fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
28-05-08
21:50
Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ Νικηφόρος Βρεττάκος
'Eχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν
ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα
πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε.
'Eχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν
ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα
πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
19-08-07
10:52
Θαʼρθει καιρός που θʼαλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσʼ η ελπίδα
άκου θαʼρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θαʼμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι – καταπίεση – μοναξιά – τιμή – κέρδος – εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θαʼρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απʼ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρʼ όλα αυτά Μαρία."
Κατερίνα Γώγου
«Ιδιώνυμο»
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσʼ η ελπίδα
άκου θαʼρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θαʼμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι – καταπίεση – μοναξιά – τιμή – κέρδος – εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θαʼρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απʼ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρʼ όλα αυτά Μαρία."
Κατερίνα Γώγου
«Ιδιώνυμο»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
21-07-07
23:03
Ανιχνεύω αρχέγονους πόθους
και βαδίζω σε σένα
το κορμί σου χαράσσω με νόθους
στεναγμούς και μια πένα
To φιλί μου με πάθος σου δίνω
στα κρυφά στο σκοτάδι
και πολλά σ΄ αγαπώ ζωγραφίζω
στου ανέμου το χάδι
Τη φλόγα μου μέσα σου εκπνέω
και ανάσα σου δίνω
σ΄ αγαπώ να μου λες να σου λέω
τα φιλιά σου να πίνω
Κατευθείαν στο λάθος μαζί σου
και ας είμαι χαμένος
η δική μου ψυχή στη ζωή σου
στης οδύνης το μένος
Τάκης Τσαντήλας
και βαδίζω σε σένα
το κορμί σου χαράσσω με νόθους
στεναγμούς και μια πένα
To φιλί μου με πάθος σου δίνω
στα κρυφά στο σκοτάδι
και πολλά σ΄ αγαπώ ζωγραφίζω
στου ανέμου το χάδι
Τη φλόγα μου μέσα σου εκπνέω
και ανάσα σου δίνω
σ΄ αγαπώ να μου λες να σου λέω
τα φιλιά σου να πίνω
Κατευθείαν στο λάθος μαζί σου
και ας είμαι χαμένος
η δική μου ψυχή στη ζωή σου
στης οδύνης το μένος
Τάκης Τσαντήλας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
12-07-07
22:50
Σου απλώνω το χέρι
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μʼ αγαπάς
Αλλά, γιατί έτσι θέλω.
Γ.Δαμασκηνός
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μʼ αγαπάς
Αλλά, γιατί έτσι θέλω.
Γ.Δαμασκηνός
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
12-07-07
22:49
Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο
ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.
Ενώ, τώρα,
κοιτάζοντας μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα, πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα,
γίνονται διάφανα,
τώρα μπορώ ν'αρθρώσω την τάξη του
σ'ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω σ'ευθείες το φως.
Ν.Βρεττάκος
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο
ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.
Ενώ, τώρα,
κοιτάζοντας μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα, πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα,
γίνονται διάφανα,
τώρα μπορώ ν'αρθρώσω την τάξη του
σ'ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω σ'ευθείες το φως.
Ν.Βρεττάκος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fairytale
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fairytale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 881 μηνύματα.
12-04-07
09:55
...Γεννήθηκα για να προφτάσω
να χαιρετίσω στην άκρη του δρόμου
τον ήλιο των ματιών σου.
Εάν δεν είχες έλθει, αγάπη,
τι θ' απαντούσα στο θεό
όταν μια νύχτα
κάτω από τους πυρσούς των άστρων
θα με ρωτούσε
πώς όργωσα το κόκκινο χώμα
πώς ξόδεψα
τους σπόρους των ανθών
που μου εμπιστεύτηκε;
Αφησέ με να κλάψω
στα γόνατά σου
μες στην ευεργεσία του χαδιού σου...
Από την Εαρινή Συμφωνία του Γ. Ρίτσου
να χαιρετίσω στην άκρη του δρόμου
τον ήλιο των ματιών σου.
Εάν δεν είχες έλθει, αγάπη,
τι θ' απαντούσα στο θεό
όταν μια νύχτα
κάτω από τους πυρσούς των άστρων
θα με ρωτούσε
πώς όργωσα το κόκκινο χώμα
πώς ξόδεψα
τους σπόρους των ανθών
που μου εμπιστεύτηκε;
Αφησέ με να κλάψω
στα γόνατά σου
μες στην ευεργεσία του χαδιού σου...
Από την Εαρινή Συμφωνία του Γ. Ρίτσου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.