self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
02-09-09
19:39
[FONT=verdana,arial]Στον μυστικό δείπνο τα λιτά εδέσματα βρίσκονται στο τραπέζι, ελιές, κρεμμύδια, άρτος, τζατζίκι... όταν ο Χριστός βάζει σε ένα κομμάτι ψωμί, λίγο τζατζίκι και το τρώει. Απ' το βάθος ο Ιούδας τον βλέπει και λέει:
- Ωχ! Δάσκαλε έφαγες σκόρδο!!
Και ο Χριστός:
- Γιατί; Θα με φιλήσεις;[/FONT]
- Ωχ! Δάσκαλε έφαγες σκόρδο!!
Και ο Χριστός:
- Γιατί; Θα με φιλήσεις;[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
19-05-09
22:41
Mία ξανθιά οδηγεί το αυτοκίνητό της και την σταματάει μία τροχονόμος, επίσης ξανθιά.
- Το δίπλωμά σας παρακαλώ, της λέει η τροχονόμος.
Η ξανθιά οδηγός σαστισμένη, αρχίζει να ψάχνει στην τσάντα της και ρωτά την τροχονόμο.
- Πώς είναι αυτό το δίπλωμα; Δεν το βρίσκω.
- Είναι ροζ, τετράγωνο και έχει την φωτογραφία σας επάνω, της αποκρίνεται η ξανθιά τροχονόμος.
Η ξανθιά οδηγός ξανακοιτάει την τσάντα της και βγάζει ένα τετράγωνο ροζ καθρεφτάκι και κοιτάζεται καλά καλά σε αυτό.
- Ορίστε το δίπλωμά μου λέει και το δίνει στην τροχονόμο.
Η τροχονόμος το παίρνει, κοιτάζεται καλά καλά σε αυτό, της το ξαναδίνει πίσω και της λέει…
- Μπορείτε να φύγετε, δεν ήξερα ότι είστε αστυνομικός!!
Hταν μια γυναίκα που έμενε μόνη της σχεδόν όλο τον χρόνο γιατί ο άντρας της ήταν ναυτικός. Tο σπίτι ήταν κοντά σε έναν σταθμό του ηλεκτρικού και όποτε περνούσε το τρένο, έπεφτε η ντουλάπα που ήταν στην κρεβατοκάμαρα. Kαλεί, λοιπόν, μια μέρα η γυναίκα έναν μαραγκό: «Ξέρετε», του λέει, «όποτε περνάει το τρένο, η ντουλάπα πέφτει...». Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της η γυναίκα, περνάει το τρένο και πέφτει η ντουλάπα.
O μαραγκός δείχνει να ξέρει τη λύση στο πρόβλημα: «Aφήστε το σε μένα, θα τη στηρίξω στον τοίχο και μετά δεν θα πέφτει με τίποτα!». Aφού τη στηρίζει και τελειώνει τη δουλειά, περνάει το τρένο και πέφτει πάλι κάτω η ντουλάπα. O μαραγκός αρχίζει και τα χάνει: «Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει, αλλά αυτήν τη φορά θα καρφώσω την ντουλάπα στον τοίχο με ατσαλόπροκες για να μην πέφτει με τίποτα!». Aφού την καρφώνει, λοιπόν, λέει: «Για να δούμε τώρα που θα περάσει το τρένο, θα πέσει πάλι;». Περνάει το τρένο όμως και η ντουλάπα ξαναπέφτει.
O μαραγκός έχει πάθει σοκ: «Aν δεν τρελαθώ σήμερα, δεν θα τρελαθώ ποτέ!!». «Kαι τι θα κάνουμε τώρα; Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση», λέει η γυναίκα. «Θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια», απαντά ο μαραγκός, «θα μπω μέσα στην ντουλάπα να δω από μέσα τι πάει στραβά και πέφτει».
Mπαίνει μέσα στην ντουλάπα κλείνει τις πόρτες και εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο άντρας της γυναίκας μέσα, ο οποίος γύρισε από ταξίδι. Bλέπει τα πράγματα του μαραγκού και αρχίζει να φωνάζει: «Aτιμη, θα σε σκοτώσω! Πού τον έχεις κρύψει τον εραστή σου; Στην ντουλάπα;».
Πριν προλάβει εκείνη να αποκριθεί, πάει, ανοίγει την ντουλάπα και βλέπει μέσα τον μαραγκό... «Pε αλήτη», του φωνάζει, «τι κάνεις εδώ μέσα;»
«Pε φίλε», απαντά ο μαραγκός, «άμα σου πω ότι περιμένω να περάσει το τρένο, θα με πιστέψεις;».
- Το δίπλωμά σας παρακαλώ, της λέει η τροχονόμος.
Η ξανθιά οδηγός σαστισμένη, αρχίζει να ψάχνει στην τσάντα της και ρωτά την τροχονόμο.
- Πώς είναι αυτό το δίπλωμα; Δεν το βρίσκω.
