Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
13-08-12
13:51
είχα αράξει στο μπαλκόνι να δω τα πεφταστέρια αλλά πρέπει να έχω χάσει κανά δυο
γιατί έκοβα και τα νύχια στα πόδια μου.
Κανένα πεφταστέρι. Μόνο Καραγκούνης
Κι αν τα αστέρια που πέφτουν είναι ήλιοι άλλων πλανητών,
εκεί η ζωή τελειώνει, δισεκατομμύρια συνεξωγήινων μας πεθαίνουν
κ εμείς κάνουμε ευχές;
Είναι και το άλλο. Αν δεις αστέρι να πέφτει και ευχηθείς
να μην πέσει, τι γίνεται;
γιατί έκοβα και τα νύχια στα πόδια μου.
Κανένα πεφταστέρι. Μόνο Καραγκούνης
Κι αν τα αστέρια που πέφτουν είναι ήλιοι άλλων πλανητών,
εκεί η ζωή τελειώνει, δισεκατομμύρια συνεξωγήινων μας πεθαίνουν
κ εμείς κάνουμε ευχές;
Είναι και το άλλο. Αν δεις αστέρι να πέφτει και ευχηθείς
να μην πέσει, τι γίνεται;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
03-07-09
01:20
Χμμ..
Πήγα απόψενε (χθες πια) σε ενα θερινό σινεμαδάκι στο Ψυχικό (Cine Ψυχικό ),
μέστο λουλουδικό ο χώρος που ομορφαίνει το μάτι,
από πάνω ξύλινη σκεπή που κάλυπτε μονάχα τις 3 πρώτες σειρές καθισμάτων,
κάποιες κυρίες λες και είχαν μοτεράκι στον καρπιαίο σωλήνα τους και πάμπολλες βεντάλιες σχεδόν συγχρονίζονταν σαν αλλοπαρμένα παγώνια.. (είχε άπνοια)
το πήγαινε για βροχή αλλά τα σύννεφα ήταν "αδύναμα" (ευτυχώς που δεν άκουσα καιρό)
οι συνταξιούχοι από άκρη σε άκρη του σινεμά, μια στρατιά από χαρμόσυνα μελαγχολικούς έτοιμοι να τρυπήσουν με καρφίτσα παλιά σύννεφα και να πέσει βροχή.
Για να μη βρέξει στο τέλος θα πεί ότι μάλλον δεν έφτασαν τα σύννεφα ή τους περίσσεψε η μελαγχολία; Γιατί με χαρά σπας και τρυπάς, μωρέ.
Κάτι πυγολαμπίδες στη ροή του έργου, έκαναν έρωτα
Ωχ ξέφυγα...
Το κορίτσι του Μονακό, λεγόταν το έργο.
Με ένα σεξομάνουλο Γαλλιδάκι και μια τέρμα θλιμένη φατσάρα του γάλλου "μετρ" μεγαλοδικηγόρου.
Στο τέλος του έργου ξεπήδησε μέσα μου μια ανάγκη να δω και την καπακιστάν προβολή.
Αλλά έκρυψα τα δάκρυα μου και χάθηκα από τον ορίζοντα από τα ελάχιστα εκείνα μοναδικά ζευγάρια τα τόσο ευχαριστημένα και θλιμμένα.
Αν τελικά είχε βρέξει, θα'μενα και σαν παπί να τη δω μέχρι το τέλος...
Δέστε τη. Κατά προτίμηση σε καλοκαιρινό κινηματογράφο.
Κάργα εργάκι αναπόλησης και καλοκαιρινό.
Για τους κουνουποφοβικούς, φορέστε βασιλικό σε πέτο κι αυτιά κι αν δε σας βρίσκεται, autan ή antimosquito i-phone για τους γκατζεντόπληκτους.
υγ. συμβουλή: μη σφιχτείτε. Κλάψε και μετά κοίτα τα αστέρια να στεγνώσουν τα δάκρυα πιο γρήγορα. Άσε που όταν κοιτάς στον ουρανό, πάντα σε περιμένει κι ένα γλυκό χαμόγελο από τον εαυτό σου. Λες και τ'αστέρια είναι το μικρό σου το καθρεφτάκι..
