gavroulis
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Κορωπί (Αττική). Έχει γράψει 209 μηνύματα.
06-09-13
16:56
Το άγγιγμα του Μίδα-Ελένη Τσαλιγοπούλου
Οι φίλοι μου έκαναν λεφτά
Γι’ αυτό δεν έχουν μία
Ο, τι κι αν κάνουν, ό,τι πουν
Χρωστάει η κοινωνία
Οι φίλοι μου έκαναν λεφτά
Κι ας κολυμπούν στο μέλι
Την τύχη τους κατηγορούν
Πως τάχα δεν τους θέλει
Εχω λεφτά μα δε σας δίνω
Εχω κρασί μαζί σας πίνω
Οι φίλοι μου ερωτεύτηκαν
Το άγγιγμα του Μίδα
όποια στολή κι αν φόρεσαν
Εγώ γυμνούς τους είδα
Δεν είχα, δεν τους ζήτησα
έχουν, όλο ζητάνε
Γλάροι πίσω από φέρι μποτ
Ο, τι κι αν δουν, βουτάνε.
Οι φίλοι μου έκαναν λεφτά
Γι’ αυτό δεν έχουν μία
Ο, τι κι αν κάνουν, ό,τι πουν
Χρωστάει η κοινωνία
Οι φίλοι μου έκαναν λεφτά
Κι ας κολυμπούν στο μέλι
Την τύχη τους κατηγορούν
Πως τάχα δεν τους θέλει
Εχω λεφτά μα δε σας δίνω
Εχω κρασί μαζί σας πίνω
Οι φίλοι μου ερωτεύτηκαν
Το άγγιγμα του Μίδα
όποια στολή κι αν φόρεσαν
Εγώ γυμνούς τους είδα
Δεν είχα, δεν τους ζήτησα
έχουν, όλο ζητάνε
Γλάροι πίσω από φέρι μποτ
Ο, τι κι αν δουν, βουτάνε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
gavroulis
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Κορωπί (Αττική). Έχει γράψει 209 μηνύματα.
05-09-13
20:31
Τα παιδιά των δρόμων-Ελένη Τσαλιγοπούλου
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλι
Γρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρός
Ποιος να προλάβει να ησυχάσει
Σύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός.
Τρέχουν οι σκάλες και τ’ αυτοκίνητα
Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς
Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα
Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις
Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα
Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή
Κι όλο που πάει να μας πετύχει
Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.
Εργοδηγός ή βασιλέας
Ζητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μου
Χωρίς την πίστη της παρέας
Καθένας ένας είναι κι ορφανός
Μια μαριονέτα του θανάτου
Στο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλι
Γρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρός
Ποιος να προλάβει να ησυχάσει
Σύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός.
Τρέχουν οι σκάλες και τ’ αυτοκίνητα
Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς
Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα
Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις
Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα
Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή
Κι όλο που πάει να μας πετύχει
Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.
Εργοδηγός ή βασιλέας
Ζητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μου
Χωρίς την πίστη της παρέας
Καθένας ένας είναι κι ορφανός
Μια μαριονέτα του θανάτου
Στο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
gavroulis
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Κορωπί (Αττική). Έχει γράψει 209 μηνύματα.
03-09-13
10:49
Σωκράτης Μάλαμας-Τα παιδιά μες στην πλατεία.
Aμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές,
δεν κάνεις βήμα.
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή.
Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;
Aμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές,
δεν κάνεις βήμα.
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή.
Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.