Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
31-08-05
00:49
Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:
Μα και επιλογή είναι να μην ξοδέψουμε την ελευθερία ...
Ναι αλλά τότε δεν υπάρχει και το νόημα της ελευθερίας!
Είναι σαν να έχεις ένα τσουβάλι χρήματα και κάθεσαι και το κοιτάς μονάχα χωρίς να το ξοδεύεις... από τη στιγμή που δεν το ξοδεύεις, από μόνο του δεν έχει και καμία αξία!!!! Είναι ένα άχρηστο αντικείμενο που σου πιάνει χώρο!!
Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν δεν ξοδεύεις και την ελευθερία σου, είναι μια έννοια χωρίς υπόσταση και ουσία!
Την ελευθερία που δεν ξοδεύω σε κάτι, να την κάνω τι ακριβώς? Μου είναι άχρηστη!
Τι να κάνω την ελευθερία που έχω να κοιμάμαι όταν υποφέρω απο αυπνία? Τελικά και πάλι δεν είμαι ελεύθερη....
Έχω την ελευθερία της σκέψης... αυτόματα με το που σκέφτομαι κάτι, αυτή η ελευθερία μου "δεσμεύεται", παύει να έχει υπόσταση, έχει ήδη χρησιμοποιηθεί το δικαιώμα της ελευθερίας μου!
Ειλικρινά μάλλον δεν θα καταφέρω να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
30-08-05
13:31
Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:Ξαναγράφω σε αυτό το θέμα γιατί πιστεύω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον να σχολίασουμε τα παρακάτω λόγια του Ν.Καζατζάκη:
"Δεν ελπιζω τιποτα, Δεν φοβαμαι τιποτα, Ειμαι ελευθερος"
Μήπως ο συγγραφέας με αυτά τα μεγαλειώδη λόγια, που πρωσοπικά με τρομοκρατούν, μας έδειξε το νοήμα της ζωής. Πιστεύω ότι η έννοια του φόβου και του ελπίζω αντικρούονται. Το πως αντιρούονται νομίζω ότι είναι απλό, όλοι δεν θέλουμε να γνωρίσουμε τον φόβο ωστόσο όλοι φοβόμαστε μήπως πάψουμε να ελπίζουμε που κάποιος θα μπορούσε το τελευταίο να το μετραφράση ελεύθερα ως να πάψουμε να ζούμε. Πιστεύω ότι αν πάψουμε να φοβόμαστε αυτές τις δύο έννοιες θα πάψουμε να είμαστε αιχμάλωτοι και θα βρούμε τον όρισμο της υπαρξή μας.
Πιστεύω ότι αν υπάρχει άνθρωπος που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (πραγματικά όμως) δεν ελπίζει σε τίποτα, είναι ένα σκαλί πριν τινάξει τα μυαλά του στον αέρα.
Για μένα θα ήταν πιο σοφό να είχε ειπωθεί κάτι σαν... "δεν περιμένω τίποτα" και όχι δεν ελπίζω τίποτα.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
30-08-05
13:27
Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:Εννοείς δηλαδή, ότι δεν υπάρχει ποτέ.
ίσα ίσα...
εννοώ ότι ΑΝ έχουμε ΕΠΙΛΕΞΕΙ να έχουμε "μη ελευθερία" ... είναι στα πλαίσια της ίδιας της ελευθερίας μας!!!
για μένα το Α και το Ω σε όλες τις καταστάσεις είναι η "ελεύθερη βούλιση" .... η ΕΠΙΛΟΓΗ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
30-08-05
12:39
......ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΑ!
Ήθελε λέει να είναι ελεύθερος.... σκοτώστε τον!
Τι είναι όμως η ελευθερία και πόσο κατακρεουργημένη είναι η έννοια στο μυαλό του καθενός μας?
Όταν είμαστε παιδιά θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις...
Όταν είμαστε έφηβοι θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις και τους καθηγητές...
Όταν είμαστε στα 18 θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις, από τους καθηγητές, από τα κοινωνικά "πρέπει".....
Όταν είμαστε 23 θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις, από τα κοινωνικά πρέπει, και πιθανά από μια σχέση που μας στερεί την "ελευθερία μας" δεδομένου ότι είμαστε πολύ νέοι ακόμα και έχουμε όλο το χρόνο στη διάθεση μας να βρούμε κάτι ακόμα καλύτερο (δόξα τον θεό έχουμε τουλάχιστον ξεφύγει από τους καθηγητές)
Έτσι λοιπόν συνεχίζουμε τη ζωή μας και φτάνουμε στα 28 μας....
Ξεφεύγουμε από τους γονείς..... οποία χαρά και τι ελευθερία!
Διαβάζουμε κανένα βιβλίο πότε πότε, ανοίγουμε τα μάτια μας και ξεφεύγουμε και από τα κοινωνικά "πρέπει"....
διαλύουμε τη σχέση.... Θα βρεθεί σίγουρα κάτι καλύτερο!
