23-05-13
13:07
Κατά τη γνώμη μου ο λόγος που κατηγορείται κάποιος ως ρατσιστής είναι η διαφορετική αντίληψη της έννοιας του ρατσισμού από τον καθένα μας. Το ίδιο συμβαίνει και με την έννοια της ηθικής. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της ηθικής. Για κάποιον το να παρκάρω παράνομα μπορεί να είναι ανήθικο, για μένα μπορεί να είναι απλά παράνομο παραδείγματος χάριν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που υποστηρίζω για το ρατσισμό, σε ένα επεισόδιο μιας σειράς που παρακολουθώ συνέβη το εξής: Κάποιος δικηγόρος μαύρου χρώματος (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω) έδωσε συνέντευξη για να προσληφθεί σε μια εταιρεία. Ένας εκ των διευθυντών εκεί του είπε τη φράση "you dont sound black", θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τον επαινέσει. Για όποιον ενδιαφέρεται ας διαβάσει τον διάλογο που ακολούθησε με την άλλη διευθύντρια:
Μπορεί κανείς να καταδικάσει κάποιον από τους δύο;
Από όσο μπορώ εγώ να καταλάβω, η ασυνεννοησία των δύο ανθρώπων έγκειται στη διαφορά αντίληψης. Ο ένας θεωρεί οτι δεν έχει κάνει κάτι κακό αφού απλά εξέφρασε τη δική του αντίληψη χωρίς προφανώς να θέλει να προσβάλει. Η άλλη θεωρεί οτι αυτό που είπε ήταν ρατσιστικό γιατί στην δική της αντίληψη το να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους σύμφωνα με το χρώμα τους είναι ρατσιστικό.- What have I done now? He doesn't sound black? Well, he doesn't. N-Not to me. Does he to you?
- Denny, you truly are not aware what a racist statement that is?
- Oh, please. Bush and Biden said the same thing about Obama.
- Not like that they didn't.
- Did too. They said articulate. And Biden said his hygiene looked good.
- Denny, there's no such thing as sounding black.
- What do you mean?
- Certainly you don't think all black people sound alike?
- Well, of course not. The anchors on the news don't sound black at all. And the black weathermen sound whiter than me.
- It's politically incorrect to say somebody sounds black.
- All right, then African-American.
- No.
- JesseJacksonish?
- No!
- Well, then how? What-What do you say? If a person sounds black, what's the right way to say it?
- Urban.
- White people don't live in cities?
- Look, there's no such thing as sounding black.
- Denny, the point is...
- while there may be certain dialects that are consistent with African-American... vernacular-
- You just cannot judge a man's skin color by the sound of his voice.
- Is this a joke?
- No, it is not. You have committed an egregious offense here.
- All right, let me- let me- let me get this straight. Say you get kidnapped and I get a ransom call from a man who, to me, sounds black. And the cop says, "What did he sound like?" I should just say, "Male. " Or "I don't know. But not necessarily black. "
Μπορεί κανείς να καταδικάσει κάποιον από τους δύο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-05-13
10:47
Μάλλον ό,τι μας ξενίζει και δεν μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε κατά του, το βαφτίζουμε ρατσισμό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-11-12
18:03
εκπαιδευτικοί που μπαίνουν στην τάξη και διδάσκουν στο Χρήστο που έχει δυσλεξία, στην Μαρία που έχει αυτισμό, στην Κατερίνα που έχει μόνο 20% όραση, στο Νίκο που είναι τσιγγανάκι, στον Πέτρο που είναι παιδί χωρισμένων γονιών, στη Σοφία που έχει άνεργους γονείς, στο Βασίλη που είναι κακοποιημένο παιδί, στο Μιχάλη που είναι Πεντηκοστιανός, στη Βάσω που δεν την κάνει κανείς παρέα,στο Χάρη που έχει διάσπαση προσοχής, στον Χασίμ που έφυγε από την πατρίδα του γιατί είχε πόλεμο, στον Αντώνη που έχει νεφρική ανεπάρκεια και η λίστα μεγαλώνει.
Ξέρετε, οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος να προσαρμόσουν το μάθημά τους έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι να μάθουν και κάτι νέο.
