Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
25-03-10
17:24
Κέρδισαν δόξα και τιμές, οι οποίες φτάνουν να εκπορεύονται μέχρι και απ' το δικό σου στόμα, δυο χιλιετίες μετά την εποχή που έζησαν, όπως και την αθανασία του ονόματός τους αγαπητέ μου, κυριάρχησαν στο νου εκατομμυρίων ανθρώπων, έγραψαν με πύρινα γράμματα το όνομά τους στο συλλογικό υποσυνείδητο. Η φιλοδοξία περιλαμβάνει κι αυτές τις πτυχές και πολλοί πιστεύουν ότι αξίζει να πεθάνουν και να στερηθούν για να κερδίσουν κάτι τέτοιο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
24-03-10
22:11
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με τον σεβαστό Γέροντα, ο οποίος ομολογουμένως είναι δεινός ρήτορας...
Η φιλοδοξία ελοχεύει σε κάθε άνθρωπο, ανεξαιρέτως. Δεν χρειάζεται να γεννηθεί κανείς πλούσιος και να ταχθεί από μικρός να ηγεμονεύσει στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Ειδικά εάν πρωτύτερα ήταν φτωχός και καταφρονεμένος, ειδικότερα δε εάν ήταν αγράμματος, τότε είναι ακόμη πιο επιρρεπής στην τεράστια εξουσία που του παρέχει ο έλεγχος της πραγματικότητας, της σκέψης, της νόησης, της ίδιας της ψυχής μερικών χιλιάδων στην αρχή κι εκατομμυρίων ανθρώπων αργότερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πειρασμός από το να κατασκευάσεις έναν θεό, ξεκινώντας από έναν απλό ταπεινό διδάσκαλο που έχει πεθάνει και δεν μπορεί πλέον να σε διαψεύσει και να πλάσεις στη συνέχεια τον πηλό του Προαιώνιου Μύθου κατά το δοκούν.
Ξέρω πολλούς που ευχαρίστως θα πέθαιναν για μια έστω στιγμή θεϊκής φωταψίας, για μια και μόνο γουλιά από το μεθυστικό πιοτό της Υπέρτατης Εξουσίας επί άλλων ανθρώπων. Ξέρω κι έναν (όχι μόνο έναν αλλά αυτός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα) "αιδεσιμότατο", ο οποίος πριν από χρόνια στη Γουιάνα, παρέσυρε τους πιστούς του σε θάνατο δια δηλητηριασμού (μάλιστα έκανε τους γονείς να θανατώσουν πρώτα τα παιδιά τους) και μαζί τους πέθανε κι αυτός. Άραγε ο θάνατός του αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της Αλήθειας των κυρηγμάτων του;
Σκεφτείτε δε και την άλλη εκδοχή: Να τους συνέλαβαν, μετά το θάνατο του διδασκάλου τους, και να τους είπαν: Είτε θα πεθάνετε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο, οι μάνες σας, οι οικογένειές σας κλπ, είτε θα βγείτε και θα κυρήξετε αυτά που θα σας πούμε εμείς: 1) Ο Ιησούς δήλωνε θεός. 2) Ο Ιησούς πέθανε και σε τρεις ημέρες αναστήθηκε. Εσύ Θωμά, το καλό που σου θέλω, θα μαρτυρήσεις πως έθεσες και το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, εντάξει; 3) Ο Ιησούς έκανε θαύματα, εκείνα κι εκείνα. 4) μπλα, μπλα, μπλα...
Δυστυχώς για τον Γέροντα, το βασικότερο επιχείρημά του περί της θεότητας του Ιησού, είναι τραγικά σαθρό και καταρρέει εύκολα, με λίγη γνώση απλής ψυχολογίας. Φυσικά, για τους Χριστιανούς κάθε άλλη εκδοχή, εκτός από την παράλογη δική τους, της οποίας τη σημασία ούτε οι ίδιοι κατανοούν επαρκώς, θεωρείται γελοία, το ξέρω εκ των προτέρων...
Εγώ και μέχρις αποδείξεως του εναντίου, θεωρώ ότι οι "απόστολοι" μας εξαπάτησαν και μάλιστα κατόπιν εντολών κάποιας κάστας του Εβραϊκού ιερατείου.
Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.[...]
Και κάτι άλλο. Τι ήσαν οι Απόστολοι πριν τους καλέσει ο Χριστός; Μήπως ήσαν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, που περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα και να ικανοποιήσουν έτσι τις φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήσαν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τις οικογένειές τους. Γιʼ αυτό και μετά τη Σταύρωση του Κυρίου, παρά τα όσα είχαν ακούσει και δει, επέστρεψαν στα πλοιάρια και στα δίχτυα τους. Δεν υπήρχε δηλ. σʼ αυτούς, όπως αναφέραμε, ούτε ίχνος προδιαθέσεως για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Και μόνο μετά την Πεντηκοστή, «ότε έλαβον δύναμιν εξ ύψους», έγιναν οι διδάσκαλοι της οικουμένης.
