смертной пилюле
Νεοφερμένος
Ο смертной пилюле αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 80 μηνύματα.
15-02-12
02:09
ομορφάντρας, λουκανικούμπα και sos
Η πανίδα των καθρεφτών – Χόρχε Λούις Μπόρχες
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ
Mετάφραση: Γ.Βέης
Εκδόσεις LIBRO 1983
Ο πατήρ Φοντέκκιο της Κοινωνίας του Ιησού σχεδίασε σ' έναν απ' τους τόμους
των Lettres edifiantes et curieuses, που κυκλοφόρησε στο Παρίσι
το πρώτο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα, μια μελέτη για τις προλήψεις
και τις πλάνες των κοινών ανθρώπων της Καντώνας.
Στο προκαταρτικό σχεδίασμα σημείωσε ότι το ψάρι ήταν ένα πλάσμα
που έλαμπε και κινιόταν γρήγορα και που δεν είχε πιάσει ποτέ του κανείς,
αν και πολλοί έλεγαν ότι το είχαν δει στα βάθη των καθρεφτών.
Ο πατήρ Φοντέκκιο πέθανε το 1736 κι έτσι το έργο που άρχισε έμεινε ατέλειωτο.
Κάπου 150 χρόνια αργότερα, ο Χέρμπερτ Άλλεν Τζιλς ανέλαβε
να τελειώσει το έργο, που είχε μείνει στη μέση.
Σύμφωνα με τον Τζιλς, λοιπόν, η πίστη στο ψάρι αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου θρύλου,
που φτάνει μέχρι τους μυθικούς χρόνους του Κίτρινου Αυτοκράτορα.
Τον καιρό εκείνο, ο κόσμος των καθρεφτών κι ο κόσμος των ανθρώπων δεν ήταν όπως σήμερα,
απλώς ξεκομμένοι ο ένας απ' τον άλλο. Ήταν επιπλέον τελείως διαφορετικοί.
Ούτε τα όντα, ούτε τα χρώματα, ούτε τα σχήματα ήταν τα ίδια.
Και τα δυο βασίλεια, των καθρεφτών και των ανθρώπων, ζούσαν αρμονικά.
Μπορούσες να πας και να 'ρθεις μέσα απ' τους καθρέφτες.
Είχαν μεγάλη δύναμη, αλλά στο τέλος ενός αιματηρού πολέμου
υπερίσχυσαν τα μαγικά όπλα του Κίτρινου Αυτοκράτορα.
Απέκρουσε τους εισβολείς, τους φυλάκισε μέσα στους καθρέφτες και τους ανάγκασε
να επαναλαμβάνουν σαν μέσα σε κάποιο όνειρο τις ανθρώπινες πράξεις.
Τους απογύμνωσε απ' τη δύναμή τους κι απ' τη μορφή τους και τους περιόρισε
στην εκτέλεση απλών δουλικών αντανακλάσεων.
Θα 'ρθει, όμως, μια μέρα που θα λύσουν τα μαγικά ξόρκια.
Το πρώτο που θα ξυπνήσει θα είναι το ψάρι.
Θα δούμε βαθιά μέσα στον καθρέφτη μιαν αμυδρή γραμμή που θα έχει
ένα χρώμα εντελώς διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο χρώμα.
Ύστερα θ' αρχίσουν να σαλεύουν κι άλλα σχήματα.
Σιγά σιγά θα διαφέρουν από μας, θα πάψουν να μας μιμούνται.
Θα ορμήσουν μέσα απ' τα φράγματα του γυαλιού και του μετάλλου και δε θα νικηθούν αυτήν την φορά.
Στο πλευρό των πλασμάτων των καθρεφτών θα πολεμήσουν τα πλάσματα του νερού.
Στο Γιουνάν δε μιλούν για το ψάρι, αλλά για την τίγρη του καθρέφτη.
Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι λίγο πριν γίνει η επιδρομή,
θ' ακούσουν την κλαγγή των όπλων να 'ρχεται απ' τα βάθη των καθρεφτών.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
τι είναι μυθοπλασία, τι είναι συνομωσία,
τι είναι καθρέφτης,
τι είναι ομορφάντρας,
τι είναι ασχημοχώρα?
τι είναι εποτέ?
τι είναι "τι είναι"?
τι είναι χρεωκοπία?
τι είναι "?" ?
υγ. φρονώ πως είμαστε το περιπλανώμενο ψάρι,
στον επιτοίχιο καθρέφτη του Μπόρχες,
λίγο πριν το είδωλό μας,
μας εγκαταλείψει κι αυτό περίλυπο
με την περιφερόμενη ανοησία
που λογίζεται ως πρώτη μούρη in the crub.
υγ. εποτέ, έχεις μπει στο μυαλό του τζων μάλκοβιτς παπαδήμου,
και νιώθεις τόσο safe from harm με το ευρουλάκι στο τσεπάκι?
Γιατί μονάχα εσύ κι άλλοι 199 πιστεύουν ότι το ευρώ
είναι το νόμισμα των ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΙ?
πότε θα καταλάβεις ότι το ευρώ απέτυχε
(ή εμείς αποτύχαμε στο ευρώ)
σαν φόρμουλα ενοποιητική
μιας ευρώπης παρακμάζουσας και 27 ταχυτήτων?
όταν θα έρθουν έξω από το μαγαζί σου
και θα βγάλουν σε πληστηριασμό
τις μπάρες και τα βαράκια σου?
και θα σου πάρουν και το ποδηλατάκι
και τον διάδρομο που ο κόσμος ρίχνει
κανά κιλό?
πότε εποτέ?
(το παράξενο είναι ότι όλη αυτή η δυσανασχέτηση
ενώ λειτουργεί πάνω στην τρομολότζικ του τι θα συνέβαινε
εαν δεν είχαμε το ευρώ, θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει
στο κομμάτι του ρεαλιστικού τρόμου, του βιωμένου
και τι επίκειται ακόμα μέχρι το χοτ σαμερ που ζυγώνει.
είμαστε ήδη ΗΔΗ Η-Δ-Η σε θέση πολύ χειρότερη της Αργεντινής
αλλά κάποιοι κοιμούνται ήσυχα γιατί έχουν φαί,
σπίτι κι ηλεκτρικό και καταθέσεις στα ΑΤΜ.
αν δε ματώσει ο κώλος μας,
θα συνεχίζουμε να μπαινοβγάζουμε το στυλιάρι.
ΩΣ τότε όμως, θα λέμε πως όσοι
μιλάνε για κάτι αιχμηρό που μας
βιάζει είναι συνομώτες.
Και τότε βουτάμε στην πανίδα του καθρέφτη
εξορίζοντας τον εαυτό μας σε καινούργια
χρώματα απελπισίας και με ένα τόνο
του στυλ "σε παρακαλώ ξέχασέ με από τον κόσμο".
..έτσι που γράφει ο Μπωντλαίρ κάποιοι βάζουν στο είδωλό τους μια θαυμάσια αποκρυστάλλωση,
αλλά καταφέρνουν να μιμηθούν τελικά το θρήνο
της σκέψης τους, αλυσοδεμένοι σε βούρκο
βλακείας.
ΒΛΑΚΕΙΑΣ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.