Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,048 μηνύματα.
11-05-07
15:52
Όταν ήμουν μικρός ήθελα πάση θυσία να φτάσω στ' αστέρια κι ακόμα καμιά φορά ελπίζω να ζήσω τόσο ώστε να δω τα διαπλανητικά ταξίδια να γίνονται πραγματικότητα, ξέρω ξέρω, ουτοπικό όνειρο ίσως, αλλά κάτι με τραβάει έντονα προς τα πάνω!
Έτσι στην αρχή έλεγα θα γίνω αστροναύτης...
μεγάλωσα, το σκέφτηκα καλύτερα και είπα πιλότος μαχητικού, όμως το πρόβλημα στα πόδια μου δε θα μου επέτρεπε ποτέ κανένα από τα 2 όνειρα. Εκεί πρέπει να είσαι αστέρι στο σώμα, για να φτάσεις δηλαδή στ' αστέρια ή έστω να τα δείς από πιό κοντά απ' ότι όταν είσαι στη Γη.
Λεω δεν πειράζει, αφού δε θα πάμε με το σώμα ας πάμε με το μυαλό και βάλθηκα να γίνω αστροφυσικός που αργότερα το "ξέχασα" γιατί η δουλειά δεν έχει μέλλον εδώ συν τον βαρβάτο δρόμο για να φτάσω να γίνω ένας τέτοιος επιστήμονας.
Επειδή όμως είχα φτάσει Γυμνάσιο ήδη και έπρεπε να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά και επιπλέον είχα μια πολύ καλή επαφή με τους υπολογιστές, έλεγα να γίνω ΗΜΜΥτης.
Έγινα και το μετάνιωσα στα 3 χρόνια σπουδών! Και ξέρετε ποιό είναι το τραγικό;
Έχω έναν παππού που παλιά ήταν καταξιωμένο άτομο στον οικονομικό τομέα και μου έλεγε από παλιά "Επιθυμία μου είναι κάποιος να ακολουθήσει το δρόμο το δικό μου" αφηγούμενος συνέχεια ιστορίες του για τράπεζες και περιστατικά κλπ, όπως επίσης και για το πως ξεκίνησε και που έφτασε.
Ο ίδιος άνθρωπος που θεωρητικά φέρει μεγάλη ευθύνη για το ότι έμεινα στη Γη, ο ίδιος άνθρωπος που περπάτησε βαρβάτο δρόμο στη ζωή του και πέτυχε, αυτός ο ίδιος άνθρωπος με αγαπάει πάρα πολύ και μου έδειξε πως ο δρόμος για την επιτυχία, δεν είναι μόνο στ' αστέρια αλλά και στη Γη, ίσως σε κάποια μεγάλη τράπεζα! Τώρα πια το όνειρό του (να δεί κάποιον διάδοχο στο δρόμο του), έγινε και δικό μου εντελώς ξαφνικά. Είμαι στην ΑΣΟΕΕ, κοντεύω να τελειώσω και τα πάω πολύ καλά, ελπίζω μόνο να με δεί σε τράπεζα πρίν το τέλος!
Έτσι στην αρχή έλεγα θα γίνω αστροναύτης...
μεγάλωσα, το σκέφτηκα καλύτερα και είπα πιλότος μαχητικού, όμως το πρόβλημα στα πόδια μου δε θα μου επέτρεπε ποτέ κανένα από τα 2 όνειρα. Εκεί πρέπει να είσαι αστέρι στο σώμα, για να φτάσεις δηλαδή στ' αστέρια ή έστω να τα δείς από πιό κοντά απ' ότι όταν είσαι στη Γη.
Λεω δεν πειράζει, αφού δε θα πάμε με το σώμα ας πάμε με το μυαλό και βάλθηκα να γίνω αστροφυσικός που αργότερα το "ξέχασα" γιατί η δουλειά δεν έχει μέλλον εδώ συν τον βαρβάτο δρόμο για να φτάσω να γίνω ένας τέτοιος επιστήμονας.
Επειδή όμως είχα φτάσει Γυμνάσιο ήδη και έπρεπε να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά και επιπλέον είχα μια πολύ καλή επαφή με τους υπολογιστές, έλεγα να γίνω ΗΜΜΥτης.
Έγινα και το μετάνιωσα στα 3 χρόνια σπουδών! Και ξέρετε ποιό είναι το τραγικό;
Έχω έναν παππού που παλιά ήταν καταξιωμένο άτομο στον οικονομικό τομέα και μου έλεγε από παλιά "Επιθυμία μου είναι κάποιος να ακολουθήσει το δρόμο το δικό μου" αφηγούμενος συνέχεια ιστορίες του για τράπεζες και περιστατικά κλπ, όπως επίσης και για το πως ξεκίνησε και που έφτασε.
Ο ίδιος άνθρωπος που θεωρητικά φέρει μεγάλη ευθύνη για το ότι έμεινα στη Γη, ο ίδιος άνθρωπος που περπάτησε βαρβάτο δρόμο στη ζωή του και πέτυχε, αυτός ο ίδιος άνθρωπος με αγαπάει πάρα πολύ και μου έδειξε πως ο δρόμος για την επιτυχία, δεν είναι μόνο στ' αστέρια αλλά και στη Γη, ίσως σε κάποια μεγάλη τράπεζα! Τώρα πια το όνειρό του (να δεί κάποιον διάδοχο στο δρόμο του), έγινε και δικό μου εντελώς ξαφνικά. Είμαι στην ΑΣΟΕΕ, κοντεύω να τελειώσω και τα πάω πολύ καλά, ελπίζω μόνο να με δεί σε τράπεζα πρίν το τέλος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.