Η δεύτερη εκδοχή: Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Αλλά γιατί να μας εξαπατήσουν; Τι θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πη κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι Απόστολοι όμως, κηρύσσοντες Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα οποία εξασφάλισαν ήσαν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις και τέλος ο θάνατος. Και όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο και να το σκεφθή κάποιος.
Η φιλοδοξία ελοχεύει σε κάθε άνθρωπο, ανεξαιρέτως. Δεν χρειάζεται να γεννηθεί κανείς πλούσιος και να ταχθεί από μικρός να ηγεμονεύσει στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Ειδικά εάν πρωτύτερα ήταν φτωχός και καταφρονεμένος, ειδικότερα δε εάν ήταν αγράμματος, τότε είναι ακόμη πιο επιρρεπής στην τεράστια εξουσία που του παρέχει ο έλεγχος της πραγματικότητας, της σκέψης, της νόησης, της ίδιας της ψυχής μερικών χιλιάδων στην αρχή κι εκατομμυρίων ανθρώπων αργότερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πειρασμός από το να κατασκευάσεις έναν θεό, ξεκινώντας από έναν απλό ταπεινό διδάσκαλο που έχει πεθάνει και δεν μπορεί πλέον να σε διαψεύσει και να πλάσεις στη συνέχεια τον πηλό του Προαιώνιου Μύθου κατά το δοκούν.
Ξέρω πολλούς που ευχαρίστως θα πέθαιναν για μια έστω στιγμή θεϊκής φωταψίας, για μια και μόνο γουλιά από το μεθυστικό πιοτό της Υπέρτατης Εξουσίας επί άλλων ανθρώπων. Ξέρω κι έναν (όχι μόνο έναν αλλά αυτός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα) "αιδεσιμότατο", ο οποίος πριν από χρόνια στη Γουιάνα, παρέσυρε τους πιστούς του σε θάνατο δια δηλητηριασμού (μάλιστα έκανε τους γονείς να θανατώσουν πρώτα τα παιδιά τους) και μαζί τους πέθανε κι αυτός. Άραγε ο θάνατός του αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της Αλήθειας των κυρηγμάτων του;
Σκεφτείτε δε και την άλλη εκδοχή: Να τους συνέλαβαν, μετά το θάνατο του διδασκάλου τους, και να τους είπαν: Είτε θα πεθάνετε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο, οι μάνες σας, οι οικογένειές σας κλπ, είτε θα βγείτε και θα κυρήξετε αυτά που θα σας πούμε εμείς: 1) Ο Ιησούς δήλωνε θεός. 2) Ο Ιησούς πέθανε και σε τρεις ημέρες αναστήθηκε. Εσύ Θωμά, το καλό που σου θέλω, θα μαρτυρήσεις πως έθεσες και το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, εντάξει; 3) Ο Ιησούς έκανε θαύματα, εκείνα κι εκείνα. 4) μπλα, μπλα, μπλα...
Δυστυχώς για τον Γέροντα, το βασικότερο επιχείρημά του περί της θεότητας του Ιησού, είναι τραγικά σαθρό και καταρρέει εύκολα, με λίγη γνώση απλής ψυχολογίας. Φυσικά, για τους Χριστιανούς κάθε άλλη εκδοχή, εκτός από την παράλογη δική τους, της οποίας τη σημασία ούτε οι ίδιοι κατανοούν επαρκώς, θεωρείται γελοία, το ξέρω εκ των προτέρων...
Εγώ και μέχρις αποδείξεως του εναντίου, θεωρώ ότι οι "απόστολοι" μας εξαπάτησαν και μάλιστα κατόπιν εντολών κάποιας κάστας του Εβραϊκού ιερατείου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
19-11-08
00:44
Αυτό το πράγμα δε μπορώ να καταλάβω αγαπητέ Χάος! Όταν οι άλλοι χρησιμοποιούν προσβλητικά λόγια και σκληρά-ειρωνικά σχόλια για τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μου δεν με προσβάλλουν, όταν όμως εγώ χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα για να χαρακτηρίσω την συμπεριφορά τους τότε γίνομαι εγώ προσβλητικός. Αυτά τα 2 μέτρα και 2 σταθμά ποτέ δε μπόρεσα να τα καταλάβω...
Δεν ξέρω φίλε μου, όμως εγώ διαβάζοντας το θέμα, ένιωσα σαν να κρατούσες το σταυρό, θέλοντας να μας δείξεις τι καλός που είναι και μετά ξαφνικά να τον κοπάνησες στο κεφάλι κάποιου. Αν εσύ είσαι περήφανος για τούτη τη χρήση των ιερών ΣΟΥ κειμένων, εγώ δεν θα επιμείνω. Για τα υπόλοιπα παράπονά σου, δεν είμαι εγώ αρμόδιος, μπορείς να κάνεις report αν κάποια συμπεριφορά σ' ενοχλεί και να το συζητάς με την ΟΔ.
