Molka
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Molka αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,835 μηνύματα.
05-01-08
04:29
Every gal in Constantinople
Lives in Istanbul, not Constantinople
So if you've a date in Constantinople
She'll be waiting in Istanbul
Lives in Istanbul, not Constantinople
So if you've a date in Constantinople
She'll be waiting in Istanbul
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Molka
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Molka αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,835 μηνύματα.
05-01-08
04:03
Ρόδες ~ Αφροδίτες
Κοίτα τους όγκους τους αδούλευτους
χωρίς βαρύτητα αρχιτεκτονική
Δε συγκρατούν τους δορυφόρους τους
που έχουν απρόβλεπτη τροχιά χαοτική
Κυματοθραύστες κατοικούμενοι
μπλόκα σε ανθρωποθάλασσες
την ομορφιά σου αναδυόμενη
χωρίς αντάλλαγμα τη χάρισες
σε οποίον αντέχει την νομοτέλεια
πως υποκύπτουν τα πάντα στο νερό
το αληθινό και η εντέλεια
στον ανεξέλεγκτο και χείμαρρο καιρό.
Λαξεύονται από το νερό - μέρες και νύχτες
και περπατάνε στον αφρό - οι Αφροδίτες
τις φυλακίζουν στο βυθό - μέρες και νύχτες
μα είναι το φως το φανερό - οι Αφροδίτες
Γνωρίζουν ακρωτηριασμό - μέρες και νύχτες
ολόκληρες χωρίς αρμό - οι Αφροδίτες
δίχως να αλλάξουνε πλευρό - μέρες και νύχτες
χαμογελούν στον πειρασμό - οι Αφροδιτες
Κυλάω στους δρόμους τους παράλληλους
που συναντιόνται σε κόμβους νοερούς
σαν τις σκιές πάνω στους άσπιλους
και συμπαγείς παλλόμενους μηρούς
οι αλλαγές έρχονται απρόσκλητες
όμως το νιόφερτο χρωστάει μιαν αρχή
απρόβλεπτες και νεοφώτιστες
καμία δεν έχει παρθενογεννηθεί
Ένα λατρεμένο μου τραγούδι για εσένα
Κοίτα τους όγκους τους αδούλευτους
χωρίς βαρύτητα αρχιτεκτονική
Δε συγκρατούν τους δορυφόρους τους
που έχουν απρόβλεπτη τροχιά χαοτική
Κυματοθραύστες κατοικούμενοι
μπλόκα σε ανθρωποθάλασσες
την ομορφιά σου αναδυόμενη
χωρίς αντάλλαγμα τη χάρισες
σε οποίον αντέχει την νομοτέλεια
πως υποκύπτουν τα πάντα στο νερό
το αληθινό και η εντέλεια
στον ανεξέλεγκτο και χείμαρρο καιρό.
Λαξεύονται από το νερό - μέρες και νύχτες
και περπατάνε στον αφρό - οι Αφροδίτες
τις φυλακίζουν στο βυθό - μέρες και νύχτες
μα είναι το φως το φανερό - οι Αφροδίτες
Γνωρίζουν ακρωτηριασμό - μέρες και νύχτες
ολόκληρες χωρίς αρμό - οι Αφροδίτες
δίχως να αλλάξουνε πλευρό - μέρες και νύχτες
χαμογελούν στον πειρασμό - οι Αφροδιτες
Κυλάω στους δρόμους τους παράλληλους
που συναντιόνται σε κόμβους νοερούς
σαν τις σκιές πάνω στους άσπιλους
και συμπαγείς παλλόμενους μηρούς
οι αλλαγές έρχονται απρόσκλητες
όμως το νιόφερτο χρωστάει μιαν αρχή
απρόβλεπτες και νεοφώτιστες
καμία δεν έχει παρθενογεννηθεί
Ένα λατρεμένο μου τραγούδι για εσένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Molka
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Molka αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,835 μηνύματα.
05-01-08
00:58
Μία από τις λίγες εξαιρέσεις..
