Giannoutas
Διάσημο μέλος
Φυλακισμένος επ΄ αόριστον στο ίδιο κελί
23 χρόνια τώρα δίχως να περιμένει την χάρη
Από κάποιον ευαίσθητο δικαστή
Δεν ευελπιστούσε να ξαναδεί ήλιο ούτε φεγγάρι.
Περίμενε απλά να εκτελεστεί η ποινή
Χωρίς να περιμένει τίποτα πλέον από κανέναν.
Κανένα επισκεπτήριο πλέον δεν τον συγκινεί.
Όλα τα γνωστά του πρόσωπα του φαντάζουνε ξένα
Δεν είχε ενδιαφέροντα, χόμπι και ασχολίες.
Μ’ άλλους φυλακισμένους δεν είχε ποτέ φιλίες.
Καθόταν και περίμενε τον χρόνο να περάσει,
Μέχρι να εκτελεστεί και η ψυχή του να ησυχάσει.
Ώσπου μια μέρα μέσα στο κρύο κελί του
Ανακάλυψε κάτι που άλλαξε την ζωή του.
Κάτω από το μουχλιασμένο τσιμέντο σε μια γωνία
Βρήκε μια άσπρη μισοφαγωμένη κιμωλία.
Κι’ άρχισε να γράφει στίχους στου κελιού του,
Στίχους με μόνους ήχους τα βήματα των φυλάκων στην απομόνωση
Κάνοντας με μανία κάθε σκέψη ραψωδία,
Μέσα σε μπουντρούμια κρύα να είναι η μόνη του εκτόνωση.
Και γράφοντας τους στίχους του ο καιρός περνούσε
Έπαιρνε την κιμωλία αγκαλιά και της μιλούσε,
Παραληρούσε νόμιζε ότι του απαντούσε.
Να μην τελειώσει πριν πεθάνει την παρακαλούσε
Και τότε ορκίστηκε το σώμα του
Πως θα’ ταν το μόνο που θα τους επέτρεπε να περιορίσουν
Στην ηλεκτρική καρέκλα ώσπου να’ ναι καθιστός,
Μα το πνεύμα του θα ήταν ζωντανό κι’ αφού τον ψήσουν.
Κι’ όσο η μέρα της καταδίκης πλησίαζε,
Η φήμη ότι θα επέστρεφε οργίαζε
Οι πιο πολλοί δεν την παίρναν στα σοβαρά,
Μα τα πρόσωπά τους τα λαμπρά κάτι άγνωστο επισκίαζε.
Λίγες μέρες μετά από τους στίχους
Δεν είχε μείνει κενό σημείο πάνω στους τοίχους
Είχε γράψει στο πάτωμα, το ταβάνι τα κάγκελα
Με λόγια ψυχασθενικά, επιθετικά, παράλογα
Η κιμωλία του είχε σχεδόν τελειώσει,
Από την αϋπνία τα μάτια του είχαν θολώσει
Ήθελε μόνο το μυαλό του να κρατήσει ανόθευτο
Μέχρι την ημέρα που θα ερχόταν το αναπόφευκτο
Κι’ αυτή η μέρα ξημέρωσε εν τέλει,
Για τελευταίο γεύμα τον ρωτήσανε τι θέλει
Τους κοίταξε ατάραχος κι είπε τα παρακάτω
«Δεν θέλω γεύμα, μόνο να τελειώσω αυτό που γράφω»
Κι αφού το έκανε λούφαξε στη γωνία,
Εκεί που είχε πρωτογνωρίσει την κιμωλία
Και μέσα στους λυγμούς του ψιθύριζε συλλαβές
«Δεν θα σ’ αφήσω μόνη σου αγάπη μου μην κλαίς»
Την έκλεισε προσεκτικά μέσα στο χέρι του
Κι αφού σκούπισε όλα τα δάκρυά του
Κοίταξε για τελευταία φορά το κελί-τεφτέρι του
Κι έπειτα έφυγε για πάντα μακριά του.
Οι φύλακες τον πήρανε από την πτέρυγα,
Περπάταγε κι’ νιωθε τα πόδια του τόσο γέρικα.
Ο αέρας γύρω του μύριζε νέκρα,
Μέχρι που έφτασαν στο δωμάτιο με την καρέκλα
Τον βάλαν να καθίσει του φόρεσαν χειροπέδες,
Ξεχωριστά στους δυο καρπούς και στις δυο φτέρνες.
Έφεραν έναν ρασοφορεμένο και τον διάβασε,
Μ’ αυτός χαμένος μέσα στις σκέψεις του δεν τον άκουσε.
Δεν κατάλαβε κανένας ότι έκλαιγε πνιχτά,
Κράτησε την κιμωλία στο χέρι του πιο σφιχτά.