Την καληνύχτα μου, τέτοια ώρα...
Μμμ, για να δούμε τώρα...
Στη διαλεκτική της ζωής και του τάφου, ο μυημένος, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος, για τις δικές του αλήθειες, όσο και την (όποια) αληθινή του πίστη. Αυτές τον κρίνουν και μόνον μʼ αυτές μπορεί να φθάσει, ή στην νίκη ή στην πτώση.
Αγαπητέ Νωεύ, στο κείμενό σου μας είπες πως ο Ιησούς σήμανε την έναρξη μιας εποχής νέας πνευματικότητας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή ειδωλοποίησης (Ου ποιήσεις σεαυτόν είδωλον, μηδέ παντός ομοίωμα), αυτοθαυμασμού και αυτοπροβολής. Επανέφερε τη Μύηση, θέτωντας ως απαραίτητη προϋπόθεση τη Μετάνοια.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η άποψη των εσωτερικών χριστιανών. Ο συμβολισμός του Κρεμασμένου των Ταρώ. Ο Αιώνας του Θυσιασμένου Θεού. Το σύμβολο ωστόσο είναι πολύ παλαιότερο του Ιησού. Προέρχεται απευθείας απ' την καρδιά του Προαιώνιου Μύθου. Ο Ιησούς, είτε υπήρξε ως πρόσωπο είτε όχι, είναι σίγουρα γνήσιος Υιός του.
Τελικά, κατέληξες στο παραπάνω ιδιαίτερα ενδιαφέρον συμπέρασμα. Θα ήθελα να πω πως αξίζει περισσότερης συζήτησης. Ο Μύστης λοιπόν (δηλαδή δυνητικά ο καθένας μας), είναι ελεύθερος να σκεφτεί όπως θέλει αυτός, να ερευνήσει, ν' αμαρτήσει (με την αρχαία έννοια του όρου), να μάθει, να μετανοήσει (ιδιαίτερα παρεξηγημένη τούτη η λέξη) να χαράξει το δικό του Δρόμο, να κοιτάξει μέσα του με πνεύμα κι αλήθεια και τελικά να πιστέψει σ' αυτόν το Δρόμο και να τον ακολουθήσει μέχρι τέλους. Ταυτόχρονα αναλαμβάνει την Ευθύνη του και κρίνεται από τα έργα του.
"Κάθε Δρόμος, είναι απλά ένας δρόμος, το ίδιο καλός μ' όλους τους υπόλοιπους", λέει ο Δον Χουάν.
"Όλα είναι εκδηλώσεις του ενός και γι' αυτό όλα καταλήγουν στο εν", μας λέει ο Κοέλο και η Καββάλα νεύει συνωμοτικά κλείνοντας το μάτι. Οι θελημιστές, με τον ίδιο τρόπο περιγράφουν την αναζήτηση του Θελήματος. Όλοι συγκλίνουν στο ότι με τον τρόπο αυτό, ενώνεσαι με το Θείον.
Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια εκ πρώτης όψεως αντίφαση. Πώς συμβιβάζεται το δικαίωμα να έχεις δικές Σου αλήθειες και δική Σου πίστη, με τη "νέα πνευματικότητα" απαλλαγμένη από αυτοθαυμασμο; Πώς τελικά συμβιβάζεται η Ταπεινότητα με το Αυτεξούσιο;
Ο καθένας επιλέγει την "αλήθεια" του με κριτήριο το όφελος που αποκομίζει από αυτήν. Εάν επιθυμεί οπωσδήποτε την αθανασία για να δώσει νόημα στη ζωή του, τότε θα αναζητήσει μια "αλήθεια" που να ικανοποιεί αυτή του την επιθυμία… ό, τι κι αν γίνει.
Ο Αντώνης, απαντώντας στο ίδιο απόσπασμα στο οποίο απάντησα κι εγώ παραπάνω, έθεσε μάλλον άθελά του, μια επεξήγηση του Νόμου του Θελήματος. Πράγματι, έτσι μπορείς να ικανοποιήσεις το Θέλημά σου, να γίνεις αθάνατος, ακόμη και θεός, λέει η μυστική Παράδοση. Το Μέγα Έργον των αλχημιστών...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
06-11-08
23:06
Αγαπητέ Αλέξανδρε, με λύπη μου θα ήθελα να σου επισημάνω, ότι είναι πολύ άσχημο να χρησιμοποιούμε τις γραφές για να προσβάλουμε το συνομιλητή μας. Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτές τις γραφές κραδαίνεις ως πειστήριο για την αποδοχή της ύπαρξης του Θεού σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.