Συμπληρώστε (βάναυσα :P ) τον στίχο !....

[Lorien]

....αρκει ειτε να
1.εχει χιουμορ (για σας τουλαχιστον),
2.να εχει φαντασια,
3.να μην ειναι ο αυθεντικος στιχος (δε θα χε νοημα),
4. να αναφερετε τον αυθεντικό στην αρχη , για οσους δε γνωριζουν,
5. να περασετε καλα

Μπορει να ειναι τετραστιχο ή και μεγαλυτερο. Καλυτερα οχι κανα γαιδουρι ομως. Μπορει να βαζει καποιος ενα , και μετα απο κατω οι υπολοιποι να αλλαζουμε το 2ο μισο του ωστε να χει πλακα. Κι οταν βαρεθουμε, αλλαζουμε ποιημα. Ελληνικα ή αγγλικα, οτι θελετε. Και μπορουμε και να εχουμε αλλαξει ποιημα και να σχολιασει καποιος ενα προηγουμενο, δε τρεχει τπτ.

Παραδειγμα που βρηκα ειναι το παρακατω :

Αυθεντικός στιχος :
Roses are red
Violets are blue
Sugar is sweet
And so are you

Παραλλαγες : (βρηκα κι αλλες, αλλα με τις συγκεκριμενες γελασα πολυ)

Roses are red.
Violets are blue.
I'm schizophrenic.
And so am I.

Roses are red.
Violets are blue.
Some poems rhyme
But this one doesn't.

Roses are red
Violets are blue
I'd like a sandwich
Perhaps even two

roses are red
violets are blue
big deal.

roses are red
violets are blue
I have short term memory loss...
roses are red
...

Roses are #C91D1D,
Violets are #6411D5,
...or would you prefer those in RGB?

Roses are red
violets are blue
whats the heck is this?
give me a clue.

Roses are red,
Violets are blue,
And the world died,
The end.

Roses are orange,
Violets are green,
This is the best weed,
I have ever seen.

Roses are der
violets are lube
I'm delexic
How bout u?

Roses are red,
Violets are blue,
If I had laser-beam eyes,
That would be awesome.

Roses are red,
Violets are blue,
Shut yo phat mouf
Before I buss a cap in yo azz foo!

Πεταω την ιδεα, και αμα πιασει , έπιασε. Αν ειναι να καλλιτεχνουμε, ας γελαμε κιολας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

αυθεντικό...
αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας του καμάρι
εβγήκε εις την εξοχή
να φάει χλωρό χορτάρι!!!


και ας του αλλάξουμε τα βάτ...
αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας του καμάρι
το πάσχα θα μαστε εξοχή
να φάμε το θρεφτάρι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

​

Στην φτώχεια μας την αυλή,
κάποια πίκρα μας τυλίγει
πάντα υπάρχει καρδιοχτύπι
και το δάκρυ δε μας λείπει

Στην φτώχεια μας την αυλή
η χαρά μας είναι λίγη
αλλά μάθαμε όταν κλαίμε
Δόξα το Θεό να λέμε

***************
Στην βρομιάρα την αυλή
Κάποιοι σκύλοι κατουρίσαν
Πάντα υπάρχει ενας αλήτης
Και το σπίτι μας ανοίγει

Στην φτωχιά μας την αυλή
Το σκουπίδι είναι γεμάτο
ετσι μάθαμε να κλαίμε
Απ την μπόχα δεν κρατιέμαιιι απτην μπόχα δεν κρατιέμαι
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Στην φτωχιά μας την αυλή
Το σκουπίδι είναι γεμάτο
ετσι μάθαμε να κλαίμε
Απ την μπόχα δεν κρατιέμαιιι απτην μπόχα δεν κρατιέμαι
​

εγραψεςςςςςς!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Απορώ πως δεν έχω γράψει σε αυτό το τόπικ

Η διασκευή αυτή είναι πολύ παλιά. Τη σκαρώσαμε ένα βράδυ με κάποιους παιδικούς φίλους...

