απλός καφές να μου φέρνει πάντα τα πάνω κάτω...Γιατί εγώ το αφήνω να συμβαίνει...και σκέφτομαι το γιατί; Αν ήμουν σε άλλη φάση δεν θα έδινα καμία σημασία...Αλλά τώρα έχουν πέσει όλα πάνω μου...και από κάπου πρέπει να κρατηθώ...και ενώ πολλοί δείχνουν να είναι δίπλα μου να στηριχτώ από την μία θέλω...από την άλλη νιώθω ότι απλά θα τους εκμεταλευτώ ή τουλάχιστον θα εκμεταλευτώ καταστάσεις....Και ναι...ωραία η αγκαλιά...ωραίο το φλερτ...ωραία όλα αυτά...ωραία να ξέρω ότι κάποιος θα με περιμένει στο Βόλο όταν θα γυρίσω αλλά δεν μου φαίνεται να είναι αρκετό..ωραία μια αρχή...αλλά νιώθω ότι κατα βάθος δεν θέλω... Γιατί είναι λίγα...πολύ λίγα.... και θέλω τόσα πολλά...απαιτώ τόσα πολλά...αλλά δεν τα έχω.... Ποια είναι η σωστή και ποια λάθος επιλογή;

Και αν δεν υπάρχει σωστή ή λάθος επιλογή; Απλά μια επιλογή...ένα ρίσκο...ουφ, κουράστηκα

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.