parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.
07-02-14
10:39
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.
02-06-13
11:15
Με αφορμή την εξέγερση που συντελείται αυτή την στιγμή στην Τουρκία, ένα τραγούδι του ποιητή Ναζίμ Χικμέτ.
Αφιερωμένο στην μνήμη του Τούρκου αδερφού, αντιεξουσιαστή αγωνιστή που σκοτώσανε προχθές με κανονιά νερού υψηλής πίεσης.
Καλή αντάμωση αδερφέ!
Αφιερωμένο στην μνήμη του Τούρκου αδερφού, αντιεξουσιαστή αγωνιστή που σκοτώσανε προχθές με κανονιά νερού υψηλής πίεσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.
27-06-12
12:27
No nos Moveran - Δεν θα μετακινηθούμε 8)
Ένα κομμάτι σύμβολο ενάντια στο φασισμό απ' την εποχή του Πινοσέτ και τώρα όλων των Αγανακτισμένων!
Άλλη μία εκδοχή απ' τους "Occupied Wall Street" :
Και μια πολύ γνωστή εκτέλεση από την Joan Baez. Στην εισαγωγή ακούγεται ένα απόσπασμα από το ποίημα "Τα Ύψη του Macchu Picchu" του Pablo Neruda (η μετάφραση, by me ).
Ένα κομμάτι σύμβολο ενάντια στο φασισμό απ' την εποχή του Πινοσέτ και τώρα όλων των Αγανακτισμένων!
Άλλη μία εκδοχή απ' τους "Occupied Wall Street" :
Και μια πολύ γνωστή εκτέλεση από την Joan Baez. Στην εισαγωγή ακούγεται ένα απόσπασμα από το ποίημα "Τα Ύψη του Macchu Picchu" του Pablo Neruda (η μετάφραση, by me ).
sube a nacer conmigo, hermano
Dame la mano desde la profunda zona de tu dolor diseminado
no volverás del fondo de las rocas
no volverás del tiempo subterráneo
no volverá tu voz endurecida
no volverán tus ojos taladrados
yo vengo a hablar por vuestra boca muerta
a través de la tierra juntad todos los silenciosos labios derramados
y desde el fondo habladme toda esta larga noche
como si estuviera con vosotros anclado
contadme todo
cadena a cadena, eslabón a eslabón, y paso a paso
afilad los cuchillos que guardasteis
ponedlos en mi pecho y en mi mano
como un rio de rayos amarillos
como un rio de tigres enterrados
y dejadme llorar
horas ,días, años, edades ciegas, siglos estelares
dadme el silencio, el agua, la esperanza,
dadme la lucha, el hierro, los volcanes
apegadme los cuerpos como imanes
acudid a mis venas y a mi boca
hablad por mis palabras y mi sangre
----
no, no, no nos moveran!no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán.
unidos en la lucha, no nos moverán
unidos en la lucha, no nos moverán
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán
no,no, no nos moverán! no, no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán
unidos en la huelga, no, no, no nos moverán!
unidos en la huelga, no, no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán, no nos moverán!
------
Εξυψώσου από τη γέννησή μου, αδερφέ
Δώσε μου το χέρι σου μακριά απ' τα βάθη
που απλώνεται ο πόνος σου
δεν θα επιστρέψει κάτω απ' τις πέτρες
δεν θα αναδυθεί από χρόνο υπόγειο
η φωνή σας δεν θα τρέμει
ούτε τα διάτρυτα μάτια σας
θα βγουν απ' τις κόγχες τους
έρχομαι να μιλήσω για τα νεκρά σας στόματα
μέσα απ' τη γη αφήστε τα σιωπηλά χείλη σας να ξεχυθούν
και πέρα απ' τα βάθη ας στροβιλίζεται αυτή η μεγάλη νύχτα
σαν να αγκιροβόλησα εδώ μαζί σας
Πείτε μου τα πάντα
αλυσίδα μ' αλυσίδα, κόμπο με κόμπο, βήμα με βήμα
ακονίστε τα μαχαίρια που φυλάτε κρυμμένα
κάντε το κι απ' το δικό μου στήθος, κι απ' το δικό μου χέρι
σαν μια πλημμυρίδα από ηλαχτίδες
σαν ένας χείμαρος από θαμμένες τίγρεις
κι αφήστε με να κλάψω
ώρες, μέρες, χρόνια, τυφλές δεκαετίες, αστρικούς αιώνες
Δώσε μου τη σιωπή, το νερό, την ελπίδα
Δώσε μου τον αγώνα, το σίδερο, τα ηφαίστεια
στερεώστε πάνω μου τα σώματά σας σαν μαγνήτες
ελάτε στις φλέβες μου και τη φωνή μου
μιλήστε με τα λόγια και το αίμα μου
--------
όχι, όχι, όχι δεν θα μετακινηθούμε! δεν θα μετακινηθούμε!
