Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Τhey don't.
Το μάθημα σήμερα στα σχολεία είναι για το επίπεδο του μέσου μαθητή. Και εκεί είναι το θέμα... Ο κακός μαθητής δεν αποκτά ποτέ κίνητρο για να γίνει καλύτερος (Αφού ποτέ δεν καλύπτει τα συσσωρευμένα κενά) και ο καλός μαθητής...αποβλακώνεται γιατί δεν χρειάζεται να καταβάλει καμία (σοβαρή) προσπάθεια για να πετύχει το άριστα.
Πώς λέει η Ψαραδέλλη πιο πάνω για σύστημα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάθε μαθητή χωριστά?
Ε ΚΑΜΙΑ σχέση...
Αν βάλεις ένα ψάρι, ένα άλογο,, τον Βolt, μια καμήλα, ένα σαλιγκάρι, μια χελώνα και ένα λιοντάρι να πρέπει όλοι να διαγωνιστούν στο κατοστάρι και τους έχεις πείσει ότι ο σωστός δρόμος είναι να βγεις πρώτος σε αυτό τον αγώνα τι πετυχαίνεις?
(ρητορικό ερώτημα)
Εγώ το πρόβλημα ξέρεις πού το εντοπίζω;
Καλά δεν είναι μόνο αυτό φυσικά. Υπάρχουν χιλιάδες άλλα.
Ένα από αυτά είναι ότι δεν υπάρχει φυσική συνέχεια μεταξύ πρωτοβάμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Δηλαδή αυτό που είπα ότι κάθε μαθητής πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά επιτυγχάνεται ως ένα βαθμό στο δημοτικό. Λέω ως ένα βαθμό γιατί προσπαθώ να είμαι και ρεαλίστρια. Όταν ένα τμήμα από δω και μπρος θα έχει 30 μαθητές τι να σου κάνει και ο δάσκαλος;Ποιον να πρωτοπιάσει; Όντως εδώ υπάρχει ένα θέμα. Λέμε τώρα υπό φυσιολογικές συνθήκες. (το πολύ 15 άτομα κάθε τμήμα).
Στο νηπιαγωγείο/δημοτικό η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι πιο προσωπική. Ο δάσκαλος καταρχήν έχει παιδαγωγική επάρκεια. Δεύτερον φροντίζει (θέλει δε θέλει) να γνωρίζει το οικογενειακό backround κάθε μαθητή .Τρίτον έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις να διαγνώσκει μαθησιακές δυσκολίες και να παραπέμπει το μαθητή σε ειδικά κέντρα. Η συνεργασία και η επικοινωνία με τους γονείς είναι πιο τακτική και ουσιαστική κοκ. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω έτσι;
Στο δημοτικό η δουλειά του δασκάλου είναι πιο δύσκολη γιατί έχει περισσότερες αρμοδιότητες (καλώς ή κακώς). Του δασκάλου, του ψυχολόγου, του γονιού, του φίλου...με τίμημα ο δάσκαλος πολλές φορές να υποστεί σωματική και ψυχολογική φθορά, ελάχιστη προσωπική ζωή κτλ. Άρα ναι. Στο δημοτικό είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Τελειώνει ο μαθητής το δημοτικό και πάει στην επόμενη βαθμίδα δηλαδή στο χάος. Όποια δουλειά και να έχει γίνει πάει χαμένη. Καμιά σχετική συνέχεια με την προηγούμενη βαθμίδα. Όλα τα παραπάνω παύουν να ισχύουν. Ο καθηγητής είναι μόνο καθηγητής συνήθως. Μπαίνει και βγαίνει από την τάξη και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ένας μαθητής που έχει κάποια "διαφορετικότητα" από τους άλλους αυτομάτως θα χαθεί. Ένας φυσικός, χημικός, φιλόλογος εκ των πραγμάτων δεν έχει παιδαγωγική επάρκεια γιατί στη σχολή τους δε διδάσκονται παιδαγωγικά μαθήματα. Εκτός αν δηλώσουν από κάποια άλλη σχολή ως επιλέγομενο αλλά κλάιν.
Στο γυμνάσιο και στο λύκειο οι καθηγητές μπαίνουν σε τόσα πολλά τμήματα που αδυνατούν να θυμούνται τους μαθητές τους. Ο γονιός χρειάζεται να δείξει φωτογραφία στον καθηγητή για να καταλάβει για ποιον μαθητή πρόκειται. Δεν αρκεί να πει το όνομά του. Η γνώση συνδέεται μόνο με το βαθμό, και ειδικά στο λύκειο που εξαρτάται και η εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια.