Κοίταξε τριγύρω του για μια τελευταία φορά και ψιθύρισε στην κιμωλία
«Μην φοβάσαι πια»
Την άλλη μέρα στείλανε καθαριστές,
Να καθαρίσουνε το κελί από τις βρωμιές εκείνου του τρελού που όλο λέρωνε τους τοίχους.
Μα όσοι επιχείρησαν να μπουν μέσα ακούγαν ήχους,
Παράξενες κραυγές χωρίς καμία σημασία
Και μετά από λίγο στίχους με ομοιοκαταληξία.
Όποιον έκλειναν στο κελί πάντοτε έβγαινε τρελός
Τραγουδώντας ρίμες ακατανόητες συνεχώς.
Κάποιοι φυλακόβιοι μπήκαν μόνοι τους στο κελί
Για στοίχημα λίγα τσιγάρα και βγήκαν έξω νεκροί.
Κάποιος άλλος μπήκε να βιάσει ένα καινούριο τρόφιμο
Κι αμέσως βγήκε έξω ουρλιάζοντας
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ»
Στους φύλακες που τίποτα δεν έκανε αίσθηση,
Μετά από λίγες μέρες όλοι δήλωσαν παραίτηση.
Οι φυλακισμένοι οργανώθηκαν κάναν εξέγερση,
Κανένας να μην ξαναμπεί εκεί χωρίς εξαίρεση
Ο διευθυντής των φυλακών δεν είχε άλλη επιλογή
Και διέταξε ολόκληρη η πτέρυγα να εκκενωθεί.
Σφραγίσαν το κελί και καταστρέψαν το κλειδί,
Ώστε ποτέ ξανά κανένας να μην μπορέσει να μπει
Οι στίχοι του τρελού φυλακισμένου γίνανε θρύλοι,
Τους ξέραν όλοι μέσα στην φυλακή εχθροί και φίλοι.
Όσοι εκτίσαν την ποινή τους και λύθηκαν τα δεσμά τους,
Γύρισαν και είπαν την ιστορία στην γειτονιά τους.
Και από στόμα σε στόμα ο θρύλος διαδόθηκε
Κι έτσι έτυχε να τον ακούσω και εγώ.
Και στο μυαλό μου μια τρελή ιδέα μου καρφώθηκε,
Πως είχα κάτι κοινό μ’ αυτό τον τρελό
Κι είπα να γράψω ένα τραγούδι στην υγειά του
Μα πως τον λένε πρώτα ήθελα να βρω.
Πήγα στην φυλακή και ρώτησα το όνομά του.
Μου είπαν τον λέγανε Φιλόλογο Ραψωδό…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα,
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα,
δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε? Ουσιαστικά δεν με νίκησαν,
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα
Είναι για μένα γιατί όποιος και να μου τα πει,
μπαίνουν απ' το ένα και βγαίνουν απ' το άλλο αφτί..
Είναι από μένα για μένα
και τα βράδια τα μεθυσμένα,
που αρνείται το μυαλό τα δεδομένα να δεχτεί..
Για μένα που με είδα γονατισμένο,
με είδα απελπισμένο στο πάτωμα σωριασμένο,
για μένα που οι πληγές μου ακόμα αιμορραγούν
και είναι δύσκολο να τις αγνοήσω γιατί πονούν.
Μα δεν πειράζει γιατί ο πόνος μου δεν είναι άσκοπος,
μένει εκεί μένει εκεί για να μου θυμίζει πως είμαι άνθρωπος μ' αισθήματα,
με καλές στιγμές και με προβλήματα,
που έκανε μα και θα ξανακάνει λάθος βήματα πολλά,
τα πράγματα δεν πάνε καλά,
μα θα τ' αντέξω τι να κάνεις έτσι πάνε αυτά
κι αφού η ζωή δεν κάνει εξαιρέσεις για κανένα,
κάνω εγώ ένα τραγούδι που είναι μόνο για μένα.
Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα,
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα,
δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε? Ουσιαστικά δεν με νίκησαν,
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.
Είναι για μένα που μου 'τυχε ο κλήρος
ν' αποκτήσω μια πληγή που ξέρω πως δεν θ' αναρρώσει πλήρως..
Για μένα που πάντα θα σηκώνομαι στα πόδια μου,
ακόμα κι αν νοκ-αουτ θα με βγάζει ο κάθε γύρος..
Για μένα και τα τόσα μου απωθημένα,
που σιγά σιγά διαγράφω απ' τη λίστα ένα ένα..
Για μένα που χάθηκα σε αλκοόλ μπουκάλια,
γιατί δεν ήθελα να με δει κανείς σε τέτοια χάλια.
