Roxim
Δραστήριο μέλος
Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις
Η μέρα κυλάει
Για να ‘ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις με άλλο αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκαλιά μου έλα
Είναι καλύτερη απ’ της πόλης η δική μου η τρέλα
Μα πρόσεξε… Μη μείνεις εκεί
Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις
Και ψάχνεις για κάτι
Σ’ ένα φιλί, σε μια ματιά, σ’ ένα χαμόγελο
Σ’ ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε φτάνει εκεί
Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας κι εμείς σαν μια γροθιά τ’ όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο πρόσωπό της
Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω (x2)
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις (x2)
Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στο αίμα
Να μην το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς
Το ξέρεις μ’ αρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις
Μα μη με πιστέψεις
Σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω
Δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις
Το ξέρεις μ’ αρέσεις…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Ψάχνω αναμνήσεις στις παιδικές μου φωτογραφίσεις
που έτυχε κι αποτυπώθηκαν από το φακό
τότε που πλήρωνα τα λάθη μόνο με παρατηρήσεις
κι είχα μόνη τιμωρία απ' την αίθουσα να βγω
ψάχνω να βρω το πρόσωπό μου ανάμεσα στα άλλα
πιτσιρίκια που σε ένα προαύλιο έπαιζαν μπάλα
που θυμάμαι τα ονόματά τους τα μικρά τα επίθετα τους
και με κάθε λεπτομέρεια τα τότε πρόσωπά τους
φίλοι μας εχθροί μας δάσκαλοι συμμαθητές μας
που αναπολώ ακόμα κι ας χώρισαν οι ζωές μας
που δεν έχουμε μιλήσει για καιρό πως μπορώ
τις χαμένες να αναπληρώσω στιγμές μας
βρες μου ένα τρόπο για να αναστήσω το χρόνο
από το κιτρινισμένο φωτογραφικό χαρτί
να γυρίσουν οι ζωές μας πριν μάθουν για τον πόνο
για ένα διάλειμμα ακόμα στην αυλή
να δω την μάνα μου ντυμένη με τ' άσπρο νυφικό της
τον πατέρα μου ντυμένο γαμπρό να χαμογελά
να της πω να μη μιλήσει ποτέ για φτερά στον γιο της
γιατί πόνεσε όταν πέταξε ψηλά
να παραστώ στην βάφτιση μου να τους εμποδίσω
να με πουν δούλο ενός Θεού που δεν τον πίστεψα στιγμή
κι αν δεν μ' άφηναν στην κολυμβήθρα μέσα να με πνίξω
πριν μου μάθουν απ' έξω την προσευχή
να ξαναπάω σ' όλα τα μέρη που με 'χουν φωτογραφίσει
να βγω από το πλάνο το τοπίο να φανεί
να χαρώ λίγο ακόμα τον πολιτισμό ή την φύση
αντί να αποδεικνύω στα καρέ πως ήμουν εκεί.
Φωτογραφίες εκτυπωμένες πάνω σε χαρτί
ή στη μνήμη ενός σκληρού δίσκου αποθηκευμένες
Φωτογραφίες εκεί που φυλακίζεις την στιγμή
σε πόζες χαμογελαστές κι ευτυχισμένες.
Φωτογραφίες παρόν που γίνεται παρελθόν
προτού προλάβεις να συνειδητοποιήσεις
Φωτογραφίες γιατί όσο κι αν μείνεις στο παρόν
τον χρόνο πίσω δεν γίνεται να γυρίσεις.
