Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
14-07-19
17:12
The Fly
Songs of Experience - William Blake
*
Little Fly
Thy summer's play,
My thoughtless hand
Has brush'd away.
*
Am not I
A fly like thee?
Or art not thou
A man like me?
*
For I dance
And drink & sing;
Till some blind hand
Shall brush my wing.
*
If thought is life
And strength & breath;
And the want
Of thought is death;
*
Then am I
A happy fly,
If I live,
Or if I die.
Songs of Experience - William Blake
*
Little Fly
Thy summer's play,
My thoughtless hand
Has brush'd away.
*
Am not I
A fly like thee?
Or art not thou
A man like me?
*
For I dance
And drink & sing;
Till some blind hand
Shall brush my wing.
*
If thought is life
And strength & breath;
And the want
Of thought is death;
*
Then am I
A happy fly,
If I live,
Or if I die.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
25-09-11
14:00
Μέσα από μία συζήτηση με την amy001 θυμήθηκα αυτό το τόσο επίκαιρο ποίημα:
Αυτόπτης Μάρτυρας
Εγώ τους είδα - λέει - τους δυο διαρρήκτες πίσω απ' τις γρίλιες
να παραβιάζουν την απέναντι πόρτα* - δε φώναξα διόλου*
είχε φεγγάρι* φαινόταν καθαρά τ' αντικλείδια τους
και τα στολίδια του γύψου στον τοίχο. Περίμενα πρώτα
να φωνάξουνε οι άλλο από δίπλα. Κανένας δε φώναξε.
Έφυγα, απ' το παράθυρο, κάθισα στην καρέκλα, ακούμπησα
το μέτωπό μου στο μάρμαρο του τραπεζιού, και θαρρώ
που αποκοιμήθηκα πλάι στο φτωχό μελανωμένο χέρι
του παιδιου που δεν προβιβάστηκε. Μέσα στον ύπνο μου
μ' έπιασε πονοκέφαλος απ' το φεγγάρι. Τα χαράματα
μου χτύπησαν την πόρτα. Ήταν οι δυο διαρρήκτες
κρατώντας δυο ωραίες ανθοδέσμες. Μπήκα στην κουζίνα
να βάλω τα λουλούδια στο νερό. Γυρίζοντας πίσω,
μ' ένα βάζο στο κάθε μου χέρι, δεν τους βρήκα.
Εγώ τους είδα - λέει - τους δυο διαρρήκτες πίσω απ' τις γρίλιες
να παραβιάζουν την απέναντι πόρτα* - δε φώναξα διόλου*
είχε φεγγάρι* φαινόταν καθαρά τ' αντικλείδια τους
και τα στολίδια του γύψου στον τοίχο. Περίμενα πρώτα
να φωνάξουνε οι άλλο από δίπλα. Κανένας δε φώναξε.
Έφυγα, απ' το παράθυρο, κάθισα στην καρέκλα, ακούμπησα
το μέτωπό μου στο μάρμαρο του τραπεζιού, και θαρρώ
που αποκοιμήθηκα πλάι στο φτωχό μελανωμένο χέρι
του παιδιου που δεν προβιβάστηκε. Μέσα στον ύπνο μου
μ' έπιασε πονοκέφαλος απ' το φεγγάρι. Τα χαράματα
μου χτύπησαν την πόρτα. Ήταν οι δυο διαρρήκτες
κρατώντας δυο ωραίες ανθοδέσμες. Μπήκα στην κουζίνα
να βάλω τα λουλούδια στο νερό. Γυρίζοντας πίσω,
μ' ένα βάζο στο κάθε μου χέρι, δεν τους βρήκα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.