Έλα ρίγησα πάλι.
Φιλιά.
Περιμένω ανταποκρίσεις...πάω στοίχημα ότι μεταξύ των σπλάχνων και των χειλιών μας θα συναντάμε τη λέξη "δάκρυ" αλλά αυτό από καιρό δεν είναι λέξη πια αλλά η φωτιά από μέσα μας συνθλιβόμενη από φορμαρισμένες σταγόνες δροσιάς , κάθε μία χυμένη για άλλη αιτία..
Πως το'πε κι αυτός ο ποιητάκος,
"χρειάζονται πια έργα μνημειακά για το καλό του μέλλοντος, για το κακό και για το τίποτε".
Εγώ θα΄λεγα πάλι, και για μια στιγμούλα ακόμη, ένα δυωράκι σκοροφαγωμένες ιστοριούλες που βγαίνουν από τις ντουλάπες τους (με ένα τόσο απλοϊκό στόρι) και δίνουν στους σύγχρονους φουκαράδες λίγη χαρά...
Ο δικηγόρος....το γκομενάκι....ο σεκιουριτάς (περσονέλ)...η δίκη...το δίλημμα...τα 6 μέτρα ασφάλισης περιμέτρου...η χαμένη (?) νιότη...
Και το χοτ ντογκ με τα ντορίτος (με τη καυτή τυρένια σαλτσούλα) στο σύντομο μπρέϊκ, τα περασμένα χρόνια τι γρήγορα που περνούν.
Θα κρατήσω αυτό που ένιωσα:
Η δικηγορία είναι βρώμικη, καθαρίζει με αναπόληση παιδικών ιστοριών ή μελλοντικών απορρυπαντικών και μετά χέστην...
Καιρός για τους σοβαροφανείς ή να τραφούν από το σκοτάδι ή να αφήσουν τα προσχήματα και να ζήσουν ακόμα και με κόστος την ...ελευθερία τους?
Κάποτε τελειώνουν τα λόγια και το ξυνισμένο σεξ και τα μασκοφόρα όνειρα γιατί εμφανίζονται επιτέλους οι αναμενόμενοι πιστολάδες που ούτε άργησαν ούτε μας ξέχασαν, ήρθαν στην ώρα τους που απεδείχθη η ώρα μας...
Όμως...προσοχή να μη σε κάνουν γεφύρι...σαν αυτό τον καημενούλη.
Όταν χάνονται όλα τα κλειδιά ασφαλείας γεμίζουμε ασφάλειες...
Πολύ τον αγάπησα...
Άντε άντε φιλιά και παρεσύρθην...
Πήγα απόψενε (χθες πια) σε ενα θερινό σινεμαδάκι στο Ψυχικό (Cine Ψυχικό ),
μέστο λουλουδικό ο χώρος που ομορφαίνει το μάτι,
από πάνω ξύλινη σκεπή που κάλυπτε μονάχα τις 3 πρώτες σειρές καθισμάτων,
κάποιες κυρίες λες και είχαν μοτεράκι στον καρπιαίο σωλήνα τους και πάμπολλες βεντάλιες σχεδόν συγχρονίζονταν σαν αλλοπαρμένα παγώνια.. (είχε άπνοια)
το πήγαινε για βροχή αλλά τα σύννεφα ήταν "αδύναμα" (ευτυχώς που δεν άκουσα καιρό)
οι συνταξιούχοι από άκρη σε άκρη του σινεμά, μια στρατιά από χαρμόσυνα μελαγχολικούς έτοιμοι να τρυπήσουν με καρφίτσα παλιά σύννεφα και να πέσει βροχή.
Για να μη βρέξει στο τέλος θα πεί ότι μάλλον δεν έφτασαν τα σύννεφα ή τους περίσσεψε η μελαγχολία; Γιατί με χαρά σπας και τρυπάς, μωρέ.
Κάτι πυγολαμπίδες στη ροή του έργου, έκαναν έρωτα
Ωχ ξέφυγα...
Το κορίτσι του Μονακό, λεγόταν το έργο.
Με ένα σεξομάνουλο Γαλλιδάκι και μια τέρμα θλιμένη φατσάρα του γάλλου "μετρ" μεγαλοδικηγόρου.