Το μόνο που μπορεί να γίνει σε περιπτώσεις μαθητών που αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία είναι ίσως να πάρουν ένα χαρτί από κάποιο ΚΕΔΔΥ για να απαλλαχθούν από τις γραπτές εξετάσεις. Αυτό μόνο. Τίποτε άλλο.
Θέλω να πω, δηλαδή, ότι υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τόσο στον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων όσο και στον τρόπο αντιμετώπισης των μαθητών.
Για μένα μεγαλύτερη ευθύνη για όλα αυτά έχει φυσικά η πολιτεία αλλά δε θα βγάλω και την ουρά των ίδιων των εκπαιδευτικών (πρωτοβάθμιας- δευτεροβάθμιας) απ έξω. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί ακόμη και να γνωρίζουν το πρόβλημα, αδιαφορούν.
Όπως είπε και η ImEirini ότι οι εκπαιδευτικοί κάνουν διακρίσεις και απευθύνονται μόνο σε καλούς μαθητές δεν έχει άδικο. Έτσι είναι κάποιες φορές.
Αυτό γίνεται γιατί ένας καλός μαθητής διευκολύνει τη δουλειά του δασκάλου. Είναι πιο εύκολο το μάθημα. Λες ένα "Λέγε εσύ ρε Παναγιώτη" γιατί ξέρεις ότι ο Παναγιώτης θα πει αμέσως την απάντηση ,οπότε δε θα χάσεις χρόνο να εξηγείς κτλ
Γιατί να περιμένεις ας πούμε το Κωστάκη που έχει διάσπαση προσοχής και εκείνη την ώρα παίζει με το διπλανό του και πρέπει να του ξανακάνεις την ερώτηση, να περιμένεις 10 ώρες να μιλήσει, να πει τη λάθος απάντηση, να τον κορο'ι'δέψουν οι υπόλοιποι, να κάνεις παρατήρηση στους υπόλοιπους να σταματήσουν να γελάνε και ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και πάει το μάθημα.
Άρα παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του εκπαιδευτικού. Πόσο υπομονή έχει και κατά πόσο είναι διατεθειμένος να ιδρώσει το κωλαράκι του στο μάθημα (παρά τα 800 ευρώ που παίρνει )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Και να γιατί!!!
Η Φινλανδία, εδώ και περίπου μια δεκαετία καταλαμβάνει την πρώτη θέση στην Ευρώπη και γενικότερα βρίσκεται σε μία από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, όσον αφορά το εκπαιδευτικό της σύστημα. Δεν θα μπορούσε κανείς να πει πως έχει το τέλειο σύστημα, αλλά το καλύτερο που υπάρχει μέχρι στιγμής.
® Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους Φινλανδούς μαθητές να αγαπούν τη γνώση και να φτάνουν μόνοι τους σε αυτή μέσα από την προσωπική αναζήτηση;
® Tί είναι αυτό που τους κάνει να χαίρονται για μια νέα σχολική χρονιά;‘
Oλοι οι μαθητές είναι χαρούμενοι και έτοιμοι να ξεκινήσουν τη σχολική τους χρονιά, ξέροντας πως θα μάθουν, θα κατακτήσουν τη γνώση. Σε ένα φινλανδικό σχολείο, μπορεί να βρει κανείς παιδιά από οχτώ μηνών μέχρι και 16 χρονών, παιδιά με ειδικές ανάγκες και φυσικά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, μαθαίνοντας έτσι στους αυριανούς πολίτες να σέβονται τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου και να συνυπάρχουν με αυτόν.
