prinCess.
Επιφανές μέλος
Λένε πως όπου ανθίζει ο εγωισμός πεθαίνει η αγάπη επιτόπου
σε μια τόση δα στιγμή βρέθηκα εκτος χρόνου και τόπου κρεμασμένος μονο λόγια και υποσχέσεις που
σβήστηκαν πριν γυρίσουν τα ρολόγια
Είδα οι σχέσεις ποσο είναι δυνατές
και πως αρκούνε δυο κουβέντες να τις σβήσουν
θεατές να μαντικρίσουν
σε μια ώρα που είναι δύσκολη
δεν καίγομαι είμαι άνθρωπος
και εγώ όσο και να μην το θέλω θα με δεις να φλέγομαι
στο μέσο τις καρδιας
εκ των έσω όταν μιλάς
θέλω να νιώσεις ότι πείς να πάρεις πίσω μην ζητάς
όταν απλώσεις
για να δώσεις
φροντίζω να μην ραγίσει το γυαλί γιατί μετά θα έχει σίγουρα επιπτώσεις
στην αυγή και με το πρώτο καλημέρα είδα τα όνειρα μου
σκόρπια να γυρνάν και μου κοψανε τον αέρα
απευθείας
τα καταφέρνω μα είναι δύσκολα τα αισθήματα να παίρνουνε ανάσα με τα βίας
Λένε πως όπου
μένει μυρωδιά ενός αρώματος και το οικείο βλέμμα ενός ξένου πια προσώπου
ότι ο χρόνος σου ζητα να επιστρέψεις όσα με τα δάκρυα σου ζητούσες ενώπιον του
Λένε πως όπου
κάποιος ζητάει με εγωισμό ότι δη του ανήκει για πάντα να κάνει δικό του
ότι όλα αυτά που είχε επιζητούν πίσω κάθε στιγμή και θα τον βρούν το βραδυ στο όνειρο του
λένε πως όπου
ένας ερωτας πεθαίνει
μια ανάμνηση φυτρώνει την αγάπη να ζεσταίνει
μες στο κρύο
εκεί που κάθε μας πικρό αντίο
κόβει λίγο απτό οξυγόνο τις ψυχής για να ανασαίνει
για αυτό και σπρώχνω τους δείκτες απτό ρολοι
και αφού μοιάζει με ένα κτήνος που ακατάπαυστα τρώει
όσο χρόνο
μας είχε απομείνει δίχως πόνο
δεν γαμιέται ας πάει ποιο γρήγορα για να τελειώνω
και όπως έχει το πράγμα έτσι να μείνει μπας
και αναστηθώ από τις στάχτες μου σαν φοίνικας
και το παρόν μας το ταξίδι του να κάνει
σαν μια βόλτα μεθυσμένοι από γαλάτσι κοζάνη
έτσι απλά μοναχα για να αλλάξω παραστάσεις
και αφού σου ήταν τόσο εύκολο να με ξεχάσεις
εγώ δεν θα προσποιηθώ πως δεν υπήρξες
θα μείνω σαν σκισμένες σε τοίχο από live αφίσες
Λένε πως όπου
μένει μυρωδιά ενός αρώματος και το οικείο βλέμμα ενός ξένου πια προσώπου
ότι ο χρόνος σου ζητα να επιστρέψεις όσα με τα δάκρυα σου ζητούσες ενώπιον του
Λένε πως όπου
κάποιος ζητάει με εγωισμό ότι δε του ανήκει για πάντα να κάνει δικό του
ότι όλα αυτά που είχε επιζητούν πίσω κάθε στιγμή και θα τον βρούν το βραδυ στο όνειρο του.
;]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Σε μια τοση δα στιγμη... και μένα το αγαπημένο μου είναι, απλά το' χα ξαναποστάρει μη γίνομαι μονότονη.
Κι άλλη μία ιστοριούλα!