Στο τέλος του έργου ξεπήδησε μέσα μου μια ανάγκη να δω και την καπακιστάν προβολή.
Αλλά έκρυψα τα δάκρυα μου και χάθηκα από τον ορίζοντα από τα ελάχιστα εκείνα μοναδικά ζευγάρια τα τόσο ευχαριστημένα και θλιμμένα.
Αν τελικά είχε βρέξει, θα'μενα και σαν παπί να τη δω μέχρι το τέλος...
Δέστε τη. Κατά προτίμηση σε καλοκαιρινό κινηματογράφο.
Κάργα εργάκι αναπόλησης και καλοκαιρινό.
Για τους κουνουποφοβικούς, φορέστε βασιλικό σε πέτο κι αυτιά κι αν δε σας βρίσκεται, autan ή antimosquito i-phone για τους γκατζεντόπληκτους.
υγ. συμβουλή: μη σφιχτείτε. Κλάψε και μετά κοίτα τα αστέρια να στεγνώσουν τα δάκρυα πιο γρήγορα. Άσε που όταν κοιτάς στον ουρανό, πάντα σε περιμένει κι ένα γλυκό χαμόγελο από τον εαυτό σου. Λες και τ'αστέρια είναι το μικρό σου το καθρεφτάκι..
Έλα ρίγησα πάλι.
Φιλιά.
Περιμένω ανταποκρίσεις...πάω στοίχημα ότι μεταξύ των σπλάχνων και των χειλιών μας θα συναντάμε τη λέξη "δάκρυ" αλλά αυτό από καιρό δεν είναι λέξη πια αλλά η φωτιά από μέσα μας συνθλιβόμενη από φορμαρισμένες σταγόνες δροσιάς , κάθε μία χυμένη για άλλη αιτία..
Πως το'πε κι αυτός ο ποιητάκος,
"χρειάζονται πια έργα μνημειακά για το καλό του μέλλοντος, για το κακό και για το τίποτε".
Εγώ θα΄λεγα πάλι, και για μια στιγμούλα ακόμη, ένα δυωράκι σκοροφαγωμένες ιστοριούλες που βγαίνουν από τις ντουλάπες τους (με ένα τόσο απλοϊκό στόρι) και δίνουν στους σύγχρονους φουκαράδες λίγη χαρά...
Ο δικηγόρος....το γκομενάκι....ο σεκιουριτάς (περσονέλ)...η δίκη...το δίλημμα...τα 6 μέτρα ασφάλισης περιμέτρου...η χαμένη (?) νιότη...
Και το χοτ ντογκ με τα ντορίτος (με τη καυτή τυρένια σαλτσούλα) στο σύντομο μπρέϊκ, τα περασμένα χρόνια τι γρήγορα που περνούν.
Θα κρατήσω αυτό που ένιωσα:
Η δικηγορία είναι βρώμικη, καθαρίζει με αναπόληση παιδικών ιστοριών ή μελλοντικών απορρυπαντικών και μετά χέστην...
Καιρός για τους σοβαροφανείς ή να τραφούν από το σκοτάδι ή να αφήσουν τα προσχήματα και να ζήσουν ακόμα και με κόστος την ...ελευθερία τους?
Κάποτε τελειώνουν τα λόγια και το ξυνισμένο σεξ και τα μασκοφόρα όνειρα γιατί εμφανίζονται επιτέλους οι αναμενόμενοι πιστολάδες που ούτε άργησαν ούτε μας ξέχασαν, ήρθαν στην ώρα τους που απεδείχθη η ώρα μας...
Όμως...προσοχή να μη σε κάνουν γεφύρι...σαν αυτό τον καημενούλη.
Όταν χάνονται όλα τα κλειδιά ασφαλείας γεμίζουμε ασφάλειες...
Πολύ τον αγάπησα...
Άντε άντε φιλιά και παρεσύρθην...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
22-05-09
03:04
χθες:
Πλήρωνα τον κώλο μου σε κάτι Τεριγιάκι και γλυκόξινα ασιατικά,
που ήταν και πολύ μιαμ, στο Golden Hall. (δεν είχε νυχτώσει ακόμα )
Wagamama και wok food (yeah). Πολύ ποιότητα αλλά αυτό το σχεδόν ωμό πράσο ρε παιδιά τι το βάζετε; Τρέλα το φιλέτο μοσχαριού με το σουσάμι.
