10-02-09
15:01
Μα δεν πρόκειται για φόβο μήπως χάσεις τον άλλον πρόκειται για ανασφάλεια δική σου μήπως δεν είσαι αρκετά καλή για να τον κρατήσεις. Αυτό είναι και το άρρωστο της υπόθεσης. Αν ήταν φόβος μήπως τον χάσεις δεν θα φοβόσουν όλη την ώρα, αλλά πχ όταν τσακωνόσασταν, όταν τον φλέρταραν κλπ. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος φοβάται το παραμικρό, χωρίς να έχει ενδείξεις για κάποιο πρόβλημα, πρόκειται για φαινόμενο παθολογικό που έχει να κάνει καθαρά με το πόσο εσύ είσαι συμφιλιωμενη με τον εαυτό σου.
Μα δεν είπα οτι ζηλεύω όλη την ώρα κι ούτε οτι φοβάμαι το παραμικρό. Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, αλλά κάποιες φορές η ζήλεια μου χτυπάει την πόρτα κι εγώ η ηλίθια ανοίγω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
18:11
Πάντως νομίζω όλοι θα παραδεχτούν οτι η ζήλεια είναι ένα συναίσθημα που γεννά ο φόβος μη χάσεις τον άλλον, οπότε ή η αγάπη ή η εξάρτηση, κανένα πάντως από τα δύο δεν έχουν κακό σκοπό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
14:27
Στο τελευταιο μονο κομματι σου Himela μου που λες " Ζηλεύω υπερβολικά. Πολλές φορές υποφέρω από αυτό." κι επειδη το ειχα περασει απο μια πρωην κοπελα μου και μου τι ειχε πει ακριβως ετσι, δυστυχως δεν σκεφτοταν οσο επρεπε, το ποσο υπεφερα εγω απο αυτο το πραγμα.
Μπορείς να μου το εξηγήσεις; Δεν το καταλαβαίνω. Εγώ αν ο φίλος μου με ζήλευε, θα κολακευόμουν, δε νομίζω να υπέφερα. Επίσης να ξέρεις οτι αν και ζηλεύω πολλές φορές, το κρατάω μέσα μου, κι έτσι υποφέρω. Οπότε ο φίλος μου δεν το μαθαίνει ποτέ κι έτσι δεν έχει λόγο να υποφέρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
11:28
Η λογική πλευρά του θέματος είναι οτι αν ο άλλος θέλει να στην κάνει τη δουλειά, θα στην κάνει, και δε θα τον σταματήσει η ζήλεια σου. Έλα όμως που η ζήλεια είναι σαράκι και σε τρώει... Έχω κάνει απίστευτο σκηνικό στο φίλο μου για μια κοπέλα που μιλούσε στο ίντερνετ και κατάλαβα οτι κάτι παίζει (μπορεί και όχι, μου ορκιζόταν πως δεν υπάρχει κάτι). Πραγματικά δεν πίστευα αυτά που έλεγα και έκανα εκείνη τη στιγμή, δεν ήμουν εγώ. Ζηλεύω υπερβολικά. Πολλές φορές υποφέρω από αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.