Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
12-11-08
12:20
Στην περιπτωση της isiliel ειναι γραψα...δισμος!Ειναι γεγονος οτι οι συνθηκες ζωης και τα προβλημτα εχουν κανει πολλους ρομποτακια σε σημειο να μην ξερουν που πατανε (και δεν το λεωειρωνικα.Η μητερα μου πολλες φορες, με τοσα που εχει στο μυαλο της δεν με εχει προεξει στο δρομο!).
Το πιστεύω και εγώ αυτό. Φαντάζομαι μάλιστα την εικόνα ενός πολυσύχναστου δρόμου με εκατοντάδες ανθρώπους να περπατούν ασφυκτιώντας ο ένας δίπλα στον άλλον αλλά στην ουσία ο καθένας να βρίσκεται κλεισμένος στο δικό του κόσμο. Τις περισσότερες φορές νομίζω ότι δε θα αντέχαμε αν κοιτούσαμε γύρω μας και πού έχουμε καταδικαστεί να ζήσουμε.
Επιπλέον, στις περιπτώσεις όπου κάποιος, περιτριγυρισμένος από πλήθος ανθρώπων, χρειάζεται βοήθεια, υπάρχει η λεγόμενη διάχυση ευθύνης. "Τι συμβαίνει; Υπάρχει πραγματικά πρόβλημα; 'Εχω την ικανότητα να βοηθήσω; Υπάρχουν τόσοι άλλοι τριγύρω! Μήπως εκτεθώ;". Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των διαθέσιμων ανθρώπων, τόσο πιο δύσκολα αποφασίζει κάποιος να επέμβει (ένα καλό παράδειγμα εδώ είναι οι πνιγμοί σε γεμάτες παραλίες) και αντίστροφα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.