Είτε πρόκειται για τον Χασάν που δεν ξέρει γρι ελληνικά και έμαθε μια λέξη, είτε για την Elizabeth που είναι αστέρι και ήταν κανονικά για μεγαλύτερη τάξη, αλλά δεν το επιτρέπει το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Υπάρχουν κάποια θέματα στα οποία είναι αδύνατο να επιχειρηματολογήσεις επειδή βασίζονται στο συναίσθημα (είναι το κλασσικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται στο θέμα της θανατικής ποινής "αν ήταν το παιδί σου και το σκότωνε κάποιος, δε θα ήθελες αυτός να πεθάνει;" - ευτυχώς ή δυστυχώς τους νόμους τους φτιάχνουν νομοθέτες που μένουν ανεπηρέαστοι από συναισθηματισμούς). Ό,τι κι αν πιστεύω τώρα εγώ για το συγκεκριμένο θέμα θα πνιγεί απλά στον κυκεώνα της συναισθηματικής επιρροής. Το θέμα είναι πρακτικά τι γίνεται. Εγώ αυτό που πρότεινα ήταν, όπως χωρίζονται τα παιδιά σε τάξεις αναλόγως την ηλικία τους να χωρίζονται και με βάση των γνώσεών τους από κάποιο σημείο και μετά. Γιατί αυτό είναι τόσο κατακριτέο; Ίσα ίσα που οι δάσκαλοι έτσι θα μπορούν να διδάξουν με πιο σωστό τρόπο τα παιδιά αφού θα εστιάζουν στις γνωσιακές ελλείψεις τους και θα τις καλύπτουν. Κοινωνικά τα παιδιά θα μπορούν να έχουν επαφή με τους συμμαθητές τους και στα διαλείμματα, δε χρειάζεται (και δεν πρέπει επίσης) να το κάνουν μέσα στην τάξη. Όσο για τη διαφορετικότητα που προωθείται με αυτόν τον τρόπο, σοβαρά μιλάτε; Δηλαδή τα παιδιά δεν ξέρουν οτι οι άνθρωποι χωρίζονται ΚΑΙ ανάλογα με τις γνώσεις τους; Τα ίδια χρήματα και την ίδια κοινωνική θέση έχει ένας δικηγόρος με έναν μούτσο σε πλοίο; Όλοι είναι ίσοι αλλά διαφορετικών ικανοτήτων και δυνατοτήτων. Γιατί αυτό εμείς πάμε να το κρύψουμε και να το ωραιοποιήσουμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
31-10-12
08:18
Εγώ πάντως, βγάζοντας απέξω τα κομματικά, συμφωνώ με τον Πέτρο. Δεν είναι θέμα αλλοδαπού, παιδιού με ειδικές ανάγκες ή αλλόθρησκου. το θέμα είναι οτι δεν μπορεί, στο όνομα οποιουδήποτε αντιρατσισμού, να κρατιέται πίσω η γνώση άλλων παιδιών. Όπως πολύ σωστά διαχωρίζεται η μάθηση ανά τάξη (δεν ενώνουμε παιδιά τρίτης και έκτης δημοτικού για ευνόητους λόγους) έτσι για μένα θα έπρεπε να διαχωρίζονται οι καλοί, μέτριοι και κακοί μαθητές. Η μάθηση είναι δικαίωμα και απαιτώ κανείς να μην την σταματά ή υποβαθμίζει. Ο καλός μαθητής δε βοηθά σε κάτι τον κακό, ενώ ο κακός μαθητής κρατάει πίσω τον καλό κι αυτό δεν το θεωρώ δίκαιο. Ομοίως λοιπόν με τις παραπάνω κατηγορίες που έθιξα. Είναι τραγικό οι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες να έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί τους. Λυπάμαι φυσικά αυτά τα παιδιά, αλλά οι γονείς δε θεωρούνται και οι πιο αντικειμενικοί κριτές. Αυτές τις αποφάσεις πρέπει να τις βγάζει εμπειρογνώμων. Ή μήπως είναι τόσο δύσκολο στην Ελλαδίτσα του ωχαδελφισμού να προσλάβουμε ειδικούς ψυχολόγους και να χτίσουμε περισσότερα σχολεία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.