Όμως να 'μαι το φως της μέρας πλέον δε φοβάμαι,
φίλοι μου διαλέξτε μέρος και προορισμό να πάμε
κι όσοι τη ψυχολογία μου γαμήσατε επίτηδες,
ένα πράγμα έχω να σας πω...: Σας Λυπαμαι!
Για μένα που δεν φοβήθηκα να αγαπήσω,
που έβλεπα το τέλος μα διάλεξα να το ζήσω
κι όσο για σένα που έκανες επιστήμη το ψέμα,
δεν χαραμίζω πια άλλο μελάνι από την πένα.
Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα,
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα,
δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε? Ουσιαστικά δεν με νίκησαν,
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Terror X Crew - Το ξόδι (2001)
Δίσκος αλλαγής πλεύσης κι αποκατάσταση βλάβης
Έχω αλλάξει πρέπει να το καταλάβεις
Μη με ψάξεις μέσα σε διεθνιστικές τάσεις
Οι διεθνισμοί δεν πατούσαν σε υγιείς βάσεις
Αρκετά μ' αυτό το παραμύθι
Η στάθμη της σούπας του κοσμοπολίτη έχει ανέβει τόσο που μου αγγίζει τη μύτη
Υπάρχει πρόβλημα
Προσπαθώ να μη χάσω την εθνική μου ταυτότητα
Μέσα σ' αυτό το πλήθος που του επιβάλανε το υδροχόικο ήθος
Φορείς της νέας εποχής που δουλεύανε στο ημίφως
Γι' αυτό στην εποχή μας ως συνήθως είναι απών το πολιτικό ον του Αριστοτέλη
Η νέα παγκόσμια τάξη θέλει, έναν άνθρωπο κουρέλι
Απλό αριθμό μέσα σε στατιστικές
Μια κοινωνία από ομογενοποιημένους καταναλωτές
Μας θέλει πιόνια στη σκακιέρα των παγκόσμιων εξουσιαστών
Των καρτέλ πετρελαίου και των πολυεθνικών εταιριών
Και δυστυχώς πάει κάπως έτσι λοιπόν
https://www.youtube.com/watch?v=aRdIx2lQauM&feature=related
Όλοι ζούμε δίχως την παραμικρή υποψία
Ενώ η αρρώστια έχει αρχίσει να μας τρώει το πόδι
Θα είν' αργά όταν θ' ανακαλύψουν τη συνωμοσία
Θα είν' αργά όταν θα βρισκόμαστε στο ξόδι
https://www.youtube.com/watch?v=aRdIx2lQauM&feature=related
Σοφόν το σαφές
Όμως όλοι μιλάνε με μισόλογα και υπεκφυγές
Η σύγχρονη διανόηση φέρνει σύγχυση και συσκότιση αντί να δίνει φώτιση
Είναι γεγονός πως τελούμε υπό κατοχή
Μας διοικούνε πολιτικοί με ομιχλώδη καταγωγή
Σκοτεινών κέντρων αποφάσεων υποτακτικοί
Οι δήθεν πνευματικοί ταγοί τηρούν μια ένοχη ανοχή
Όλα μας ωθούν προς μια νέα εποχή ζόφου
Η πτώση γίνεται συνώνυμο της προόδου
Δε μας θέλουν Έλληνες αλλά πολίτες του κόσμου
Βλέπεις, κιμάς ανθρώπου η ιδεολογία βολεύει τα παγκόσμια εξουσιαστικά ιερατεία
Τα οποία εξάγουν ένα μοντέλο και προσπαθούν να μας το επιβάλουν με το έτσι θέλω
Δε θέλουν μια ειρηνική παγκόσμια κοινότητα που να αφήνει περιθώρια στην πολλαπλότητα
Κατ' αυτούς παγκοσμιοποίηση σημαίνει ισοπεδωτική μονομορφοποίηση
Γι' αυτό έχουν στο στόχαστρο το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόθρησκο και το ομότροπο μας.
