@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
07-01-09
19:59
Και μία σκέψη ακόμα...
Πες ότι λύνεις μία άσκηση μαθηματικών (πώς γίνεται και μου ρχονται συνέχεια παραδείγματα από μαθηματικά, ενώ τα αντιπαθώ ) και έχεις δίπλα σου τον καθηγητή ο οποίος την ώρα που εσύ τη λύνεις έχει στο μυαλό του τέσσερις πιθανές λύσεις. Εσύ διαλέγεις μία από τις τέσσερις (χωρίς φυσικά να ξέρεις ότι αυτές τις σκέφτεται ήδη ο καθηγητής σου) και καταλήγεις στο ίδιο αποτέλεσμα. Μα στο ίδιο αποτέλεσμα θα κατέληγες και με τις άλλες τρεις. Ο καθηγητής σου δεν ήξερε ποια θα διαλέξεις, αλλά ήξερε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Καταλάβατε νομίζω τον παραλληλισμό και θέλω να ρωτήσω το εξής...
και πάλι θεωρείται περιορισμένη "παντογνωσία";
πς. διευκρίνιση: έστω ότι οι εκάστοτε επιλογές μας, μάς οδηγούν μακροπρόθεσμα στο ίδιο αποτέλεσμα
Ο καθηγητής σου ξέρει απʼ έξω κι ανακατωτά και τις τέσσερις πιθανές λύσεις, και ας υποθέσουμε μάλιστα ότι 1 κλάσμα του δευτερολέπτου πριν εσύ επιλέξεις μία για να ξεκινήσεις, η δική του διάνοια είναι "απλωμένη" και στις 4 λύσεις, τις έχει και τις 4 ταυτόχρονα μέσα στο μυαλό του. Δεν ξέρει όμως ποια λύση θα ακολουθήσεις (το παραμικρό "δεν ξέρω" = περιορισμός). Και εάν εσύ έχεις 4 λύσεις μπροστά σου, υπάρχει κάτι που να μου εξασφαλίζει ότι η πιθανότητα να επιλέξεις μία από αυτές είναι ακριβώς 25%;; Εάν ο καθηγητής δεν ξέρει ούτε ποια είναι πιθανότερο να ακολουθήσεις, τότε μιλάμε για πιο περιορισμένη "παντογνωσία".
Η παντογνωσία όπως και οτιδήποτε άλλο απόλυτο (παντοδυναμία κτλ…) δεν επιδέχεται κανέναν περιορισμό… τουλάχιστον σύμφωνα με τις ιδιότητες που εμείς προσδίδουμε στο Θεό. Αυτές όμως οι ιδιότητες, αν έχεις προσέξει σε προηγούμενα ποστ, δημιουργούν πολλά λογικά παράδοξα και αντιφάσεις.
Φυσικά τώρα μιλάμε έχοντας μονάχα υπʼ όψιν τη λογική….
Πάντως, για μένα προσωπικά οι αντιφάσεις αυτές είναι τόσο πολύ ισχυρές, ώστε να μην μπορώ να δεχτώ αυτές τις ιδιότητες…
Αν έχει ενδιαφέρον μια τέτοια διαδικασία, τότε καλά κάνουμε.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει το απόλυτο- είναι ίσως περα από τα όρια της δικής μου σκέψης... Μα όταν χαρακτηρίζουμε κάποιον ως "παντοδύναμο" ή "παντογνώστη" σημαίνει αυτόματα πως αποδεχόμαστε την ύπαρξη του απολύτου ως έννοια.
Επομένως, έχοντας στο μυαλό μας πως ο Θεός μπορεί να ξέρει κάθε πιθανή τροπή που μπορούν να πάρουν τα πράγματα, αλλά δε μπορεί να ελέγξει την τελική επιλογή που εμείς θα κάνουμε, φτάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν τελικά ισχύει ένας απόλυτος χαρακτηρισμός που εμείς του έχουμε δώσει- μου φαίνεται σαν να παίζουμε ένα παιχνίδι, σαν να είμαστε σε έναν συνεχή διάλογο με τον εαυτό μας, υποθέτοντας πράγματα και αμέσως μετά καταρρίπτοντας τις υποθέσεις ή επιβεβαιώνοντάς τες.
Εάν, πάντως, αρέσει σε κάποιον περισσότερο να εξετάζει την κάθε απάντηση που υπάρχει, απʼ το να καταλήξει σε κάποια πίστη – η οποία δεν θα περιλαμβάνει την κάθε απάντηση, αλλά συγκεκριμένες απαντήσεις με τις οποίες θα ζήσει -, αυτό σημαίνει πως η επιθυμία του για μάθηση είναι μεγαλύτερη απʼ την επιθυμία του για πίστη. Θεωρεί πως αν καταλήξει σε κάποια πίστη, αυτό θα περιορίσει τους ορίζοντές του. Κάτι τέτοιο θα ήταν ενάντιο στην επιθυμία του για γνώση, που είναι μεγαλύτερη. Ακόμα και ο πιο ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, εάν κάποια στιγμή αποφασίσει να πιστέψει κάπου, αναγκαστικά θα περιορίσει έως ένα βαθμό την πολύπλευρη αναζήτηση για να αφήσει χώρο για την πίστη.Μα σκέψου και το άλλο- ότι καθένας από εμάς σκέφτεται διαφορετικά.
Τελικά υπάρχει μόνο μία απάντηση;
Βέβαια, τίθεται το ερώτημα:
Τι είναι προτιμότερο; Να είναι κανείς "εραστής της γνώσης" ή να πιστεύει κάπου; Εκ πρώτης όψεως το πρώτο φαίνεται προτιμότερο, αλλά όσο το σκέφτομαι νομίζω πως δεν υπάρχει κάποια αντικειμενικά ιδανική επιλογή.
split!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
07-01-09
03:20
Μα αυτή δεν είναι μία ιδιότητα που του προσδίδουμε εμείς;...
Θέλω να πω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε εκείνοι που λέμε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, παντογνώστης κλπ.
Κατʼ αρχάς δεν έχουν όλοι την ίδια αντίληψη για τον Θεό. Άλλοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο σαν δημιούργημα του θεού (θεϊστές), άλλοι σαν σώμα του θεού (πανθεϊστές)…κ.α…
Μια δεύτερη σκέψη:
Τα πάντα στο σύμπαν είναι γέννηση – θάνατος, σύνθεση – αποσύνθεση, δράση – αντίδραση, αλληλεπίδραση …γενικότερα είναι πεπερασμένα και δεν υπάρχει καμία σταθερότητα ή υλικότητα εκτός από την αλλαγή.
Απʼ την άλλη πλευρά, το απόλυτο ισχύει χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξάρτηση, χωρίς περιορισμό. Απόλυτη ελευθερία, απόλυτη γνώση (παντογνωσία), απόλυτη δύναμη (παντοδυναμία). Είναι ΑΠΟΛΥΤΟ!
Το απόλυτο, λοιπόν, συναντάται στο σύμπαν ή υπάρχει μονάχα μέσα στο μυαλό μας;;
Εμείς προσδίδουμε ιδιότητες στο Θεό.
Αυτός τις δέχεται;;
Πάντως, επειδή κι εγώ δεν το έχω πολυψάξει το συγκεκριμένο (εξού και το )
…δεν θα είμαι απόλυτος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.