Καλλιεργούν το αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης προς τα μικρότερα παιδιά και ιδιαίτερα αυτά με ειδικές ανάγκες. Στη Φινλανδία, έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες από το 1970 κιόλας μέχρι σήμερα, ώστε να προσφέρουν στους μαθητές ένα σωστό περιβάλλον μάθησης, άθλησης και κοικωνικοποίησης. Οι υποδομές των σχολείων είναι πλήρεις, όταν περιλαμβάνουν κλειστά γυμναστήρια με πισίνες, εστιατόρια με δωρεάν φαγητό για όλους, αίθουσες διδασκαλίας, όσες ακριβώς χρειάζονται, αμφιθέατρα, εργαστήρια, ακόμα και αίθουσες χαλάρωσης με σάουνα, κάτι που πιστεύω κανείς από μας δεν έχει φανταστεί ώστε οι μαθητές να αποδίδουν καλύτερα, με ξεκούραστο μυαλό, με όρεξη και κέφι για μόρφωση.Βέβαια, το σημαν τικότερο, είναι πως οι μαθητές είναι χαρούμενοι, επειδή “δημιουργούν” γνώση με τους καθηγητές τους, με τους οποίους αναπτύσσουν μια σχέση εμπιστοσύνης και θα μπορούσα να πω «φιλίας».
Κανείς καθηγητής δεν παρουσιάζεται ως πρότυπο ή ως αυθεντία. Αντιθέτως, ο μαθητής ανακαλύπτει τη γνώση μέσα από διαλόγους, παιχνίδια και βιβλία καλλιεργώντας την κριτική σκέψη και όχι ακολουθώντας πιστά ένα συγκεκριμένο, άψυχο βιβλίο αποστήθισης, που περιορίζει το επίπεδο εκπαίδευσης και επιβραβεύει όποιον μαθητή έχει τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης. Οι Φινλανδοί με αυτόν τον τρόπο αποσκοπούν στο να βελτιώσουν την ποιότητα εκπαίδευσης, συνεπώς να μειωθεί και το επίπεδο ανεργίας.Γι’αυτό το λόγο, οι μαθητές υποβάλλονται σε κάποια τεστ όχι βαθμολόγησης, καθώς οι βαθμοί επιβραβεύουν τους καλούς μαθητές και αποθαρρύνουν τους κακούς μαθητές, αλλά για να εντοπιστούν οι ελλείψεις ενός μαθητή και να αντιμετωπιστούν κατάλληλα με ενισχυτική διδασκαλία. Μάλιστα, σε αυτά τα τεστ τους επιτρέπεται να έχουν λεξικό γλώσσας, φυσικών και χημικών τύπων, αφού οι καθηγητές δεν έχουν την απαίτηση να μάθουν κάτι που μετά δεν θα θυμούνται.Αυτό συμβαίνει, καθώς επικρατεί η άποψη πως κάθε μαθητής θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά, ώστε να μπορεί να αναπτύξει το ταλέντο του, είτε αυτό είναι στον αθλητισμό, είτε στη μουσική, είτε στις θετικές επιστήμες. Η εκπαίδευση είναι εννιάχρονη υποχρεωτική και υπάρχουν στα σχολεία ψυχολόγοι, διοικητικοί υπάλληλοι, γιατροί και νοσηλευτές.
Το σχολικό έτος διαρκεί 190 ημέρες, από τα μέσα Αυγούστου ως τις αρχές Ιουνίου. Οι διδακτικές ώρες ανά εβδομάδα αρχίζουν από τις 19 για τις μικρές τάξεις και φτάνουν στις 30, στην όγδοη και ένατη τάξη. Ωστόσο, στην Ελλάδα ξεκινούν από 25 στην Α΄Δημοτικού και φτάνουν στις 30 στην Ε΄Δημοτικού, στην Στ’ και στος Γυμνάσιο στις 35.Κάτι που επίσης θα ήθελα να επισημάνω είναι η αξιοκρατία, δηλαδή οι ίσες ευκαιρίες για όλους, διότι όταν στην Φινλανδία το παιδί του Πρωθυπουργού, ενός επιχειρηματία και του ‘μπακάλη’ της γειτονιάς, πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, στη χώρα μας, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
https://www.sxoliana.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=714&Itemid=30
Και τώρα ας γελάσουμε όλοι μαζί...
ΧΑ
ΧΑ
ΧΑ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Υπάρχουν κάποια θέματα στα οποία είναι αδύνατο να επιχειρηματολογήσεις επειδή βασίζονται στο συναίσθημα... Ό,τι κι αν πιστεύω τώρα εγώ για το συγκεκριμένο θέμα θα πνιγεί απλά στον κυκεώνα της συναισθηματικής επιρροής.
Himela απομονώντας το συγκεκριμένο κομμάτι από το αρχικό ποστ μου , αλλοιώνεις άθελά σου αυτό που ήθελα να θίξω. Στην ουσία δεν απαντούσα στο θέμα του νήματος (περί πολυφυλετισμού και διαφορετικότητας στο σχολεία) αλλά στον Πέτρο που έλεγε συνέχεια "οι αριστεροί και οι αριστεροί και οι αριστεροί". Επικαλέστηκα το συναίσθημα ναι, αλλά όχι για το θέμα που συζητάμε.