Εχουν φτιάξει μια θηλιά για το λαιμό μας
Παραχαράζουν το παρελθόν μας προς όφελος του δικού τους μέλλοντος
Ετοιμάζουν το έδαφος για διέλευση ενός κυβερνομεσαίωνος
Σκοταδισμός για μένα και για σένα
Σκοταδισμός 2001
Βάλουν πανταχόθεν εσκεμμένα ενάντια στο αδογμάτιστο ελληνικό πνεύμα
Ναι, μη σου προκαλεί καθόλου έκπληξη
Η επιχείρηση εθνοκτονίας σε εξέλιξη
Χωρίς αντίδραση μπαίνουμε στο στόμα του λύκου
Η Ελλάς μια αποικία νέου τύπου
Ρόλο δούρειου ίππου παίζουν τα στρατευμένα τους φερέφωνα
Αυτοί που εκλέγονται δουλεύουν για ξένα συμφέροντα
Ανοίγουν την κερκόπορτα συνεπικουρούμενοι από σύγχρονους Ηρρόστρατους και Εφιάλτες
Δε γίνονται αντιληπτοί από ένα έθνος με υπνοβάτες
https://www.youtube.com/watch?v=aRdIx2lQauM&feature=related
Κι όλοι ζούμε δίχως την παραμικρή υποψία
Ενώ η αρρώστια έχει αρχίσει να μας τρώει το πόδι
Θα είν' αργά όταν θ' ανακαλύψουν τη συνωμοσία
Θα είν' αργά όταν θα βρισκόμαστε στο ξόδι.
και αγαλλομένω ποδί έτρεξε δυτικά της Εδέμ
εξέπεσε από το πνευματικό του υπερώον,
και από ζώον θεούμενον,
κατέστη απλώς ζώον!
Έπαθε μετανεωτερική
εγκεφαλική μαλάκυνση,
έγιν’ οπαδός μιας προόδου,
που ισοπέδωνε την παράδοση,
στη συβαριτική του νάρκωση,
ζούσε εν πλήρη ευτυχία,
νόημα ζωής του ήταν η αυτοπραγμάτωση
κι η αυτολατρεία.
Διέρρηξε οποιονδήποτε δεσμόν
είχε με το παρελθόν
επέλεξε να ζει βίον αυτιστικόν,
σ’ ένα άχρονο παρόν,
δίχως καμμία μέριμνα για το μέλλον,
δίχως κανένα όραμα,
κατέληξε τυφλός τα τα’ ώτα,
τον τε νουν, τα τ’ όμματα!
https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY&feature=related
(ρεφρέν)
…. κι όλοι ζούσαν δίχως την παραμικρή υποψία
ώσπου τελικά η αρρώστια μας έφαγε το πόδι,
τώρα είν’ αργά που ανακάλυψαν την συνομωσία,
τώρα ειν’ αργά,
γιατί βρισκόμαστε στο ξόδι!
Φώναζα, ότι ερχόταν σκοτομήνιος νύχτα
και με έλεγες τρελό,
συνομωσιολόγο και φασίστα!
Τώρα που ‘ρθε Το Ξόδι
η δικαίωση, η πικρή,
τώρα, το να θρηνείς πάνω απ’ τα μνήματα
δεν ωφελεί!
https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY&feature=related
…αναρωτιέσαι, γιατί,
στη χώρα που γεννήθηκαν τα υψηλά ιδανικά,
σήμερα όλοι τείνουνε χείρες για δανεικά;
Επειδή απλά, από τη Δελφική Ιδέα
του Σικελιανού και της Πάλμερ,
είχαν οδηγηθεί στην ιδέα
του Cayenne και του Hammer.
Λάτρευαν ξόανα,
ζούσαν σε μια εικονική πραγματικότητα,
γι’ αυτό και σάστισαν τη μέρα που προσγειώθηκαν απότομα,
από την επίπλαστη ευδαιμονία,
μέσα στον όλεθρο,
κι αν δεις, ακόμα δεν εννόησαν,
από πού έλαβαν τον κόλαφο!
https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY&feature=related
Στους σύγχρονους κονκισταδόρες
είχαν εκχωρήσει τα πάντα,
μ’ αντάλλαγμα ένα καθρεφτάκι
και μια γυαλιστερή χάντρα
και ενώ είχαν θαμπωθεί,
μια θράκα από εξωνημένους,
ύφαινε σιωπηρώς και υπογείως
το σάβανο του Γένους!
Ελπίδα φυσικά δε φαινότανε
πουθενά στον ορίζοντα,
αφού με τη νεοταξική παιδεία
που παρείχε το σύστημα,
παρήγοντο μόνο ηττημένα μυαλά
και νέο-γενίτσαροι,
κοινώς άτομα που μισούσανε την ίδια τους την ύπαρξη!
Δεν υπήρχε ένας καθηγητής,
όπως ο Ιωάννης Συκουτρής,
για να διδάξει εκ νέου
τον «ηρωικό τρόπο ζωής».
Δι’ ελληνισμόν σαλούς είχε ο τόπος ανάγκη,
όπως εκείνον στην Αγέλαστο Πέτρα,
τον Παναγιώτη Φαρμάκη.
Ο Εκσυγχρονισμός είχε εισαγάγει
μεθόδους σύγχρονες
κι οι Έλληνες έτρωγαν τις σάρκες τους
ως άλλοι Ερυσίχθονες.
