10-11-18
19:19
Εγώ πάντως έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το "για πάντα" είναι μια ουτοπία. Οπότε έχω αρχίσει να παίρνω κάθε μέρα ξεχωριστά κανοντας αυτά που θέλω, που μπορώ, βελτιώνοντας ή αλλάζοντας πράγματα και καταστάσεις προς αυτό που θεωρώ καλύτερο, μην αναμένοντας κάτι από το μέλλον. Νομίζω ότι αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-06-13
18:04
Χωρίζεις. Δεν σου αρέσει κάτι στην νοοτροπία του άλλου και δεν μπορείς να ζήσεις έτσι; Χωρίζεις. Απλά κι ωραία. Και θα πάει να βρει μια άλλη που θα δεχτεί τον ανοιχτό γάμο με όλους τους συγγενείς απ' τα Κάτω Κρεμαστά και την Πέρα Ραχούλα. Είσαι ΠΑΝΤΑ ελεύθερη να φύγεις.
Απ' τη στιγμή που συνεχίζεις να είσαι με τον άλλον και θέλει κάτι που δεν θες εσύ... δικό σου πρόβλημα. Δεν ξέρω πώς θα το λύσεις και δεν μ' ενδιαφέρει. Αφού μένεις, ένας απ' τους δύο θα μείνει δυσαρεστημένος.
Βρε Γιώργο μου, όλα μαύρο και άσπρο είναι; Στη σχέση θα γίνονται και υποχωρήσεις, λογικό δεν είναι;
Αληθινή ιστορία: Είδα πριν λίγο καιρό το βίντεο του γάμου της ξαδέλφης μου σε χωριό της Ελλάδος, με όλα τα ευχάριστα και δυσάρεστα έθιμα που μπορείτε να φανταστείτε. Στο γάμο δεν είχα πάει για άσχετους λόγους. Την είδα οτι φαινόταν να νιώθει άβολα με όλο αυτό το νταβαντούρι και τη ρώτησα "αφού δεν το ήθελες γιατί το έκανες;". Και μου απάντησε το εξής: "Ήξερα οτι ο Χ (αυτός που θα παντρευόταν) το ήθελε πολύ, του αρέσει πάρα πολύ όλο αυτό, να έχει κοντά τους συγγενείς και φίλους, να κάνουν πλάκες, να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Εγώ ήθελα κάτι πολύ πιο απλό. Αλλά σκέφτηκα οτι αυτό θα ήταν μια μέρα στην οποία δε με πείραξε να κάνω μια υποχώρηση για να τον χαροποιήσω κι έτσι το έκανα όπως το ήθελε εκείνος." Αυτή η απάντηση ήταν για μένα η ένδειξη οτι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις σε πράγματα που για τον άλλον είναι σημαντικά ενώ σε μας δεν κάνουν ούτε κρύο ούτε ζέστη. Και όσο κι αν το σιχαίνομαι, θα κάνω κι εγώ αυτά που θέλει ο δικός μου μελλοντικός άντρας, έχοντας κι οι δύο την επίγνωση οτι ο ένας ζητάει κάτι μεγάλο από τον άλλον κι ο άλλος υποχωρεί. Αν το σκεφτούμε τελικά είναι απλά μια μέρα. Δεν είναι τίποτα το τρομερό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-06-13
11:25
Γιατί τους συγγενείς παντρευόμαστε; Και αυτοί θα σε στηρίξουν στα δύσκολα ή θα νοιαστούν ποτέ για σένα;
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει λόγαριασμό σε κανέναν. Και ναι αυτό ισχύει παντού και η Ελλάδα δεν είναι εκτός σε αυτό. Στο μυαλό είναι όλα και στη νοοτροπία.
Ωραία τα λέμε όλα στη θεωρία, να σε ρωτήσω όμως κάτι και αν μπορείς και θες απάντησέ μου. Εγώ προσωπικά δε θέλω καν να παντρευτώ, άντε να έβαζα ένα δαχτυλίδι έτσι για να το ξέρω εγώ κι ο άντρας μου.Όταν όμως εκείνος μου λέει οτι νοιάζεται για το τι θα πουν οι συγγενείς του και θέλει να κάνει κανονικό γάμο και τραπέζι και να ξοδέψει φυσικά και κάνα πεντοχίλιαρο σε αυτούς τους καιρούς, τότε εγώ τι πρέπει να κάνω; Όποιος θέλει απαντά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
21-06-13
14:36
Χαχαχαχα για αυτό υπάρχουν οι κλειστοί γάμοι με 2-3 φίλους και μετά σε μια ταβέρνα με άφθονο τσίπουρο.
Ναι καλά, άντε να πείσεις τους συγγενείς οτι ο γάμος θα είναι κλειστός ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Σαν να ακούω τις τσιρίδες τους "Τιιιιιιιιι? Και την Μαριγούλα καλέ του κυρ Μήτσου που είχαν κάνει ένα φεγγάρι μαζί με τον πατέρα σου στο ναυτικό και μας κάλεσε στο γάμο της κόρης της ΔΕΝ θα την καλέσουμε;;;;;; Ντροπήηηηηηηηηηη!!!!!!!!"
Κι άλλα ευτράπελα.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.