- Είναι ροζ, τετράγωνο και έχει την φωτογραφία σας επάνω, της αποκρίνεται η ξανθιά τροχονόμος.
Η ξανθιά οδηγός ξανακοιτάει την τσάντα της και βγάζει ένα τετράγωνο ροζ καθρεφτάκι και κοιτάζεται καλά καλά σε αυτό.
- Ορίστε το δίπλωμά μου λέει και το δίνει στην τροχονόμο.
Η τροχονόμος το παίρνει, κοιτάζεται καλά καλά σε αυτό, της το ξαναδίνει πίσω και της λέει…
- Μπορείτε να φύγετε, δεν ήξερα ότι είστε αστυνομικός!!
Hταν μια γυναίκα που έμενε μόνη της σχεδόν όλο τον χρόνο γιατί ο άντρας της ήταν ναυτικός. Tο σπίτι ήταν κοντά σε έναν σταθμό του ηλεκτρικού και όποτε περνούσε το τρένο, έπεφτε η ντουλάπα που ήταν στην κρεβατοκάμαρα. Kαλεί, λοιπόν, μια μέρα η γυναίκα έναν μαραγκό: «Ξέρετε», του λέει, «όποτε περνάει το τρένο, η ντουλάπα πέφτει...». Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της η γυναίκα, περνάει το τρένο και πέφτει η ντουλάπα.
O μαραγκός δείχνει να ξέρει τη λύση στο πρόβλημα: «Aφήστε το σε μένα, θα τη στηρίξω στον τοίχο και μετά δεν θα πέφτει με τίποτα!». Aφού τη στηρίζει και τελειώνει τη δουλειά, περνάει το τρένο και πέφτει πάλι κάτω η ντουλάπα. O μαραγκός αρχίζει και τα χάνει: «Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει, αλλά αυτήν τη φορά θα καρφώσω την ντουλάπα στον τοίχο με ατσαλόπροκες για να μην πέφτει με τίποτα!». Aφού την καρφώνει, λοιπόν, λέει: «Για να δούμε τώρα που θα περάσει το τρένο, θα πέσει πάλι;». Περνάει το τρένο όμως και η ντουλάπα ξαναπέφτει.
O μαραγκός έχει πάθει σοκ: «Aν δεν τρελαθώ σήμερα, δεν θα τρελαθώ ποτέ!!». «Kαι τι θα κάνουμε τώρα; Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση», λέει η γυναίκα. «Θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια», απαντά ο μαραγκός, «θα μπω μέσα στην ντουλάπα να δω από μέσα τι πάει στραβά και πέφτει».
Mπαίνει μέσα στην ντουλάπα κλείνει τις πόρτες και εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο άντρας της γυναίκας μέσα, ο οποίος γύρισε από ταξίδι. Bλέπει τα πράγματα του μαραγκού και αρχίζει να φωνάζει: «Aτιμη, θα σε σκοτώσω! Πού τον έχεις κρύψει τον εραστή σου; Στην ντουλάπα;».
Πριν προλάβει εκείνη να αποκριθεί, πάει, ανοίγει την ντουλάπα και βλέπει μέσα τον μαραγκό... «Pε αλήτη», του φωνάζει, «τι κάνεις εδώ μέσα;»
«Pε φίλε», απαντά ο μαραγκός, «άμα σου πω ότι περιμένω να περάσει το τρένο, θα με πιστέψεις;».
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
05-05-09
22:42
Είναι δυο φίλοι, ο ένας εργατικός, ο άλλος τεμπέλης. Πιάνει λοιπόν ο εργατικός τον τεμπέλη και του λέει:
- Ρε φίλε τι θα γίνει τελικά με σένα, μια ζωή θα παραμένεις άνεργος;
- Δεν βρίσκω δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
- Ωραία, απαντά ο άλλος σου βρήκα εγώ. Θα πας κλητήρας στο Υπουργείο Εξωτερικών.
- Εντάξει, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα ξανασυναντιούνται οι δυο φίλοι.
- Τι έμαθα ρε; ρωτάει ο εργατικός, γιατί έφυγες από την δουλειά που σου βρήκα;
- Να ρε φίλε, απαντάει ο άλλος, κάθε φορά που έμπαινε μέσα η Ντόρα έπρεπε να στέκομαι όρθιος και να χαιρετάω, ε... κουράστηκα και έφυγα.
- Εντάξει, απαντάει ο άλλος, σήμερα θα πας να πιάσεις δουλειά σε ένα περίπτερο, θα κάθεσαι και θα πουλάς εμπορεύματα.
- ΟΚ, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τύπος.
- Λοιπόν άκουσε καλά τι θα σου πω, δηλώνει ο φίλος, για τελευταία φορά θα σε στείλω σε μια δουλειά που θα κάθεσαι όλη μέρα και δεν θα κάνεις τίποτα, φύλακας σε Νεκροταφείο.
- Α!!! αυτή μάλιστα είναι δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τεμπέλης
- Τι έγινε αυτή τη φορά ρωτάει έξαλλος ο φίλος του και μη μου πεις ότι κουραζόσουν και κει γιατί θα σε σκοτώσω.