Εξοστράκιζαν τις φωνές,
που επεσήμαιναν τον κίνδυνο,
λόγω του ότι διατάρασσαν
τον ύπνο τους τον νήδυμον!
https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY&feature=related
Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.
Νεοελληνική κοινωνία έπλασες,
το πεπρωμένο που ήθελες.
Αναφέρει το ρητόν: δώσω υμίν άρχοντας
κατά τας καρδίας υμών,
καταλαβαίνεις λοιπόν,
δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι
για αυτήν την κακοδαιμονία,
θα πρέπει και μέσα στον εαυτό σου
ν’ αναζητήσεις την αιτία!
Δε διδάχτηκες τραγωδία,
και γι’ αυτό μάλλον θα πρέπει να ζήσεις
το σχήμα: ύβρις, άτη, νέμεσης, τίσις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Στίχοι: Αρτέμης & Ευθύμης
Μουσική: Terror X Crew, TXC
Πρώτη εκτέλεση: Terror X Crew, TXC
Κάντε χώρο για το μανιακό ριμαδόρο
τον αγγελιοφόρο κάθε φτηνής για εσένα είδησης
είμαστε όλοι εδώ αντιρρησίες συνείδησης
και πάμε, να πάμε, να πάμε, να πάμε, να πάμε, να πάμε, να πάμε
με το 1, 2, 3 με πιάνει αηδία
με την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία
μου την έχει (ΑΑΑ) μου την έχει δώσει
δεν ξέρω αλλά η όλη φάση μέ έχει ξενερώσει
θέλω να φωνάξω, θέλω να ουρλιάξω
να διαταράξω, την τάξη να χαλάσω
την πόλη που κοιμάται να ξυπνήσω
να δημιουργήσω καταστρέφοντας αυτό το σάπιο κόσμο και να ζήσω
όπως εγώ θέλω, όχι με το μοντέλο
που μου παραδίδουνε στα μέτρα τους κομμένο και ραμμένο
με περάσαν για βλαμμένο;
όχι δεν το υπομένω και αυτό
θα το κρίνω μόνο εγώ, τι είναι λάθος και σωστό
τι πρέπει και δεν πρέπει, η ταραχή με τρέφει
μα αυτούς τους καταστρέφει
πιστεύω ο καθένας μας θα χαιρόταν να τους βλέπει
άλλο να μην αντέχουν και με πανικό να τρέχουν
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
να τους δω να τρέχουνε, να τους δω να τρέχουνε
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
Έχω άσχημα νέα για μερικούς εκεί έξω
όσο κι αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να αντέξω
να σκοτώσω, την πολύτιμη σιωπή μου θα λύσω
πίσω!!! ήρθε η ώρα να μιλήσω
κι όσοι μ' ακούνε με κοιτάνε και απορούνε
άλλοι πλησιάζουν άλλοι τρέχουν να κρυφτούνε
γιατί λένε πως δεν κάνω μουσική
δεν αξίζω προσοχή
όμως στήνουνε αυτί προσεκτικό
γιατί τους φέρνει πανικό
το στυλ το απροσδόκητα σκληροπυρηνικό
γιατί δεν περιμέναν τέτοιου είδους αντιδράσεις
απ' τη γενιά μας που την κοίμησαν σχολεία και τηλεοράσεις
ώρα να δράσεις αποφάσεις αγνοώντας
βγαίνουμε και επεμβαίνουμε ξανά τρομοκρατώντας
όντας σώφρων πολίτης θεωρούμαι αλήτης
γιατί δεν είμαι γιάπι, δεν είμαι χρυσαυγίτης
γιατί ποτέ δεν θέλησα να πάω με τα νερά τους
του κράτους.. δεν θέλω να χωθώ στο σύστημά τους
ραγιά τους, σκλάβο τους, ποτέ τους δεν θα μ' έχουν
το μόνο που θέλω είναι να τους δω, να τρέχουν
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
να τους δω να τρέχουνε, να τους δω να τρέχουνε
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
Το ταραχοποιό στοιχείο,(ουυ) στο κρανίο, τα παίρνω
στίχους όταν γράφω και όπως τώρα εκτός μέτρου βγαίνω
μα ΧΑ ΧΑ ξαναμπαίνω...
την κατάλληλη στιγμή, πατρίδα μου η γη
φαίνεσαι από το αγκομαχητό σου το αγωνιώδες
οι σκύλοι κατουρούσαν το δικό σου ιδεώδες
μου λες έχω ξεφύγει, το σύστημα με πνίγει
μα η καρδιά μου ανοίγει
όταν βλέπω τυλιγμένα μες στις φλόγες γ@μημέν@ μπατσικά
τράπεζες, σεκιουριτάδικα, γραφεία κομματικά
έχουμε κλείσει τις τηλεοράσεις όλες
τρέμετε ερχόμαστε για σας τώρα κ@ριόλεεεεεεεεεες
Θέλω με ένα μπούμ την πόλη να φωτίσω
τους δρόμους να κλείσω και στάχτες να αφήσω
θέλω να μιλήσω, τα αδέρφια να ξυπνήσω
να χτυπήσω, να γκρεμίσω
θεέ μου θέλω να γα...
