Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
...:Το ποτήρι είναι μισοάδειο.
: Το δικό μου είχε αδειάσει και το έσπασα, εδώ κι αρκετούς μήνες...Βασικά τώρα νοιώθω καλύτερα, γιατί ψάχνω και βρίσκω κανένα ποτάμι ή καμιά πηγούλα και ξεδιψάω! ...Άμα θέλετε πιστέψτε το, αλλιώς κάνετε καλά να πιστεύετε τύπους σαν τον Μπένι ή τον Αντώνη (τον συγκάτοικο του ΓΑΠ, ντε!).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
εγώ ανήκω στν δεύτερη κατηγορία, βλέπω το ποτήρι γεμάτο σχεδόν πάντα ακόμα κι αν δν είναι
σχεδόν πάντα έχω ένα χαμόγελο για ότι κι αν μου λένε, βέβαια αυτό δν με κάνει να επαναπαύομαι πως οκ όλα είναι καλά αρά δν κάνω τπτ, αυτό με έχει κάνει πολλές φορές να θέσω μη επιτεύξιμους στόχους και λόγω παρορμήσεων τς στιγμής χωρίς όμως αυτο να με κάνει να στεναχωρηθώ αν δν πραγματοποιηθούν, ευχαριστιέμαι τν διαδρομή
πολλές φορές μου έχουν πεί σοβαρέψου, κατέβα απτα σύννεφα κι άλλα τέτοια
όλοι οι παλιοί συμμαθητές με θυμούνται πάντα να γελάω, θυμάμαι μια παλιά μου φίλη που σχεδόν για τα πάντα κρατούσε μια απαισιόδοξη στάση και έλεγε συνεχώς γτ να προσπαθήσω αφού ξέρω οτι δν πρόκειτε να τα καταφέρω;
αυτή τη στάση δν τν θεωρώ καθόλου υγιή στάση
τι είναι καλύτερο να ζήσεις μια ζωή και να χαίρεσαι τν κάθε στιγμή ακόμα και αν δν τα καταφέρεις ή να κλαίς τν μοίρα σου για ότι δν κατάφερες και ακόμα χειρότερα να μν προσπαθήσεις καθόλου και να πεθάνεις στεναχωρημένος;
!!!. Ή είναι κανείς ιδιοφυής ή έχει κάνει, για διάφορους λόγους, το "σάλτο της ζωής" του, σ' αυτή την περίπτωση. Είμαι μάλλον πεπεισμένος, ότι εσύ καλή μου, ακόμη ανήκεις μόνον, στην πρώτη εκδοχή! Μπορείς να με διαψεύσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
...(βλ.τουρκικος ζυγος-επανασταση).
...
Όλα καλά κι όλα ωραία τα λες, γιατρίνα μου, αλλά το "αντιδιαστελλόμενο" σου, φαντάζει φτωχό
( σαν ιστορικό και όχι μόνον), παράδειγμα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Δυστυχώς για μένα,ανήκω σε αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο.Γενικά είμαι πολύ τελειομανής στη ζωή μου και κυνηγώ την επιτυχία στο καθετί,ενώ δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία,και αυτό είναι που μου κάνει κακό.Όταν κάνω μια προσπάθεια για κάτι και συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγε όπως προσδοκούσα,αρχίζω με το μυαλό μου να κατασκευάζω σενάρια για τα χειρότερα!Σκέφτομαι πως είμαι άχρηστη,πως θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει,παραπονιέμαι στους γύρω μου και προδικάζω γενικά τις καταστάσεις γιατί έτσι πιστεύω πως εάν έρθει η αποτυχία,θα την ανέμενα και δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως,γιατί δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε μεγάλα λόγια.
Επίσης,βλακεία μου είναι ότι σκέφτομαι τι θα πουν οι άλλοι για μένα,ότι αν δεν καταφέρω αυτό που έλεγα,θα πέσω στα μάτια τους και δεν θα με θεωρούν πλέον ''επιτυχημένη'' και ''τέλεια''.Και αυτό φυσικά με οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο,όπου μόνο όταν επιτύχω κάτι θα είμαι χαρούμενη και όταν δεν το πετύχω,κλείνομαι στον εαυτό μου,θεωρώ πως δεν μου αξίζει να χαρώ ή να διασκεδάσω,να συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου σαν να μην έγινε τίποτα και αυτό επειδή απέτυχα σε κάτι , το οποίο θα το βλέπω συνεχώς μπροστά μου.
