Isiliel
Επιφανές μέλος
Καλα, στο πρασινο μιλι κλαααααμα η κυρια.
Αλλα το χειροτερο ηταν το fountain..ηθελα να κλαιω μεχρι του χρονουεκει που πεθαινει και χτυπιεται, κι εκει που της αφηνει το λουλουδακι-κουκουναρι-δε θυμαμαι σιγουρα τι ηταν-στον ταφο.
..Πριν δω την ταινία είχα ακούσει το soundtrack και ένιωσα τον ίδιο ακριβώς κόμπο στο λαιμό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Κατά τα άλλα μου άρεσε η ανάλυση του Δανίκα (παρόλο που τον μισώ!):
Η επιστροφή του Κιούμπρικ
Έπειτα από αυτήν τη νέα, συναρπαστική τεχνική, η κατάταξη των τριών top fillmmakers του αγγλόφωνου κινηματογράφου έχει ως εξής: τρίτος ο Μάικλ Μαν - που μετά το άδειο «Miami vice» χάνει την πρωτιά. Δεύτερος ο Βρετανός Πίτερ Γκρίνγκρας της «Πτήσης 93» και, πρώτος, ο μάστορας του «Children of men» («Παιδιά των ανθρώπων»). Όσο και να ακούγεται εξωφρενικό, ο σκηνοθέτης που διεκδικεί το τρόπαιο τελειομανίας με την ονομασία «Στάνλεϊ Κιούμπρικ» είναι ο Μεξικανός Αλφόνσο Κουαρόν!
Με μια διαβολεμένη μηχανή κολλημένη στη σάρκα της ταινίας να πυροβολεί το στομάχι του θεατή και με τα πάντα να παίζουν ταυτοχρόνως σε όλα τα επίπεδα - από το ντεκόρ, τα ετερόκλητα πλήθη, τα σκουπίδια, τη φύση, τα οχήματα, την ακατάσχετη δράση - διαπερνάει όλα τα τείχη ακόμα και εκείνα που είναι θωρακισμένα από χάλυβα θησαυροφυλακίου της κεντρικής τράπεζας της Αμερικής. Μόνο ένας νεκραναστημένος Στάνλεϊ Κιούμπρικ θα κατάφερνε αυτό το απίστευτο, μεγαλειώδες, σαρωτικό γύρισμα, που μεταμορφώνει την οθόνη σε έναν κόσμο ρεαλιστικό και ταυτόχρονα εξωπραγματικό!
Να το εξηγήσω πιο απλά. Εκτός από την κεντρική ιδέα, τίποτα και κανείς άλλος - ούτε δηλαδή ίχνος από το ντεκόρ - παραπέμπει σ' έναν κόσμο αυριανό. Όλα και όλοι σαν να προέρχονται από το τρίγωνο Ομόνοια-Μεταξουργείο-Αχαρνών. Το πλήθος των λαθρομεταναστών, η Βαβέλ των γλωσσών, ο στρατός, τα αυτόματα, τα μπαζούκας, τα αυτοκίνητα, τα κτίρια, τα πάντα. Έτσι, η αισθητική (δηλαδή η εικόνα) καταλήγει σε ρόλο «μεταφραστή». Δηλαδή το Αύριο (του 2027 όπου αναφέρεται το ομότιτλο μυθιστόρημα της Φίλις Ντόροθι Τζέιμς Γουάιτ) είναι το Σήμερα του 2006. Από εκεί και κάτω τα σημάδια της αλληγορίας είναι φανερά. Δηλαδή:
Η στειρότητα έχει να κάνει με τη χρεοκοπία του δυτικού πολιτισμού. Γι' αυτό μοναδική εγκυμονούσα είναι μια μικρή μαύρη. Γι' αυτό ο κόσμος της ταινίας πνίγεται μέσα σε πολυχρησιμοποιημένα, ανακυκλωμένα, παλιά, χαλασμένα, μαραμένα, τελειωμένα, αφυδατωμένα σκουπίδια. Γι' αυτό μοναδική ελπίδα η τριτοκοσμική απελπισία. Η στειρότητα έχει, ακόμα, να κάνει με την άρνηση της (λευκής) εξουσίας να επιτρέψει τη διασταύρωση με την αντίθετη, τη μαύρη φυλή. Γι' αυτό - λέει πλαγίως η Τζέιμς Γουάιτ - ο λευκός δυτικός πολιτισμός έχει στερέψει. Γι' αυτό πάσχει και πεθαίνει από παρατεταμένη κατάσταση αιμομιξίας. Αυτή είναι η βασική αιτία του επερχόμενου τέλους της δυτικής κυριαρχίας. Εν ολίγοις, στείρα η λευκή κοινωνία. Στείρα από ιδέες, φαντασία, δημιουργία, οράματα. Πεθαίνοντας σαν δυτικός πολιτισμός.