...ζώσω με 300 ντουφεκιές
την πίσω δεξιά πόρτα μιας θωρακισμένης μερσεντές
κοιτάω την δουλειά μου όπως κοιτάς τη δουλειά σου
όμως η δουλειά μου είναι να χαλάω τη δικιά σου
ήρθε η σειρά μου να πάρω τη σειρά σου
πήρες δικαιώματά μου θα πάρω τα δικά σου
δεν είμαι στα καλά μου τα μυαλά μου δεν αντέχουν
το μόνο που θέλω είναι να τους δω, να τρέχουν
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
να τους δω να τρέχουνε, να τους δω να τρέχουνε
Το μόνο που θέλω είναι (ΝΑΙ) να τους δω να τρέχουν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Στίχοι: FF.C, Fortified Concept
Μουσική: FF.C, Fortified Concept
Πρώτη εκτέλεση: FF.C, Fortified Concept
Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
Και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα
Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση
Μη κοιτάς μόνο εκεί πέρα που σου μάθανε να κοιτάς
Κοίταξε λίγο παραπέρα μάθε μόνος να πετάς
Βλέπεις το έχει η εποχή να είναι όλα μπερδεμένα
Φθινόπωρο κι άνοιξη μαζί, μα πως έχουν γίνει όλα ένα
Κοιτάς μπροστά και δεν σε νοιάζει κοιτάζεις πίσω και πονάς
Μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς
Να ήταν δίπλα σου στον πόνο να ήταν δίπλα στις χαρές
Να μην σ’ άφηνε μόνο σε μέρες τέτοιες σκοτεινές
Και είναι δύσκολες μέρες και δεν περνάν οι στιγμές
Απέναντι σε έναν αιώνα που δεν τον άλλαξε το χθες
Λες όλα πάνε καλά έχεις τον κόσμο μπροστά σου
Κι ας είναι δύσκολοι καιροί εσύ τα θέλεις όλα δικά σου
Και κάπου μες το χαμό κάποιος σου φώναξε στάσου
Μα δεν τον άκουσες ποτέ είχες ξεχάσει το όνομα σου
Και τώρα άσκοπα γυρνάς έχεις για όνομα αριθμό
Υπάρχει φως μες το δωμάτιο μα μοιάζει πάντα σκοτεινό
Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
Και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα
Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση
Χ2
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Couple 1
Ξυπνάω πάλι στο μπλε χαλασμένο μου καναπέ
Όλα κομπλε, νιώθω κομπλέ
Και αν αυτό είναι που δε σ’ αρέσει
Είμαι ότι είμαι και αυτό αγάπη μου δε θα αλλάξει ποτέ
Ακόμα και αν ο ουρανός πάνω στο κεφάλι μου πέσει
Για το καλό μου πες αντίο
Μα εγώ δε τη φοβήθηκα ποτέ μου αυτή τη λέξη
Γιατί αν νιώθεις κάτι που το αγαπάς μακριά να φεύγει
Να ξέρεις πως αν υπάρχει στα αλήθεια επιστρέφει
Είμαι ο Iratus, τελεία και παύλα
Και στην τελική
Αγάπα με για αυτό που είμαι
Γιατί δεν έχεις επιλογή
Δε στη δίνω, δε θα αλλάξω
Μα ακόμα κι αν το κάνω
Θα ‘μαι ο ίδιος όταν στον καθρέφτη μου θα με κοιτάξω
Δε ξέρω τι πρέπει να κάνω
Και αυτό το γουστάρω
Γιατί έτσι καταλαβαίνω κάθε φορά που ραπάρω
Πως έχω χίλια δις πράγματα για να μάθω
Φύσης καλλιτεχνικής άνθρωπος είμαι
Δεν έχω τη λογική που μοιράζεται ο κόσμος
Είναι, πάντα, μέσα στο μυαλό μου η ανάγκη νιώθω κάτι
Από πόνο, ζήλια, φθόνο, μέχρι έρωτα κι αγάπη
Κι αν ο χρόνος είναι χρήμα, έχω χαλασμένο ρολόι
