Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
02-07-07
16:58
Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνο
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω
Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;
Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνο
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω
Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;
Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
22-05-07
10:14
I'll wait up in the dark for you to speak to me
I'll open up...
RELEASE ME...
I'll open up...
RELEASE ME...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
07-03-07
13:40
Οι φιλοι μου ολοι εδω και χρονια
ζευγαρια γιναν, φτιαξαν σπιτια
ζευγαρια γιναν, φτιαξαν σπιτια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
28-02-07
10:07
Χακούνα αφιερωμένο εξαιρετικά! Αλλά εσύ την έχεις λέμε!
Ευχαριστω καλο μου!!
Ποτε θα παμε για γκομενοτσαρκα μαρη;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
27-02-07
12:41
Σε θάβω και κλαίω,
κουρασμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,
μπορώ να γελάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.
Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Μπορώ να σ' ακούω,
μπορώ να σε βλέπω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...
Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...
Σε θάβω και κλαίω,
ξοδεμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.
Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι,
μπορώ να ξεχνάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.
Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Μπορώ να σε φτάνω,
μπορώ να σε χάνω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...
Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα
κουρασμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,
μπορώ να γελάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.
Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Μπορώ να σ' ακούω,
μπορώ να σε βλέπω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...
Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...
Σε θάβω και κλαίω,
ξοδεμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.
Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι,
μπορώ να ξεχνάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.
Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Μπορώ να σε φτάνω,
μπορώ να σε χάνω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...
Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.