Ξέρω πως είμαι λίγο απόλυτη σε αυτά που λέω,αλλά δυστυχώς έτσι είναι εννίοτε οι σκέψεις μου.Γι'αυτό,προσπαθώ να αλλάξω την στάση μου απέναντι στη ζωή και να μην τα βλέπω όλα από την χειρότερη πλευρά, γιατί έτσι δεν τη ζω τη ζωή μου,απλά την αφήνω άσκοπα να περνάει και εγώ να βουλιάζω στην απελπισία,τη μοναξιά και την θλίψη.
Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά,να πιστεύω στις δυνατότητές μου , να μην τιμωρώ τον εαυτό μου αυστηρά και το κυριότερο: ό.τι κάνω,να το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους.Ελπίζω πως έχω κάνει κάποια καλά βήματα ως τώρα...
Ενδιαφέρουσα ...περσόνα( όπως λέμε, "προσωπικότητα")! Και, συγνώμη, αλλά μπήκα στον πειρασμό ...της ανάλυσης:
…άρα και για όλο τον κόσμο, την «Κοινωνία» που λέμε, καθότι, ενώ στην πραγματικότητα είσαι μοναδική( ως πρόσωπο), δεν παραμένεις μοναδική( ως κοινωνικό πρόσωπο). Η δυστυχία, δυστυχώς, είναι μεταδοτική ως «επόμενη γρίπη», πχ «γρίπη των κατσαρίδων»…Δυστυχώς για μένα…
«Φαντάσου, πως εκείνοι που δεν έχουν ούτε ποτήρι, είναι πολύ περισσότεροι, από τους …μισοάδειους!», σου επιτάσσει ο κοινωνικός ρεαλισμός, η «κοινωνική πραγματικότητα»…… ανήκω σε αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο
Χωρίς να έχεις βρει τα πρότυπά σου, για την τελειότητα, προφανώς! (Μπορείς να με διαψεύσεις, με αποδείξεις και σχετικά επιχειρήματα; ). Αλλιώς, δύσκολα ερμηνεύεται η –μανία!Γενικά είμαι πολύ τελειομανής στη ζωή μου …
Εδώ, είσαι «πολύ άνθρωπος» και μάλιστα, «κατʼ εικόνα Του»!… και κυνηγώ την επιτυχία στο καθετί…
Έλεος!!! Μάθε, αγάπη μου, πως κι ο διάολος, αυτός ο φίλος μου, όταν αποτυχαίνει, ζητάει τη γνώμη του Θεού: τουτέστιν, «συγνώμη»!… ενώ δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία,…
Ηλίου φαεινότερο! «Ευτυχώς» όμως, δεν είσαι η μοναδική, που έχει αυτή την, ύστερη έστω, γνώση. Οπότε μην ανησυχείς, με βάσει τη θεωρία των πιθανοτήτων, η όποια «μοναξιά» σου, θα είναι πάντα περιστασιακή!( Βέβαια, για την περίσταση αυτή, είπε Εκείνος, κατά 99%, : «Μετανοείτε!» !!!… και αυτό είναι που μου κάνει κακό.
Διότι, είναι νομοτέλεια διαφορετικά,
.Όταν κάνω μια προσπάθεια για κάτι και συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγε όπως προσδοκούσα,αρχίζω με το μυαλό μου να κατασκευάζω σενάρια για τα χειρότερα!