Το θέμα είναι πρακτικά τι γίνεται.
Το θέμα είναι ότι ό,τι και να πούμε σε θεωρητικό επίπεδο για τα σχολεία κι εγώ κι εσύ και όλοι μας σε πρακτικό επίπεδο δεν γίνεται τίποτα διότι το ταμείο είναι μείον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Εγώ την είδα πριν κανά δυο χρόνια. Δυστυχώς απ' ότι είχα ψάξει τότε στα dvdάδικα δεν κυκλοφορούσε αυτή η ταινία για να την νοικιάσεις.
Δεν ξέρω πού μπορείτε να τη βρείτε. Αν σας ενδιαφέρει ψάξτε το λίγο το θέμα. Μπορεί τώρα να την έχουν βγάλει πουθενά.
Στο Youtube υπάρχουν κάποια αποσπάσματα της ταινίας για να πάρετε μια ιδέα!
Η ταινία είναι ινδικής παραγωγής (λατρεύω το bollywood) με τίτλο "Taare Zameen Par".
Στα αγγλικά τιτλοφορείται με τον τίτλο "Every child is special"
Αναφέρεται στο ινδικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά πιστέψτε με θα δείτε πολλές ομοιότητες με το δικό μας!
Η ταινία περιγράφει τη ζωή ενός δυσλεξικού παιδιού, το οποίο δεν μπορεί να διαβάσει καθόλου γιατί τα γράμματα "χορεύουν" στα μάτια του.
Κανείς, όμως, δεν τον πιστεύει γιατί η μαθησιακή αυτή δυσκολία είναι κάτι άγνωστο σε αυτούς.
Όλοι τον κορο'ι'δε'υουν και τον τιμωρούν γιατί απλά θεωρούν πως είναι ένας τεμπέλης και "κακός" μαθητής.
Οι συμμαθητές του, οι γονείς του, οι δάσκαλοι του του κάνουν τη ζωή δύσκολη με αποτέλεσμα αυτός ο μαθητής να κλειστεί στον εαυτό του.
Όλοι τον θεωρούν απλά ως έναν αντιδραστικό μαθητή, χωρίς να αναρωτηθεί όμως ποτέ κανείς ποιος είναι ο λόγος που αντιδράει έτσι.
Μάλιστα (αν θυμάμαι καλά) το σχολείο το οποίο φοιτούσε κάλεσε τους γονείς του για να τους ανακοινώσει ότι ο δυσλεξικός μας φίλος δεν μπορούσε να συνεχίσει να φοιτά πλέον στο συγκεκριμένο σχολείο γιατί αμαύρωνε τη φήμη του όντας κακός μαθητής.
Τον στέλνουν, λοιπόν, σε ειδικό σχολείο. Ο μικρός μας φίλος κλείνεται ακόμα πιο πολύ στον εαυτό του.
Στο νέο, λοιπόν, σχολείο γνωρίζει έναν υπέροχο δάσκαλο ο οποίος είναι ο μόνος που πήρε χαμπάρι τι συμβαίνει στο μικρό μαθητή. Ο δάσκαλος καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει. Προσπαθεί φυσικά να εξηγήσει την κατάσταση και στους γονείς του οι οποίοι ως τότε έπλεεαν σε μαύρα μεσάνυχτα και είχαν χαντακώσει το παιδί.
Ο δάσκαλος ανακαλύπτει πως ο μαθητής έχει μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και φροντίζει να το αναδείξει.
Τεσπα μη σας πω άλλα. Αρκετά είπα.
Η ταίνια παρουσιάζει το "πρόβλημα" αυτό με πολύ χιουμοριστικό τρόπο (χωρίς να καταντάει μελό) καθώς περιγράφει τη ζωή ενός δυσλεξικού παιδιού μέσα και έξω από το σχολείο. Αποκωδικοποιεί κατά τη γνώμη μου ανεπιθύμητες συμπεριφορές αρκετών παιδιών στο σχολείο.
Εγώ αν και δε συγκινούμαι εύκολα, θα ομολογήσω πως ένα δάκρυ κύλησε στο τέλος!