Σε πόζες χαμογελαστές εσκεμμένες ή αυθόρμητες
να με ρωτήσω θα 'θελα που βρήκα το σθένος
τότε νόμιζα πως όλες οι καρδιές είναι απόρθητες
και με την θλίψη ακόμα ήμουν ξένος
φωτογραφίες που δεν ήξερα να ντύνομαι καλά
και τα δυο μου ακουστικά ήμουν ευτυχισμένος που 'χα
για να μου λεγα πως δεν είναι όλα τόσο απλά
και πως οι άνθρωποι σε κρίνουν απ' τα ρούχα
φωτογραφίες γενεθλίων όταν σβήνω κεριά
παιδί με βλέμμα νικητή που μόλις νίκησε το χρόνο
να κρυφτώ και εκεί να μείνω για πάντα σε μια μεριά
γιατί φοβάμαι που ακόμα μεγαλώνω
φωτογραφίες με ανθρώπους που 'χουν φύγει αγκαλιά
όταν βιαζόμουνα και ήθελα να φύγω
να καθόμουν να τους δώσω όσα προλάβαινα φιλιά
να μου ψιθύριζαν να κάτσω ακόμα λίγο
τις αγάπες τις παλιές τα φιλιά τις αγκαλιές
τα αισθήματα που δεν μπορούν φακοί να αποτυπώσουν
τις φευγαλέες στιγμές τις λύπες και τις χαρές
να απολαύσω προτού άδοξα τελειώσουν
και πίσω από τα pixel την ανάλυση τα φλας
που εγκλωβίζουν τις στιγμές αλλά δεν τις φέρνουν πίσω
και αν έμαθες σε site για άλλους να τις αναρτάς
εμένα ακόμα μου μαθαίνουν πως να ζήσω.
Φωτογραφίες εκτυπωμένες πάνω σε χαρτί
ή στη μνήμη ενός σκληρού δίσκου αποθηκευμένες
Φωτογραφίες εκεί που φυλακίζεις την στιγμή
σε πόζες χαμογελαστές κι ευτυχισμένες.
Φωτογραφίες παρόν που γίνεται παρελθόν
προτού προλάβεις να συνειδητοποιήσεις
Φωτογραφίες γιατί όσο κι αν μείνεις στο παρόν
τον χρόνο πίσω δεν γίνεται να γυρίσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Μια ιστορία απ' της φωτιάς τα μέρη - Active Member
Κάτσε εκεί στη γωνιά και μιλιά μη βγάζεις.
Μια ιστορία θα σου πω, μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις.
Μήπως φύγει η ειρωνία που ζωγράφιζες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος κι ανοίξει η κούτρα σου.
Ρε, κάτσε κάτω σου λέω· κάτσε και βούλωσέ το.
Αφού τελειώσω, πάρτο όπου πας και ξέχασε το,
πούλησέ το, αγνόησε το, μοίρασέ το.
Εγώ έζησα το μέσα, εσύ ζήσε το πακέτο.
Αρχίζω· βαθιά ανάσα, μη σκοντάψω στις λέξεις·
βάζω τον ήρωα εγώ, την εποχή εσύ θα διαλέξεις.
Κάπου σε μια καλύβα στης φωτιάς τα μέρη,
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
Μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που 'χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ' τα χθες.
Έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωριά και σοκάκια
φορτωμένος την παράξενη πραμάτεια.
Εκεί τον είδε, λοιπόν, ένας κουφός και του έγνεψε,
έψαχνε ελπίδα, λες κι η τύχη του στέρεψε.
Πήρε δυο ευχές απ' το πανέρι, τις άνοιξε κι έλαμψε,
έκανε πίσω, κρύφτηκε κι έκλαψε.
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή
καθισμένη σ' ένα βράχο παρέα μ' ένα σκυλί.
Τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν' αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να της διαβάσει.
Έτσι κι έγινε, άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της·
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.
Είπε στο γέροντα που διάβαζε να πάψει,
σφιγγόταν τόσο για να μη κλαψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος
γελαστός, καλοστεκούμενος και εύπορος.
Εβγαλε ένα πουγκί και πήρε το μισό πανέρι,
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι.
Γιατί τον βρήκανε τ' απόγευμα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε πως δε του 'μεινε δάκρυ.
Έτσι ο γέροντας βάζοντας κάτω το κεφάλι,
ένοιωσε άσκημα πρώτη φορά ντροπή μεγάλη.
Έδωσε πίσω τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά,
τα 'βαλε μες στο πανέρι κι αφού άναψε φωτιά,
δε μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές
- λες και πληρώσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές.
Έκανε τα πίσω μπρος κι ο ασπροντυμένος ουρανός
του τραγουδούσε πόσο ήταν τυχερός
που είχε στα μάτια του όλα όσα πέρασε
που τα κατάφερε και γέρασε.
Κι αν γελώ, είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω.
