Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
20-04-06
21:53
οκ ένα πάρα πολύ καλό επιχείρημα για να τους αντικρούσεις είναι ότι μέχρι και τα χαρτονομίσματα χρειάζονται τον γραφίστα τους .... οι γονείς σου δεν έχουν πάρει χαμπάρι προφανώς σε πόσα σημεία της καθημερινότητας τους έχει επέμβει ένας γραφίστας.... βλέπουν κατευθείαν το αποτέλεσμα.... εξήγησε τους ότι βλέπουν κάποια trade marks καθημερινά και χωρίς να τους πει κάποιος το αντικείμενο, ξέρουν ποιό είναι! εξήγησε τους ότι αυτό είναι δουλειά γραφίστα γιατί προφανώς αυτοί έχουν στο μυαλό τους ότι γραφίστας = φτιάχνω τις καρτούλες για το μαγαζάκι του κυρ Μιχάλη δίπλα και thats it
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
19-04-06
10:48
το κύρος είναι κάτι που προσδίδει ο καθένας από μόνος του στη δουλειά του ανάλογα με το πόσο σοβαρά την παίρνει και πως την αντιμετωπίζει....
φαντάζομαι ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η μαμά του τύπου/τύπισσας που έφτιαξε το logo για την Microsoft να ήθελε το παιδί της να σπουδάσει γιατρός....
Και για σκέψου πως νοιώθει η μαμά αυτού του γιατρού που έκανε λάθος και πέθανε κάποιος στα χέρια του
Το θέμα λοιπόν κατ εμέ Λία μου, δεν είναι τα επιχειρήματα που μπορεί να έχεις απέναντι στους γονείς σου ή τους άλλους γύρω σου, αλλά απέναντι στον εαυτό σου....
όταν αγαπάς ένα επάγγελμα, δεν χρειάζεσαι απολύτως τίποτα άλλο για να προχωρήσεις σε σχετικές σπουδές....
Παρόλα αυτά, για να σου απαντήσω στο ερώτημα σου...
όχι, ουδέποτε με κοίταξε κάποιος κάπως για το επάγγελμα μου...
ίσα ίσα που κατά γενική ομολογία στο 99% των περιπτώσεων απολαμβάνω τον θαυμασμό των άλλων γιατί ακριβώς κάνω ένα δημιουργικό και καλλιτεχνικό επάγγελμα....
ακόμα και οι μεγάλες ηλικίες που θα ήθελαν τα παιδιά τους να είναι γιατροί δικηγόροι κλπ....
Είναι πολλές οι φορές που θέλω από μόνη μου να μειώσω την αξία αυτού που κάνω γιατί αρκετός κόσμος με έχει στο μυαλό του σαν κάτι το πολύ wow... οπότε και αν κρίνω κάτι τέτοιο, όταν με ρωτάνε τι κάνω... έχω πει από ιδιωτική υπάλληλος, σχεδιάστρια, υπάλληλος γραφείου και άλλα τέτοια όμορφα....
Για την ακρίβεια είναι μάλλον σπάνιες οι φορές που λέω "είμαι διακοσμήτρια"
Σου έχω ξαναπεί ότι πιστεύω ότι έχεις ταλέντο στην γραφιστική.. ότι το έχεις μέσα σου....
Από κει και πέρα αν για διάφορους παράγοντες νοιώθεις λίγο κάπως... συνέχισε τις σπουδές σου ως έχουν, δήλωνε αυτό που σπούδασες και κάνε αυτό που πραγματικά αγαπάς τουλάχιστον ως χόμπυ.... αν δεν το κάνεις, πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει η ώρα που θα το μετανοιώσεις πολύ πικρά.
φαντάζομαι ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η μαμά του τύπου/τύπισσας που έφτιαξε το logo για την Microsoft να ήθελε το παιδί της να σπουδάσει γιατρός....
Και για σκέψου πως νοιώθει η μαμά αυτού του γιατρού που έκανε λάθος και πέθανε κάποιος στα χέρια του
Το θέμα λοιπόν κατ εμέ Λία μου, δεν είναι τα επιχειρήματα που μπορεί να έχεις απέναντι στους γονείς σου ή τους άλλους γύρω σου, αλλά απέναντι στον εαυτό σου....
όταν αγαπάς ένα επάγγελμα, δεν χρειάζεσαι απολύτως τίποτα άλλο για να προχωρήσεις σε σχετικές σπουδές....
Παρόλα αυτά, για να σου απαντήσω στο ερώτημα σου...
όχι, ουδέποτε με κοίταξε κάποιος κάπως για το επάγγελμα μου...
ίσα ίσα που κατά γενική ομολογία στο 99% των περιπτώσεων απολαμβάνω τον θαυμασμό των άλλων γιατί ακριβώς κάνω ένα δημιουργικό και καλλιτεχνικό επάγγελμα....
ακόμα και οι μεγάλες ηλικίες που θα ήθελαν τα παιδιά τους να είναι γιατροί δικηγόροι κλπ....
Είναι πολλές οι φορές που θέλω από μόνη μου να μειώσω την αξία αυτού που κάνω γιατί αρκετός κόσμος με έχει στο μυαλό του σαν κάτι το πολύ wow... οπότε και αν κρίνω κάτι τέτοιο, όταν με ρωτάνε τι κάνω... έχω πει από ιδιωτική υπάλληλος, σχεδιάστρια, υπάλληλος γραφείου και άλλα τέτοια όμορφα....
Για την ακρίβεια είναι μάλλον σπάνιες οι φορές που λέω "είμαι διακοσμήτρια"
Σου έχω ξαναπεί ότι πιστεύω ότι έχεις ταλέντο στην γραφιστική.. ότι το έχεις μέσα σου....