Αν τη δείτε τελικά μπορεί να σας φανεί λίγο γλυκανάλατη και εξιδανικευμένη αλλά το σίγουρο είναι ότι σας αφήσει μια γλυκιά αίσθηση.
Σας βάζω την αγαπημένη μου σκηνή από την ταινία , στην οποία ο δάσκαλος για να σπάσει τον πάγο μεταξύ αυτού και των μαθητών του κάνει κυριολεκτικά τον κλόουν!
Το παιδάκι που κάθεται μόνο του και δε συμμετέχει είναι ο μικρός μας φίλος! Θα τον αναγνωρίσετε αμέσως.
Καλά παίζει φοβερά το ρόλο του!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Ἐγὼ δέχομαι καλόπιστα τὰ ὅσα λὲς ...
Χαίρομαι γι' αυτό.
Ξέρεις ὅμως ποῦ εἶναι τὸ θέμα; Ἡ ὁρολογία τὴν ὁποία χρησιμοποιεῖς καὶ γενικώτερα ὁ τρόπος γραφῆς παραπέμπει ἀπ' εὐθείας στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ '90 καὶ σὲ ἐκπροσώπους συγκεκριμένου ἰδεολογικοῦ χώρου. Δὲ λέω φυσικὰ ὅτι ἀνήκεις ἐκεῖ, ἀλλὰ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γραφῆς νόμισα ὅτι ἤσουν ἡ πρώτη ἐξαδέλφη τῆς Φραγκουδάκη ἢ τῆς Δραγῶνα. Ἐνδεχομένως νὰ ἔκανα καὶ λάθος. Ζητῶ συγγνώμη.
Όχι Πέτρο μου!
Ξέρεις ποιο είναι το θέμα;
Ότι μένεις στην ορολογία και δεν κοιτάς το περιεχόμενο αυτών που λέω.
Αν συμπίπτουν οι θέσεις ή η ορολογία που χρησιμοποιώ με κάποιο πολιτικό κόμμα , είναι τυχαίο.
Δε μου αρέσει να με χρωματίζουν όμως και να μου κολλούν ταμπέλες.
Δε σημαίνει πως όποιος διαφωνεί μαζί σου είναι αυτόματα αριστερός.
Θαρρώ πώς τις περισσότερες φορές εκφράζω την κοινή (κατ' εμέ) λογική. Αν υπάρχει....τελικά.
Συγγνώμη δε χρειάζεται να ζητάς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Σχετικὰ τώρα μὲ τὰ κομματικά, ἁπλῶς νὰ πῶ ὅτι πολλοὶ ἔχουν καταπιεῖ ἀμάσητη τὴν πορτοκαλὶ προπαγάνδα χωρὶς ἀπαραίτητα νὰ ἀνήκουν σὲ ἕνα συγκεκριμένο κόμμα. Φαίνεται ὅτι ἡ Σοσιαλιστικὴ φιλοσοφία στὴν ἐκπαίδευση ἔχει διαπεράσει τὰ μυαλὰ τόσων πολλῶν ἐκπαιδευτικῶν ὥστε νὰ μὴν εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν ἰδεολογικὴ ἀφετηρία τὴν ὁποία αὐτὴ ἔχει.
Επιμένεις Πέτρο.
Δεν πειράζει .
Κρατώ έστω τη λέξη "πολλοί " που σημαίνει ότι δεν τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Έτσι θέλω να πιστεύω.
Υπάρχουν και οι "άλλοι" που δεν έχουν καταπιεί τίποτα.
Ούτε μπλε, ούτε πράσινη , ούτε πορτοκαλί προπαγάνδα και είναι μια χαρά σε θέση να αντιληφθούν πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Κανεὶς λοιπὸν δὲν ὠφελεῖται, ἀλλὰ ἀλλιῶς θίγεται ὁ «ἀντιρατσισμὸς» τῶν ἀριστερῶν μὲ τὰ ὅποια ἐπακόλουθα...
Ἀνέφερα τὸ θέμα τῶν σχολείων καθὼς εἶναι σχεδὸν τοῖς πᾶσι γνωστὸ ὅτι τὸ πολύπαθο Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο ἐλέγχεται κυρίως ἀπὸ ἀνθρώπους τῆς ἀριστερᾶς καθὼς ἐπίσης τὸ ὅτι κυρίως ἐπὶ Σημίτη ἀλλὰ καὶ μετέπειτα στὰ θέματα Παιδείας ἔλυναν καὶ ἔδεναν ἄνθρωποι τοῦ (τότε) Συνασπισμοῦ.
