Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
28-06-06
23:57
Χτες με τις πορείες στην Αθήνα ήταν μια τυφλή κυρία σε μια στάση λεωφορείου, μόνη με το μπαστουνάκι της και τα 'χε χαμένα. Τον δρόμο τον είχαν κλείσει σ'εκείνο το σημείο πράμα που σημαίνει πως το λεωφορείο δεν θα περνούσε. Φώναζε χαμηλόφωνα (sic) για λίγη βοήθεια. Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να μπορέσει να πάει σπίτι της. Την άκουσα να λέει "Φοβάμαι εδώ πέρα".
Κανένας δε σταματούσε όχι να βοηθήσει, μα να της πει μια κουβέντα...
Ευτυχώς πάνω στην ώρα άνοιξε ο δρόμος και την καθησύχασα πως σε λίγο θα ερχόταν το λεωφορείο της.
Η αλήθεια είναι πάντως πως πολλές φορές έχω την εντύπωση πως αν πάθω κάτι εκεί που περπατάω στο δρόμο, κανείς δεν προκειται να ενδιαφερθεί. "Που να μπλέκω τώρα" σκέφτονται οι περισσότεροι, ίσως όχι άδικα σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά σε κάποιες άλλες λίγη απ' την προσοχή μας μπορεί να σώσει μια ανθρώπινη ζωή!
Νομίζω πως όλα ξεκινούν από το ότι έχουμε χάσει την πίστη μας στην καλή πλευρά των ανθρώπων και ότιδήποτε συμβαίνει γύρω μας το αντιλαμβανόμαστε σαν απειλή...
Κανένας δε σταματούσε όχι να βοηθήσει, μα να της πει μια κουβέντα...
Ευτυχώς πάνω στην ώρα άνοιξε ο δρόμος και την καθησύχασα πως σε λίγο θα ερχόταν το λεωφορείο της.
Η αλήθεια είναι πάντως πως πολλές φορές έχω την εντύπωση πως αν πάθω κάτι εκεί που περπατάω στο δρόμο, κανείς δεν προκειται να ενδιαφερθεί. "Που να μπλέκω τώρα" σκέφτονται οι περισσότεροι, ίσως όχι άδικα σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά σε κάποιες άλλες λίγη απ' την προσοχή μας μπορεί να σώσει μια ανθρώπινη ζωή!
Νομίζω πως όλα ξεκινούν από το ότι έχουμε χάσει την πίστη μας στην καλή πλευρά των ανθρώπων και ότιδήποτε συμβαίνει γύρω μας το αντιλαμβανόμαστε σαν απειλή...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.