MissKit
Επιφανές μέλος
Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
28-02-12
01:32
Δεν ξέρω ποια είναι η εμπειρία σας με την κοινότητα αυτών των "ειδικών" ή ειδικών, αλλά τυχαίνει η ίδια να έχω κάποια και σε μερικές περιπτώσεις αρκετά στενή. Αν και καθόλου επιστημονικό να βασιστώ σε προσωπικές εμπειρίες, το γνωρίζω, το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, μου έχει κάνει εξαιρετική εντύπωση το γεγονός πως κι εδώ βλέπουμε κατηγορίες προς φαρμακοβιομηχανίες που θα μας καταντήσουν όλους φυτά, όταν εγώ η ίδια σε κάθε περίπτωση ξέρω πως η φαρμακευτική αγωγή αποφεύχθηκε ή θεωρήθηκε τελευταία λύση για την καταπολέμηση συμπτωμάτων που βασάνιζαν τον ασθενή (βαριά περίπτωση).Ενδιαφέρουσα ερώτηση, από κάποια που μάλλον δεν διάβασε τα μεγάλα κείμενα που παρατίθεται, αλλά προτιμά να εναποθέτει τις ελπίδες της στα χέρια των "ειδικών".
[..]
Ποιους ειδικούς πιστεύεις εσύ; Πώς γνωρίζεις ότι οι "ειδικοί" του DSM ξέρουν να ξεχωρίσουν ποιος είναι ασθενής και ποιος όχι, όταν τόσες χιλιάδες ειδικοί υποστηρίζουν το αντίθετο; Σε ποιανού χέρια θα εμπιστευόσουν το παιδί σου, χωρίς να φοβάσαι μήπως σου το κάνουν ζόμπι και χαπάκια-πρεζόνι;
Πώς γίνεται να είναι αυτός ο κανόνας κι εγώ να γνωρίζω πάντα εξαιρέσεις; Το παιδί μου θα το άφηνα εκεί που το μυαλό μου μου έλεγε πως υπάρχει ειλικρίνεια, ανθρωπιά και επιστημονική κατάρτιση. Το γεγονός ότι κάποιες μη επιθυμητές αν θέλετε συμπεριφορές χαρακτηρίστηκαν σύνδρομα, δε σημαίνει πως μια σποραδική τέτοια είναι πραγματικά σύνδρομο, ούτε πως εγώ θα δεχθώ να μου κάνουν το μωρό φυτό. Από την άλλη το αστείο σύνδρομο των άτακτων παιδιών (μπακαλίστικα) είναι κάτι ανόητο, ναι.
Αναφορικά με το άρθρο που διάβασα μεν, φευγαλέα δε και ίσως έχασα μερικές λεπτομέρειες (αυτό δεν ήταν λεπτομέρεια, οπότε το είδα) έχω να σχολιάσω πως φυσικά και αντίλογος θα υπάρχει πάντα από μια μερίδα επιστημόνων και είναι πιστεύω εποικοδομητικό να υπάρχει. Μέσα στην άγνοιά μου λοιπόν για την οποία δεν αισχύνομαι, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Διαφωνούν όσοι διαφωνούν, αλλά πόσοι συμφώνησαν στα τελικά κείμενα; (θα προσπαθήσω να το βρω) Κατανοώ τον όποιο φόβο της κατάχρησης αυτής της ταξινόμησης, αλλά μου φαίνεται παράξενο η όποια απόφαση να πάρθηκε αυθαίρετα, χωρίς να παραστεί ανάγκη γι' αυτήν και ο στόχος να είναι τελικά η υποβάθμιση της διαφορετικότητας της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δεν είναι άρλεκιν το DSM να δημιουργούμε προβλήματα προς τέρψη των λαμόγιων που θα το καταχραστούν. Ή μήπως είναι;Επίσης, θα σου θυμίσω ότι το μισό περίπου κείμενο, φιλοξενεί τις απόψεις του Ο Πίτερ Κίντερμαν, καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, ο οποίος είναι από τους ευρωπαίους ειδικούς που αντιδρούν στην αναθεώρηση του DSM.
Στον Mittenwald απάντησα με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, γιατί κι εγώ σε αντίστοιχο μάθημα αναγνώριζα συμπτώματα που με καθιστούσαν ψυχικά διαταραγμένη και μάλιστα έγινε και ένα χαριτωμένο αστείο στην παρέα μας. Κοινώς δεν είναι παράξενο να βρίσκουμε ΕΜΕΙΣ ότι πάσχουμε από κάτι. Είναι νομίζω και ένας από τους πολλούς λόγους που δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι αυτοδιάγνωση. That's all.
Θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτόμενο άνθρωπο και όχι φερέφωνο. Ευχαριστώ για τη συμβουλή ωστόσο, θα την ακολουθήσω γιατί σίγουρα έχω πολύ διάβασμα να ρίξω.Το καλό που σου θέλω Άννα μου λοιπόν, κάτσε βάλε τον πισινούλη σου κάτω και διάβασε κανένα κείμενο, για να διαμορφώσεις δική σου άποψη, γιατί η δική σου υγεία απειλείται. Όσο για τους ειδικούς; Θα σου πω αύριο περισσότερα περί της ευθυκρισίας τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.