Πολλὲς τέτοιες διαστρεβλώσεις ἔγιναν βασισμένες σὲ αὐτὴν τὴν ἀριστερὴ ἰδεολογία περὶ «ἀνοικτοῦ σχολείου» τὴν ὁποῖα ὁμοθυμαδὸν ὑποστηρίζουν ὅλα τὰ κόμματα τῆς ἀριστερᾶς καθὼς καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ ἐνῷ ἡ Ν.Δ. ποτὲ δὲν τόλμησε πραγματικὰ νὰ τὴν ἀνατρέψῃ ὅποτε ἀνέβηκε στὴν ἐξουσία καὶ ὅταν προσπάθησε νὰ τὸ κάνῃ, ὑπέκυψε κάτω ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ ῥητορεία καὶ τοὺς κομματικοὺς στρατοὺς τῶν πάσης φύσεως «ἀγωνιστῶν».
Έλεος ρε Πέτρο, πραγματικά ...έλεος.
Σταματήστε επιτέλους αυτή την προπαγάνδα.
Τι μπλέκετε μωρέ τα κόμματα στην εκπαίδευση;
Καταλαβαίνεις ότι με αυτό το σκεπτικό συνεχίζεις να τροφοδοτείς αυτό το σύστημα ενός κομματοποιημένου σχολείου;
Αριστεροί εκπαιδευτικοί και δεξιοί εκπαιδευτικοί.
Φτάνει πια. Ξεκολλήστε τα μυαλά σας.
Μιλάς λες και εισαι κανένας 60χρονος συνδικαλιστής του κλάδου.
Τα ίδια ακριβώς ακούω.
Είσαι πολύ νέος ρε συ για τέτοιες απόψεις.
Κρατήστε τα κόμματα μακριά από τα σχολεία.
Δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά είχες χρωματίσει κι εμένα ως "πορτοκαλί " κάποτε επειδή εξέφρασα τα πιστεύω μου.
Τα δικά μου "πιστεύω" είναι μόνο δικά μου και δεν εντάσσονται σε κανένα κόμμα.
Τι λογική είναι αυτή δηλαδή; Κατευθείαν με τοποθέτησες στο χώρο της αριστεράς και δη του Κουβέλη.
Δηλαδή κάθε εκπαιδευτικός πρέπει να ταυτίζεται με κάποιο κόμμα επειδή έχει κάποιες απόψεις;
Ταπεινή συμβουλή.
Αν θες λάβε την υπόψιν (που δε θα τη λάβεις) αν θες όχι.
Στον κλάδο των εκπαιδευτικών υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Μπορείς να εντάξεις τον εαυτό σου σε μια από τις τρεις.
α) Οι δεξιοί εκπαιδευτικοί που κατηγορούν τους αριστερούς
β)Οι αριστεροί εκπαιδευτικοί που κατηγορούν τους δεξιούς
γ)Οι μάχιμοι, άνευ χρώματος, εκπαιδευτικοί που μπαίνουν στην τάξη και διδάσκουν στο Χρήστο που έχει δυσλεξία, στην Μαρία που έχει αυτισμό, στην Κατερίνα που έχει μόνο 20% όραση, στο Νίκο που είναι τσιγγανάκι, στον Πέτρο που είναι παιδί χωρισμένων γονιών, στη Σοφία που έχει άνεργους γονείς, στο Βασίλη που είναι κακοποιημένο παιδί, στο Μιχάλη που είναι Πεντηκοστιανός, στη Βάσω που δεν την κάνει κανείς παρέα,στο Χάρη που έχει διάσπαση προσοχής, στον Χασίμ που έφυγε από την πατρίδα του γιατί είχε πόλεμο, στον Αντώνη που έχει νεφρική ανεπάρκεια και η λίστα μεγαλώνει.
Τώρα αν νομίζεις ότι στόχος αυτού του εκπαιδευτικού είναι μόνο αν αυτά τα παιδιά καταλάβουν ποιοι είναι οι "πρώτοι" και ποιοι οι "σύνθετοι" αριθμοί ,ποιες είναι οι δευτερεύουσες προτάσεις και αν θα γράφουν τα ρήματα με "ω" κάνεις μέγα λάθος. Οι στόχοι που θέτονται για κάθε παιδί διαφέρουν και είναι πρωτίστως κοινωνικοί και δευτερευόντως γνωστικοί.