Active Member ~ Λαβωμένο Ξωτικό
Δάκρυα που κυλήσανε για σένα γίνανε τραγούδια
λόγια που είχα ακούσει θυμωμένα ,ναι τα ακούω και εδώ.
νύχτες που απ' τα ξίδια, στήναμε χορό με τα αγγελούδια
έψαχνα στα σύννεφα τα μάτια σου κάπου να βρω.
Έπαιρνα από πίσω το αίμα που 'τρεχε απ' τις πληγές σου
μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
σου άπλωνα το χέρι να έρθεις λαβωμένο ξωτικό.
Και εγώ θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό
να δω αλήθεια αν είσαι όπως μου λέγανε κακό
να αντικρίσω τα μάτια σου, το μαγικό σου βλέμμα
που είχα ακούσει όποιος σε δει θα ποτίσει λεει ψέμα.
Και θα πνίγει τα όνειρά του στη χαρά σου
θα πουλάει απ' τη ζωή φτάνει να σέρνεται κοντά σου
κι αν ναι θα τον φοβίζει η μοναξιά
και ο χρόνος θα περνάει αργά και συνέχεια θα πονάει.
Μα ποτέ δε μ' ένοιαξαν τα λόγια ξωτικό
κρατούσα μέσα μου για χρόνια ένα θαμμένο μυστικό
και μπορεί όταν θα σε δω αν ταιριάξει να σου πω
για ποιο λόγο εγώ ψάχνω τόσα χρόνια να σε βρω.
Και ακολουθώ το αίμα που τρέχει απ' τις πληγές σου
χωρίς ποτέ να ζητιανεύω λίγο απ' τις χαρές σου
χωρίς να θέλω να χαρώ κάτι κλεμμένο
ίσως μπορεί εγώ να ξέρω γιατί τρέχεις λαβωμένο.
Και σκεπάζω τις σταγόνες απ' το αίμα σου καλά
αν σε βρούνε πληγωμένο για' μένα θα' ναι αργά
ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω
και θα χαθώ χωρίς να ξέρω αν αγαπώ
Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– σ' έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
– και εγώ σ' ακούω παντού, μη φοβάσαι είμαι εδώ.
Το μυστικό μας λοιπόν το κρατάω καλά κρυμμένο
συνέχισε να τρέχεις να γυρνάς κυνηγημένο
και εγώ θα 'μαι εκεί πίσω από σένα μια βαριά αναπνοή
να μας σκεπάζει σαν ομίχλη και μπορεί
όποιος ψάχνει να σε βρει και δεν ξέρει γιατί
τα σημάδια που αφήνεις δεν θα δει, θα χαθεί
μα εγώ σε ακούω καλά, φοβισμένο μου μοιάζεις
για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις.
Και είμαι εδώ το χέρι μου σου απλώνω
παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω
για όλα εκείνα που είχα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια
που δεν μοιράστηκα κρασί με τα αγγελούδια.
Τώρα μπορώ να σου πω όταν θα σε δω
πως μες τα μάτια σου εγώ ψάχνω καιρό
λίγη απ' τη φωτιά, λίγο από το παραμύθι
και λίγο αγάπη να με σώσει από τη λήθη
Γι' αυτό θάψε όλες τις ψεύτικες χαρές σου
έχω σκεπάσει όλο το αίμα απ' τις πληγές σου
βάλε όλα τα άστρα του ουρανού για νυφικό
και έλα μαζί μου λαβωμένο ξωτικό.
Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
–είσαι κοντά μου το νιώθω λαβωμένο ξωτικό.
Active Member ~ Λαβωμένο Ξωτικό
Δάκρυα που κυλήσανε για σένα γίνανε τραγούδια
λόγια που είχα ακούσει θυμωμένα ,ναι τα ακούω και εδώ.
νύχτες που απ' τα ξίδια, στήναμε χορό με τα αγγελούδια
έψαχνα στα σύννεφα τα μάτια σου κάπου να βρω.
