metalhead9121
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η φλώρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Λουτράκι (Κόρινθος). Έχει γράψει 263 μηνύματα.
18-06-09
19:15
τιτλος:δεν εχει τιτλο
Όταν μπήκα στο δωμάτιο, η μυρωδιά του θανάτου επικρατούσε στον χώρο του δωματίου
Καθώς πέρασα την πόρτα του δωματίου την αντίκρισα ξαπλωμένη .
Το τόσο ωραίο αυτό κόκκινο υγρό είχε εμποτίσει τα σεντόνια και εξέφραζε όλα μου τα συναισθήματα.
Ποτέ δεν είχα αντικρύσει ένα τόσο ωραίο και τραγικό ταυτόχρονα θέαμα.
Της μίλησα σαν να μπορούσε να με ακούσει:ʼʼ Ωραία τα επιθανάτια βραχιόλια που κοσμούν τους χλωμούς καρπούς σου, φτιαγμένα από κοφτερό ξυράφι αν δεν κάνω λάθος.ʼʼ
Το μόνο που βρήκα ήταν ένα χαρτί στο πάτωμα που έγραφε ʽʼσε περιμένωʼʼ.
Ξάπλωσα δίπλα της και κοιμήθηκα.
Την είδα στο όνειρο μου .
Φορούσε το αγαπημένο της μαύρο φόρεμα και μου χαμογελούσε, ένα από τα πιο σπάνια και όμορφα θεάματα.
Όταν ξύπνησα ότι είχε δίκιο.
Ήμασταν δύο άνθρωποι που είχαν αντί για προορισμό στόχο τον θάνατο.
Μια διαφυγή από τον απαίσιο αυτό κόσμο, τον πλαστικό και άδικο.
Το δικό μου μέσω λύτρωσης θα ήταν ένα πιστόλι.
Κάθισα δίπλα της.
Της έπιασα το χέρι σημάδεψα στον κρόταφο και …….
Το δωμάτιο έγινε ένας υπέροχος πίνακας αφηρημένης ζωγραφικής με κόκκινο χρώμα.
Εγώ….την είδα.
Με περίμενε.
Την πήρα στην αγκαλιά μου και προχωρήσαμε προς το φως.
ʽʼΉρθες πάνω στην ώραʼʼ μου είπε…..
ποιητης:αγνωστος
Όταν μπήκα στο δωμάτιο, η μυρωδιά του θανάτου επικρατούσε στον χώρο του δωματίου
Καθώς πέρασα την πόρτα του δωματίου την αντίκρισα ξαπλωμένη .
Το τόσο ωραίο αυτό κόκκινο υγρό είχε εμποτίσει τα σεντόνια και εξέφραζε όλα μου τα συναισθήματα.
Ποτέ δεν είχα αντικρύσει ένα τόσο ωραίο και τραγικό ταυτόχρονα θέαμα.
Της μίλησα σαν να μπορούσε να με ακούσει:ʼʼ Ωραία τα επιθανάτια βραχιόλια που κοσμούν τους χλωμούς καρπούς σου, φτιαγμένα από κοφτερό ξυράφι αν δεν κάνω λάθος.ʼʼ
Το μόνο που βρήκα ήταν ένα χαρτί στο πάτωμα που έγραφε ʽʼσε περιμένωʼʼ.
Ξάπλωσα δίπλα της και κοιμήθηκα.
Την είδα στο όνειρο μου .
Φορούσε το αγαπημένο της μαύρο φόρεμα και μου χαμογελούσε, ένα από τα πιο σπάνια και όμορφα θεάματα.
Όταν ξύπνησα ότι είχε δίκιο.
Ήμασταν δύο άνθρωποι που είχαν αντί για προορισμό στόχο τον θάνατο.
Μια διαφυγή από τον απαίσιο αυτό κόσμο, τον πλαστικό και άδικο.
Το δικό μου μέσω λύτρωσης θα ήταν ένα πιστόλι.
Κάθισα δίπλα της.
Της έπιασα το χέρι σημάδεψα στον κρόταφο και …….
Το δωμάτιο έγινε ένας υπέροχος πίνακας αφηρημένης ζωγραφικής με κόκκινο χρώμα.
Εγώ….την είδα.
Με περίμενε.
Την πήρα στην αγκαλιά μου και προχωρήσαμε προς το φως.
ʽʼΉρθες πάνω στην ώραʼʼ μου είπε…..
ποιητης:αγνωστος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.