Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
16-11-08
04:22
Κώστας Ουράνης
Ερωτικό
Δεν μπορώ να ξέρω, δεν μπορώ να πω
αν θα σ'αγαπώ
ίσαμε να φτάσω στη στερνή την ώρα
όπως, κι όσο, τώρα'
Ούτ' ο ερωτάς μου που σα ρόδο ανθεί,
αν θα μαραθεί
πάλι σαν το ρόδο που το καίει το θέρο,
δεν μπορώ να ξέρω.
Ο,τι ξέρω είναι πως, απ' την ημέρα
που 'γινες δική μου
άνοιξαν κλεισμένες πύλες -και το θαύμα
μπήκε στη ζωή μου'
Ολα αλλάξαν όψη απ' το φως που εντός μου
σκορπισε η χαρά,
σαν στα βαλτοτόπια που τα πλυμμυρίζουν
ζωντανά νερά.
Εχω πια ξεχάσει όσα νοσταλγούσα
κι ό,τι είχα ποθήσει:
Τώρα με φτερώνει μια καινούρια νιότη
που δεν είχα ζήσει.
Τη ζωή τη βλέπω σάμπως μεσ' από να
μαγικό γυαλί
κι απ' ό,τι ζητούσα μού δωσ' η αγάπη
τόσο πιο πολύ,
πού να λέω αν όπως ήρθε μιαν ημέρα
φύγει πάλι πίσω
κι απομείνω μόνος, κι όπως ήμουν πρώτα,
-κάλλιο να μην ζήσω .
Ερωτικό
Δεν μπορώ να ξέρω, δεν μπορώ να πω
αν θα σ'αγαπώ
ίσαμε να φτάσω στη στερνή την ώρα
όπως, κι όσο, τώρα'
Ούτ' ο ερωτάς μου που σα ρόδο ανθεί,
αν θα μαραθεί
πάλι σαν το ρόδο που το καίει το θέρο,
δεν μπορώ να ξέρω.
Ο,τι ξέρω είναι πως, απ' την ημέρα
που 'γινες δική μου
άνοιξαν κλεισμένες πύλες -και το θαύμα
μπήκε στη ζωή μου'
Ολα αλλάξαν όψη απ' το φως που εντός μου
σκορπισε η χαρά,
σαν στα βαλτοτόπια που τα πλυμμυρίζουν
ζωντανά νερά.
Εχω πια ξεχάσει όσα νοσταλγούσα
κι ό,τι είχα ποθήσει:
Τώρα με φτερώνει μια καινούρια νιότη
που δεν είχα ζήσει.
Τη ζωή τη βλέπω σάμπως μεσ' από να
μαγικό γυαλί
κι απ' ό,τι ζητούσα μού δωσ' η αγάπη
τόσο πιο πολύ,
πού να λέω αν όπως ήρθε μιαν ημέρα
φύγει πάλι πίσω
κι απομείνω μόνος, κι όπως ήμουν πρώτα,
-κάλλιο να μην ζήσω .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
11-05-07
09:32
Στάζει κι απόψε στην μικρή την κάμαρά μου,
ντόμινο παίζει η βροχή με την καρδιά μου..
Το χέρι μου άπλωσα σφιχτά να σ'αγκαλιάσω
τα μάτια μου έκλεισα, φοβάμαι μη σε χάσω....
..
Μες στη καρδιά μου, σαν παιδί απορρημένο,
κρατώ το χρώμα σου, με ήχους στολισμένο.
Ήρθες την ώρα που μονάχος είχα μείνει,
θα'σαι για μένα, τ' ανεκτίμητο στολίδι...
..
Στάσου στο φως μια σκιά σου να κρατήσω,
και στην ψυχή μου την μορφή σου ν'ακουμπήσω..
Βαθειά στη σκέψη μου, στ'αλέγρα όνειρά μου,
θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου ομορφιά μου...
Αφιερωμένο..
Πηγή
ντόμινο παίζει η βροχή με την καρδιά μου..
Το χέρι μου άπλωσα σφιχτά να σ'αγκαλιάσω
τα μάτια μου έκλεισα, φοβάμαι μη σε χάσω....
..
Μες στη καρδιά μου, σαν παιδί απορρημένο,
κρατώ το χρώμα σου, με ήχους στολισμένο.
Ήρθες την ώρα που μονάχος είχα μείνει,
θα'σαι για μένα, τ' ανεκτίμητο στολίδι...
..
Στάσου στο φως μια σκιά σου να κρατήσω,
και στην ψυχή μου την μορφή σου ν'ακουμπήσω..
Βαθειά στη σκέψη μου, στ'αλέγρα όνειρά μου,
θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου ομορφιά μου...
Αφιερωμένο..
Πηγή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.