Και η ελπίδα; Η συνέχεια θα προκύψει μέσα από τη ρήξη με το παρελθόν. Γι' αυτό, συνοδός και σωτήρας της μοναδικής εγκυμονούσας (της λαθρομετανάστριας από τη Μαύρη Ήπειρο) είναι ένας λευκός. Αυτός μεταφέρει στη μικρή μαύρη τη σκυτάλη των παλιών αξιών. Γι' αυτό και η αλληγορία παραπέμπει στη χριστιανική μυθολογία. Γι' αυτό και είναι άγνωστος ο πατέρας του μαύρου Χριστού. Γι' αυτό και το όνομα του λευκού σωτήρα είναι Θίο, δηλαδή Θίοντορ, δηλαδή «δώρο Θεού». Αν - λέει ο Κουαρόν - οι δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα σφραγίστηκαν από τα «παιδιά της επανάστασης», τώρα, σήμερα, αύριο, εκεί που φτάσαμε για να σωθούμε από την επερχόμενη ολοκληρωτική καταστροφή, πρέπει να αναζητήσουμε τα «παιδιά των ανθρώπων». Το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έχει αντικατασταθεί από το εντελώς αρχέγονο και πρωταρχικό «άνθρωπος ή καταστροφή»!
Με δυο λόγια: Βρετανία του 2027, όπου το ανθρώπινο «είδος» μετράει μέρες αφού όλες οι γυναίκες πάσχουν από αθεράπευτη στειρότητα. Ώσπου μια μικρή μαύρη που εγκυμονεί εμφανίζεται στο προσκήνιο και το παιχνίδι αρχίζει. Πώς όμως θα σωθεί; Από τη μια ο στρατός κατοχής που καταδιώκει, φυλακίζει, βασανίζει και εξοντώνει κάθε ίχνος μετανάστη. Από την άλλη τα «Ψάρια», η αντικυβερνητική οργάνωση που δεν διστάζει να σκοτώσει προκειμένου να επικρατήσει και την κυβέρνηση να ανατρέψει. Μοναδική σανίδα σωτηρίας ένας λευκός με το συμβολικό όνομα Θίοντορ.
Μήπως να είχαμε ένα split?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
ίσα ίσα που η σκηνή αυτή δεν ήταν καθόλου γλυκανάλατη, αλλά πάρα πολύ σκληρή (οι στρατιώτες απλά σταματούν να πυροβολούν για λίγα δευτερόλεπτα, γιατί κάτι καινούριο πέρασε από μπροστά. το ίδιο θα κάνανε και με έναν πολύχρωμο παπαγάλο. ολοκληρωτικά καθεστώτα. που πάμε αραγες). Γενικά η ταινία Children of Men, είχε έντονα πολιτικά μηνύματα και εντελώς απαισιόδοξες βλέψεις για το μέλλον.
Ποιός μίλησε για γλυκανάλατη?
Δηλαδή εσύ όταν οραματίζεσαι το μέλλον, νιώθεις αισιόδοξη?
Γενικά διαφωνώ μαζί σου, οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως.
Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της τέχνης!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Philadelphia ας πούμε...
Χτες πάλι στο σινεμά, όχι απλά έκλαψα, αλλά αισθανόμουν και ένα κόμπο στο στομάχι, όταν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
το είχα ξεχάσει εντελώς τούτο!Leon (τι τέλος!!!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
E.T. (The Extraterrestrial)
Moulin Rouge
Sweet November
Message in a Bottle (tnx KOYE που μου το θύμησες)
The Return of the King
Εδώ που τα λέμε σε όλη την ταινία έκλαιγα από συγκίνηση που έβλεπα το αγαπημένο μου παραμύθι στην μεγάλη οθόνη!!!
Philadelphia
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.