fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
03-05-08
03:18
Οι στίχοι μιλούν από μόνοι τους
Άγγελε χαρούμενε, γνωρίζεις την αγωνία,
Την ντροπή, τις τύψεις, τους λυγμούς, τις έγνοιες
Και τους ακαθόριστους φόβους από τις τρομερές νύχτες
Που συμπιέζουν τη καρδιά σε χαρτί που τσαλακώνεις;
Άγγελε χαρούμενε, γνωρίζεις την αγωνία;
Άγγελε καλοσυνάτε, γνωρίζεις το μίσος,
Τις σφιγμένες γροθιές στη σκιά και της χολής τα δάκρυα
Όταν η εκδίκηση χτυπά το καταχθόνιο της κάλεσμα
Και γίνεται ο καπετάνιος των ικανοτήτων μας;
Άγγελε καλοσυνάτε, γνωρίζεις το μίσος;
Άγγελε υγιέστατε γνωρίζεις τους πυρετούς,
Που ξυστά στους μεγάλους τοίχους
Σαν τους εξόριστους με σερνάμενα βήματα φεύγουν
Αναζητώντας το σπάνιο ήλιο και κινώντας τα χείλη;
Άγγελε υγιέστατε γνωρίζεις τους πυρετούς;
Άγγελε πανέμορφε, γνωρίζεις τις ρυτίδες,
Το φόβο να γεράσεις και αυτό το απαίσιο βάσανο
Να διαβάζεις τη κρυφή φρίκη της αφοσίωσης
Σε μάτια, όπου πολύ καιρό ξεδιψούσαν ταʼ άπληστα μάτια μας;
Άγγελε πανέμορφε, γνωρίζεις τις ρυτίδες;
Άγγελε ευτυχισμένε, χαρούμενε, φωτολουσμένε,
Ο Δαβίδ πεθαίνοντας θα ζητούσε την ευφορία
Από τις διαχύσεις του μαγικού σου κορμιού
Αλλά δε γυρεύω, άγγελε παρά μόνο τις προσευχές σου
Άγγελε ευτυχισμένε, χαρούμενε, φωτολουσμένε
Όταν ο Baudelaire είχε κέφια
Άγγελε χαρούμενε, γνωρίζεις την αγωνία,
Την ντροπή, τις τύψεις, τους λυγμούς, τις έγνοιες
Και τους ακαθόριστους φόβους από τις τρομερές νύχτες
Που συμπιέζουν τη καρδιά σε χαρτί που τσαλακώνεις;
Άγγελε χαρούμενε, γνωρίζεις την αγωνία;
Άγγελε καλοσυνάτε, γνωρίζεις το μίσος,
Τις σφιγμένες γροθιές στη σκιά και της χολής τα δάκρυα
Όταν η εκδίκηση χτυπά το καταχθόνιο της κάλεσμα
Και γίνεται ο καπετάνιος των ικανοτήτων μας;
Άγγελε καλοσυνάτε, γνωρίζεις το μίσος;
Άγγελε υγιέστατε γνωρίζεις τους πυρετούς,
Που ξυστά στους μεγάλους τοίχους
Σαν τους εξόριστους με σερνάμενα βήματα φεύγουν
Αναζητώντας το σπάνιο ήλιο και κινώντας τα χείλη;
Άγγελε υγιέστατε γνωρίζεις τους πυρετούς;
Άγγελε πανέμορφε, γνωρίζεις τις ρυτίδες,
Το φόβο να γεράσεις και αυτό το απαίσιο βάσανο
Να διαβάζεις τη κρυφή φρίκη της αφοσίωσης
Σε μάτια, όπου πολύ καιρό ξεδιψούσαν ταʼ άπληστα μάτια μας;
Άγγελε πανέμορφε, γνωρίζεις τις ρυτίδες;
Άγγελε ευτυχισμένε, χαρούμενε, φωτολουσμένε,
Ο Δαβίδ πεθαίνοντας θα ζητούσε την ευφορία
Από τις διαχύσεις του μαγικού σου κορμιού
Αλλά δε γυρεύω, άγγελε παρά μόνο τις προσευχές σου
Άγγελε ευτυχισμένε, χαρούμενε, φωτολουσμένε
Όταν ο Baudelaire είχε κέφια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.