- Άκου να δεις ρε φίλε, απαντά ο τεμπέλης, καθόμουνα όλη μέρα σε μια καρέκλα και όπου και αν γύριζα το κεφάλι μου έβλεπα γύρω μου επιγραφές που έλεγαν ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ,
μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο μόνος που δούλευε εκεί μέσα ήμουν εγώ!
- Ρε φίλε τι θα γίνει τελικά με σένα, μια ζωή θα παραμένεις άνεργος;
- Δεν βρίσκω δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
- Ωραία, απαντά ο άλλος σου βρήκα εγώ. Θα πας κλητήρας στο Υπουργείο Εξωτερικών.
- Εντάξει, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα ξανασυναντιούνται οι δυο φίλοι.
- Τι έμαθα ρε; ρωτάει ο εργατικός, γιατί έφυγες από την δουλειά που σου βρήκα;
- Να ρε φίλε, απαντάει ο άλλος, κάθε φορά που έμπαινε μέσα η Ντόρα έπρεπε να στέκομαι όρθιος και να χαιρετάω, ε... κουράστηκα και έφυγα.
- Εντάξει, απαντάει ο άλλος, σήμερα θα πας να πιάσεις δουλειά σε ένα περίπτερο, θα κάθεσαι και θα πουλάς εμπορεύματα.
- ΟΚ, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τύπος.
- Λοιπόν άκουσε καλά τι θα σου πω, δηλώνει ο φίλος, για τελευταία φορά θα σε στείλω σε μια δουλειά που θα κάθεσαι όλη μέρα και δεν θα κάνεις τίποτα, φύλακας σε Νεκροταφείο.
- Α!!! αυτή μάλιστα είναι δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τεμπέλης
- Τι έγινε αυτή τη φορά ρωτάει έξαλλος ο φίλος του και μη μου πεις ότι κουραζόσουν και κει γιατί θα σε σκοτώσω.
- Άκου να δεις ρε φίλε, απαντά ο τεμπέλης, καθόμουνα όλη μέρα σε μια καρέκλα και όπου και αν γύριζα το κεφάλι μου έβλεπα γύρω μου επιγραφές που έλεγαν ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ,
μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο μόνος που δούλευε εκεί μέσα ήμουν εγώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
19-04-09
18:27
Πάνω στα βουνά στη στάνη του ήταν αποκλεισμένος για 2 μήνες ο Μήτσος. Είχε να πάει για πάρα πολύ καιρό με γυναίκες και αποφάσισε να π.... κάθε μέρα και από μια προβατίνα του.
Έτσι και έκανε κάθε μέρα και από μία, ο καιρός περνούσε και τις είχε π.... όλες. Tο μόνο που δεν είχε π... ήταν το κριάρι αλλά δεν ήταν και εύκολος αντίπαλος.
Το κυνηγούσε από το πρωί ως το βράδυ. Ώσπου μια ημέρα ο Μήτσος κατέβασε τα παντελόνια του και πλησιάζοντας σιγά-σιγά το κριάρι από πίσω, την ώρα που αυτό έτρωγε, αρπάζοντας το από τα κέρατα του την έχωσε. Το κριάρι άρχισε να τρέχει αλαφιασμένο αλλά ο Μήτσος το κρατούσε γερά από τα κέρατα.
Αρχίσανε να περνάνε λόφους, ποτάμια, γκρεμούς κάποια στιγμή φτάνουν στο χωριό του το διασχίζουν όλο και βγαίνοντας από το χωριό τον βλέπουν δύο γριούλες. Και λέει η μία στην άλλη:
- Κοίτα να δεις το Μήτσο! Βρακί δεν έχει να βάλει στον κώλο του, η μοτοσικλέτα τον μάρανε!
Έτσι και έκανε κάθε μέρα και από μία, ο καιρός περνούσε και τις είχε π.... όλες. Tο μόνο που δεν είχε π... ήταν το κριάρι αλλά δεν ήταν και εύκολος αντίπαλος.
Το κυνηγούσε από το πρωί ως το βράδυ. Ώσπου μια ημέρα ο Μήτσος κατέβασε τα παντελόνια του και πλησιάζοντας σιγά-σιγά το κριάρι από πίσω, την ώρα που αυτό έτρωγε, αρπάζοντας το από τα κέρατα του την έχωσε. Το κριάρι άρχισε να τρέχει αλαφιασμένο αλλά ο Μήτσος το κρατούσε γερά από τα κέρατα.
Αρχίσανε να περνάνε λόφους, ποτάμια, γκρεμούς κάποια στιγμή φτάνουν στο χωριό του το διασχίζουν όλο και βγαίνοντας από το χωριό τον βλέπουν δύο γριούλες. Και λέει η μία στην άλλη:
- Κοίτα να δεις το Μήτσο! Βρακί δεν έχει να βάλει στον κώλο του, η μοτοσικλέτα τον μάρανε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.