Κι αν ρωτώ, είναι για 'κείνα που ήξερα και ξέχασα.
και αν θα βρω όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω
θα μπορώ να λέω σ' όλους, τα κατάφερα, γέρασα
κι όμορφα πέρασα.
Κι αν γελώ... κι αν ρωτώ...
κι αν θα βρω...θα μπορώ
Τραγουδάρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
You can tell by the way
She walks that she's my girl
You can tell by the way
She talks, she rules the world
You can see in her eyes
That no one is her chain
She's my girl, my supergirl
And then she'd say, ?It's okay
I got lost on the way
But I'm a supergirl
And supergirls don't cry?
And then she'd say, ?It's alright
I got home late last night
But I'm a supergirl
And supergirls just fly?
And then she'd say
That nothing can go wrong
When you're in love
What can go wrong?
Then she'd laugh
The night time into day
Pushing her fear further long
And then she'd say, ?It's okay
I got lost on the way
But I'm a supergirl
And supergirls don't cry.
And then she'd say, ?It's alright
I got home, late last night
But I'm a supergirl
And supergirls just fly.
And then she'd shout down the line
Tell me she's got no more time
'Cause she's a supergirl
And supergirls don't hide
And then she'd scream in my face
Tell me to leave, leave this place
'Cause she's a supergirl
And supergirls just fly
Yes, she's a supergirl, a supergirl
She's sewing seeds, she's burning trees
She's sewing seeds, she's burning trees
Yes, she's a supergirl, a supergirl
A supergirl, my supergirl
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
You know it's true, we're both the same.
In a storm of words we get lost in what is said.
You know me and you see through me,
so why are you confused by the things I say and do?
Do you know me?
You see the strain upon my face.
Please, don't rain on my parade.
It comes to light, it comes in waves,
it's gone too late.
It goes astray, it goes too far and you say
it's clear I know where all your buttons are.
It's not so strange, you know, it's not so queer
that I know they're there 'cause I'm the one
who put then there, exactly as you feared.
I know you and I see through you
so why am I surprised by the things you say and do?
I don't know why.
I see the strain upon your face.
I won't rain on your parade.
It comes to light, it comes in waves,
it's gone too late.
Don't steal the smile from off my face.
Please don't rain on my parade......
I know that I can't replace you
and it would be a lie to say that I could ever try.
It's gone too late.
It's gone too late.
It cuts two ways
It cuts two ways.
It's gone too late.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Lykke Li
Oh, I beg you, can I follow?
Oh, I ask you, wanna always
Be the ocean, where I unravel
Be my only, be the water where I'm wading
You're my river running high, run deep, run wild
I, I follow, I follow you
Deep sea baby, I follow you
I, I follow, I follow you
Dark room honey, I follow you
Heed a message, I'm the runner
He's the rebel, I'm the daughter waiting for you
You're my river running high, run deep, run wild
I, I follow, I follow you
Deep sea baby, I follow you
I, I follow, I follow you
Dark room honey, I follow you
You're my river running high, run deep, run wild
I, I follow, I follow you
Deep sea baby, I follow you
I, I follow, I follow you
Dark room honey, I follow you
I, I follow, I follow you
Deep sea baby, I follow you
I, I follow, I follow you
Dark room honey, I follow you
Read more: LYKKE LI - I FOLLOW RIVERS LYRICS https://www.metrolyrics.com/i-follow-rivers-lyrics-lykke-li.html#ixzz25cUNJ8d0
Copied from MetroLyrics.com
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Βαρέθηκα πια δε θα σε ξαναρωτήσω
δικαιολογίες φτηνές δε θα σ' αφήσω
να μου δώσεις κι ούτε ευκαιρία να με πληγώσεις
Μπορεί να ήρθε η στιγμή να τα πληρώσεις
Αλήθεια λέω αποφάσισα να φύγω να χαθώ
κι ας πάω στο διάολο μπορεί να λυτρωθώ
μακριά από σένα κι όπου θέλει η ζωή μου ας με πάει
γιατί ούτε 'κείνη ρε δε μ' αγαπάει
Μα δε με νοιάζει για μένα απόψε έξω βρέχει
για την ψυχή μου που άλλο ψέμα δεν αντέχει
Κι όπως σε βρήκα έτσι σ' αφήνω το ίδιο βλάκα
μ' αυτή τη φορά δεν κάνω πλάκα
Όταν ξυπνήσεις θα σου λείπει πια το θύμα
χωρίς σκλάβο ο αφέντης πω-πω κρίμα
Τι θ' απογίνει πού θα ξεσπάσει τι θα βρίζει
τώρα στον κόσμο του μονάχος θα γυρίζει
Δε μου βγαίνει ούτε ένα δάκρυ
πάλι λίγο πριν χαθώ
Γι' αυτό κράτα μια μου ανάσα
να την έχεις φυλαχτό
Κι έχεις ανάγκη αυτό το φυλαχτό από μένα
να σου θυμίζει όσα πήγανε χαμένα
να σου μυρίζει η μοναξιά όπου και να 'σαι
ν' ακούς λυγμούς στο μαξιλάρι όταν κοιμάσαι
να σε φυλάει απ' τον κακό σου εαυτό
ναι, το πιο καλό είναι αυτό
να σε κάνει να λυπάσαι για όσα νόμιζες ωραία
να χορεύουνε οι τύψεις με τις σκέψεις σου παρέα
Μου φτάνει να θυμάσαι όσα είχες πει
το τελευταίο δώρο από μένα η ντροπή
και μια σταγόνα μες στα χέρια σου απ' τη βροχή
μπορεί να 'ναι κατάρα μπορεί και να 'ναι ευχή
Εσύ θα διαλέξεις μονάχος σου θα κρίνεις
αν θα καταπιείς το δηλητήριο που φτύνεις
Κι αν σου ταιριάζει να θέλει αφέντη η εποχή
κάτσε και άκου τη βροχή
Θα σου κλείσω μες στα χέρια
μια σταγόνα απ' τη βροχή
Φύλαξέ τη μπορεί να 'ναι
