αυγή όντος
Διάσημο μέλος
Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
27-11-20
15:23
Νομίζω κατάλαβα τι εννοείς. Προσωπικά δεν βλέπω το yolo ως λόγο να ζει κάποιος, αλλά ίσως ως φυσική αντίδραση μπροστά στη ματαιότητα. Το yolo ή το carpe diem δεν νομίζω πως μπορούν να αποτελέσουν λόγο να ζει κάποιος. Καλύτερα κατανοούνται ως συμπληρωματικές στάσεις ζωής οι οποίες ενισχύουν (αλλά δεν καθορίζουν) το νόημα της ζωής. Για παράδειγμα, ως νόημα ζωής κάποιος μπορεί να έχει την ελαχιστοποίηση του πόνου (suffering) και την βελτίωση του κόσμου του, ξεκινώντας από το προσωπικό επίπεδο και προχωρώντας σε όλο και μεγαλύτερα σύνολα ανθρώπων. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να εξασκεί carpe diem στην καθημερινή του ζωή γιατί ο πρωταρχικός στόχος του δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε μια στιγμή. Άρα έχει αυτό τον σκοπό ζωής, ο οποίος απαιτεί διαρκή ενασχόληση, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνει τις φευγαλέες στιγμές της ζωής του εφόσον δεν αποκλείνει από τους πρωταρχικούς σκοπούς του. Για να κάνω το παράδειγμα ακόμα πιο συγκεκριμένο, έστω ότι ένας άνθρωπος έχει στόχο να ζήσει την καλύτερη δυνατή ζωή που μπορεί, να ελαχιστοποιήσει το suffering για τον εαυτό και την οικογένεια του, και τέλος να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ζει. Δεν μπορεί το θυσιάσει αυτό στο όνομα του yolo και του carpe diem. Αν βαδίσει μόνο με βάση το yolo, τότε λογικά θα αρπάξει μια σύριγγα γεμάτη ηρωίνη και θα την μπίξει στο χέρι του. Αυτό όμως καταστρέφει τον πρωταρχικό σκοπό της ζωής του. Ο σκοπός ζωής εφαρμόζεται ως όριο στην απόλαυση της στιγμής.Συμφωνω οτι ο τροπος αντιμετωπισης της ζωης με τον οπτιμισμο, yolo / carpe diem δεν περιεχει τοση αντιφαση (εφοσον ο θανατος ειναι δεδομενος, δεδομενο ειναι και οτι πρεπει να εχεις ενα λογο να ζεις) απλως εφοσον δεν εχει καποιο αντικειμενικο νοημα , εφοσον προσδιδεις εσυ το δικο σου υποκειμενικο νοημα, δε τιθεται αυτο υο αμφισβητηση στα ματια καποιου τριτου;
Έπειτα θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα σχετικά με το νόημα ζωής. Είναι όλα τα νόηματα ισάξια; Δεν έχω τελική απάντηση σε αυτό, ωστόσο τείνω προς το "όχι". Νομίζω πως μπορούμε να ορίσουμε (χονδρικά) κάποιες αντικειμενικές αξίες που πηγάζουν από τη φύση. Για παράδειγμα, η αναπαραγωγή νομίζω μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό σκοπό των περισσότερων ανθρώπων εφόσον η ζωή φαίνεται να ξεκίνησε ως κάποιου είδους αντίδραση στην εντροπία ή διατήρηση πληροφορίας. Αν όμως δεχτούμε την αναπαραγωγή ως αντικειμενικό σκοπό της ζωής, τότε ακολουθεί η η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών, η επιλογή κατάλληλου συντρόφου, η αυτο-βελτίωση (ώστε να έλξουμε τον κατάλληλο σύντροφο), και γενικότερα η κατανόηση του κόσμου και η θριάμβευση της τάξης έναντι του χάους.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι ανίκανος να κάνει παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται το νόημα της ζωής του. Ακόμα και αν ο αρχικός σκοπός λείψει, τα ακόλουθα αυτού δεν χάνουν την αξία τους.