Από κει και πέρα αν για διάφορους παράγοντες νοιώθεις λίγο κάπως... συνέχισε τις σπουδές σου ως έχουν, δήλωνε αυτό που σπούδασες και κάνε αυτό που πραγματικά αγαπάς τουλάχιστον ως χόμπυ.... αν δεν το κάνεις, πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει η ώρα που θα το μετανοιώσεις πολύ πικρά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
18-04-06
23:02
όταν ήμουν στο δημοτικό ήθελα να γίνω χορεύτρια κλασικού μπαλέτου... ήταν κάτι απόλυτα λογικό δεδομένου ότι έκανα χορό απ τα 4 μου
γύρω στα 12 σταμάτησα τον χορό και ήταν άνοιξη θυμάμαι που σκαλίζοντας μια γλάστρα στον 4ο όροφο του μπαλκονιού μας αναφώνησα ότι ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου! Η μαμά μου όλο συγκίνηση με ρώτησε με μάτια υγρά από ενθουσιασμό.... Γεωπόνος??? όχι ... κηπουρός της απάντησα εγώ και την άφησα να με κοιτάζει αποσβολωμένη με την ξύλινη κουτάλα στο χέρι....
κάπου κατά το τέλος του γυμνασίου κατέληξα ότι ήθελα να γίνω ή ηθοποιός ή ζωγράφος ή... κάτι που να έχει σχέση με αυτά (ήμουν και έξυπνο παιδί )... θυμάμαι ότι είχα συντάξει και ένα "συμφωνητικό με τον εαυτό μου" και το είχα υπογράψει για του λόγου το αληθές... όταν ανακοίνωσα στην μαμά μου τα περί ηθοποιού κατάφερε με πανέξυπνο τρόπο να με αποτρέψει λέγοντας μου ότι για να τα καταφέρω θα έπρεπε να "κοιμηθώ" με πολύυυυυ κόσμο... κάτι που ήξερε ότι δεν ταίριαζε καθόλου με τον χαρακτήρα μου ή τις αρχές μου (κλωτσούσα κάργα στο κρεβάτι )... παρόλα αυτά, για να μου φύγει το μεράκι με έγραψε σε μια θεατρική ομάδα....
όταν ξεφούρνησα το ζωγράφος (καθότι είχα και ταλέντο) η μαμά μου αποφάνθηκε ότι αυτό που εννοούσα ήταν .... αρχιτέκτων!
με έπεισε φυσικά ότι ήθελα να γίνω αρχιτέκτων και ξεκίνησα και μαθήματα σχεδίου για τις πανελλαδικές που θα έδεινα 4 χρόνια μετά (ναι οκ έγραψα πάρα πολύ καλό βαθμό στα σχέδια τουλάχιστον) αλλά καθότι η πρώτη (τόοοοτε στα παλιά χρόνια είχαμε δέσμες ) δέσμη δε μου πολυγούσταρε... δεν τα πήγαινα και πολύ καλά με την χημεία (μπλιάξ) τελικώς κατέληξα.... αυτό που κάνω σήμερα..... διακοσμήτρια (που παρεπιπτώντος... πολύ το γουστάρω!!!)
γύρω στα 12 σταμάτησα τον χορό και ήταν άνοιξη θυμάμαι που σκαλίζοντας μια γλάστρα στον 4ο όροφο του μπαλκονιού μας αναφώνησα ότι ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου! Η μαμά μου όλο συγκίνηση με ρώτησε με μάτια υγρά από ενθουσιασμό.... Γεωπόνος??? όχι ... κηπουρός της απάντησα εγώ και την άφησα να με κοιτάζει αποσβολωμένη με την ξύλινη κουτάλα στο χέρι....
κάπου κατά το τέλος του γυμνασίου κατέληξα ότι ήθελα να γίνω ή ηθοποιός ή ζωγράφος ή... κάτι που να έχει σχέση με αυτά (ήμουν και έξυπνο παιδί )... θυμάμαι ότι είχα συντάξει και ένα "συμφωνητικό με τον εαυτό μου" και το είχα υπογράψει για του λόγου το αληθές... όταν ανακοίνωσα στην μαμά μου τα περί ηθοποιού κατάφερε με πανέξυπνο τρόπο να με αποτρέψει λέγοντας μου ότι για να τα καταφέρω θα έπρεπε να "κοιμηθώ" με πολύυυυυ κόσμο... κάτι που ήξερε ότι δεν ταίριαζε καθόλου με τον χαρακτήρα μου ή τις αρχές μου (κλωτσούσα κάργα στο κρεβάτι )... παρόλα αυτά, για να μου φύγει το μεράκι με έγραψε σε μια θεατρική ομάδα....
όταν ξεφούρνησα το ζωγράφος (καθότι είχα και ταλέντο) η μαμά μου αποφάνθηκε ότι αυτό που εννοούσα ήταν .... αρχιτέκτων!
με έπεισε φυσικά ότι ήθελα να γίνω αρχιτέκτων και ξεκίνησα και μαθήματα σχεδίου για τις πανελλαδικές που θα έδεινα 4 χρόνια μετά (ναι οκ έγραψα πάρα πολύ καλό βαθμό στα σχέδια τουλάχιστον) αλλά καθότι η πρώτη (τόοοοτε στα παλιά χρόνια είχαμε δέσμες ) δέσμη δε μου πολυγούσταρε... δεν τα πήγαινα και πολύ καλά με την χημεία (μπλιάξ) τελικώς κατέληξα.... αυτό που κάνω σήμερα..... διακοσμήτρια (που παρεπιπτώντος... πολύ το γουστάρω!!!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.