Πράγματι, το πρώτο και το χειρότερο…αλλά δεν το σκέφτεσαι εσύ, δυστυχώς, παρά η αποτυχία, ο διάβολος. Πόσες φορές ο Τέλειος, κατʼ εμέ, χρειάστηκε να πει : «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά!»! Ήταν φορές, που διέβλεπε σε κάτι, την «μέχρι στιγμής αποτυχία» Του: πχ, να πείσει!Σκέφτομαι πως είμαι άχρηστη…
Φυσικά, αλλά πως ξέρεις ότι αν τα είχες καταφέρει τότε, δεν θα είχες να λες( έστω στον εαυτό σου), για επόμενα κατορθώματά σου; Χωρίς αποτυχίες, γλυκιά μου, οι επιτυχίες θα ήταν ουτιδανές, σε ενδιαφέρον!… πως θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει…
Αχ, να ʽξερες τέτοιες στιγμές, ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι «γύρω» σου! Λεγεώνα ολόκληρη, σταλμένη απʼ τον φίλο μου, τον «Έξω από δω»!… παραπονιέμαι στους γύρω μου…
Καλή μου, την ίδια στιγμή που εσύ «προδικάζεις», είσαι ήδη «καταδικασμένη» από τη «λεγεώνα», για το «παράπονό» σου! Επειδή, σε τελευταία ανάλυση:…και προδικάζω γενικά τις καταστάσεις…
!…γιατί έτσι πιστεύω…
Και λοιπόν; Εδώ θαρρείς, πως η «σκέψη» αυτή, το προϊδεασμένο άλλοθι, ανήκει σε σένα; Ο άνθρωπος είναι μικρός, για τόσο αραχνοϋφαντη πονηριά!…πως εάν έρθει η αποτυχία, θα την ανέμενα και δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως…
Παρʼ όλʼ αυτά, λες μεγάλες αλήθειες, καμάρι μου!… γιατί δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε μεγάλα λόγια.
Η ελπίδα σου, ευχή μου, αλλά, προς Θεού, πρόσεχε μη γίνει η «προσπάθειά» σου πάθος, και δη άχαρο. Χαίρου λοιπόν, με τις όποιες επιτυχίες σου, ειδικά στην ικανοποίηση άλλων σου, «παθών»!…Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, να πιστεύω στις δυνατότητές μου , να μην τιμωρώ τον εαυτό μου αυστηρά και το κυριότερο: ό,τι κάνω, να το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους. Ελπίζω πως έχω κάνει κάποια καλά βήματα ως τώρα...
[FONT="]Μία έσχατη γνώμη-συμβουλή: Ό,τι κάνεις, για να έχει αξία, πρέπει να το κάνεις με [/FONT] τους άλλους. Μην τους αδικήσεις, τότε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ευτυχώς η ζωή, σε αντίθεση με το ραγισμένο ποτήρι, μπορεί να αποκατασταθεί. Και τι πιο ελπιδοφόρο από το να έχεις ένα άδειο δοχείο, έτοιμο να δεχτεί νέες εμπειρίες...
Χρυσόστομη!!! Εξάλλου, αν δεν υπήρχε η απελπισία, δεν θα υπήρχαν, ούτε η Ποίηση ούτε και του Έρωτα τα θέλγητρα, με μία λέξη: πολιτισμός, πέρα κι από τη δυστυχία που την προϋποθέτει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Η αξία τους, που είναι ανεκτίμητη σε σχέση με τα υπόλοιπα, και που φτύσαμε αίμα να τα φτιάξουμε. Χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας, αλλά με χαρά.
Έτσι είναι πράγματι, φίλε μου, με όλες τις αξίες που φτιάχνονται με αίμα και χαρά, όπως πχ και τα ταπεινά (έστω) σπίτια των Ινδονήσιων, μα υπάρχουν δυστυχώς και τα τσουνάμια! Γιατί συνήθως μας αιφνιδιάζουν; Θα 'λεγα, επειδή μετά τη χαρά, συνήθως γινόμαστε "άφρονες". Φυσικά, δεν φταίει η χαρά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
...Η ζωή μας είναι τόσο σύντομη που από μόνο του αυτό την κάνει τραγική. Κι όχι μόνο σύντομη αλλά περνάς αφήνοντας αναπάντητα όλα τα ουσιαστικά ερωτήματα (τί είναι θάνατος, ποιός ο σκοπός της ύπαρξης, ποιό το νόημα). Αυτά από μόνα τους σε κάνουν το τραγικότερο πλάσμα επάνω στη γη...
...Άλλο, να το παραδεχόμαστε κι άλλο, να το αλλάξουμε! Για το τελευταίο, όχι μόνον δεν κάνουμε σχεδόν τίποτε, αλλά η ναζιάρικη μεψιμοιρία μας, μας κάνει να φαινόμαστε υποκριτικά...απαράδεκτοι, για εκείνα που παραδεχόμαστε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.