Και αν οι σκέψεις έχουν βάρος στο μυαλό μου, είμαι convoy
Είμαι ένα junky που δεν έχει ανάγκη ένεση
Είμαι ο κανόνας που επιβαιβεώνει την εξαίρεση
Refrain
Είμαι το junky
Που δε σε χει ανάγκη
Δε σε ψάχνω να γίνω
Από μόνος μου είμαι χάπι
Κάνω λάθη
Πάντα θα κάνω λάθη
Δε μετανιώνω κάτι
Είμαι το παιδί που δε θα μάθει
Είμαι το junky
Που δε σε χει ανάγκη
Δε σε ψάχνω να γίνω
Από μόνος μου είμαι χάπι
Κάνω λάθη
Πάντα θα κάνω λάθη
Δε μετανιώνω κάτι
Είμαι το παιδί που δε θα μάθει
Couple 2
Βλέπω νυχτωμένες παγωμένες
Υποκριτές να ανταλλάζουνε βέρες
Βλέπω την ουσία να κρύβεται πίσω από κρέμες
Νταήδες να γεννιούνται από μανάδες εξαφανισμένες
Βλέπω γυναίκες χωρισμένες
Να κουμπώνουν το γαμώ prozac σα μέντες
Βλέπω παρθένες να γαμιούνται χωρίς να ‘ναι φορτισμένες
Ναι - το κοσμοπόλιταν δεν είναι κακό, συντηρεί καριέρες
Κάποιες μέρες τρώμε πόρτες
Γιατί όσοι χτίζουν τη ζωή τους δίχως νόρμες
Θάβοντε στο λάκο του δήθεν της κοινωνίας
Με κανόνες μεγαλώνουν τα παιδιά τρώγοντας φόλες
Χωρίς να περιμένουνε πρίγκιπες και γοργόνες
Αυτός είμαι, έκει ανηκω αγάπη μη με κράζεις
Δεν με νοιάζει για σένα να μάθω δεν θα με μάθεις
Κι αν ακάμα θέλεις να μ' αλλάξεις
Δεν μπορείς να καταστρέψεις κάτι που δεν έχεις φτιάξει.
Refrain
Είμαι το junky
Που δε σε χει ανάγκη
Δε σε ψάχνω να γίνω
Από μόνος μου είμαι χάπι
Κάνω λάθη
Πάντα θα κάνω λάθη
Δε μετανιώνω κάτι
Είμαι το παιδί που δε θα μάθει
Είμαι το junky
Που δε σε χει ανάγκη
Δε σε ψάχνω να γίνω
Από μόνος μου είμαι χάπι
Κάνω λάθη
Πάντα θα κάνω λάθη
Δε μετανιώνω κάτι
Είμαι το παιδί που δε θα μάθει
Iratus
Είμαι ο κανόνας που επιβεβαιώνει την εξαίρεση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giannoutas
Διάσημο μέλος
Ξύπνησα σ’ένα δωμάτιο κάπως ξένο
πως βρέθηκα εδώ δε το καταλαβαίνω
που ήμουνα χτες βράδυ μυαλό σε blackout
πήχτρα σκοτάδι γυρεύω κάποιο γνώριμο σημάδι
μα τζίφος ψαχουλεύω τοίχους στο ημίφως
να βρω κάποιο διακόπτη να φωτίσω λίγο μήπως
και βρω κάποιο γνωστό που σπίτι του μ’άφησε
να κοιμηθώ να μου πει τι παίζει μπας και θυμηθώ
αλλά τίποτα όλα τα δωμάτια είναι άδεια
όπου και αν κοιτάξω είναι τίγκα στα τετράδια
δε θέλω να μείνω στο μπάνιο πάω τη μούρη μου
να πλύνω να βάλω δυο ρούχα και να του δίνω
και όντως το κάνω και στο καθρέφτη κοιτιέμαι
συνειδητοποιώ δε θυμάμαι το πως με λένε
ποιος είμαι ποιο είναι το μικρό μου παντού
σε κορνίζες το πρόσωπό μου τελικά μάλλον το σπίτι
είναι δικό μου ατύχησα μάλλον στον ύπνο μου
κάπου χτύπησα και χωρίς να έχω παρελθόν
σήμερα ξύπνησα ψάχνω για ταυτότητα ή δίπλωμα
τίποτα δε μπορώ να βρω μάλλον κι’αυτό
θα είναι σύμπτωμα γρήγορα χτυπάω το κουδούνι
του γείτονα ήτανε νωρίς και ήμουν σίγουρος
θα τον σήκωνα ακούω από μέσα βήματα
τον βλέπω απ’το μάτι κοιτάει καχύποπτα μα δε μου ανοίγει
και’γω επίμονα συνέχισα τελικά φαντάζομαι
τον έπεισα κι’άνοιξε ως τη μέση τη πόρτα
