Βέβαια για τη δεύτερη περίπτωση μπορεί να τρέφεις και εσύ αισθήματα.
ΛεΦτά αισθήματα.
Και λίγο off: Τελευταία βλέπω πολλούς να ισχυρίζονται ''Δε με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος'' αλλά τους ενοχλούν οι χαρακτηρισμοί, που ενδεχομένως, θα τους προσδώσει ο κόσμος.
Himela, διέψευσέ με.
Μπορούμε να συζητήσουμε για αυτό το θέμα κι εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Έχω έναν προβληματισμό. Μιλάμε για μια βραδιά που θα εξασφαλίζεσαι σε κάποιον μια άνετη υπόλοιπη ζωή. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον 200.000€. Ο ενεργητικός της υπόθεσης (χουχου, φαντάζεστε να παθητικός και να σας ζητούσε να φορέσετε strap on; ) αφού είναι μια βραδιά, δεν θα ζήσει τίποτα διαφορετικά από το να έπαιρνε μια call girl και θα γλίτωνε 199.500€. Άρα ο τύπος της υπόθεσης έχει ενθουσιαστεί μαζί σας και τα 200.000€ είναι για αυτόν περίπου 1% της περιουσίας, αρά είναι 20.000.000€ η περιουσία του.
Άραγε αν ο αυτός ο τύπος έλεγε σε κάποια ότι είναι τσιμπημένος μαζί της και παράλληλα της έκανε πρόταση γάμου, οι πιθανότητες να εισπράξει θετική απάντηση θα ήταν περισσότερες;
Προφανώς. Είναι άλλο (καλώς ή κακώς, δεν εξετάζω) στα μάτια του εαυτού μας και της κοινωνίας να πηδηχτείς για πολύ χρήμα κι άλλο να παντρευτείς για πολύ χρήμα. Στην πρώτη περίπτωση είσαι πόρνη πολυτελείας, στη δεύτερη απλά συμφεροντολόγα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
είναι απλά μια λέξη. και αν είχες μόλις γίνει τόσο πλούσια θα την έγραφες εκεί που πρέπει μαζί με αυτούς που θα σε λέγαν έτσι.
εκείνοι θα ήταν ακόμη σκλάβοι. εσύ όχι.
Διαβάζω αυτό το θέμα ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά γιατί είχα μια τέτοια συζήτηση με κάποιον που μου είπε οτι για [κάποιο μεγάλο ποσό] θα το έκανα και του απάντησα πως όχι. Μου λέει "δε θα το μάθαινε κανείς" κι απαντώ "θα το ξέρω όμως εγώ κι αυτό είναι χειρότερο". Διαβάζω τις απαντήσεις μου από πέρσυ και βλέπω πως είχα πει οτι θα το έκανα. Δεν ισχύει πια. Δίνω ένα "ίσως" μόνο αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα υγείας κάποιου δικού μου ανθρώπου ή δικό μου (χτύπα ξύλο).
Όσο για το "εκείνοι θα ήταν ακόμη σκλάβοι. εσύ όχι." του Δημήτρη που πια δεν είναι στο φόρουμ (κακώς btw!!!), μπορεί να ήταν σκλάβοι ενός αφεντικού αλλά εγώ θα ήμουν σκλάβα μιας αξιοκατάκριτης κατά τη δική μου ηθική πράξης κι αυτό είναι χειρότερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δε μπορω να αγνοησω το οτι με κανει να σκεφτομαι "μα...τοσο δυστυχισμενοι ειναι ολοι ; τοσο ασχημα ζουνε ; "
Για μένα κάποιος που έχει υγεία δυστυχισμένος δεν είναι (ή δεν πρέπει να είναι). Και αν με ρωτούσες "θα άλλαζες όλες τις αξίες της ζωής σου για όλα τα χρήματα του κόσμου;", όχι θα απαντούσα. Με αυτήν την πράξη (να κοιμηθώ με κάποιον για μία νύχτα για να εξασαφαλίσω τη δική μου ζωή και των παιδιών μου) καταπατώ μεν κάποια αξία μου, αλλά δεν την απαρνούμαι. Ξέρεις πώς το βλέπω εγώ; Η ζωή είναι σαν έναν αγώνα δρόμου με εμπόδια. Αν εξασφαλίσεις το χρήμα, θα είναι σαν να υπερπηδάς ένα από τα εμπόδια, το βγάζεις από τη μέση. Αυτό δε σημαίνει πως νίκησες και τα υπόλοιπα, απλά σου έφυγε ένα βάρος.
Δεν είναι ειρωνικό όμως οτι ακόμα και την υγεία με χρήματα μπορείς να την αγοράσεις;
Και δεν ξέρω γιατί αλλά τώρα θυμήθηκα και τριγυρνάει στο μυαλό μου Η Σατραπεία του Ποιητή...
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και σύ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Αλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Αυτό το ποίημα με κάνει κάθε φορά να κλαίω...
Κάπως οφφ τόπικ, συγνώμη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς ηθικό;;;;
Απλά έτσι σου έμαθαν να το βλέπεις, για το συμφέρον των πλουσίων. Σε κάθε μισθωτή εργασία (δουλειά καλύτερα) το κορμί σου πουλάς, την εργατική σου δύναμη.