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
ενωμένοι στον αγώνα, προχωράμε
ενωμένοι στον αγώνα, προχωράμε
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
ενωμένοι στην απεργία, δεν θα μετακινηθούμε!
ενωμένοι στην απεργία, δεν θα μετακινηθούμε!
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
Dame la mano desde la profunda zona de tu dolor diseminado
no volverás del fondo de las rocas
no volverás del tiempo subterráneo
no volverá tu voz endurecida
no volverán tus ojos taladrados
yo vengo a hablar por vuestra boca muerta
a través de la tierra juntad todos los silenciosos labios derramados
y desde el fondo habladme toda esta larga noche
como si estuviera con vosotros anclado
contadme todo
cadena a cadena, eslabón a eslabón, y paso a paso
afilad los cuchillos que guardasteis
ponedlos en mi pecho y en mi mano
como un rio de rayos amarillos
como un rio de tigres enterrados
y dejadme llorar
horas ,días, años, edades ciegas, siglos estelares
dadme el silencio, el agua, la esperanza,
dadme la lucha, el hierro, los volcanes
apegadme los cuerpos como imanes
acudid a mis venas y a mi boca
hablad por mis palabras y mi sangre
----
no, no, no nos moveran!no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán.
unidos en la lucha, no nos moverán
unidos en la lucha, no nos moverán
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán
no,no, no nos moverán! no, no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán
unidos en la huelga, no, no, no nos moverán!
unidos en la huelga, no, no, no nos moverán!
como un árbol firme junto al rio
no nos moverán, no nos moverán!
------
Εξυψώσου από τη γέννησή μου, αδερφέ
Δώσε μου το χέρι σου μακριά απ' τα βάθη
που απλώνεται ο πόνος σου
δεν θα επιστρέψει κάτω απ' τις πέτρες
δεν θα αναδυθεί από χρόνο υπόγειο
η φωνή σας δεν θα τρέμει
ούτε τα διάτρυτα μάτια σας
θα βγουν απ' τις κόγχες τους
έρχομαι να μιλήσω για τα νεκρά σας στόματα
μέσα απ' τη γη αφήστε τα σιωπηλά χείλη σας να ξεχυθούν
και πέρα απ' τα βάθη ας στροβιλίζεται αυτή η μεγάλη νύχτα
σαν να αγκιροβόλησα εδώ μαζί σας
Πείτε μου τα πάντα
αλυσίδα μ' αλυσίδα, κόμπο με κόμπο, βήμα με βήμα
ακονίστε τα μαχαίρια που φυλάτε κρυμμένα
κάντε το κι απ' το δικό μου στήθος, κι απ' το δικό μου χέρι
σαν μια πλημμυρίδα από ηλαχτίδες
σαν ένας χείμαρος από θαμμένες τίγρεις
κι αφήστε με να κλάψω
ώρες, μέρες, χρόνια, τυφλές δεκαετίες, αστρικούς αιώνες
Δώσε μου τη σιωπή, το νερό, την ελπίδα
Δώσε μου τον αγώνα, το σίδερο, τα ηφαίστεια
στερεώστε πάνω μου τα σώματά σας σαν μαγνήτες
ελάτε στις φλέβες μου και τη φωνή μου
μιλήστε με τα λόγια και το αίμα μου
--------
όχι, όχι, όχι δεν θα μετακινηθούμε! δεν θα μετακινηθούμε!
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
ενωμένοι στον αγώνα, προχωράμε
ενωμένοι στον αγώνα, προχωράμε
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
ενωμένοι στην απεργία, δεν θα μετακινηθούμε!
ενωμένοι στην απεργία, δεν θα μετακινηθούμε!
σταθερά σαν το δέντρο στο ποτάμι
δεν μας μετακινείτε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.