μια κατάρα και μια ευχή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Έβαλες και κομματάρα όμως (ένα από τα αγαπημένα μου απο τους Active Member)Active Member - Φυσάει κόντρα
Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.
Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω.
Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω.
Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω,
από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω.
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.
Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία
που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία,
άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη,
γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη
να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα
να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα
μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή.
Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.
Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου.
Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου,
την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου,
κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου.
Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη.
Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη
και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή,
ούτε σιωπή.
Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί
ζωής κραυγή και σε καλό να μου βγει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Σ' έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή μ' ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
σ' είδα χειμώνα σ' ένα χώρο ζεστό μικρό
και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί
σ' είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
Σ' είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο
και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς
σ' είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής
σ' έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
σ' έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις
τα 'χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια.
Σ' είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις
να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις
σ' έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ' αποφεύγεις
στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις
με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί
σ' είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Ρε, δε με νοιάζει από που 'ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί
στον ουρανό ν' ανέβω και να τα λέω
πάω στοίχημα πως θα 'σαι και εκεί
Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ' έστειλε, τι θες
ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη,
εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές
σ' ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Δε σ' έχω πιάσει πάνω απ' άλλους να θέλεις ν' ακουστείς,
όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας
δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς
τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς
υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις
και νιώθω πως ακούς πάντα τ' "Ονειρολόγιο",
ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης
που είν' η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο.
Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή,
ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο
υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή,
ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο
υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι
θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη
μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι
και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει
Μου 'παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα
τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε
τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα
κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε
εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά
όταν θα ψάξω από πάνω απ' τη σκηνή
σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά
πάω στοίχημα ξανά πως θα 'σαι εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
He was a boy, she was a girl
Can I make it anymore obvious?
He was a punk, she did ballet
What more can I say?
He wanted her, she'd never tell
Secretly she wanted him as well
But all of her friends, stuck up their nose
They had a problem with his baggy of clothes
He was a skater boy, she said, "See ya later boy"
He wasn't good enough for her, she had a pretty face
But her head was up in space
She needed to come back down to earth
Five years from now, she sits at home
Feeding the baby, she's all alone
She turns on TV, guess who she sees
Skater boy rocking up MTV
She calls up her friends, they already know
And they've all got tickets to see his show
She tags along, stands in the crowd
Looks up at the man that she turned down
He was a skater boy, she said "See ya later boy"
He wasn't good enough for her, now he's a superstar
Slamming on his guitar
Does your pretty face see what he's worth?