Δεν έχω ακούσει να λέμε μια κοπέλα που βγάζει τίμια το ψωμί της δουλεύοντας πουτ@να...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mα εδώ αναφέρεσαι σε πράξεις συμφέροντος που πλήττουν τα συμφέροντα άλλων! Φυσικά αν κλέβεις είσαι ανήθικος γιατί στερείς κάτι απο κάποιον! Το να νοικιάσεις ΕΣΕΝΑ δεν προκαλεί πρόβλημα σε κανέναν πέραν του εαυτού σου - ή ούτε καν αυτού!
Και ποιος σου λέει οτι δίνω περισσότερη σημασία στο "κακό" που κάνω στους άλλους από το "κακό" που κάνω στον εαυτό μου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Στο οτι την πόρνη την δέρνει ο νταβατζης 3 φορές τη μέρα για προθέρμανση, δεν έχει φράγκο και την πηδάνε μια 10ρια άτομα ημερησίως και αυτό είναι η ζωή της.
Το να ζεις έτσι σημαίνει πως είσαι θύμα (δεν το λεω υποτιμητικά, το λέω με την πραγματική έννοια του όρου - θύμα άλλων ανθρώπων που εκμεταλλεύονται κάποια αδυναμία σου).
Εσύ θα πας με κάποιον μια φορά και θα είσαι για πάντα ελεύθερη απο τα δεσμά ημών των υπολοίπων. Θα είσαι το άκρως αντίθετο του θύματος.
Μα έχει σημασία το πώς βλέπει ο καθένας τον εαυτό του για να καθορίσουμε τις πράξεις του; Δηλαδή αν εγώ κλέβω, και παρ' όλα αυτά μέσα μου δε νιώθω κλέφτρα αλλά δικαιολογώ την πράξη μου, αυτό με κάνει λιγότερο κλέφτρα; Θέλω να πω οτι κρίνεσαι από τις πράξεις σου. Καταλαβαίνω τη διαφορά που λες ανάμεσα στην πόρνη (που είναι η ζωή της) και σε μένα που θα το κάνω για μια φορά. Και σίγουρα αυτή είναι θύμα κι εγώ η τυχερή που μου χαμογέλασε η ζωή. Όμως η πράξη παραμένει ίδια.
Γενικότερα δεν καταλαβαίνω γιατί το βλέπεις ως κάτι βρώμικο ή ηθικά επιλήψιμο. Οι πράξεις μάς έχουν την αξία που εμείς τους δίνουμε ανα πάσα στιγμή. Εκείνη την φορά που θα το κάνεις για τα φράγκα δεν πρόκειται να δώσεις κάτι πολύτιμο. Θα νοικιάσεις το σώμα σου για μερικές ώρες. Και όταν αυτό το σκηνικό τελειώσει, τελέιωσε ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Για τη δεύτερη πρόταση σου απάντησα πιο πάνω. Το οτι εγώ τρώω ψωμί και το βαφτίζω πάστα, δεν το κάνει λιγότερο ψωμί...
"Θα νοικιάσεις το σώμα σου για μερικές ώρες". Το λες λες κι είναι κάτι απλό. Κάτι συνηθισμένο. Αυτό το σκηνικό θα τελειώσει, αλλά τα χρήματα θα μείνουν να μου το θυμίζουν. Θα κάνω ένα δώρο στο παιδί μου και θα θυμάμαι οτι πούλησα το σώμα μου για να το αγοράσω. Είναι λίγο αυτό;
Όταν νοικιάζεις τον εαυτό σου ολόκληρο για 8 ώρες τη μέρα στον κάθε βλάκα για να βγάλεις έναν μισθό να ζήσεις είναι πολύ διαφορετικά; Και αυτός σαν ένα κομμάτι κρέας σε βλέπει, απλά σαν πολυ φτηνότερο κρέας.
Ναι καλέ μου, συμφωνώ, κι εγώ έτσι το βλέπω. Αλλά όταν κάνω μια εργασία εννοείται πως είναι κάτι ηθικό. Διαφωνείς οτι το να πουλήσεις το κορμί σου δεν είναι ηθικό;
Επαναλαμβάνω: θα το έκανα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
1. Τι θα έλεγα στον άντρα που θα αγαπούσα και θα παντρευόμουν και στα παιδιά μου; "Πού βρήκες μαμά αυτά τα λεφτά;".
2. Οτιδήποτε θα πήγαινα να αγοράσω (ένα αμάξι, μια βίλα, ένα κότερο) θα ήξερα οτι αυτά τα χρήματα που δίνω τώρα τα έβγαλα πουλώντας το κορμί μου.
Σε τι με διαφοροποιεί αυτό από μια πόρνη;...
3. Τι θα νιώθαμε αν αυτή τη στιγμή μαθαίναμε οτι τα χρήματα που έχουν οι γονείς μας τα έβγαλαν με αυτόν τον τρόπο;
Κι απαντώ: αηδία. Γιατί θα ξέραμε οτι τα ρούχα που φορούσαμε, οι διακοπές που κάναμε, τα παιχνίδια που παίξαμε, οι σπουδές που κάναμε, προέρχονταν όλα από "βρώμικα" λεφτά.
Ρώτησα το φίλο μου τι θα έκανε αν του γινόταν αυτή η πρόταση, μου είπε οτι θα το έκανε. Αν μάθαινε οτι το έκανα εγώ; Θα με καταλάβαινε, θα τον πείραζε, αλλά θα το ξεχνούσε κάποια στιγμή. Αν μάθαινα οτι το έκανε; Θα με πείραζε, θα σιχαινόμουν αυτά τα λεφτά, αλλά εφόσον θα έλειπαν τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, υποθέτω πως θα το αποδεχόμουν κάποια στιγμή.
Αχ δεν ξέρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα το κάνατε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.