prime
Πολύ δραστήριο μέλος
Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
10-07-08
21:59
. Προσωπικά δε θα μπορούσα να εξομολογηθώ σε πνευματικό. Μια φορά που συνέβει στη ζωή μου από σπόντα, ήταν απογοητευτική.
Το καταλαβαίνω. Εξαρτάται πάντως και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.
Ο πνευματικός πάντως με τον οποίο μίλησα εγώ, ως άνω, μου είπε το εξής όταν ανέφερα ότι δεν έχω σχέση:
Να βγαίνεις με ανθρώπους που πιστεύεις ότι σου ταιριάζουν για να γνωριστείς. Αλλά να μην κοιμάσαι μαζί τους. Ο γάμος και η οικογένεια είναι ευλογία. Μην κοιτάς τώρα που είσαι νέα, σε μερικά χρόνια η μοναξιά θα είναι δυσβάσταχτη.
Δεν μπορώ να πω ότι είπε κάτι παράλογο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prime
Πολύ δραστήριο μέλος
Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
10-07-08
21:25
Tα κάτωθι τα αναφέρω με επιφύλαξη καθώς ούτε ειδικός είμαι επειδή διαβάζω ένα βιβλίο και ούτε είμαι σίγουρη ότι κατενόησα και πλήρως τα γραφόμενα όσων μέχρι τώρα έχω διαβάσει.
Νομίζω ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά ως προς τα κίνητρα που έχει κανείς για να εξομολόγηθεί στον πνευματικό και στον ψυχολόγο.
Ο πιστός που θα προσέλθει συνειδητά σε πνευματικό προς εξομολόγηση, το κάνει επειδή γνωρίζει και αποδέχεται εκ των προτέρων ότι έχει αμαρτήσει, νιώθει τη θλίψη της αμαρτίας του και επιθυμεί να εξαγνιστεί.
Πχ: αμαρτία είναι και να κρίνεις τον πλησίον σου.
Ο πνευματικός, εφόσον το αναφέρεις θα αναγνωρίσει τη συμπεριφορά ως αμαρτία, θα σε κατηχήσει σύμφωνα με τα όσα δίδαξε ο Ιησούς και θα προσπαθήσει βάσει αυτού να σε αποτρέψει να το ξανακάνεις.
Το άτομο που επιλέγει ένα ψυχολόγο το κάνει για να ερμηνεύσει επιστημονικά και με τη βοήθεια ειδικού τη συμπεριφορά του ως κοινωνικό ον.
Ο ψυχολόγος στην ίδια περίπτωση θα προσπαθήσει με τον "ασθενή" να ανακαλύψει τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά/σκέψη.
Αν δε, "εξομολογηθείς'' την κρίση σου για κάποιον άλλον σε φίλους/οικογένεια το πιο πιθανό είναι να δημιουργηθεί ένα κεντρικό συμβούλιο κρίσης των πάντων
Συμφωνώ απόλυτα ότι το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι η ελάφρυνση της ψυχής αλλά νομίζω ότι η διαδρομή διαφέρει.
Νομίζω ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά ως προς τα κίνητρα που έχει κανείς για να εξομολόγηθεί στον πνευματικό και στον ψυχολόγο.
Ο πιστός που θα προσέλθει συνειδητά σε πνευματικό προς εξομολόγηση, το κάνει επειδή γνωρίζει και αποδέχεται εκ των προτέρων ότι έχει αμαρτήσει, νιώθει τη θλίψη της αμαρτίας του και επιθυμεί να εξαγνιστεί.
Πχ: αμαρτία είναι και να κρίνεις τον πλησίον σου.
Ο πνευματικός, εφόσον το αναφέρεις θα αναγνωρίσει τη συμπεριφορά ως αμαρτία, θα σε κατηχήσει σύμφωνα με τα όσα δίδαξε ο Ιησούς και θα προσπαθήσει βάσει αυτού να σε αποτρέψει να το ξανακάνεις.
Το άτομο που επιλέγει ένα ψυχολόγο το κάνει για να ερμηνεύσει επιστημονικά και με τη βοήθεια ειδικού τη συμπεριφορά του ως κοινωνικό ον.
Ο ψυχολόγος στην ίδια περίπτωση θα προσπαθήσει με τον "ασθενή" να ανακαλύψει τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά/σκέψη.
Αν δε, "εξομολογηθείς'' την κρίση σου για κάποιον άλλον σε φίλους/οικογένεια το πιο πιθανό είναι να δημιουργηθεί ένα κεντρικό συμβούλιο κρίσης των πάντων
Συμφωνώ απόλυτα ότι το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι η ελάφρυνση της ψυχής αλλά νομίζω ότι η διαδρομή διαφέρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prime
Πολύ δραστήριο μέλος
Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
09-07-08
19:14
Νομίζω ότι έχει τελείως διαφορετική έννοια η εξομολόγηση ενώπιον πνευματικού και το να "εξομολογούμαστε'' σε γνωστούς και φίλους.
Διαβάζω ένα από τα βιβλία που μου έδωσε ο γέροντας σχετικά με την εξομολόγηση και επιφυλάσσομαι μέχρι να το τελειώσω για να εκφράσω την άποψή μου.
Συνοπτικά πάντως η εξομολόγηση αποτελεί μυστήριο, δεν έχουν όλοι οι ιερείς το δικαίωμα να εξομολογούν και σκοπός της είναι κυρίως η ελάφρυνση της ψυχής και του πνεύματος από τις αμαρτίες καθώς διαβάζονται κατόπιν και ευχές συγχωρέσεως αμαρτιών.
Δεν υπέχει δλδ ο πνευματικός θέση ψυχολόγου αλλά το μέσον μεταξύ ανθρώπου και Θεού και πενυματικός καθοδηγητής βάσει των διακηρυττωμένων στη θρησκεία.
Διαβάζω ένα από τα βιβλία που μου έδωσε ο γέροντας σχετικά με την εξομολόγηση και επιφυλάσσομαι μέχρι να το τελειώσω για να εκφράσω την άποψή μου.
Συνοπτικά πάντως η εξομολόγηση αποτελεί μυστήριο, δεν έχουν όλοι οι ιερείς το δικαίωμα να εξομολογούν και σκοπός της είναι κυρίως η ελάφρυνση της ψυχής και του πνεύματος από τις αμαρτίες καθώς διαβάζονται κατόπιν και ευχές συγχωρέσεως αμαρτιών.
Δεν υπέχει δλδ ο πνευματικός θέση ψυχολόγου αλλά το μέσον μεταξύ ανθρώπου και Θεού και πενυματικός καθοδηγητής βάσει των διακηρυττωμένων στη θρησκεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.