Έπαιρνα από πίσω το αίμα που 'τρεχε απ' τις πληγές σου
μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
σου άπλωνα το χέρι να έρθεις λαβωμένο ξωτικό.
Και εγώ θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό
να δω αλήθεια αν είσαι όπως μου λέγανε κακό
να αντικρίσω τα μάτια σου, το μαγικό σου βλέμμα
που είχα ακούσει όποιος σε δει θα ποτίσει λεει ψέμα.
Και θα πνίγει τα όνειρά του στη χαρά σου
θα πουλάει απ' τη ζωή φτάνει να σέρνεται κοντά σου
κι αν ναι θα τον φοβίζει η μοναξιά
και ο χρόνος θα περνάει αργά και συνέχεια θα πονάει.
Μα ποτέ δε μ' ένοιαξαν τα λόγια ξωτικό
κρατούσα μέσα μου για χρόνια ένα θαμμένο μυστικό
και μπορεί όταν θα σε δω αν ταιριάξει να σου πω
για ποιο λόγο εγώ ψάχνω τόσα χρόνια να σε βρω.
Και ακολουθώ το αίμα που τρέχει απ' τις πληγές σου
χωρίς ποτέ να ζητιανεύω λίγο απ' τις χαρές σου
χωρίς να θέλω να χαρώ κάτι κλεμμένο
ίσως μπορεί εγώ να ξέρω γιατί τρέχεις λαβωμένο.
Και σκεπάζω τις σταγόνες απ' το αίμα σου καλά
αν σε βρούνε πληγωμένο για' μένα θα' ναι αργά
ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω
και θα χαθώ χωρίς να ξέρω αν αγαπώ
Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– σ' έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
– και εγώ σ' ακούω παντού, μη φοβάσαι είμαι εδώ.
Το μυστικό μας λοιπόν το κρατάω καλά κρυμμένο
συνέχισε να τρέχεις να γυρνάς κυνηγημένο
και εγώ θα 'μαι εκεί πίσω από σένα μια βαριά αναπνοή
να μας σκεπάζει σαν ομίχλη και μπορεί
όποιος ψάχνει να σε βρει και δεν ξέρει γιατί
τα σημάδια που αφήνεις δεν θα δει, θα χαθεί
μα εγώ σε ακούω καλά, φοβισμένο μου μοιάζεις
για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις.
Και είμαι εδώ το χέρι μου σου απλώνω
παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω
για όλα εκείνα που είχα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια
που δεν μοιράστηκα κρασί με τα αγγελούδια.
Τώρα μπορώ να σου πω όταν θα σε δω
πως μες τα μάτια σου εγώ ψάχνω καιρό
λίγη απ' τη φωτιά, λίγο από το παραμύθι
και λίγο αγάπη να με σώσει από τη λήθη
Γι' αυτό θάψε όλες τις ψεύτικες χαρές σου
έχω σκεπάσει όλο το αίμα απ' τις πληγές σου
βάλε όλα τα άστρα του ουρανού για νυφικό
και έλα μαζί μου λαβωμένο ξωτικό.
Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
–είσαι κοντά μου το νιώθω λαβωμένο ξωτικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Molka
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Molka αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,835 μηνύματα.
02-01-08
22:28
Limp Bizkit ~ Hot Dog
(αφιερωμένο στο avatar σου βασικά, δεν ξέρω πώς μου έκατσε έτσι )
(Α ρε Johnny)
εδιτ: Για την Gio, ερμ, θα σου αφιερώσω κατιτίς από Placebo για να μην ξεχνιόμαστε, UNEEDMEMORETHANINEEDU λοιπόν..
(αφιερωμένο στο avatar σου βασικά, δεν ξέρω πώς μου έκατσε έτσι )
(Α ρε Johnny)
εδιτ: Για την Gio, ερμ, θα σου αφιερώσω κατιτίς από Placebo για να μην ξεχνιόμαστε, UNEEDMEMORETHANINEEDU λοιπόν..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.