tserno
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 803 μηνύματα.
17-09-07
13:55
Paradise lost - Mouth
FEEL SO LOW SOME DAYS
AND ONLY I CAN TASTE
RESENT SECURITY
OBSCURING ALL I SEE
IN MY MIND
IN MY MOUTH
IN MY SOUL
ONLY YOU PROVIDE THESE SYMPTOMS THAT I SHOW
I COULD GO OUT IN STYLE
GO BACK FROM WHERE I CAME
BUT LUCK SEES TO US ALL
AND RARELY PLAYS THE GAME
WE'VE SEEN IT ALL THROUGH MANY YEARS OF LONESOME HELL
BACK TO A PLACE WHERE WE ALL TERMINATE
FEEL SO LOW SOME DAYS
AND ONLY I CAN TASTE
RESENT SECURITY
OBSCURING ALL I SEE
IN MY MIND
IN MY MOUTH
IN MY SOUL
ONLY YOU PROVIDE THESE SYMPTOMS THAT I SHOW
I COULD GO OUT IN STYLE
GO BACK FROM WHERE I CAME
BUT LUCK SEES TO US ALL
AND RARELY PLAYS THE GAME
WE'VE SEEN IT ALL THROUGH MANY YEARS OF LONESOME HELL
BACK TO A PLACE WHERE WE ALL TERMINATE
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tserno
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 803 μηνύματα.
09-09-07
15:12
Ματια δίχως λογική
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους
Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα
Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου
Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη
Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ' αστέρια
να με βρούνε
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους
Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα
Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου
Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη
Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ΄αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ' αστέρια
να με βρούνε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.