με αλυσίδα του λέω μάλλον απ’το κρεβάτι έπεσα
και δε θυμάμαι τίποτα και τότε είδα
τα μάτια του να παίρνουν μια έκφραση απορημένη
δεν ήμουν σίγουρος στ’αλήθεια για το τι συμβαίνει
τον ρώτησα τι τρέχει μου είπε από τους γείτονες
απέχει πως ζούμε χρόνια δίπλα μα πρώτη φορά
με βλέπει και δε θέλει να’χει οικειότητες
του λέω κάποιος άλλος γείτονας μου λέει σώθηκες
οκ λέω και γω πάω να φύγω περίπου
δυο λεπτά μετά στο δρόμο καταλήγω και λίγο
πιο πέρα ένας τυπάς μου λέει καλημέρα
μου λέει πως δε θυμάται πως με λένε και ας με βλέπει
κάθε μέρα πως έχω μια μάνα και ένα πατέρα
και πως μένουμε μόνο λίγα τετράγωνα πιο πέρα
τέλεια λύθηκε λοιπόν το πρόβλημα μου
αρκεί μόνο να βρω πάλι την οικογένεια μου
σένια όλα θα γίνουν παραμυθένια
τους βρήκα μια γριούλα και έναν γέρο μ’άσπρα γένια
μου είπανε καλό μου παιδί μην απορείς
φερθήκαμε σα μαλάκες και γεράσαμε νωρίς
φύγε από κοντά μας όσο προλαβαίνεις και μπορείς
κι’αμα κάποτε τη μνήμη σου βρεις να μας συγχωρείς
την έκανα λοιπόν για τα επόμενα άτομα
που ίσως να βοηθούσαν μου’παν είχα μια γκόμενα
λατρεμένη που ήμασταν τρελά ερωτευμένοι
και πως για καλή μου τύχη θυμόντουσαν το που μένει
και πήγα τρέφοντας μέσα μου μια ελπίδα
ομολογώ δε μου θύμισε κάτι όταν την είδα
τη ρώτησα για μας και μου είπε καλύτερα
μη ρωτάς είχα κάνει αφάνταστα να πονάς
την ρώτησα άμα την αγαπούσα μου είπε
με λάτρευες όμως φέρθηκα απαίσια γιατί δε το εκτιμούσα
της λέω δεν έχει σημασία πια
περασμένα ξεχασμένα τα παλιά σωστά
πες μου μόνο πως με λένε μου λέει δε μπορώ
προσπαθώ να σε ξεχάσω καιρό και δε θέλω
να θυμηθώ οκ λοιπόν μη σε ταλαιπωρώ
θα φύγω για να ψάξω κάπου αλλού να με βρω
μου είπε για μια καφετέρια που αράζαμε
με φίλους και πως ολημερίς κάπου εκεί τη βγάζαμε
σήκωσα με κοιτούσαν όλοι στραβά
τους είπα μάγκες μήπως έκανα τίποτα και σας θύμωσα
μου είπαν όλη μέρα στο σπίτι πως έμενα
πως έγραφα ρίμες και στα clubs μαζί τους δεν έβγαινα
πως έπινα και ότι μονίμως ήμουνα λιώμα
και γι’αυτό ξέχασαν όλοι και το όνομα μου ακόμα
περπάτησα σ’ένα παγκάκι πήγα και κάθισα
και όσα δάκρυα είχα μάλλον εκεί πέρα τα’χυσα
άραξα δέχτηκα τη πίκρα που γεύτηκα
τα’βαλα όλα κάτω και προσωρινά παιδεύτηκα
περπάτησα σ’ένα παγκάκι πήγα και κάθισα
και όσα δάκρυα είχα μάλλον εκεί πέρα τα’χυσα
σιώπησα σκέφτηκα όσα μου’παν θέματα
φέρθηκαν τόσο σκάρτα στ’αλήθεια ή λένε ψέμματα
περπάτησα σ’ένα παγκάκι πήγα και κάθησα
και όσα δάκρυα είχα μάλλον εκεί πέρα τα’χυσα
να’μαι σκέφτομαι ποιος είμαι και φοβάμαι
και τελικά δε ξέρω αν όντως θέλω να θυμάμαι
περπάτησα σ’ένα παγκάκι πήγα και κάθισα
και όσα δάκρυα είχα μάλλον εκεί πέρα τα’χυσα
δάκρυσα έκλαψα και τελικά κατέληξα
είμαι ο Ρο Φι και το χαίρομαι που σας ξέχασα
είμαι ο Ρο Φι και το χαίρομαι που σας ξέχασα
είμαι ο Ρο Φι και το χαίρομαι που σας ξέχασα.
https://www.youtube.com/watch?v=knw64UzjhbI
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.