Thanatopoinitis
Φυλακισμένος επ΄ αόριστον στο ίδιο κελί
23 χρόνια τώρα δίχως να περιμένει την χάρη
από κάποιον ευαίσθητο δικαστή
Δεν ευελπιστούσε να ξαναδεί ήλιο ούτε φεγγάρι.
Περίμενε απλά να εκτελεστεί η ποινή
χωρίς να περιμένει τίποτα πλέον από κανέναν.
Κανένα επισκεπτήριο πλέον δεν τον συγκινεί.
Όλα τα γνωστά του πρόσωπα του φαντάζουνε ξένα
Δεν είχε ενδιαφέροντα, χόμπι κι ασχολίες.
Μʼ άλλους φυλακισμένους δεν είχε ποτέ φιλίες.
Καθόταν και περίμενε τον χρόνο να περάσει,
μέχρι να εκτελεστεί και η ψυχή του να ησυχάσει
Ώσπου μια μέρα μέσα στο κρύο κελί του
ανακάλυψε κάτι που άλλαξε την ζωή του.
Κάτω από το μουχλιασμένο τσιμέντο σε μια γωνία
βρήκε μια άσπρη μισοφαγωμένη κιμωλία.
Κιʼ άρχισε να γράφει στίχους στου κελιού του,
στίχους με μόνους ήχους τα βήματα των φυλάκων στην απομόνωση
Κάνοντας με μανία κάθε σκέψη ραψωδία,
μέσα σε μπουντρούμια κρύα να είναι η μόνη του εκτόνωση.
Και γράφοντας τους στίχους του ο καιρός περνούσε
Έπαιρνε την κιμωλία αγκαλιά και της μιλούσε,
παραληρούσε νόμιζε ότι του απαντούσε.
Να μην τελειώσει πριν πεθάνει την παρακαλούσε
Και τότε ορκίστηκε το σώμα του
πως θαʼ ταν το μόνο που θα τους επέτρεπε να περιορίσουν
Στην ηλεκτρική καρέκλα ώσπου ναʼ ναι καθιστός,
μα το πνεύμα του θα ήταν ζωντανό κιʼ αφού τον ψήσουν.
Κιʼ όσο η μέρα της καταδίκης πλησίαζε,
η φήμη ότι θα επέστρεφε οργίαζε
Οι πιο πολλοί δεν την παίρναν στα σοβαρά,
μα τα πρόσωπά τους τα λαμπρά κάτι άγνωστο επισκίαζε
Λίγες μέρες μετά από τους στίχους
δεν είχε μείνει κενό σημείο πάνω στους τοίχους
Είχε γράψει στο πάτωμα, το ταβάνι τα κάγκελα
με λόγια ψυχασθενικά, επιθετικά, παράλογα
Η κιμωλία του είχε σχεδόν τελειώσει,
από την αϋπνία τα μάτια του είχαν θολώσει
Ήθελε μόνο το μυαλό του να κρατήσει ανόθευτο
μέχρι την ημέρα που θα ερχόταν το αναπόφευκτο
Κιʼ αυτή η μέρα ξημέρωσε εν τέλει,
για τελευταίο γεύμα τον ρωτήσανε τι θέλει
Τους κοίταξε ατάραχος κι είπε τα παρακάτω
«Δεν θέλω γεύμα, μόνο να τελειώσω αυτό που γράφω»
Κι αφού το έκανε λούφαξε στη γωνία,
εκεί που είχε πρωτογνωρίσει την κιμωλία
Και μέσα στους λυγμούς του ψιθύριζε συλλαβές
«Δεν θα σʼ αφήσω μόνη σου αγάπη μου μην κλαις»
Την έκλεισε προσεκτικά μέσα στο χέρι του
κι αφού σκούπισε όλα τα δάκρυά του
κοίταξε για τελευταία φορά το κελί-τεφτέρι του
κι έπειτα έφυγε για πάντα μακριά του.
Οι φύλακες τον πήρανε από την πτέρυγα, περπάταγε κιʼ νιωθε τα πόδια του τόσο γέρικα.