Αυθεντικό:

Με το άγαλμα ως το δρόμο
προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια
και χωρίσαμε

Διασκευή:

Με το άγαλμα στον ώμο
προχωρήσαμε
ήτανε βαρύ στο δρόμο
και τ' αφήσαμε.




EDIT (έχουμε κι άλλο αντίστοιχο τόπικ ):

Με το άγαλμα στο ώμο
προχωρήσαμε
ήτανε βαρύ στο δρόμο
και τ' αφήσαμε!


Πολύ παλιά διασκευή αυτή. Απ' τα νιάτα μου!

Οι κανονικοί στίχοι λένε:
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε
Μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ'εχει κάψει
για τα φτωχα τα νιάτα μου (ου ου ουουου)
κανένας δεν θα κλάψει

ριμεικ
βρέχει βρακιά στη στράτα μου
βρακιά πόυ μ'εχουν κάψει
για τα φτωχά τα φράγκα μου (ου ου ουουου)
κανένας δεν θα κλάψει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

ένα τραγούδι που μας ξυπνούσαν μικροί στην κατασκήνωση
κ επειδή το είχαμε βαρεθεί το αλλάξαμε λίγο τώρα που το σκέφτομαι ντρέπομαι λίγο για αυτό,αλλά θα το γράψω

[FONT=&quot]Ένα πρωινό η Παναγιά μου θά ʼρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.[/FONT] [FONT=&quot]Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.[/FONT]
[FONT=&quot] Πόσο σʼ αγαπώ κανείς δεν ξέρει κι αν θα μʼ αγαπάς, μικρό μου ταίρι [/FONT]
[FONT=&quot]καλοκαιρινό, σʼ αγαπώ.[/FONT]
[FONT=&quot] Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.[/FONT]
[FONT=&quot]Έχει η Παναγιά καραβοκύρη να μας πάει μακριά, πέρα απʼ τη στεριά.[/FONT]




[FONT=&quot]Ένα πρωινό πήγα να χεσ@[/FONT]
[FONT=&quot]πάνω στο βουνό σε μια σπηλιά
[/FONT]
[FONT=&quot]σφίχτηκα πολύ πήγα να πέσω[/FONT]
[FONT=&quot]άτιμη ζωή χωρίς χαρτί
[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Με φασολάδα και φασόλια
και με ραδίκια τα βραστά
Αερίζεις μια πλατεία
Και όλο τρόμο τους σκορπάς

Δεν μας ακούς μα μας μυρίζεις
Με τις μύτες τις κλειστές
Μες τις πλατείες με βρομιές
Οσπου οι κλανιές μας συναντάνε
Τις βασικές τις μυρωδιές

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Κι όμως δεν είχα δύναμη
την πόρτα να σου κλείσω,
άνοιξα και τα χέρια μου
γλυκά να σε κρατήσω.

....................................................


Κι όμως δεν είχα δύναμη
την πόρτα να σου ανοιξω,
ηταν βαρυ το πομολο
και ο συρτης απο πίσω.


Οταν πηγαιναμε στο Λυκειο το ειχαμε σκαρωσει...οι υπολοιποι στίχοι ειναι ακαταλληλοι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[EvanescenceQ]

Πρωτοτυπο
Κλειδωμένη ἡ ἀμφίβια πόρτα
- καὶ στὸ μέσα σκότος βυθισμένη ζεῖ
καὶ στὸ φῶς ἔξω κολυμπάει.
Ἐπάνω της τὴν πλάτη του ἀκουμπώντας
ἕνα σκαλοπατάκι
ζητιανεύει λίγην ἐπισκευή. Ἔχει σπάσει. (ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ,Κ.Δημουλα)

Κλειδωμενη η εσωτερικη πορτα
και ψαχνεις το κλειδι
και αναρωτιεσαι που μπορει να βρισκεται
και δεν το βρισκεις
και αναρωτιεσαι τι πηγε λαθος
που χαθηκε η ζωη σου
σε λαθος ανθρωπους
σε λαθος επιλογες. . .