Οι περισσότεροι νιώθουμε πιεσμένοι, παγιδευμένοι σε καταστάσεις και ότι κάποιο άλιεν έχει έρθει και έχει κάνει κατάληψη στο σώμα μας και εμείς απλά με τα μάτια του νου μας παρακολουθούμε τη ζωή μας να διαδραματίζεται σαν να μην είμαστε εμείς και απλά βλέπουμε μια ταινία τρόμου.
Άλλες πάλι φορές που έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας (φαινομενικά τουλάχιστον) αποφεύγουμε να δεσμευτούμε, θέλουμε να έχουμε το μυαλό μας καθαρό και σε ετοιμότητα επειδή κάποια στιγμή στη ζωή μας θα έρθει το "καλύτερο" και θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε με το καλημέρα.
Ετσι συνεχώς αναβάλουμε...... αναβάλουμε να αναλάβουμε την πραγματική ευθύνη της ζωής μας παραμένοντας απλά αμέτοχοι στη ζωή μας και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ελεύθεροι
Η μήπως όχι??
Μήπως είμαστε απλά εγωιστές και φοβισμένοι??
Πόσο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πραγματική ελευθερία υπάρχει όταν παύει να υπάρχει?
Οτι μπορούμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι μόνο τη στιγμή που ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ να ξοδέψουμε την ελευθερία μας σε κάτι που πραγματικά το θέλουμε!!!
Σε κάτι που ενώ έχουμε πολλές επιλογές, τελικά αποφασίζουμε να δεσμευτούμε σε μια και μόνη με πάθος και πίστη για αυτή μας την επιλογή.
Ετσι είμαστε αληθινοί και ξεκάθαροι και κατά την άποψη μου? ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Ήθελε λέει να είναι ελεύθερος.... σκοτώστε τον!
Τι είναι όμως η ελευθερία και πόσο κατακρεουργημένη είναι η έννοια στο μυαλό του καθενός μας?
Όταν είμαστε παιδιά θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις...
Όταν είμαστε έφηβοι θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις και τους καθηγητές...
Όταν είμαστε στα 18 θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις, από τους καθηγητές, από τα κοινωνικά "πρέπει".....
Όταν είμαστε 23 θέλουμε να ξεφύγουμε από τις γονικές καταπιέσεις, από τα κοινωνικά πρέπει, και πιθανά από μια σχέση που μας στερεί την "ελευθερία μας" δεδομένου ότι είμαστε πολύ νέοι ακόμα και έχουμε όλο το χρόνο στη διάθεση μας να βρούμε κάτι ακόμα καλύτερο (δόξα τον θεό έχουμε τουλάχιστον ξεφύγει από τους καθηγητές)
Έτσι λοιπόν συνεχίζουμε τη ζωή μας και φτάνουμε στα 28 μας....
Ξεφεύγουμε από τους γονείς..... οποία χαρά και τι ελευθερία!
Διαβάζουμε κανένα βιβλίο πότε πότε, ανοίγουμε τα μάτια μας και ξεφεύγουμε και από τα κοινωνικά "πρέπει"....
διαλύουμε τη σχέση.... Θα βρεθεί σίγουρα κάτι καλύτερο!
Οι περισσότεροι νιώθουμε πιεσμένοι, παγιδευμένοι σε καταστάσεις και ότι κάποιο άλιεν έχει έρθει και έχει κάνει κατάληψη στο σώμα μας και εμείς απλά με τα μάτια του νου μας παρακολουθούμε τη ζωή μας να διαδραματίζεται σαν να μην είμαστε εμείς και απλά βλέπουμε μια ταινία τρόμου.
Άλλες πάλι φορές που έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας (φαινομενικά τουλάχιστον) αποφεύγουμε να δεσμευτούμε, θέλουμε να έχουμε το μυαλό μας καθαρό και σε ετοιμότητα επειδή κάποια στιγμή στη ζωή μας θα έρθει το "καλύτερο" και θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε με το καλημέρα.
Ετσι συνεχώς αναβάλουμε...... αναβάλουμε να αναλάβουμε την πραγματική ευθύνη της ζωής μας παραμένοντας απλά αμέτοχοι στη ζωή μας και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ελεύθεροι
Η μήπως όχι??
Μήπως είμαστε απλά εγωιστές και φοβισμένοι??
Πόσο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πραγματική ελευθερία υπάρχει όταν παύει να υπάρχει?
Οτι μπορούμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι μόνο τη στιγμή που ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ να ξοδέψουμε την ελευθερία μας σε κάτι που πραγματικά το θέλουμε!!!
Σε κάτι που ενώ έχουμε πολλές επιλογές, τελικά αποφασίζουμε να δεσμευτούμε σε μια και μόνη με πάθος και πίστη για αυτή μας την επιλογή.
Ετσι είμαστε αληθινοί και ξεκάθαροι και κατά την άποψη μου? ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.