Προτιμώ έναν χαμογελαστό μαθητή από έναν άριστο μάθητη.
Γυρνάς στο σπίτι και σκέφτεσαι το επόμενο σου βήμα. Τι άλλο μπορείς να κάνεις να βοηθήσεις τον Χρηστάκη, τη Βάσω, τη Μαρία κτλ. Τι δεν κάνω καλά; Πώς να τροποποιήσω τη διδασκαλία μου ώστε να τα βοηθήσω; Μήπως φώναξα πολύ σήμερα; Μήπως αδίκησα τον Αντώνη; Σε ποιους να απευθυνθώ να με βοηθήσουν; Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς κάτι άλλο και να θες.
Πού χρόνος για κόμματα; Πραγματικά πού;
Και να θες δεν μπορείς. Το σχολείο γίνεται όλη σου η ζωή.
Πώς προλαβαίνουν κάποιοι εκπαιδευτικοί και ασχολούνται ακόμα με αυτά ήθελα να ξερα;;;
Προφανώς οι εκπαιδευτικοί που ανήκουν στην (α) και (β) κατηγορία έχουν άπλετο χρόνο να ασχοληθούν με το ποιος είναι κομμουνιστής,ποιος είναι ΣΥΡΙΖΑ ,ποιος φταίει, ποιος δε φταίει και τρέχα γύρευε. Μάντεψε ποιους παραμελούν!!!
Μελό ξεμελό το ποστ μου αυτή είναι η πραγματικότητα.
@Himela τι προτείνεις; Να ξεχωρίσουμε την ελίτ των μαθητών δηλαδή;
Ξαναλέω οι στόχοι του σχολείου δεν είναι μόνο γνωστικοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Ὅταν ἤμουν στὴ Β΄ Γυμνασίου, κάποιοι «προοδευτικοὶ» φωστῆρες εἶχαν στείλει στὸ σχολεῖο μας ἕνα παιδὶ μὲ νοητικὴ ὑστέρηση (πολὺ καλὸ παιδὶ κατὰ τἄλλα, τὸν ἤξερα ἀπὸ πρὶν καθὼς τὸ συγκεκριμένο εἰδικὸ σχολεῖο συστεγαζόταν μὲ τὸ δημοτικὸ ποὺ ἤμουν ἐγὼ). Δὲν ξέρω τί ἀκριβῶς εἶχαν στὸ μυαλό τους οἱ πεφωτισμένοι τῆς β΄ βάθμιας ἐκπαίδευσης, ἀλλὰ τὸ παιδί, ὅσο κι ἂν προσπαθοῦσαν οἱ καθηγητές, δὲν εἶχε τὶς ἱκανότητες νὰ παρακολουθήσῃ μαθήματα ἐπιπέδου Β΄ Γυμνασίου. Πῶς νὰ τὸ κάνουμε.
Λαμβανονται πολλοι παραγοντες υποψη ωστε να εγγραφονται παιδια με νοητικη υστερηση σε σχολικες μοναδες μη ειδικης εκπαιδευσης. Δεν ειναι τοσο απλα οπως τα λες. Λες να παιζουν κομματικα συμφεροντα και σε αυτα; Οταν ενα παιδι εχει ελαφρα ή μετρια διαγνωσμενη νοητικη υστερηση (εξαρταται την περιπτωση βεβαια παντα) περναει απο διαφορες επιτροπες, σχολικους συμβουλους, δασκαλους ακομα και οι ιδιοι οι γονεις εχουν λογο για το που ειναι καλυτερο να φοιτησει ενα τετοιο παιδι και τελικα παιρνεται απο κοινου μια αποφαση.
Στοχος δεν ειναι τοσο να αποκτησει γνωσεις αλλα να κοινωνικοποιηθει και πολλες φορες να βοηθηθει απο τα "φυσιολογικα" παιδια. Συνηθως τετοια παιδια οταν στελνονται σε ειδικα σχολεια με πιο βαριες περιπτωσεις, υποτροπιαζουν.
Δεν ειναι θεμα να μην αισθανονται ρατσισμο αυτα τα παιδια ή να αριστευσουν στα μαθηματα αλλα πως μπορουν να βελτιωθουν περισσοτερο απο καθε αποψη. Οι στοχοι που πρεπει να επιτευχθουν για καθε παιδι διαφερουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.