Ο αέρας γύρω του μύριζε νέκρα,
μέχρι που έφτασαν στο δωμάτιο με την καρέκλα
Τον βάλαν να καθίσει του φόρεσαν χειροπέδες,
ξεχωριστά στους δυο καρπούς και στις δυο φτέρνες.
Έφεραν έναν ρασοφορεμένο και τον διάβασε,
μʼ αυτός χαμένος μέσα στις σκέψεις του δεν τον άκουσε.
Δεν κατάλαβε κανένας ότι έκλαιγε πνιχτά,
κράτησε την κιμωλία στο χέρι του πιο σφιχτά.
Κοίταξε τριγύρω του για μια τελευταία φορά και ψιθύρισε στην κιμωλία
«Μην φοβάσαι πια»
Την άλλη μέρα στείλανε καθαριστές,
να καθαρίσουνε το κελί από τις βρωμιές εκείνου του τρελού που όλο λέρωνε τους τοίχους.
Μα όσοι επιχείρησαν να μπουν μέσα ακούγαν ήχους,
παράξενες κραυγές χωρίς καμιά σημασία
και μετά από λίγο στίχους με ομοιοκαταληξία.
Όποιον έκλειναν στο κελί πάντοτε έβγαινε τρελός
τραγουδώντας ρίμες ακατανόητες συνεχώς.
Κάποιοι φυλακόβιοι μπήκαν μόνοι τους στο κελί
για στοίχημα λίγα τσιγάρα και βγήκαν έξω νεκροί.
Κάποιος άλλος μπήκε να βιάσει ένα καινούριο τρόφιμο
κι αμέσως βγήκε ουρλιάζοντας
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ»
Στους φύλακες που τίποτα δεν έκανε αίσθηση,
μετά από λίγες μέρες όλοι δήλωσαν παραίτηση.
Οι φυλακισμένοι οργανώθηκαν κάναν εξέγερση,
κανένας να μην ξαναμπεί εκεί χωρίς εξαίρεση
Ο διευθυντής των φυλακών δεν είχε άλλη επιλογή
και διέταξε όλη η πτέρυγα να εκκενωθεί.
Σφραγίσαν το κελί και καταστρέψαν το κλειδί,
ώστε ποτέ ξανά κανένας να μην μπορέσει να μπει
Οι στίχοι του τρελού φυλακισμένου γίνανε θρύλοι,
τους ξέραν όλοι μέσα στην φυλακή εχθροί και φίλοι.
Όσοι εκτίσαν την ποινή τους και λύθηκαν τα δεσμά τους,
γύρισαν και είπαν την ιστορία στην γειτονιά τους.
Και από στόμα σε στόμα ο θρύλος διαδόθηκε
κι έτσι έτυχε να τον ακούσω και εγώ.
Και στο μυαλό μου μια τρελή ιδέα μου καρφώθηκε,
πως είχα κάτι κοινό μʼ αυτό τον τρελό
κι είπα να γράψω ένα τραγούδι στην υγειά του
μα πως τον λένε πρώτα ήθελα να βρω.
Πήγα στην φυλακή και ρώτησα το όνομά του.
