@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
07-01-09
03:20
Μα αυτή δεν είναι μία ιδιότητα που του προσδίδουμε εμείς;...
Θέλω να πω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε εκείνοι που λέμε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, παντογνώστης κλπ.
Κατʼ αρχάς δεν έχουν όλοι την ίδια αντίληψη για τον Θεό. Άλλοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο σαν δημιούργημα του θεού (θεϊστές), άλλοι σαν σώμα του θεού (πανθεϊστές)…κ.α…
Μια δεύτερη σκέψη:
Τα πάντα στο σύμπαν είναι γέννηση – θάνατος, σύνθεση – αποσύνθεση, δράση – αντίδραση, αλληλεπίδραση …γενικότερα είναι πεπερασμένα και δεν υπάρχει καμία σταθερότητα ή υλικότητα εκτός από την αλλαγή.
Απʼ την άλλη πλευρά, το απόλυτο ισχύει χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξάρτηση, χωρίς περιορισμό. Απόλυτη ελευθερία, απόλυτη γνώση (παντογνωσία), απόλυτη δύναμη (παντοδυναμία). Είναι ΑΠΟΛΥΤΟ!
Το απόλυτο, λοιπόν, συναντάται στο σύμπαν ή υπάρχει μονάχα μέσα στο μυαλό μας;;
Εμείς προσδίδουμε ιδιότητες στο Θεό.
Αυτός τις δέχεται;;
Πάντως, επειδή κι εγώ δεν το έχω πολυψάξει το συγκεκριμένο (εξού και το )
…δεν θα είμαι απόλυτος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
07-01-09
02:03
Σε κάθε επιλογή που γίνεται από ένα άτομο, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, δημιουργείται ένα νέο εναλλακτικό σύμπαν. Ένα σύμπαν όπου συμβαίνουν τα νομοτελειακά αποτελέσματα της επιλογής σου να στρίψεις δεξιά αντί γι' αριστερά σ' ένα σταυροδρόμι, ή να παραγγείλεις σάντουιτς αντί για μπουγάτσα (προσωπικά είμαι από τη Σαλλονίκη και με αρέσει η μπουγάτσα πάντως). Αυτό συμβαίνει για κάθε δυνατή επιλογή, ανοίγοντας μια απειρία πιθανών εναλλακτικών διαδρομών μέσα σ' ένα πολυδιάστατο Σύμπαν. Ο Θεός λοιπόν (εάν δεχτούμε την ύπαρξή του ως υπόθεση εργασίας) γνωρίζει το παν (είναι παντογνώστης), με την έννοια ότι γνωρίζει όλες τις πιθανές χαοτικές διαδρομές όλων των πιθανών μας επιλογών. Δεν γνωρίζει ωστόσο ποια επιλογή θα κάνουμε σε κάθε μας βήμα κι αυτό είναι το λεγόμενο "Αυτεξούσιο" που μας δίνει. Μετάνοια σημαίνει το να κατανοήσεις την απόκλιση(= αμαρτία) που έχει ο δρόμος τον οποίο διάλεξες από το δρόμο της ψυχής σου και αλλαγή πλεύσης, έτσι ώστε να τον ακολουθήσεις. Δεν είναι κάτι που "αναμένει" ο θεός από εμάς, είναι κάτι που θα έπρεπε ν' απαιτούμε εμείς από τον εαυτό μας...
Θα κάνω μια σκέψη ορμώμενος από το παρακάτω απόσπασμα που βρήκα στο αρχικό post του thread για την ελεύθερη βούληση
Εάν φανταστώ πως μια ανώτερη διάνοια συλλαμβάνει μονομιάς όλες τις πιθανές χαοτικές εξελίξεις του κάθε κομματιού μέσα στο σύμπαν (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, κι αν φανταστώ αυτό το απερίγραπτα χαοτικό τετραδιάστατο σύμπαν - που η διάνοια αυτή το συλλαμβάνει στο σύνολό του μονομιάς – σαν μια σφαίρα. Θα ήταν σαν η διάνοια αυτή να "αντικρίζει" αυτή την "ζωντανή" σφαίρα, της οποίας γνωρίζει όλες τις πιθανές εξελίξεις στη σύστασή της, αλλά όχι τις εκάστοτε απειράριθμες, πραγματικές εξελίξεις στη σφαίρα αυτή. Τούτο όμως είναι αντιφατικό, γιατί αν συλλαμβάνει μονομιάς αυτή τη σφαίρα, αυτό σημαίνει ότι συλλαμβάνει μονομιάς και τις απειράριθμες πραγματικές τις εξελίξεις.Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν το σύμπαν ουσιαστικά υπάρχει όλο μονομιάς και όλα όσα έχουν συμβεί και πρόκειται να συμβούν βρίσκονται ήδη εκεί, στο λεγόμενο τετραδιάστατο σύμπαν. Ολες οι μελλοντικές στιγμές του χρόνου έχουν ήδη τοποθετηθεί σε μια σειρά, σε μια τετραδιάστατη πραγματικότητα, τουλάχιστον κατά την άποψη της γενικής σχετικότητας. Λέγεται ότι ο Αϊνστάιν είχε πει την περίφημη φράση ότι οποιαδήποτε αλλαγή με το πέρασμα του χρόνου είναι απλώς «μια ψευδαίσθηση, παρ' ότι επίμονη». Πρόκειται για τον απόλυτο ντετερμινισμό στην καλύτερη μορφή του.
Εάν ο Αϊνστάιν δεν έχει δίκιο, τότε ο Θεός, ναι μεν γνωρίζει όλες τις πιθανές χαοτικές διαδρομές των πιθανών επιλογών μας, πλην όμως δεν γνωρίζει ποια επιλογή θα κάνουμε σε κάθε μας βήμα. Αυτό, εκτός του ότι έχει και ο Θεός ανάγκη τις εκπληξούλες του για να μην βαριέται , υποδηλώνει και μία περιορισμένη «παντογνωσία» για χάρη του «αυτεξούσιου». Ένας Θεός, όπως κι αν νοείται, με περιορισμένη "παντογνωσία"… είναι Θεός; (δεν είναι υποχρεωτικό να θεωρηθεί ρητορικό το ερώτημα )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.