Sorry girl, but you missed out
Well, tough luck, that boy's mine now
We are more than just good friends
This is how the story ends
Too bad that you couldn't see
See the man that boy could be
There is more that meets the eye
I see the soul that is inside
He's just a boy and I'm just a girl
Can I make it anymore obvious?
We are in love, haven't you heard
How we rock each others world?
I'm with the skater boy, I said "See ya later boy"
I'll be backstage after the show, I'll be at a studio
Singing the song we wrote
About a girl you used to know
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Roxim
Δραστήριο μέλος
Sanjuro-Θέλω να φύγω να πετάξω
Μικρο παιδακι στα θρανια,ζωγραφιες στα βιβλια
οπλο μου η φαντασια στη μικρη αυτη ιστορια
που την λεν ζωη,και με παιδευει τοσα χρονια
μ' ακομα στεκομαι ορθιος πανω στα 2 μου ποδια
ακομα ειμαι εδω και ακομα τραγουδαω
με τη φαλτσα μου φωνη τα ονειρα μου ξεκιναω
μουσικη ειναι η μητερα μου με μεγαλωνει
με γεναει με σκοτωνει,με ριχνει με σηκωνει
με πληγωνει,μα ειναι φορες που μ'αγαπαει
σε μερη που δεν γνωρισα μονο αυτη με παει
στιχακια και ποιηματα πανω σ'ενα χαρτι
παιρνουν σχημα και μορφη και μου δινουνε πνοη
αναπνοη,παιρνω βαθια και συνεχιζω
ειναι αργα για μενα φιλε,να κοιταξω τωρα πισω
προς ολοταχως,ανεμος φυσαει τα πανια μου
θαλασσα τα λογια και βαρκα η καρδια μου
καπετανιος η ψυχη μου μερικες φορες φοβαται
μερικες φορες αγριμι μπρος στα κυματα βρυχαται
μερικες φορες,βγαζει φτερα και ανεβαινει
την κυνηγαει ο πονος ομως δεν την προλαβαινει
Θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
θελω το κοσμο στα μετρα μου ν αλλαξω
θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
την ευκαιρια ηρθε η ωρα για ν αρπαξω
Τι κι αν περασαν τα χρονια δεν τους κανω το χατιρι
στις ιδεες και τις σκεψεις μου δε κανω χαρακιρι
ειμαι ακομα ενα παιδι,παιδι θα παραμεινω
κι ας μου λενε στη ζωη,πρεπει να επιταχυνω
δεν αφηνω,κανεναν να με υποδουλωσει
αφεντικο μου εγω,υπαλληλος η γνωση
που να τρεξω που να παω,ποιο τρενο να προλαβω
ποια προβληματα να λυσω,ποιες ευθυνες να αναλαβω
τι να κανω,δως μου εναν ωμο ν ακουμπησω
στη πολη του μυαλου μου ελα να σε ξεναγησω
εχει γκραφιτι στους τοιχους φατσες με χαμογελα
εδω ειναι τα καλα,εδω και τα χειροτερα
εδω ρε θα με βρεις ν αραζω καποια βραδυα
εδω ριχνω τα γελια μου εδω χυνω τα δακρυα
εδω ειναι η κρυψωνα μου οταν θελω να φυγω
το μισος των ανθρωπων προσπαθω να αποφυγω
εδω ειναι η μουσικη με γλυκονανουριζει
ηρθε η ωρα για ακομα ενα ιπταμενο ταξιδι
σημερα τ αποφασισα θα παω πιο ψηλα
ο δικος μου ηλιος δεν καιει των ονειρων τα φτερα
Θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
θελω το κοσμο στα μετρα μου ν αλλαξω
θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
την ευκαιρια ηρθε η ωρα για ν αρπαξω
Θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
θελω το κοσμο στα μετρα μου ν αλλαξω
θελω να φυγω,να φυγω να πεταξω
την ευκαιρια ηρθε η ωρα για ν αρπαξω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.