Μου είπαν τον λέγανε Φιλόλογο Ραψωδό…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Αν μπορούσα για μια μέρα να γινόμουνα θεός
ότι ήθελα να γίνετε χωρίς γιατί και πως
θα έφτιαχνα τον κόσμο από την αρχή κάπως αλλιώς
όπως στα ματια μου φαντάζει ιδανικός ο ναι
για αρχή τα κλασικά θα εξάλειφα τους πολέμους
και θα έκανα παντού τους ανθρώπους αγαπημένους
στέγη νερό φαγητό να μην βλέπω πεινασμένους
και θα μοίραζα σε όλο τον κόσμο την γεύση του μένους
να πάρουνε μια τζούρα από την μουσική που γουστάρω
και θα κάπνιζα με τον Γκουρμενταλα ένα τσιγάρο
και να του 'λεγα ρε μάγκα άμα ψήνεσαι κι εσύ κανονίζουμε να επανενωθούν οι FFC
επομενη δουλειά θα έβαζα δυναμίτη στους κώλους όλον όσον καταστρέφουν τον πλανήτη
με ζώα και με βλάστηση θα τίγκαρα την γη
και θα άφηνα μέσα στο πράσινο το γκρίζο να χαθεί
τον κάθε βλάκα Αρειο λευκό που μου τα πρήζει
σε χωράφια μαύρων θα 'στελνα να τους μαζεύει ρύζι
και με κίτρινο αστέρι στη Γερμανία να ζει
να ρθει μετά να μου μιλήσει για Ναζί
στην κοπέλα που ισχυρίζεται πως μ' αγαπαει
θα δίνα για λίγο την καρδια μου να δει πως χτυπάει
και όταν έβλεπε πως όταν σε πληγώνουνε πονάει
θα τις ζήταγα να σταματήσει να μου την γαμάει
κι έπειτα από όλα αυτά για να μου φύγει η τσατίλα
θα ανεστενα έστω και για μια μέρα τον J Dilla
και θα του λέγα να φτιάξει κιάλα ντόνατς
να γουστάρουμε κι απ' την ντροπή μας οι mcs να μην ξαναραπαρουμε
μετά θα έβρισκα λεφτά κάνα τόνο
και θα δίνα στον Zoltan να κάνει το Fest όλο τον χρόνο
κι έπειτα για να βγάζουμε τα γούστα μας αβέρτα
θα 'κανα με τον Κριτή να 'χαμε γεννηθεί αδέρφια
θα του 'φτιαχνα το πιο γαμάτο studio να 'ναι μάγκας
το αξίζει ο καλύτερος beatmaker της Ελλάδας να κάναμε την γκαύλα μας
να βγάζαμε και χρήμα όχι όπως τώρα που την παλεύουμε τσίμα τσίμα
θα έκανα αυτό που έχω πάντοτε στο νου μου
και θα πήγαινα στον ουρανό να δω τον παππου μου
για μια τελευταία φορα να τον σφίξω στην αγκαλιά μου
να του πω ποσο μου λύπει και πως είναι στην καρδια μου
θα έλεγα στον κάθε πιτσιρίκο να την ψάξει
και θα έδινα σ' όλο τον κόσμο ρεπό για να αράξει
και σε κάθε γκραφιτα το σινικό τοίχος να βάψει
θα ήταν τόσα πολλά που δεν θα προλάβαινα
και θα ξημέρωνα που δεν θα τα κατάφερνα
μα δεν γαμιέται αφού δεν πρόκειται να γίνει μένω άνθρωπος
και περνώ στις πλατες μου την ευθύνη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Σ έχω δει να φεύγεις απότομα
λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα
Σ έχω δει να χάνεσαι στην αγκαλιά μου κάποια βράδια
Έχω δει τα δυο σου μάτια να διαλύουν τα σκοτάδια
Σ έχω δει όταν φεύγω από πίσω μου να τρέχεις
Σ έχω δει πια να κλαις να μου λες πια δεν αντέχεις
Σ έχω δει να φεύγεις κι όμως πάντα πίσω να γυρίζεις
Μ έχω δει να σε μισώ να μη θέλω να μ αγγίζεις
Έχω δει να μιλάμε ώρες και να μην βγαίνει πουθενά
Μ έχω πιάσει να σε θέλω όταν είναι πια αργά
Σ έχω δει να μ απορρίπτεις έτσι απλά με μια ματιά
Μ έχω πιάσει πόσα βράδια να θυμάμαι τα παλιά
[...]
Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι
Όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε
Έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να σαι το άλλο μου μισό
Να θέλω τόσο να σου μιλήσω,
να μην έχω τίποτα να σου πω
Έχω νιώσει να βαριέμαι
και να μην κάνεις τίποτα γι αυτό
Έχω νιώσει να βαριέσαι
και να μην κάνω τίποτα και εγώ
Σ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα
Κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να σαι στο φεύγα
Έχω δει να σ'ερωτεύομαι
από την πρώτη μας κουβέντα
Μ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα
Έχω νιώσει να μαγαπάς
έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια
Έχω αφήσει τα απωθημένα μου
να μας κάνουνε κομμάτια
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά
Όλα μέσα μου μπερδεμένα
και δεν μου μοιάζουν λογικά
Ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις
κι ας είναι το κάπου μακριά
ΙΣΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΘΑΚΗ
ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Έχεις άραγε σκεφτεί πότε πόσο πολύτιμα είναι
όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα, δικά σου,
έχεις διανοηθεί πότε πως όλα αυτά μπορεί
να φύγουν μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου?
Έχεις οραματιστεί πότε πως θα 'ταν η ζωή
χωρίς να έχεις δίπλα σου την οικογένεια σου,
έχεις κλάψει με λυγμούς πότε όταν κάποιος
που αγαπούσες έφυγε και δεν είναι πλέον κοντά σου?
Μην ξεγελιέσαι από τον χρόνο, όλα παρέρχονται,
οι περασμένες στιγμές σε κοιτούν, σε μέμφονται,
μιλώ γι' αυτά που φύγαν και γι' αυτά που έπονται,
γιατί τα λάθος λόγια που 'χεις πει δεν επιστρέφονται.
Μιλώ για όλα εκείνα που δεν εκτιμάς
ή που φοβάσαι να τους πεις πως τα αγαπάς,
μιλώ γι' αυτά που κάθε μέρα προσπερνάς,
που σε περιμένουν κάθε μέρα σπίτι όταν γυρνάς...
Σαν ένα φίλο, αγαπημένο, παιδικό σου...
Σαν ένα μήνυμα απλό στο κινητό σου...
Σαν ένα χάδι της μητέρας στα μαλλιά σου...
Σαν ένα παθιασμένο φιλί από την κοπελιά σου...
Πράγματα τόσο μικρά μα τόσο πολύτιμα,
πράγματα που δεν θεωρείς μεγάλο ζήτημα,
πράγματα καθημερινά, συνηθισμένα
που έχεις μάθει δυστυχώς να θεωρείς δεδομένα...
Σε μια τόση δα στιγμή, οι αποχρώσεις του γκρι,
με του χρόνου το πινέλο χρωματίζουν τη γη,
και βουτώντας στην παλέτα βάφουν μαύρη τη ζωή,
όταν κάποιος από 'μας το άσπρο δεν ήθελε να δει.
Τα όμορφα συνήθως βρίσκονται μπροστά μας,
δεν μας αφήνει να τα δούμε η άγνοια μας,
κι αν θα τα χάσουμε η φύγουν από κοντά μας
δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν τα δάκρυα μας.
Το κάθε αύριο θολό είναι κι απρόβλεπτο,
τα πάντα αλλάζουν μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο,
γι' αυτό όταν γελάς να θυμάσαι και το γιατί,
γιατί τα πιο πολλά χαμόγελα σβήνουν πριν το πρωί.
Και όσα κάνει ο χρόνος δεν μπορείς ν' αλλάξεις,
τα λόγια δεν αλλάζουν κι ίσως τώρα πράξεις,
μια τόση δα στιγμή είναι αρκετή για να σου πει
πως πρέπει κάθε μια μέρα σου ν' αδράξεις.
Ζήσε τώρα το τώρα κι όχι αργότερα,
ζήσε μ' όσα έχεις, μη θες περισσότερα,
βουτά στην ζωή πριν μείνουν μόνο απόνερα,
γιατί όσα έχουμε είναι τα πιο όμορφα όνειρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Something ugly this way comes
Through my fingers sliding inside
All these blessings all these burns
I'm godless underneath your cover
Search for pleasure search for pain
In this world now I am undying
I unfurl my flag my nation helpless
Black black heart why would you offer more
Why would you make it easier on me to satisfy
I'm on fire I'm rotting to the core
I'm eating all your kings and queens
All your sex and your diamonds
As I begin to lose my grip
On these realities your sending
Taste your mind and taste your sex
I'm naked underneath your cover
Covers lie and we will bend and borrow
With the coming sign
The tide will take the sea will rise and time will rape
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κάθε φορά που χάνομαι.. μέσα σε σκέψεις… τρελαίνομαι..