Οι πανέ γαριδούλες και το ντιπ, όλα τα λεφτά. Και τα νουντλς καλή φάση.
Αν και προτιμώ λιγκουίνι μπαρίλα.
Αχ, και αυτό το κολασμένο γλυκό με σοκολάτα και μπισκότο (oreo) και σιρόπιον, με την ολόφρεσκη μπάλα παγωτού βανίλιας.
Προχθές: έκθεση βιβλίου, Ερμού. Πολύ βύζιτα σε κάτι οίκους. Πιάνεις βιβλίο και μετά ξεσκόνισμα με πανάκι λες και είσαι λεπρός. Κι αυτές οι new ντίβες, αναδύουν μια εσάνς "έβγαλα βιβλίο, δοξάστε με" αλλά είναι θωρηκτά ματαιοδοξίας.
Γιατί αν δεν σε νοιάζει το όνομα, τότε πως εξηγείται ότι ποτέ κανείς δεν παραλείπει το όνομα στο εξώφυλλο;
Αν αφιερώσεις χρόνο και φτάσεις μέχρι κάτω (Πειραιώς), θα βρείς σπάνιες ποιητικές συλλογές. Τιμές που τσιμπάνε μετα βδελυγμίας, όμως. Οπότε άστες να σκονίζονται...
Αγόρασα...κάτι καταλόγους Καστανιώτη, Ύψιλον, Κέδρος και ...Καλέντη νομίζω γιατί ήταν τσάμπα.
Να πάτε (και μετά από τόση περπατησιά, για εύκολη χώνεψη, όλοι στου Μπαϊρακτάρη στο Μοναστηράκι για κεμπάμπια).
Πλήρωνα τον κώλο μου σε κάτι Τεριγιάκι και γλυκόξινα ασιατικά,
που ήταν και πολύ μιαμ, στο Golden Hall. (δεν είχε νυχτώσει ακόμα )
Wagamama και wok food (yeah). Πολύ ποιότητα αλλά αυτό το σχεδόν ωμό πράσο ρε παιδιά τι το βάζετε; Τρέλα το φιλέτο μοσχαριού με το σουσάμι.
Οι πανέ γαριδούλες και το ντιπ, όλα τα λεφτά. Και τα νουντλς καλή φάση.
Αν και προτιμώ λιγκουίνι μπαρίλα.
Αχ, και αυτό το κολασμένο γλυκό με σοκολάτα και μπισκότο (oreo) και σιρόπιον, με την ολόφρεσκη μπάλα παγωτού βανίλιας.
Προχθές: έκθεση βιβλίου, Ερμού. Πολύ βύζιτα σε κάτι οίκους. Πιάνεις βιβλίο και μετά ξεσκόνισμα με πανάκι λες και είσαι λεπρός. Κι αυτές οι new ντίβες, αναδύουν μια εσάνς "έβγαλα βιβλίο, δοξάστε με" αλλά είναι θωρηκτά ματαιοδοξίας.
Γιατί αν δεν σε νοιάζει το όνομα, τότε πως εξηγείται ότι ποτέ κανείς δεν παραλείπει το όνομα στο εξώφυλλο;
Αν αφιερώσεις χρόνο και φτάσεις μέχρι κάτω (Πειραιώς), θα βρείς σπάνιες ποιητικές συλλογές. Τιμές που τσιμπάνε μετα βδελυγμίας, όμως. Οπότε άστες να σκονίζονται...
Αγόρασα...κάτι καταλόγους Καστανιώτη, Ύψιλον, Κέδρος και ...Καλέντη νομίζω γιατί ήταν τσάμπα.
Να πάτε (και μετά από τόση περπατησιά, για εύκολη χώνεψη, όλοι στου Μπαϊρακτάρη στο Μοναστηράκι για κεμπάμπια).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
20-05-09
03:42
με πλημμύριζαν τυφλές ελπίδες (σχετ: https://www.youtube.com/watch?v=zMonkjavkkU )...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.