Όχι πως με ενοχλεί… όχι…
Απλά στο χαρτί ξεσπάω…
Δεν είναι ωραία, γελάω σπάνια τελευταία…
Δεν κοιμάμαι καλά
Δεν έχω να σου πω τα νέα μου
Έχω χαθεί με την παρέα μου..
Και νιώθω κάπως, νιώθω πάγος να σπάσω περιμένω πάντως
Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων
Την επισκέπτομαι αυτό είναι δικό μου μείον
Κάτι γίνεται, καθυστερώ και χάνω πτήσεις
Κι άθελά μου στήνω την αγάπη στις αφήξεις
Κλείνομαι στον εαυτό μου, στην απομόνωση
Μαζεύω στην καρδιά μου δυνάμεις για μεταμόρφωση
Έμαθα να δίνω την αγάπη μην φοβάσαι εκεί θα είμαι αν με χρειαστείς να το θυμάσαι…
Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να ʽσαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι
Αφήνω τόπο σʼαγαπώ στην άκρη μεγάλωσα με αξίες
Όσοι με θέλουνε και δίνουν αγάπη κάθονται δίπλα μου για να περάσουμε δυσκολίες
Να μαζέψουμε δυνάμεις, να πεθάνουν οι φοβίες
Γυρεύω έρωτα, καυτές αγκαλιές, φιλιά…
Μην μου γαμάτε την καρδιά είμαι παιδί ακόμα…
Οι φίλοι μου που νοιάζονται αληθινά είναι λίγοι κι έχω χαρεί μαζί τους κάθε πιώμα
Κάθε βόλτα στην Αθήνα, κάθε γκολ, κάθε ρίμα κάθε συμβουλή που πήρα κι έδωσα σε κάθε βήμα…
Είμαι ο Χρήστος κι εγώ τα λέω χύμα κι αν με προδώσατε, σκεφτείτε το είναι κρίμα…
Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να ʽσαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι
Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι δεν με σέβονται σαν άνθρωπο
Άσε τους βήτα πεις και τον άσαρκο
Έχουν την έννοια οικογένεια και σημαία
Όχι την πατρίδα μου γαμώ την νεολαία
Που έχει χαθεί σε διευθύνσεις ηλεκτρονικές
Ανθρώπινες φαγωμένες μηχανές καταντήσατε
Ό,τι σιχαθήκατε γίνατε…
Κάπου χαθήκατε τον γυρισμό δεν βρήκατε
Αναρωτιέμαι πρέπει να στεναχωριέμαι;
Έχω πληγές από σας και δεν ξεχνιέμαι
Μωρό μου χάθηκες, φίλε μου χάθηκες…
Ό,τι νιώθω γράφω συγνώμη μα δεν κρατιέμαι
«αυτό το κομμάτι, ηχογραφήθηκε σε δύσκολες ημέρες… ξέρω ποιοι άνθρωπο είναι δίπλα μου, τους σέβομαι, τους αγαπώ τους εκτιμώ και αυτοί επίσης… οι υπόλοιποι πούλο…»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
I see you standing here
But you're so far away
Starving for your attention
You don't even know my name
You're going through so much
But I know that I could be the one to hold you
Every single day
I find it hard to say
I could be yours alone
You will see someday
That all along the way
I was yours to hold
I was yours to hold
I see you walking by
Your hair always hiding your face
I wonder why you've been hurting
I wish I had some way to say
You're going through so much
Don't you know that I could be the one to hold you
I'm stretching but you're just out of reach
You should know
I'm ready when you're ready for me
And I'm waiting for the right time
For the day I catch your eye
To let you know
That I'm yours to hold
I'm stretching but you're just out of reach
I'm ready when you're ready for me
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.